ΑΧΙΝΟΣ

Και φτάσαμε στην τελευταία έξοδο. Βέβαια μια απίθανη κριτική θα έπρεπε να γραφτεί για τις μαγειρικές ικανότητες του Χάρη και τα βράδια στο μπαλκόνι αφού οι μικροί γίγαντες έπεφταν για ύπνο. Οψόμεθα.
Επανέρχομαι με τον ‘’Αχινό’’ που τον είχαμε αφήσει για κλείσιμο της Ναυπάκτιας εβδομάδας. Εδρεύει στην παραλία Ψανή μέσα στην πόλη, είναι ντυμένος στα λευκά έχει μοντέρνα τραπεζοκαθίσματα, πρωτότυπα ειδυλλιακά τραπεζάκια στην άμμο και προσφέρει πειραγμένη θαλασσινή κουζίνα.
Η εξυπηρέτηση αρκετά καλή, αν και κάποιες στιγμές ψάχναμε τον σερβιτόρο αλλά όλα δικαιολογούνται, μιας και ο κόσμος εκείνη τη μέρα ήταν αρκετός.
Στην αρχή ήρθε το νερό γνωστής πηγής της Ελλάδος το οποίο ως γνωστόν τα τελευταία χρόνια χρεώνεται όσο ή 6άδα. Θα μπορούσαμε τουλάχιστον να ερωτηθούμε αν επιθυμούμε εμφιαλωμένο, μιας και η περιοχή έχει πολύ καλό νερό αλλά δεν. Μαζί ήρθαν και τα ζεστά φρεσκότατα ψωμάκια δυστυχώς χωρίς κάτι να τα συνοδεύει. Ο Χάρης καλοφαγάς και γευστικά ώριμος, ζήτησε να φέρουν μια εκπληκτική κόκκινη σάλτσα με κρεμμύδι και μυρωδικά που είχε δοκιμάσει σε προηγούμενη επίσκεψή του στον χώρο. Όντως ήρθε, δεν χρεώθηκε και γευστικά απογείωσε τα ψωμάκια και προετοίμασε το στομάχι για τα πιάτα που θα ακολουθούσαν.
Η σαλάτα σπανακόπιτα ήταν αυτό ακριβώς που άφηνε να εννοηθεί ο τίτλος. Κλείνοντας τα μάτια γευόσουν μια αποδομημένη σπιτική σπανακόπιτα με υπέροχο crispy φύλλο, φρεσκότατο τρυφερό σπανάκι, πλούσια σε άνηθο, φέτα σε διάσπαρτα βραχάκια και κομμάτια ντομάτας για να ενισχύσει τη δροσιά. Η vinaigrette μελιού ήταν διακριτική και δεν αλλοίωνε τη γεύση, το δε σουσάμι ήταν περιττό.
Το μαστέλο σωστά ψημένο, ζουμερό και μαστιχωτό και κλασσικά η κόκκινη μαρμελάδα, φούστα μπλούζα, που αυτή τη φορά ήταν φρούτα του δάσους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει ένα ειδικό πανελλαδικό σεμινάριο με τίτλο ‘’Πώς να ξεφύγω δημιουργικά από τα μαγειρικά τετριμμένα’’.
Δυστυχώς καρπάτσιο δεν είχε, οπότε τη βγάλαμε με υπέροχο γαύρο μαρινάτο, που ναι θα το πω και δεν ντρέπομαι, έφαγα για πρώτη φορά και εντυπωσιάστηκα. Τρικολόρε ψιλοκομμένη πιπεριά, παλαιωμένο ξύδι και μπόλικο λαδάκι συνέθεταν ένα πολύ ζόρικο πιάτο. Δεν ήταν σίγουρα η πρώτη εντύπωση που διαμόρφωσε την άποψη μου, διότι άρεσε σε όλους.
Η αθερίνα ήταν εκπληκτική, ψιλή, τραγανή, άψογα τηγανισμένη χωρίς ίχνος λαδίλας και εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα. Εδώ θα αναφέρω την έξτρα πινελιά που έχω δει μόνο στη Χίο και ανεβάζει το πιάτο 4-5 επίπεδα πάνω, είναι δε εκπληκτικός μεζές. Αθερίνα ψιλή με ψιλοκομμένο κρεμμύδι που δεν ξεχωρίζεις τι είναι τι, το όποιο βγάζεις από τη φωτιά πριν καραμελώσει το κρεμμύδι. Amazing.
Το επόμενο πιάτο ήταν το κριθαρότο θαλασσινών, πλούσιο σε γαρίδες και μύδια σωστά χυλωμένο σωστό σε μυρωδικά και αρωματισμένο με σάλτσα αστακού. Την συγκεκριμένη σάλτσα δεν την κατάλαβα, πόσα να καταλάβω άλλωστε, αλλά παραλείποντας αυτή τη λεπτομέρεια είχαμε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Κλείσαμε με μουσακά θαλασσινών για τη γκουρμεδιά της βραδιάς. Σωστά ψημένος, αρωματικός, αν επικεντρωνόσουν στον κιμά έβγαζε γεύση θάλασσας, λίγο περισσότερο προσοχή ήθελε η μπεσαμέλ η οποία ήταν σωστά αλατισμένη, με crispy κρούστα, τόσο όσο το λιωμένο τυρί αλλά, αρκετά σφιχτή και κάπου εκεί χαλούσε το όλο σύνολο.
Οι πατάτες των παιδιών χρυσαφένιες, τραγανές και χεράτες συμπλήρωσαν τα πιάτα του τραπεζιού μας.
Με αυτά και με αυτά το υπέροχο ταξίδι του Πάρη και της οικογένειας του στα μέρη του Χάρη, πλησίαζε στο τέλος.
Κέρασμα στο τέλος δεν, ούτε καν ένα σφηνάκι ηδύποτου να καθαρίσει το στόμα από τις γεύσεις. Οι τιμές τουλάχιστον ήταν vfm και σε κανένα σημείο δεν ξέφευγαν.
Ο ‘’Αχινός’’ είναι ένα sea food rest που αν δώσει μια έξτρα προσοχή σε κάποιες λεπτομέρειες θα παίζει χωρίς αντίπαλο στη πόλη της Ναυπάκτου.
Είδομεν και αναμένομεν.