Αν για την κριτική χρειαζόταν μόνο μια πρόταση για να περιγράψω τον ‘’Αχινο’’, για την πρόταση θα αρκούσαν 2 λέξεις: Μπορεί περισσότερα.
Γιατί;
Γιατί διαθέτει chef και όχι μάγειρα, άρα μπορεί να παίξει με γεύσεις υφές, πρώτες ύλες και να δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα στο πιάτο.
Γιατί διαθέτει ένα εξαιρετικό χώρο μέσα και έξω που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά τσιπουράδικα της πόλης.
Γιατί έχει ένα κατάλογο που άνετα καλύπτει και μη λάτρεις του τσίπουρου.
Γιατί βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο.
Σίγουρα δεν έχω φάει άσχημα, μα πάντα υπάρχει το αλλά.
Τελευταία επίσκεψη 2 ατόμων, χαλαρό βράδυ καθημερινής με νορμάλ κόσμο, σχετικά ήρεμα και το μαγαζί σε χαλαρούς ρυθμούς. Πάμε να καθίσουμε κοντά στην είσοδο, απλά γιατί αυτό μας κάθισε στο μάτι εκείνη τη στιγμή, αλλά μας προλαβαίνει μια φωνή από το βάθος να μην καθίσουμε εκεί.
Πριν προλάβουμε να του πούμε ότι δεν είμαστε τιμωρημένοι, μας βάζει στην άκρη. Πιο άκρη δεν γίνεται. Αν υπήρχε άλλο μαγαζί δίπλα, θα θεωρούσα ότι καθόμασταν στο δίπλα.
Δεν χάλασε η διάθεση μας και προχωρήσαμε.
Οι ετικέτες περιορισμένες οπότε παίρνεις ότι εμπιστεύεσαι από τα υπάρχοντα, για εμάς, το κλασσικό στο τετράγωνο μπουκαλάκι με το γαργαλιστικό όνομα.
Το πιάτο με το παστό ψάρι και το κλασσικό τουρσί πολύ καλό, όπως και η τυροκαυτερή η γνωστή πορτοκαλί αποχρώσεως του Βόλου. Κλασσική μεν αλλά, θέλει τέχνη να την πετύχεις και να μην βγάλει όλα τα ζουμιά της μέχρι να φαγωθεί. Εδώ την πέτυχε.
Καλό το σκουμπρί της συνέχειας αλλά, είναι κάτι που το βρίσκω και το τρώω παντού μιας και είναι σχεδόν έτοιμο για το πιάτο.
Καλή σε γεύση η mousse ταραμοσαλάτας αλλά είχε μείνει πίσω σε πυκνότητα.
Γευστικότατος ο πουρές πατάτας με τα εξτραδάκια του, πιπεριά και φρέσκο κρεμμύδι να του δίνουν ώθηση, καλοί οι κολοκυθοκεφτέδες με το τζατζίκι αλλά, νοστιμότατο το σαγανάκι με το ψητό μανούρι και τη εξαιρετική μαρμελάδα αλλά για πιάτο μεζεδοπωλείου και όχι τσιπουράδικου.
Τέλος, απαράδεκτες οι γαρίδες οι οποίες δεν έπρεπε να βγουν καθόλου διότι ήταν το λιγότερο μεσημεριού.
Στο δια ταύτα και έχοντας γυρίσει πάνω από τα μισά τσιπουράδικα της πόλης που βαδίζει έχοντας τα, αξιοθέατο, ο ‘’Αχινός’’ μπορεί αν θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω. Έχει όλα τα φόντα.
Δεν πρέπει όπως να επαναπαυθεί στις δάφνες του κόσμου που μαζεύει. Διότι με αυτές τις συνθήκες περισσότερο μεζεδοπωλείο το λες παρά τσιπουράδικο.
Νέα άφιξη στο Βολονάκι σε στρατηγικό σημείο που παλιότερα φιλοξενούσε από τα καλύτερα bar της πόλης. Αυτή τη φορά μοντέρνο τσιπουράδικο ή εστιατόριο θαλασσινών μιας και ο κατάλογος εξυπηρετεί άνετα παρέες που δεν επιθυμούν τσίπουρο με μεζέ.
Μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στη διακόσμηση που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Εκτός από τα τραπέζια του πεζόδρομου, ο εσωτερικός χώρος είναι χωρισμένος εικονικά με κολώνες, ντυμένος σε αποχρώσεις εκρού και ανοιχτού καφέ, με ευρύχωρα τραπέζια που περιμένουν να γεμίσουν μεζέδες, αποστάσεις ανάμεσα τους, ανοιχτή κουζίνα που δεσπόζει η καθαριότητα και δουλεύει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, minimal φωτιστικά, όμορφη διακοσμητική πέτρα παρέα με αρκετά φυτά. Τέλος το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με φανταστικές αναπαραστάσεις ψαριών στους τοίχους.
Οι μεζέδες ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και βαδίζουν προς τη gourmet πλευρά χωρίς βέβαια να τη φτάνουν. Δοκιμάσαμε πολύ ωραίο πλοκάμι χταποδιού, σωστά ψημένο τρυφερό και ζουμερό συνοδεία λάχανου, κλασσική τυροκαυτερή Βόλου (ναι με το πορτοκαλί το χρώμα), απίθανη mousse ταραμά με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και ελαιόλαδο, εξαιρετικά εκτελεσμένο μυδοπίλαφο με σπυρωτό ρύζι και μυρωδικά, πιπεριά Φλωρίνης με παστό ψάρι, αδιάφορη πατατοσαλάτα που περισσότερο έμοιαζε με πουρέ και δεν είχε θέση στους μεζέδες και πολύ καλά μαριναρισμένο ψάρι (γαλέος ή πέρκα δεν μας διαφώτισε κανείς) σε σαλάτα με κρεμμυδάκι πιπεριά και ντομάτα.
Συνοδέψαμε με Ηδωνικό τσίπουρο άνευ, το μοναδικό νομίζω σε τετράγωνο μπουκάλι (φρουτώδη γεύση με πινελιές εσπεριδοειδών), από το κτήμα Λαζαρίδη (Πλαταμώνας). Πολύ καλή επιλογή για νέους πότες τσίπουρου. Ήπιαμε περί τα 8 25αράκια (2 άτομα) αλλά οι μεζέδες ήταν για τα μισά περίπου, μιας και το φαγητό ήταν αρκετό. Ο λογαριασμός ήρθε 22 ευρώ το άτομο, ψιλοτσιμπημένος αν σκεφτεί κανείς ότι τα τελευταία τσίπουρα ήταν χωρίς μεζέ.
Η εξυπηρέτηση ήταν καλή χωρίς να μένει αξέχαστη. Το παραδοσιακό κέρασμα στο τέλος δεν ήρθε ποτέ, αν και είδα ότι σε άλλα τραπέζια υπήρξε. Θεωρώ ότι ξεχάστηκε. Θα δείξει η επόμενη φορά.
Ο ‘’Αχινός’’ αξίζει και πρέπει να πάει πολύ καλά, αρκεί σιγά σιγά να βρει τα πατήματα του. Θα πρέπει να δικτυωθεί και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ανεβάσει το prestige του αλλά και να βάλει και ένα τηλέφωνο για να μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει με το μαγαζί. Έχει γίνει τεράστια προσπάθεια για να πετύχει και δεν πρέπει να το χάσει στις λεπτομέρειες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αν για την κριτική χρειαζόταν μόνο μια πρόταση για να περιγράψω τον ‘’Αχινο’’, για την πρόταση θα αρκούσαν 2 λέξεις: Μπορεί περισσότερα.
Γιατί;
Γιατί διαθέτει chef και όχι μάγειρα, άρα μπορεί να παίξει με γεύσεις υφές, πρώτες ύλες και να δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα στο πιάτο.
Γιατί διαθέτει ένα εξαιρετικό χώρο μέσα και έξω που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά τσιπουράδικα της πόλης.
Γιατί έχει ένα κατάλογο που άνετα καλύπτει και μη λάτρεις του τσίπουρου.
Γιατί βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο.
Σίγουρα δεν έχω φάει άσχημα, μα πάντα υπάρχει το αλλά.
Τελευταία επίσκεψη 2 ατόμων, χαλαρό βράδυ καθημερινής με νορμάλ κόσμο, σχετικά ήρεμα και το μαγαζί σε χαλαρούς ρυθμούς. Πάμε να καθίσουμε κοντά στην είσοδο, απλά γιατί αυτό μας κάθισε στο μάτι εκείνη τη στιγμή, αλλά μας προλαβαίνει μια φωνή από το βάθος να μην καθίσουμε εκεί.
Πριν προλάβουμε να του πούμε ότι δεν είμαστε τιμωρημένοι, μας βάζει στην άκρη. Πιο άκρη δεν γίνεται. Αν υπήρχε άλλο μαγαζί δίπλα, θα θεωρούσα ότι καθόμασταν στο δίπλα.
Δεν χάλασε η διάθεση μας και προχωρήσαμε.
Οι ετικέτες περιορισμένες οπότε παίρνεις ότι εμπιστεύεσαι από τα υπάρχοντα, για εμάς, το κλασσικό στο τετράγωνο μπουκαλάκι με το γαργαλιστικό όνομα.
Το πιάτο με το παστό ψάρι και το κλασσικό τουρσί πολύ καλό, όπως και η τυροκαυτερή η γνωστή πορτοκαλί αποχρώσεως του Βόλου. Κλασσική μεν αλλά, θέλει τέχνη να την πετύχεις και να μην βγάλει όλα τα ζουμιά της μέχρι να φαγωθεί. Εδώ την πέτυχε.
Καλό το σκουμπρί της συνέχειας αλλά, είναι κάτι που το βρίσκω και το τρώω παντού μιας και είναι σχεδόν έτοιμο για το πιάτο.
Καλή σε γεύση η mousse ταραμοσαλάτας αλλά είχε μείνει πίσω σε πυκνότητα.
Γευστικότατος ο πουρές πατάτας με τα εξτραδάκια του, πιπεριά και φρέσκο κρεμμύδι να του δίνουν ώθηση, καλοί οι κολοκυθοκεφτέδες με το τζατζίκι αλλά, νοστιμότατο το σαγανάκι με το ψητό μανούρι και τη εξαιρετική μαρμελάδα αλλά για πιάτο μεζεδοπωλείου και όχι τσιπουράδικου.
Τέλος, απαράδεκτες οι γαρίδες οι οποίες δεν έπρεπε να βγουν καθόλου διότι ήταν το λιγότερο μεσημεριού.
Στο δια ταύτα και έχοντας γυρίσει πάνω από τα μισά τσιπουράδικα της πόλης που βαδίζει έχοντας τα, αξιοθέατο, ο ‘’Αχινός’’ μπορεί αν θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω. Έχει όλα τα φόντα.
Δεν πρέπει όπως να επαναπαυθεί στις δάφνες του κόσμου που μαζεύει. Διότι με αυτές τις συνθήκες περισσότερο μεζεδοπωλείο το λες παρά τσιπουράδικο.
Νέα άφιξη στο Βολονάκι σε στρατηγικό σημείο που παλιότερα φιλοξενούσε από τα καλύτερα bar της πόλης. Αυτή τη φορά μοντέρνο τσιπουράδικο ή εστιατόριο θαλασσινών μιας και ο κατάλογος εξυπηρετεί άνετα παρέες που δεν επιθυμούν τσίπουρο με μεζέ.
Μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στη διακόσμηση που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Εκτός από τα τραπέζια του πεζόδρομου, ο εσωτερικός χώρος είναι χωρισμένος εικονικά με κολώνες, ντυμένος σε αποχρώσεις εκρού και ανοιχτού καφέ, με ευρύχωρα τραπέζια που περιμένουν να γεμίσουν μεζέδες, αποστάσεις ανάμεσα τους, ανοιχτή κουζίνα που δεσπόζει η καθαριότητα και δουλεύει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, minimal φωτιστικά, όμορφη διακοσμητική πέτρα παρέα με αρκετά φυτά. Τέλος το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με φανταστικές αναπαραστάσεις ψαριών στους τοίχους.
Οι μεζέδες ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και βαδίζουν προς τη gourmet πλευρά χωρίς βέβαια να τη φτάνουν. Δοκιμάσαμε πολύ ωραίο πλοκάμι χταποδιού, σωστά ψημένο τρυφερό και ζουμερό συνοδεία λάχανου, κλασσική τυροκαυτερή Βόλου (ναι με το πορτοκαλί το χρώμα), απίθανη mousse ταραμά με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και ελαιόλαδο, εξαιρετικά εκτελεσμένο μυδοπίλαφο με σπυρωτό ρύζι και μυρωδικά, πιπεριά Φλωρίνης με παστό ψάρι, αδιάφορη πατατοσαλάτα που περισσότερο έμοιαζε με πουρέ και δεν είχε θέση στους μεζέδες και πολύ καλά μαριναρισμένο ψάρι (γαλέος ή πέρκα δεν μας διαφώτισε κανείς) σε σαλάτα με κρεμμυδάκι πιπεριά και ντομάτα.
Συνοδέψαμε με Ηδωνικό τσίπουρο άνευ, το μοναδικό νομίζω σε τετράγωνο μπουκάλι (φρουτώδη γεύση με πινελιές εσπεριδοειδών), από το κτήμα Λαζαρίδη (Πλαταμώνας). Πολύ καλή επιλογή για νέους πότες τσίπουρου. Ήπιαμε περί τα 8 25αράκια (2 άτομα) αλλά οι μεζέδες ήταν για τα μισά περίπου, μιας και το φαγητό ήταν αρκετό. Ο λογαριασμός ήρθε 22 ευρώ το άτομο, ψιλοτσιμπημένος αν σκεφτεί κανείς ότι τα τελευταία τσίπουρα ήταν χωρίς μεζέ.
Η εξυπηρέτηση ήταν καλή χωρίς να μένει αξέχαστη. Το παραδοσιακό κέρασμα στο τέλος δεν ήρθε ποτέ, αν και είδα ότι σε άλλα τραπέζια υπήρξε. Θεωρώ ότι ξεχάστηκε. Θα δείξει η επόμενη φορά.
Ο ‘’Αχινός’’ αξίζει και πρέπει να πάει πολύ καλά, αρκεί σιγά σιγά να βρει τα πατήματα του. Θα πρέπει να δικτυωθεί και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ανεβάσει το prestige του αλλά και να βάλει και ένα τηλέφωνο για να μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει με το μαγαζί. Έχει γίνει τεράστια προσπάθεια για να πετύχει και δεν πρέπει να το χάσει στις λεπτομέρειες.