‘’Αύρα εξοχικό κέντρο’’. 1ος χρόνος λειτουργίας; Κρατηθείτε. 1883. Και μόνο αυτό λέει πολλά. Ένα μαγαζί που μεγάλωσε γενεές και γενεές, τώρα μιας και ο Βόλος απλώθηκε στην άκρη της πόλης, τότε εκτός πόλης, πήγαινες για μπάνιο και για καλό φαγητό.
Με αρκετό χώρο υποστεγάτο, πλούσιο σε πρασινάδα φυτών και δέντρων, φρεσκοβαμμένο, καθαρό, με υπαίθριο χώρο που κάποτε χρησιμοποιούνταν για χορό, είχε τρεχούμενα νερά και μάλλον λιμνούλα με χρυσόψαρα, με εσωτερικό χώρο, τεράστιο, άνετο, πεντακάθαρο, με το μπλε χρώμα να κυριαρχεί, πολλά λουλούδια, καδράκια μιας άλλης εποχής και απ’ ότι διαβάζω, πολλές μα πολλές εκδηλώσεις και πάρτι αναμνησιακά. Να μην ξεχάσω και το juke box. AMI και μάλιστα λειτουργικό. Το αγόραζα – αν το πουλούσαν- χθες.
Φαγητό: Αναλλοίωτο όπως παλιά. Σαλάτες, ορεκτικά, κρέατα, ψαρικά και κάποια μαγειρευτά. Ότι δοκίμασα ήταν εξαιρετικό! Πάμε να δούμε τι θα φάτε, μετά το μπάνιο στην έμπροσθεν του χώρου παραλία.
Σουβλάκια, ζουμερά, καλοψημένα, με ελάχιστο λίπος, ριγανάτα με μια λέξη απίθανα. Συνοδευτικές οι χρυσαφένιες, χεράτες πατάτες. Το ίδιο γευστικά περασμένα στο καλαμάκι και τα λουκάνικα. Σωστά ψημένα, ωραίος ο παραγωγός, αφού έβαλε τα κατάλληλα μπαχαρικά και τόσο όσο, λίπος. Μετρήστε κεφάλια πολλαπλασιάστε επί 2, και είστε έτοιμοι με τα κυρίως. Όχι παραπάνω από 2 γιατί θα τα πάρετε πακέτο, όπως κάναμε εμείς. Κεφτεδάκια χειροποίητα, γεμάτο το πιάτο, νοστιμιά της γιαγιάς, τραγανά και κρεατένια, συνοδεία πατάτας και ρυζιού, όπως παλιά.
Σαλάτα χωριάτικη που ξεχείλιζε από το πιάτο, με νόστιμη φέτα, πλούσια με καλής ποιότητας ελαιόλαδο και ρίγανη και με όλα τα καλούδια μέσα. Το ψωμάκι ψημένο, αν και χωρίς λαδορίγανη, κατάλληλο για βούτες.
Νοστιμότατο και το γαλοτύρι που το φτιάχνουν μόνοι τους, εξαιρετικά ψημένα τα κολοκυθάκια, τραγανά και χωρίς να έχουν κρατήσει λάδι, θα προτιμούσα να έχουν σε μια γωνία και λίγο τζατζίκι, όπως παλιά.
Το σαγανάκι κομμένο, σε μπουκιές, νόστιμο όπως και η ψητή φέτα. Τέλος, αν και βράδυ, δοκιμάσαμε και τους γίγαντες του. Σωστά τα μυρωδικά αλλά και το ψήσιμο τους, αρκετά ανάλαφροι για βράδυ.
Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη, με ενημερωμένο και γρήγορο προσωπικό, το οποίο παρότι ήμασταν πολλοί (16 ζωή νάχουμε) και τους ταλαιπωρήσαμε, ήταν συνέχεια με το χαμόγελο.
Οι τιμές του ξεχασμένες σε άλλη εποχή. Μαζί με αναψυκτικά, μπύρες και κρασί δεν ξεπέρασε τα 12 ευρώ το άτομο.
Ταβέρνα για όλους, αλλά κυρίως για τους νοσταλγούς μιας άλλης εποχής, με καλό και απλό φαγητό της ώρας, ανάλαφρο τηγάνι και μπροστά στη θάλασσα.
Προτιμάτε κάτι άλλο; Πιο gourmet, πιο σύνθετο, πιο επίσημο; Λυπάμαι δεν είστε για εδώ. Αφήστε άλλους να χαρούν και πιστέψτε με είναι πολλοί.
Δευτέρα βράδυ και όλος ο έξω χώρος ήταν γεμάτος, αν αυτό λέει κάτι.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
‘’Αύρα εξοχικό κέντρο’’. 1ος χρόνος λειτουργίας; Κρατηθείτε. 1883. Και μόνο αυτό λέει πολλά. Ένα μαγαζί που μεγάλωσε γενεές και γενεές, τώρα μιας και ο Βόλος απλώθηκε στην άκρη της πόλης, τότε εκτός πόλης, πήγαινες για μπάνιο και για καλό φαγητό.
Με αρκετό χώρο υποστεγάτο, πλούσιο σε πρασινάδα φυτών και δέντρων, φρεσκοβαμμένο, καθαρό, με υπαίθριο χώρο που κάποτε χρησιμοποιούνταν για χορό, είχε τρεχούμενα νερά και μάλλον λιμνούλα με χρυσόψαρα, με εσωτερικό χώρο, τεράστιο, άνετο, πεντακάθαρο, με το μπλε χρώμα να κυριαρχεί, πολλά λουλούδια, καδράκια μιας άλλης εποχής και απ’ ότι διαβάζω, πολλές μα πολλές εκδηλώσεις και πάρτι αναμνησιακά. Να μην ξεχάσω και το juke box. AMI και μάλιστα λειτουργικό. Το αγόραζα – αν το πουλούσαν- χθες.
Φαγητό: Αναλλοίωτο όπως παλιά. Σαλάτες, ορεκτικά, κρέατα, ψαρικά και κάποια μαγειρευτά. Ότι δοκίμασα ήταν εξαιρετικό! Πάμε να δούμε τι θα φάτε, μετά το μπάνιο στην έμπροσθεν του χώρου παραλία.
Σουβλάκια, ζουμερά, καλοψημένα, με ελάχιστο λίπος, ριγανάτα με μια λέξη απίθανα. Συνοδευτικές οι χρυσαφένιες, χεράτες πατάτες. Το ίδιο γευστικά περασμένα στο καλαμάκι και τα λουκάνικα. Σωστά ψημένα, ωραίος ο παραγωγός, αφού έβαλε τα κατάλληλα μπαχαρικά και τόσο όσο, λίπος. Μετρήστε κεφάλια πολλαπλασιάστε επί 2, και είστε έτοιμοι με τα κυρίως. Όχι παραπάνω από 2 γιατί θα τα πάρετε πακέτο, όπως κάναμε εμείς. Κεφτεδάκια χειροποίητα, γεμάτο το πιάτο, νοστιμιά της γιαγιάς, τραγανά και κρεατένια, συνοδεία πατάτας και ρυζιού, όπως παλιά.
Σαλάτα χωριάτικη που ξεχείλιζε από το πιάτο, με νόστιμη φέτα, πλούσια με καλής ποιότητας ελαιόλαδο και ρίγανη και με όλα τα καλούδια μέσα. Το ψωμάκι ψημένο, αν και χωρίς λαδορίγανη, κατάλληλο για βούτες.
Νοστιμότατο και το γαλοτύρι που το φτιάχνουν μόνοι τους, εξαιρετικά ψημένα τα κολοκυθάκια, τραγανά και χωρίς να έχουν κρατήσει λάδι, θα προτιμούσα να έχουν σε μια γωνία και λίγο τζατζίκι, όπως παλιά.
Το σαγανάκι κομμένο, σε μπουκιές, νόστιμο όπως και η ψητή φέτα. Τέλος, αν και βράδυ, δοκιμάσαμε και τους γίγαντες του. Σωστά τα μυρωδικά αλλά και το ψήσιμο τους, αρκετά ανάλαφροι για βράδυ.
Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη, με ενημερωμένο και γρήγορο προσωπικό, το οποίο παρότι ήμασταν πολλοί (16 ζωή νάχουμε) και τους ταλαιπωρήσαμε, ήταν συνέχεια με το χαμόγελο.
Οι τιμές του ξεχασμένες σε άλλη εποχή. Μαζί με αναψυκτικά, μπύρες και κρασί δεν ξεπέρασε τα 12 ευρώ το άτομο.
Ταβέρνα για όλους, αλλά κυρίως για τους νοσταλγούς μιας άλλης εποχής, με καλό και απλό φαγητό της ώρας, ανάλαφρο τηγάνι και μπροστά στη θάλασσα.
Προτιμάτε κάτι άλλο; Πιο gourmet, πιο σύνθετο, πιο επίσημο; Λυπάμαι δεν είστε για εδώ. Αφήστε άλλους να χαρούν και πιστέψτε με είναι πολλοί.
Δευτέρα βράδυ και όλος ο έξω χώρος ήταν γεμάτος, αν αυτό λέει κάτι.