Το Αυθαίρετο είναι ένα απλό μεζεδοπωλείο στη μέση του πουθενά, σύνορα Μελισσίων-Αμαρουσίου, που αν δεν ήταν η φίλη μου να με πάει, δε θα πήγαινα ποτέ. Προέκυψε μια μάζωξη φιλική, από τη μέση του ίδιου πουθενά, που μάλλον με τόσα άτομα καταλήξαμε σα νυφικό τραπέζι, όπως λέει και η φίλη που μαζί τα φάγαμε!!! Και όλα αυτά ένα απλό Σάββατο βράδυ.
Ο χώρος δε λέει τίποτα το ιδιαίτερο. Θα τον περιέγραφα μαλλον παλιό, με διάφορες εικόνες να κοσμούν τον τοίχο. Καρέκλες στο ύφος καφενείου, και πόρτες παλιές για νε εισέλθεις στον εσωτερικό χώρο, ο οποίος διαχωρίζεται σε επίπεδα και τμήματα. Η εξυπηρέτηση σχετικά γρήγορη, άμεση και ολίγον διεκπεραιωτική. Για τον κόσμο που είχε, όμως, ανταποκρίθηκε μια χαρά.
Ο κατάλογος δεν είναι μεγάλος. Εμείς όμως είμαστε μία μάλλον φαγανή παρέα, που φροντίσαμε δεόντως και τεχνηέντως, να κάνουμε την παραγγελία μεγάλη. Δοκιμάσαμε ό,τι υπήρχε σε κρεατικό, προφανώς για να μην μπερδέψουμε τις γεύσεις, γιατί, άλλο λόγο δε βρίσκω. Αποδειχτήκαμε 10 απαιτητικά και ετοιμοπόλεμα σαγόνια, που μπορούμε να γονατίσουμε πολλούς καταλόγους. Για την ιστορία, υπήρξαν πιάτα που δε δοκίμασα, γιατί απλά δεν πήρα μαζί μου τον έτερο στομαχικό αποθηκευτικό δίσκο, που συνήθως με ακολουθεί σε τέτοιες μαζώξεις.
Πάμε λοιπόν…Πατατοσαλάτα, τζατζίκι, τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα. Η τυροκαυτερή αρκετά καυτερή, το τζατζίκι κανονικό, η πατατοσαλάτα με τη μαγιονέζα να είναι όσο πρέπει, χωρίς να την επισκιάζει, εξαιρετική. Η μελιτζανοσαλάτα καπνιστή και ιδιαίτερα πετυχημένη. Από σαλάτες πήραμε δυο χωριάτικες, με φέτα, ελιές και όλη την υπόλοιπη παρέα που συνήθως ακολουθεί, ιδιαίτερα ευμεγέθεις. Μπιφτέκι γεμιστό με τυρι, και μπιφτέκι με πικάντικη σως, πολύ καλά ψημένα και τα δύο, κεφτεδάκια και κολοκυθοκεφτέδες, χωρίς λάδια, με τους τελευταίους να περιέχουν καρότο στη γέμιση, προσδίδοντας τους μια γλυκάδα. Επίσης, λουκάνικο, γαρδουμπάκια, με τα τελευταία να μην τα δοκιμάζω, οπότε δεν έχω άποψη.
Για όλα αυτά μαζί με αναψυκτικά, κρασί και ένα κόκκινο ημίγλυκο που κατέβαινε εύκολα, ευτυχώς δεν οδηγούσα, γιατί αλλιώς θα έγραφα την κριτική από την Τροχαία, πληρώσαμε 15 ευρώ το άτομο και σκάσαμε κυριολεκτικά. Αν βρεθείτε προς τα εκεί, να πάτε το προτείνω, το πώς θα πάτε, βρείτε το εσείς. Εμένα οι κατευθύνσεις μου αρκούνται και περιορίζονται στο γευστικό κομμάτι.
Αν ξεκινήσεις να πας αυθαίρετα στο Αυθαίρετο, βεβαιώσου ότι έχεις κάνει αναβάθμιση στο GPS, διαφορετικά σε κόβω να περιφέρεσαι στα περίχωρα των Αθηνών, έτσι για εκδρομή. Αφού το βρεις, βεβαιώσου ότι πεινάς, γιατί είναι ευκαιρία να φύγεις σκασμένος. Αφού φας, και ζητήσεις λογαριασμό, επιβεβαίωσε από το σερβιτόρο ότι είναι σωστός. Κάτι άλλο δε θες, πίστεψε με.
Ο χώρος χωρίζεται σε τμήματα, εσωτερικά έχει και ένα τζάκι. Στους τοίχους υπάρχουν κάδρα με θέμα παλιές ελληνικές ταινίες, ενώ το ξύλο κυριαρχεί. Ο χώρος γενικά είναι αρκετά παλιός, αλλά αποπνέει μια ζεστασιά, και μαζί με το κρασί, που είναι εξαιρετικό πραγματικά, και τα πιάτα που έρχονται, δε θέλεις κάτι άλλο. Η εξυπηρέτηση ευγενέστατη, γρήγορη και με άνεση πρόσβαση προκειμένου να παραγγείλεις. Όταν πήγαμε εμείς δεν είχε πολύ κόσμο, δεν ήταν βέβαια και άδειο, αλλά πιστεύω ότι και γεμάτο, πάλι τα παιδιά στέκονται εξαιρετικά στο ύψος των περιστάσεων.
Ο κατάλογος γευστικά αμαρτωλός, και εμείς σαν παρέα, φαγανοί όσο δεν πάει. Δοκιμάσαμε πολλά πιάτα, ενδεικτικά θα πω ότι δε βρήκα κάτι που να μην ήταν καλό. Από ορεκτικά πήραμε πατζαροσαλάτα, πατατοσαλάτα, τυροκαυτερή και τζατζίκι. Ήταν όλα εξαιρετικά, η τυροκαυτερή αρκετά πικάντικη, μαζί με το κρασί εξαιρετικός συνδυασμός. Η πατατοσαλάτα πολύ ισορροπημένη, όπως και το τζατζίκι που το σκόρδο ακουγόταν όσο έπρεπε.
Από ζεστά ορεκτικά δοκιμάσαμε μελιτζάνα ψητή και σαγανάκι, το σαγανάκι εξαιρετικό, ενώ η μελιτζάνα μου βγήκε λίγο ανάλατη. Από κρεατικά δοκιμάσαμε μπιφτέκια, απλά εξαιρετικά, κεφτεδάκια ψητά, γευστικά, γαρδουμπάκια, επίσης καλοψημένα, και λουκάνικο, το όποιο φαγώθηκε επίσης ευχάριστα. Τα κρεατικά συνοδευόντουσαν από πατάτες τηγανητές και στην άκρη είχαν ένα μπολάκι με τυροκαυτερή.
Για όλα αυτά, μαζί με κρασί που ήρθε τρεις φορές στο τραπέζι μας, έφτασε οριακά 20 ευρώ το άτομο, ίσως και λιγότερο. Συνοψίζοντας, αν το βρεις χωρίς να παιδευτείς, είναι μια τίμια επιλογή να πας με παρέα για να γευτείς περισσότερα πιάτα, και να τα ευχαριστηθείς.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Το Αυθαίρετο είναι ένα απλό μεζεδοπωλείο στη μέση του πουθενά, σύνορα Μελισσίων-Αμαρουσίου, που αν δεν ήταν η φίλη μου να με πάει, δε θα πήγαινα ποτέ. Προέκυψε μια μάζωξη φιλική, από τη μέση του ίδιου πουθενά, που μάλλον με τόσα άτομα καταλήξαμε σα νυφικό τραπέζι, όπως λέει και η φίλη που μαζί τα φάγαμε!!! Και όλα αυτά ένα απλό Σάββατο βράδυ.
Ο χώρος δε λέει τίποτα το ιδιαίτερο. Θα τον περιέγραφα μαλλον παλιό, με διάφορες εικόνες να κοσμούν τον τοίχο. Καρέκλες στο ύφος καφενείου, και πόρτες παλιές για νε εισέλθεις στον εσωτερικό χώρο, ο οποίος διαχωρίζεται σε επίπεδα και τμήματα. Η εξυπηρέτηση σχετικά γρήγορη, άμεση και ολίγον διεκπεραιωτική. Για τον κόσμο που είχε, όμως, ανταποκρίθηκε μια χαρά.
Ο κατάλογος δεν είναι μεγάλος. Εμείς όμως είμαστε μία μάλλον φαγανή παρέα, που φροντίσαμε δεόντως και τεχνηέντως, να κάνουμε την παραγγελία μεγάλη. Δοκιμάσαμε ό,τι υπήρχε σε κρεατικό, προφανώς για να μην μπερδέψουμε τις γεύσεις, γιατί, άλλο λόγο δε βρίσκω. Αποδειχτήκαμε 10 απαιτητικά και ετοιμοπόλεμα σαγόνια, που μπορούμε να γονατίσουμε πολλούς καταλόγους. Για την ιστορία, υπήρξαν πιάτα που δε δοκίμασα, γιατί απλά δεν πήρα μαζί μου τον έτερο στομαχικό αποθηκευτικό δίσκο, που συνήθως με ακολουθεί σε τέτοιες μαζώξεις.
Πάμε λοιπόν…Πατατοσαλάτα, τζατζίκι, τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα. Η τυροκαυτερή αρκετά καυτερή, το τζατζίκι κανονικό, η πατατοσαλάτα με τη μαγιονέζα να είναι όσο πρέπει, χωρίς να την επισκιάζει, εξαιρετική. Η μελιτζανοσαλάτα καπνιστή και ιδιαίτερα πετυχημένη. Από σαλάτες πήραμε δυο χωριάτικες, με φέτα, ελιές και όλη την υπόλοιπη παρέα που συνήθως ακολουθεί, ιδιαίτερα ευμεγέθεις. Μπιφτέκι γεμιστό με τυρι, και μπιφτέκι με πικάντικη σως, πολύ καλά ψημένα και τα δύο, κεφτεδάκια και κολοκυθοκεφτέδες, χωρίς λάδια, με τους τελευταίους να περιέχουν καρότο στη γέμιση, προσδίδοντας τους μια γλυκάδα. Επίσης, λουκάνικο, γαρδουμπάκια, με τα τελευταία να μην τα δοκιμάζω, οπότε δεν έχω άποψη.
Για όλα αυτά μαζί με αναψυκτικά, κρασί και ένα κόκκινο ημίγλυκο που κατέβαινε εύκολα, ευτυχώς δεν οδηγούσα, γιατί αλλιώς θα έγραφα την κριτική από την Τροχαία, πληρώσαμε 15 ευρώ το άτομο και σκάσαμε κυριολεκτικά. Αν βρεθείτε προς τα εκεί, να πάτε το προτείνω, το πώς θα πάτε, βρείτε το εσείς. Εμένα οι κατευθύνσεις μου αρκούνται και περιορίζονται στο γευστικό κομμάτι.
Αν ξεκινήσεις να πας αυθαίρετα στο Αυθαίρετο, βεβαιώσου ότι έχεις κάνει αναβάθμιση στο GPS, διαφορετικά σε κόβω να περιφέρεσαι στα περίχωρα των Αθηνών, έτσι για εκδρομή. Αφού το βρεις, βεβαιώσου ότι πεινάς, γιατί είναι ευκαιρία να φύγεις σκασμένος. Αφού φας, και ζητήσεις λογαριασμό, επιβεβαίωσε από το σερβιτόρο ότι είναι σωστός. Κάτι άλλο δε θες, πίστεψε με.
Ο χώρος χωρίζεται σε τμήματα, εσωτερικά έχει και ένα τζάκι. Στους τοίχους υπάρχουν κάδρα με θέμα παλιές ελληνικές ταινίες, ενώ το ξύλο κυριαρχεί. Ο χώρος γενικά είναι αρκετά παλιός, αλλά αποπνέει μια ζεστασιά, και μαζί με το κρασί, που είναι εξαιρετικό πραγματικά, και τα πιάτα που έρχονται, δε θέλεις κάτι άλλο. Η εξυπηρέτηση ευγενέστατη, γρήγορη και με άνεση πρόσβαση προκειμένου να παραγγείλεις. Όταν πήγαμε εμείς δεν είχε πολύ κόσμο, δεν ήταν βέβαια και άδειο, αλλά πιστεύω ότι και γεμάτο, πάλι τα παιδιά στέκονται εξαιρετικά στο ύψος των περιστάσεων.
Ο κατάλογος γευστικά αμαρτωλός, και εμείς σαν παρέα, φαγανοί όσο δεν πάει. Δοκιμάσαμε πολλά πιάτα, ενδεικτικά θα πω ότι δε βρήκα κάτι που να μην ήταν καλό. Από ορεκτικά πήραμε πατζαροσαλάτα, πατατοσαλάτα, τυροκαυτερή και τζατζίκι. Ήταν όλα εξαιρετικά, η τυροκαυτερή αρκετά πικάντικη, μαζί με το κρασί εξαιρετικός συνδυασμός. Η πατατοσαλάτα πολύ ισορροπημένη, όπως και το τζατζίκι που το σκόρδο ακουγόταν όσο έπρεπε.
Από ζεστά ορεκτικά δοκιμάσαμε μελιτζάνα ψητή και σαγανάκι, το σαγανάκι εξαιρετικό, ενώ η μελιτζάνα μου βγήκε λίγο ανάλατη. Από κρεατικά δοκιμάσαμε μπιφτέκια, απλά εξαιρετικά, κεφτεδάκια ψητά, γευστικά, γαρδουμπάκια, επίσης καλοψημένα, και λουκάνικο, το όποιο φαγώθηκε επίσης ευχάριστα. Τα κρεατικά συνοδευόντουσαν από πατάτες τηγανητές και στην άκρη είχαν ένα μπολάκι με τυροκαυτερή.
Για όλα αυτά, μαζί με κρασί που ήρθε τρεις φορές στο τραπέζι μας, έφτασε οριακά 20 ευρώ το άτομο, ίσως και λιγότερο. Συνοψίζοντας, αν το βρεις χωρίς να παιδευτείς, είναι μια τίμια επιλογή να πας με παρέα για να γευτείς περισσότερα πιάτα, και να τα ευχαριστηθείς.