Δεν θα πω ψέματα ούτε τώρα. Και στην ‘Άποψη’’ πάω για το φοβερό ημίγλυκο. Τόσο καλό που και ο Ταύρος το προτιμάει αντί για τη ρακί που πίνουν οι άλλοι. Και η ρακί πολύ καλή, άλλωστε κρητικός είμαι ξέρω να κρίνω, αλλά το ημίγλυκο είναι νέκταρ. Την ‘’Άποψη’’ την έμαθα ταυτόχρονα με τον γνωστό συμμαθητή. Την διαλέξαμε σε μία μάζωξη γερομπαμπαλήδων. Το παλιό μαγαζί βέβαια, που δεν έχει καμία σχέση με το καινούριο. Μ’ αρέσει η αυλή για καλοκαίρι, και η τρομερή ροτόντα all weather. Αυτό το φοβερό τραπέζι μετά τα 3-4 σκαλάκια που σε καλωσορίζει στο μαγαζί. Βέβαια για να καθίσεις εκεί θέλει μέσον αλλά, αρκετές φορές διαθέτουμε το κατάλληλο. Με τη γνωστή παρέα έρχονται πιάτα συνέχεια. Διαλέγουμε εμείς αλλά κυρίως εμπιστευόμαστε τον κο Γιώργο που φέρνει τα καλούδια της ημέρας. Με την Έλενα έχουμε συγκεκριμένα πιάτα. Προσέχουμε για να έχουμε. Σίγουρα δεν λείπει το φουρνιστό σαγανάκι. Εκνευρίζεται η Έλενα από το τσιτσίρισμα –μια φορά κάηκε κιόλας που βιάστηκε να πιάσει το σκεύος- αλλά την αποζημιώνει η απολαυστική γεύση. Μαστιχωτό, μπαμπάτσικο και απαραίτητο side dish για να ανοίξει η όρεξη. Εγώ, αν και ακούω φωνές, βουτάω στη μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς που το καλύπτει. Αυτό το γλυκοαλμυρό είναι το παν.Μ’ αρέσουν και οι τυροκροκέτες αν και είναι κάτι συνηθισμένο. Δεν ξέρω τι έξτρα βάζουν μέσα αλλά είναι καλύτερες από πολλές παρόμοιες. Συν ότι είναι χειροποίητες. Αντίθετα μ’ άρεσαν τα παλιά παστουρμαδοπιτάκια με το τριγωνικό σχήμα που έκοβες και γοητευόσουν από τον ήχο του φύλλου και ήταν και λίγο καυτερά. Τα τωρινά νομίζω είναι χωρίς ένταση. Ότι χειροποίητο και καλό θα πω. Όπως η μελιτζανοσαλάτα. Χωρίς να έχει έντονη γεύση με έχει κερδίσει. Θες η επεξεργασία της μελιτζάνας, θες τα κομμάτια καρύδι, δεν έχω βγάλει συμπέρασμα. Τα κεφτεδάκια της Αλεξάνδρας μου θυμίζουν τη μάνα μου την εποχή που ήμασταν στα εξωτερικά και δεν άφηνε το προσωπικό του σπιτιού να μαγειρέψει κεφτεδάκια. Από έξω εξαιρετικό τηγάνισμα στα όρια να μην αρπάξουν και μέσα ζουμερά, μαλακά, πλούσια σε κιμά και με ελάχιστο ψωμί. Αφού ο Ταύρος μια φορά αμφισβήτησε την επιλογή μου και όταν δοκίμασε είπε να πάρουμε και άλλα. Με οποιαδήποτε παρέα δεν λείπει το κοντοσούβλι κοτόπουλο. Μα πόση τέχνη θέλει για να πετύχεις το ψήσιμο του κοτόπουλου; Πολύ θα πω. Έρχεται σε μινιατούρα ψησταριάς με τη βάση γεμάτη πατάτες κομμένες στο χέρι, όχι τόσο τραγανές όσο τις τρώω και περασμένο από μια εξαιρετική σάλτσα με βάση τη μουστάρδα. Ψήνεται μαζί με κομμάτια πιπεριάς, είναι γευστικό και αποτελείτε μόνο από καθαρό κοτόπουλο. Η Έλενα προτιμάει το κριθαρώτο με τα μανιτάρια. Τι να κάνω τρώω και εγώ χωρίς να είναι στις πρώτες επιλογές μου. Σωστά χυλωμένο δεν μπορώ να πω, η τρούφα στο λάδι, σε ποσότητα για να δώσει γεύση και να μην πικρίσει και το θυμάρι για το άρωμα.Στο τέλος μαζί με τον λογαριασμό κερνάνε και γλυκάκια. Ξέρετε αυτά τα μικρούλια στο ποτήρι με την ωραία γεύση που ζητάς να φας και του διπλανού σου. Ο λογαριασμός μαζί με το τρομερό ημίγλυκο, μπύρες ή ρακί και αρκετό φαγητό, δεν ξεφεύγει από τα 20 ευρώ. Πολύ καλή επιλογή, σίγουρα vfm και σίγουρα ευχαριστημένοι όλοι. Αρέσει και στον Ταύρο, το βασικό.
Αναμνησιακή η παρούσα κριτική, μιας και η επίσκεψη στην ‘’‘Άποψη’’ μόνο αναμνήσεις ξυπνάει.
Αρχικά γιατί θυμίζει τα αγαπημένα χρόνια του Χαλανδρίου και όλες τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει. Κυρίως όμως διότι η παλιά μονοκατοικία αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε ανακαίνιση, θέλοντας να κρατήσει αυτό το αγνό, λιτό και απέριττο του παλιού Χαλανδρίου. Και ως γνωστόν είμαι άνθρωπος που στηρίζομαι στο παρελθόν για να μπορέσω να προχωρήσω σταθερά στο μέλλον. Η αδυναμία λοιπόν δεν κρύβεται και πάντα ξυπνάνε αναμνήσεις ανοίγοντας τη σιδερένια πόρτα της αυλής.
Ξεχωρίζει για τον όμορφο κήπο με τα λογής – λογής δέντρα και φυτά, για παχιά σκιά το Καλοκαίρι αλλά και για να προσδίνουν άγρια ομορφιά τον Χειμώνα, τις μικρές ανθισμένες γλαστρούλες, τα ξύλινα τετράφυλλα πατζούρια, τα άσπρα κουρτινάκια, τα μαρμάρινα σκαλιά και τη ροτόντα πριν την κυρία είσοδο. Το καλύτερο τραπέζι ever.
Περνώντας στο εσωτερικό αντικρίζεις έναν όμορφο ψηλοτάβανο καθαρό χώρο με ευρύχωρα δωμάτια βαμμένα σε γήινα χρώματα, λιτά διακοσμημένο με φωτογραφίες από παλιές διαφημίσεις και ελληνικές ταινίες, γύψινες λεπτομέρειες στην οροφή και στους τοίχους, διακριτικό φωτισμό και ξύλινα σκουρόχρωμα τραπέζια με τις κλασσικές ψάθινες καρέκλες.
Ο ιδιοκτήτης, με αρκετά χρόνια στην εστίαση, σε κερδίζει με γκολ από τα αποδυτήρια.
Το υπόλοιπο προσωπικό μαζί με τη chef που μαγειρεύει όπως θα ήθελες να τρως καθημερινά, σε κρατάνε σε εγρήγορση μέχρι την ώρα που θα πληρώσεις για να φύγεις.
Η ‘’Άποψη’’ παίζει χαλαρά σε επίπεδο πρωταθλητισμού το concept στεριά –θάλασσα ή για να το πάμε ένα βήμα παρακάτω υποστηρίζει άνετα το surf & turf.
Τα προεόρτια είναι πάντα σταθερά. Διότι αν δεν ακούσεις το τσιτσίρισμα από το απίστευτο μαστιχωτό σαγανάκι που μόλις βγήκε από τον φούρνο δεν έχεις ακούσει τίποτα. Καλυμμένο με μια ελαφριά στρώση μαρμελάδας από κόκκινη πιπεριά σε προετοιμάζει κατάλληλα για το τι θα επακολουθήσει, αφήνοντας στον ουρανίσκο ένα τρομερό contrast αλμυρού – γλυκού.
Μαζί, κάτι σαν φούστα μπλούζα, τα χειροποίητα παστουρμαδοπιτάκια με αρμονική ισορροπία παστουρμά και κασεριού ή για κάτι πιο συνηθισμένο σε εμφάνιση αλλά όχι σε γεύση, το αλμυρό κανταΐφι με φέτα και ανθότυρο.
Και επειδή για όλα υπάρχει η πρώτη φορά, ο γαύρος μαρινάτος που δοκίμασα με παρακάλια μιας και δεν έχω φάει ποτέ, ήταν ποίημα. Χειροποίητα μπρουσκετάκια στη βάση, πάνω στα οποία ήταν περασμένη εξαιρετική ταραμοσαλάτα και στρογγυλοκάθονταν ντοματίνια και ο μαριναρισμένος γαύρος με ελάχιστα μυρωδικά για να είναι ο κυρίαρχος του πιάτου.
Το ψητό θράψαλο μύριζε θάλασσα και έδειξε με το ψήσιμο που είχε, τα χαρίσματα της chef. Η οποία chef μάλλον έχεις αδυναμία στις γαρίδες. Όλα τα πιάτα με γαρίδες είναι απίθανα. Από το spicy γαριδάκι για λίγους, τις γαρίδες σουβλάκι και το σαγανάκι με γαρίδες, μέχρι τις γαρίδες κανταΐφι!!! Και αν νομίζετε ότι τυλίγονται σε φύλλο κανταΐφι γελιέστε. Οι καθαρισμένες γαρίδες κρύβονται σε κανταΐφι από πατάτα!! Εδώ σε θέλω!
Και επειδή η ‘’Άποψη’’ πάντα εκπλήσσει, paella Alexandra για λίγους και όταν η αγορά έχει φρέσκα υλικά. Τα Canarias και το Playa de las Americas μπροστά σου. Το μάτι χόρτασε να βλέπει πριν το γευτεί το στομάχι. Τέλειο χύλωμα στο ρύζι, τα απαραίτητα μυρωδικά και ψιλοκομμένα λαχανικά για συμπλήρωμα στη γεύση και το ταψάκι πλούσιο σε φρέσκα θαλασσινά. Αναμνησιακό και αυτό το πιάτο.
Ο λογαριασμός με θαλασσινά αλλά και αρκετό απόσταγμα Μετεώρων (Αγιονέρι Τσιλιλή) έρχεται από 20-25 euro pp, ποσό με το οποίο φεύγεις καλυμμένος και ευχαριστημένος.
Η σκληρή δουλειά, οι κατάλληλες και φρέσκες πρώτες ύλες, το σωστό προσωπικό και κυρίως ο σεβασμός στον πελάτη, έχουν κάνει την ‘’Άποψη’’ να αφήσει αρκετά πίσω, παραδοσιακούς χώρους εστίασης του Χαλανδρίου και να εδραιωθεί στην απαιτητική πιάτσα του. Μένει να δούμε μέχρι που θα φτάσει.
Την άποψη τη γνώρισα πρώτη φορά στη Βασιλέως Γεωργίου Β.
Ουζερί μικρούλι και χαριτωμένο με γευστικούς μεζέδες αλλά, κάπου ένοιωθες ότι το περιόριζε ο χώρος να εξελιχθεί και να ανεβάσει ταχύτητα. Θετικά είδα τη μετακίνηση του σε πιο κεντρικό σημείο της περιοχής και μάλιστα σε αγαπημένη μονοκατοικία από αυτές που υπάρχουν άθικτες στα χρόνια, για να κοσμούν το Χαλάνδρι.
Έχω αδυναμία στα παλιά και διαχρονικά οικοδομήματα γιατί μεγάλωσα σε τέτοιο και πάντα, αναμνήσεις μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό. Όταν το αντίκρισα για πρώτη φορά και ανοίγοντας τη σιδερένια πόρτα της αυλής, στο μυαλό μου ήρθαν μνήμες του παρελθόντος, όταν πηγαίναμε κάθε Κυριακή μεσημέρι, στο σπίτι της γιαγιάς για φαγητό. Παλιά μονοκατοικία του Χαλανδρίου, ανακαινισμένη, φρεσκοβαμμένη, με τα ξύλινα τετράφυλλα πατζούρια, τα άσπρα κουρτινάκια, τα μαρμάρινα σκαλάκια, την άπλετη σκιά από τη δάφνη και τα άγρια λιγούστρο και μουριά στον κήπο και τα χαριτωμένα παρτέρια με ευωδιαστά λουλούδια να συμπληρώνουν την εικόνα, διεγείροντας τις αισθήσεις.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό, ο χώρος χωρίζεται σε δωμάτια με κυρίαρχες τις γήινες αποχρώσεις. Όμορφη και διακριτική διακόσμηση αν και πολυφορεμένη, με φωτογραφίες από παλιά Αθήνα, καδράκια με παλιές διαφημίσεις, προθήκες με φωτογραφίες από παλιές ελληνικές ταινίες, προθήκες με αποστάγματα και διάφορα σκεύη, τραπέζια ξύλινα σκουρόχρωμα με τις κλασσικές ψάθινες καρέκλες.
Είναι αυτό το ατημέλητα περιποιημένο που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε οικείο περιβάλλον, αίσθηση την οποία φροντίζει να ενισχύει το προσωπικό της ‘’Άποψης’’.
Η Αλεξάνδρα μαγειρεύει μαμαδίστικα, ο Γιώργος επιμελείται, χαμογελαστά, το σέρβις και το υπόλοιπο προσωπικό φροντίζει να μη σου λείψει τίποτα.
Με την παρέα από το Χαλάνδρι πηγαίνουμε σταθερά. Μας κέρδισε από την αρχή. Μας καλωσορίζουν και μας οδηγούν πάντα στη ροτόντα που κοσμεί το μικρό μπαλκονάκι της ‘’Άποψης’’.
Το μαγαζί είναι αυτό που λέει, με πολλές και καλές ετικέτες ούζου και τσίπουρου και γλυκόπιοτο χύμα κρασί. Ο κατάλογος σε τετράδιο, γραμμένος με μεράκι, άψογος και χωρίς μουτζούρες.
Πλέον, την ανάλυση(τη μελέτη) μεζέδων την έχουμε κόψει, εκτός αν υπάρχει κάποιο εξτραδάκι, οπότε ξεκινάμε με ωραίο ψωμάκι λευκό και μαύρο, κανάτα με νερό Χαλανδρίου που ανανεώνεται συνέχεια, και την πρώτη παγωμένη ρακή. Αντισυμβατικοί as always, κινούμαστε σε κρέατα αντί για θαλασσινά που είναι το top του μαγαζιού.
Must πιάτο το μπαμπάτσικο σαγανάκι που φουρνίζεται, αρωματίζεται με μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς κι έρχεται σε όμορφο εμαγιέ πιάτο. Μαστιχωτό με απίστευτη επίγευση αλμυρού και semi sweet, μια ιδανική επιλογή για αρχή.
Το ‘’δύσκολο’’ της υπόθεσης λέγεται σουτζούκι πύραυλος με αυγά. Το κλασσικό πιάτο, πλέον, των μεζεδοπωλείων στην απλή του εκδοχή αλλά στο πολύ καυτερό. Βάση από τραγανή τηγανιτή πατάτα, πιπεράτα και μπουκοβάτα αυγά μάτια και περιμετρικά σουτζούκι slices. Αν σ’ αρέσουν τα καυτερά θα το αγαπήσεις.
Τα μαμαδίσια κεφτεδάκια της Αλεξάνδρας σκάνε στο τραπέζι σε τηγάνι συνοδευόμενα μόνο από λεμόνι. Μπαμπάτσικα, κρεατένια, μυρωδάτα, ξεροψημένα. Η ομήγυρις πάντα επιμένει για refill, αλλά επικρατεί η ‘’άποψις’’ του σοφότερου, αλλά ουχί γεροντότερου, να δοκιμάσουμε άλλο πιάτο.
Μπουρεκάκια με τραγανό φύλλο, μυρωδικά, ψιλοκομμένο παστουρμά και μαστιχωτό τυρί. Ωραίο συνοδευτικό.
Κοτόπουλο τηγανιά, διαφορετική από τις γνωστές, με πολλά κομμάτια κοτόπουλο, πιπεριές πολύχρωμες και πολύ ζουμί για βούτες.
Κοντοσούβλι κοτόπουλο, σουβλισμένο σε ατομική ψησταριά μαζί με πολύχρωμες πιπεριές, μπόλική sauce και βάση από χρυσαφένιες, τραγανές χεράτες πατάτες. Νοστιμότατο, ζουμερό, άψογα ψημένο. Θα έκοβα τη sauce για να απολαύσω το κοντοσούβλι straight και μπορεί να έλουζα με αυτή μόνο τις πατάτες.
Από τις ‘’αλοιφές’’ (ανάλυση της Βορειοελλαδίτικης λέξης, όπως και πολλών άλλων διαφορετικών οπτικών αποτυπώσεων, σε άλλο κεφάλαιο) του καταλόγου θα προτείνω για το ψωμί, την πατατοσαλάτα και τη χτυπητή. Είναι όπως πρέπει να παρασκευάζονται σε κάθε χώρο εστίασης, για να ανοίξουν την όρεξη στον πελάτη-επισκέπτη.
Μαζί με μπόλικο ποτό, ο λογαριασμός δεν ξεφεύγει πάνω από 19 euro pp. Στο τέλος για το σβήσιμο, υπάρχει κέρασμα, που ποικίλει ανάλογα της ημέρας και της εποχής.
Τα μέτρα ασφαλείας τηρούνται όσο δεν πάει άλλο. Αντισηπτικά, αποστάσεις, μάσκες όλων των ειδών, διαστημόπλοια κ.λπ. Safety place.
Η ‘’Άποψη’’ έχει και σοβαρή άποψη περί του θαλασσινού μεζέ, μιας και ξεκίνησε ως ουζερί με θαλασσινούς μεζέδες και στη συνέχεια δειλά – δειλά πρόσθεσε τους κρεατομεζέδες. Αφού τα καταφέρνει πολύ καλά στο κρέας, είναι σίγουρο ότι και στα θαλασσινά θα σκίζει. Μένει να πάρουμε την απόφαση να παίξουμε αλλιώς, μιας και οι κρεατομεζέδες είναι κορυφαίοι, αλλά πρέπει και να προσέξουμε χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και τρανσαμινάσες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Δεν θα πω ψέματα ούτε τώρα. Και στην ‘Άποψη’’ πάω για το φοβερό ημίγλυκο. Τόσο καλό που και ο Ταύρος το προτιμάει αντί για τη ρακί που πίνουν οι άλλοι. Και η ρακί πολύ καλή, άλλωστε κρητικός είμαι ξέρω να κρίνω, αλλά το ημίγλυκο είναι νέκταρ. Την ‘’Άποψη’’ την έμαθα ταυτόχρονα με τον γνωστό συμμαθητή. Την διαλέξαμε σε μία μάζωξη γερομπαμπαλήδων. Το παλιό μαγαζί βέβαια, που δεν έχει καμία σχέση με το καινούριο. Μ’ αρέσει η αυλή για καλοκαίρι, και η τρομερή ροτόντα all weather. Αυτό το φοβερό τραπέζι μετά τα 3-4 σκαλάκια που σε καλωσορίζει στο μαγαζί. Βέβαια για να καθίσεις εκεί θέλει μέσον αλλά, αρκετές φορές διαθέτουμε το κατάλληλο. Με τη γνωστή παρέα έρχονται πιάτα συνέχεια. Διαλέγουμε εμείς αλλά κυρίως εμπιστευόμαστε τον κο Γιώργο που φέρνει τα καλούδια της ημέρας. Με την Έλενα έχουμε συγκεκριμένα πιάτα. Προσέχουμε για να έχουμε. Σίγουρα δεν λείπει το φουρνιστό σαγανάκι. Εκνευρίζεται η Έλενα από το τσιτσίρισμα –μια φορά κάηκε κιόλας που βιάστηκε να πιάσει το σκεύος- αλλά την αποζημιώνει η απολαυστική γεύση. Μαστιχωτό, μπαμπάτσικο και απαραίτητο side dish για να ανοίξει η όρεξη. Εγώ, αν και ακούω φωνές, βουτάω στη μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς που το καλύπτει. Αυτό το γλυκοαλμυρό είναι το παν.Μ’ αρέσουν και οι τυροκροκέτες αν και είναι κάτι συνηθισμένο. Δεν ξέρω τι έξτρα βάζουν μέσα αλλά είναι καλύτερες από πολλές παρόμοιες. Συν ότι είναι χειροποίητες. Αντίθετα μ’ άρεσαν τα παλιά παστουρμαδοπιτάκια με το τριγωνικό σχήμα που έκοβες και γοητευόσουν από τον ήχο του φύλλου και ήταν και λίγο καυτερά. Τα τωρινά νομίζω είναι χωρίς ένταση. Ότι χειροποίητο και καλό θα πω. Όπως η μελιτζανοσαλάτα. Χωρίς να έχει έντονη γεύση με έχει κερδίσει. Θες η επεξεργασία της μελιτζάνας, θες τα κομμάτια καρύδι, δεν έχω βγάλει συμπέρασμα. Τα κεφτεδάκια της Αλεξάνδρας μου θυμίζουν τη μάνα μου την εποχή που ήμασταν στα εξωτερικά και δεν άφηνε το προσωπικό του σπιτιού να μαγειρέψει κεφτεδάκια. Από έξω εξαιρετικό τηγάνισμα στα όρια να μην αρπάξουν και μέσα ζουμερά, μαλακά, πλούσια σε κιμά και με ελάχιστο ψωμί. Αφού ο Ταύρος μια φορά αμφισβήτησε την επιλογή μου και όταν δοκίμασε είπε να πάρουμε και άλλα. Με οποιαδήποτε παρέα δεν λείπει το κοντοσούβλι κοτόπουλο. Μα πόση τέχνη θέλει για να πετύχεις το ψήσιμο του κοτόπουλου; Πολύ θα πω. Έρχεται σε μινιατούρα ψησταριάς με τη βάση γεμάτη πατάτες κομμένες στο χέρι, όχι τόσο τραγανές όσο τις τρώω και περασμένο από μια εξαιρετική σάλτσα με βάση τη μουστάρδα. Ψήνεται μαζί με κομμάτια πιπεριάς, είναι γευστικό και αποτελείτε μόνο από καθαρό κοτόπουλο. Η Έλενα προτιμάει το κριθαρώτο με τα μανιτάρια. Τι να κάνω τρώω και εγώ χωρίς να είναι στις πρώτες επιλογές μου. Σωστά χυλωμένο δεν μπορώ να πω, η τρούφα στο λάδι, σε ποσότητα για να δώσει γεύση και να μην πικρίσει και το θυμάρι για το άρωμα.Στο τέλος μαζί με τον λογαριασμό κερνάνε και γλυκάκια. Ξέρετε αυτά τα μικρούλια στο ποτήρι με την ωραία γεύση που ζητάς να φας και του διπλανού σου. Ο λογαριασμός μαζί με το τρομερό ημίγλυκο, μπύρες ή ρακί και αρκετό φαγητό, δεν ξεφεύγει από τα 20 ευρώ. Πολύ καλή επιλογή, σίγουρα vfm και σίγουρα ευχαριστημένοι όλοι. Αρέσει και στον Ταύρο, το βασικό.
Αναμνησιακή η παρούσα κριτική, μιας και η επίσκεψη στην ‘’‘Άποψη’’ μόνο αναμνήσεις ξυπνάει.
Αρχικά γιατί θυμίζει τα αγαπημένα χρόνια του Χαλανδρίου και όλες τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει. Κυρίως όμως διότι η παλιά μονοκατοικία αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε ανακαίνιση, θέλοντας να κρατήσει αυτό το αγνό, λιτό και απέριττο του παλιού Χαλανδρίου. Και ως γνωστόν είμαι άνθρωπος που στηρίζομαι στο παρελθόν για να μπορέσω να προχωρήσω σταθερά στο μέλλον. Η αδυναμία λοιπόν δεν κρύβεται και πάντα ξυπνάνε αναμνήσεις ανοίγοντας τη σιδερένια πόρτα της αυλής.
Ξεχωρίζει για τον όμορφο κήπο με τα λογής – λογής δέντρα και φυτά, για παχιά σκιά το Καλοκαίρι αλλά και για να προσδίνουν άγρια ομορφιά τον Χειμώνα, τις μικρές ανθισμένες γλαστρούλες, τα ξύλινα τετράφυλλα πατζούρια, τα άσπρα κουρτινάκια, τα μαρμάρινα σκαλιά και τη ροτόντα πριν την κυρία είσοδο. Το καλύτερο τραπέζι ever.
Περνώντας στο εσωτερικό αντικρίζεις έναν όμορφο ψηλοτάβανο καθαρό χώρο με ευρύχωρα δωμάτια βαμμένα σε γήινα χρώματα, λιτά διακοσμημένο με φωτογραφίες από παλιές διαφημίσεις και ελληνικές ταινίες, γύψινες λεπτομέρειες στην οροφή και στους τοίχους, διακριτικό φωτισμό και ξύλινα σκουρόχρωμα τραπέζια με τις κλασσικές ψάθινες καρέκλες.
Ο ιδιοκτήτης, με αρκετά χρόνια στην εστίαση, σε κερδίζει με γκολ από τα αποδυτήρια.
Το υπόλοιπο προσωπικό μαζί με τη chef που μαγειρεύει όπως θα ήθελες να τρως καθημερινά, σε κρατάνε σε εγρήγορση μέχρι την ώρα που θα πληρώσεις για να φύγεις.
Η ‘’Άποψη’’ παίζει χαλαρά σε επίπεδο πρωταθλητισμού το concept στεριά –θάλασσα ή για να το πάμε ένα βήμα παρακάτω υποστηρίζει άνετα το surf & turf.
Τα προεόρτια είναι πάντα σταθερά. Διότι αν δεν ακούσεις το τσιτσίρισμα από το απίστευτο μαστιχωτό σαγανάκι που μόλις βγήκε από τον φούρνο δεν έχεις ακούσει τίποτα. Καλυμμένο με μια ελαφριά στρώση μαρμελάδας από κόκκινη πιπεριά σε προετοιμάζει κατάλληλα για το τι θα επακολουθήσει, αφήνοντας στον ουρανίσκο ένα τρομερό contrast αλμυρού – γλυκού.
Μαζί, κάτι σαν φούστα μπλούζα, τα χειροποίητα παστουρμαδοπιτάκια με αρμονική ισορροπία παστουρμά και κασεριού ή για κάτι πιο συνηθισμένο σε εμφάνιση αλλά όχι σε γεύση, το αλμυρό κανταΐφι με φέτα και ανθότυρο.
Και επειδή για όλα υπάρχει η πρώτη φορά, ο γαύρος μαρινάτος που δοκίμασα με παρακάλια μιας και δεν έχω φάει ποτέ, ήταν ποίημα. Χειροποίητα μπρουσκετάκια στη βάση, πάνω στα οποία ήταν περασμένη εξαιρετική ταραμοσαλάτα και στρογγυλοκάθονταν ντοματίνια και ο μαριναρισμένος γαύρος με ελάχιστα μυρωδικά για να είναι ο κυρίαρχος του πιάτου.
Το ψητό θράψαλο μύριζε θάλασσα και έδειξε με το ψήσιμο που είχε, τα χαρίσματα της chef. Η οποία chef μάλλον έχεις αδυναμία στις γαρίδες. Όλα τα πιάτα με γαρίδες είναι απίθανα. Από το spicy γαριδάκι για λίγους, τις γαρίδες σουβλάκι και το σαγανάκι με γαρίδες, μέχρι τις γαρίδες κανταΐφι!!! Και αν νομίζετε ότι τυλίγονται σε φύλλο κανταΐφι γελιέστε. Οι καθαρισμένες γαρίδες κρύβονται σε κανταΐφι από πατάτα!! Εδώ σε θέλω!
Και επειδή η ‘’Άποψη’’ πάντα εκπλήσσει, paella Alexandra για λίγους και όταν η αγορά έχει φρέσκα υλικά. Τα Canarias και το Playa de las Americas μπροστά σου. Το μάτι χόρτασε να βλέπει πριν το γευτεί το στομάχι. Τέλειο χύλωμα στο ρύζι, τα απαραίτητα μυρωδικά και ψιλοκομμένα λαχανικά για συμπλήρωμα στη γεύση και το ταψάκι πλούσιο σε φρέσκα θαλασσινά. Αναμνησιακό και αυτό το πιάτο.
Ο λογαριασμός με θαλασσινά αλλά και αρκετό απόσταγμα Μετεώρων (Αγιονέρι Τσιλιλή) έρχεται από 20-25 euro pp, ποσό με το οποίο φεύγεις καλυμμένος και ευχαριστημένος.
Η σκληρή δουλειά, οι κατάλληλες και φρέσκες πρώτες ύλες, το σωστό προσωπικό και κυρίως ο σεβασμός στον πελάτη, έχουν κάνει την ‘’Άποψη’’ να αφήσει αρκετά πίσω, παραδοσιακούς χώρους εστίασης του Χαλανδρίου και να εδραιωθεί στην απαιτητική πιάτσα του. Μένει να δούμε μέχρι που θα φτάσει.
Την άποψη τη γνώρισα πρώτη φορά στη Βασιλέως Γεωργίου Β.
Ουζερί μικρούλι και χαριτωμένο με γευστικούς μεζέδες αλλά, κάπου ένοιωθες ότι το περιόριζε ο χώρος να εξελιχθεί και να ανεβάσει ταχύτητα. Θετικά είδα τη μετακίνηση του σε πιο κεντρικό σημείο της περιοχής και μάλιστα σε αγαπημένη μονοκατοικία από αυτές που υπάρχουν άθικτες στα χρόνια, για να κοσμούν το Χαλάνδρι.
Έχω αδυναμία στα παλιά και διαχρονικά οικοδομήματα γιατί μεγάλωσα σε τέτοιο και πάντα, αναμνήσεις μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό. Όταν το αντίκρισα για πρώτη φορά και ανοίγοντας τη σιδερένια πόρτα της αυλής, στο μυαλό μου ήρθαν μνήμες του παρελθόντος, όταν πηγαίναμε κάθε Κυριακή μεσημέρι, στο σπίτι της γιαγιάς για φαγητό. Παλιά μονοκατοικία του Χαλανδρίου, ανακαινισμένη, φρεσκοβαμμένη, με τα ξύλινα τετράφυλλα πατζούρια, τα άσπρα κουρτινάκια, τα μαρμάρινα σκαλάκια, την άπλετη σκιά από τη δάφνη και τα άγρια λιγούστρο και μουριά στον κήπο και τα χαριτωμένα παρτέρια με ευωδιαστά λουλούδια να συμπληρώνουν την εικόνα, διεγείροντας τις αισθήσεις.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό, ο χώρος χωρίζεται σε δωμάτια με κυρίαρχες τις γήινες αποχρώσεις. Όμορφη και διακριτική διακόσμηση αν και πολυφορεμένη, με φωτογραφίες από παλιά Αθήνα, καδράκια με παλιές διαφημίσεις, προθήκες με φωτογραφίες από παλιές ελληνικές ταινίες, προθήκες με αποστάγματα και διάφορα σκεύη, τραπέζια ξύλινα σκουρόχρωμα με τις κλασσικές ψάθινες καρέκλες.
Είναι αυτό το ατημέλητα περιποιημένο που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε οικείο περιβάλλον, αίσθηση την οποία φροντίζει να ενισχύει το προσωπικό της ‘’Άποψης’’.
Η Αλεξάνδρα μαγειρεύει μαμαδίστικα, ο Γιώργος επιμελείται, χαμογελαστά, το σέρβις και το υπόλοιπο προσωπικό φροντίζει να μη σου λείψει τίποτα.
Με την παρέα από το Χαλάνδρι πηγαίνουμε σταθερά. Μας κέρδισε από την αρχή. Μας καλωσορίζουν και μας οδηγούν πάντα στη ροτόντα που κοσμεί το μικρό μπαλκονάκι της ‘’Άποψης’’.
Το μαγαζί είναι αυτό που λέει, με πολλές και καλές ετικέτες ούζου και τσίπουρου και γλυκόπιοτο χύμα κρασί. Ο κατάλογος σε τετράδιο, γραμμένος με μεράκι, άψογος και χωρίς μουτζούρες.
Πλέον, την ανάλυση(τη μελέτη) μεζέδων την έχουμε κόψει, εκτός αν υπάρχει κάποιο εξτραδάκι, οπότε ξεκινάμε με ωραίο ψωμάκι λευκό και μαύρο, κανάτα με νερό Χαλανδρίου που ανανεώνεται συνέχεια, και την πρώτη παγωμένη ρακή. Αντισυμβατικοί as always, κινούμαστε σε κρέατα αντί για θαλασσινά που είναι το top του μαγαζιού.
Must πιάτο το μπαμπάτσικο σαγανάκι που φουρνίζεται, αρωματίζεται με μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς κι έρχεται σε όμορφο εμαγιέ πιάτο. Μαστιχωτό με απίστευτη επίγευση αλμυρού και semi sweet, μια ιδανική επιλογή για αρχή.
Το ‘’δύσκολο’’ της υπόθεσης λέγεται σουτζούκι πύραυλος με αυγά. Το κλασσικό πιάτο, πλέον, των μεζεδοπωλείων στην απλή του εκδοχή αλλά στο πολύ καυτερό. Βάση από τραγανή τηγανιτή πατάτα, πιπεράτα και μπουκοβάτα αυγά μάτια και περιμετρικά σουτζούκι slices. Αν σ’ αρέσουν τα καυτερά θα το αγαπήσεις.
Τα μαμαδίσια κεφτεδάκια της Αλεξάνδρας σκάνε στο τραπέζι σε τηγάνι συνοδευόμενα μόνο από λεμόνι. Μπαμπάτσικα, κρεατένια, μυρωδάτα, ξεροψημένα. Η ομήγυρις πάντα επιμένει για refill, αλλά επικρατεί η ‘’άποψις’’ του σοφότερου, αλλά ουχί γεροντότερου, να δοκιμάσουμε άλλο πιάτο.
Μπουρεκάκια με τραγανό φύλλο, μυρωδικά, ψιλοκομμένο παστουρμά και μαστιχωτό τυρί. Ωραίο συνοδευτικό.
Κοτόπουλο τηγανιά, διαφορετική από τις γνωστές, με πολλά κομμάτια κοτόπουλο, πιπεριές πολύχρωμες και πολύ ζουμί για βούτες.
Κοντοσούβλι κοτόπουλο, σουβλισμένο σε ατομική ψησταριά μαζί με πολύχρωμες πιπεριές, μπόλική sauce και βάση από χρυσαφένιες, τραγανές χεράτες πατάτες. Νοστιμότατο, ζουμερό, άψογα ψημένο. Θα έκοβα τη sauce για να απολαύσω το κοντοσούβλι straight και μπορεί να έλουζα με αυτή μόνο τις πατάτες.
Από τις ‘’αλοιφές’’ (ανάλυση της Βορειοελλαδίτικης λέξης, όπως και πολλών άλλων διαφορετικών οπτικών αποτυπώσεων, σε άλλο κεφάλαιο) του καταλόγου θα προτείνω για το ψωμί, την πατατοσαλάτα και τη χτυπητή. Είναι όπως πρέπει να παρασκευάζονται σε κάθε χώρο εστίασης, για να ανοίξουν την όρεξη στον πελάτη-επισκέπτη.
Μαζί με μπόλικο ποτό, ο λογαριασμός δεν ξεφεύγει πάνω από 19 euro pp. Στο τέλος για το σβήσιμο, υπάρχει κέρασμα, που ποικίλει ανάλογα της ημέρας και της εποχής.
Τα μέτρα ασφαλείας τηρούνται όσο δεν πάει άλλο. Αντισηπτικά, αποστάσεις, μάσκες όλων των ειδών, διαστημόπλοια κ.λπ. Safety place.
Η ‘’Άποψη’’ έχει και σοβαρή άποψη περί του θαλασσινού μεζέ, μιας και ξεκίνησε ως ουζερί με θαλασσινούς μεζέδες και στη συνέχεια δειλά – δειλά πρόσθεσε τους κρεατομεζέδες. Αφού τα καταφέρνει πολύ καλά στο κρέας, είναι σίγουρο ότι και στα θαλασσινά θα σκίζει. Μένει να πάρουμε την απόφαση να παίξουμε αλλιώς, μιας και οι κρεατομεζέδες είναι κορυφαίοι, αλλά πρέπει και να προσέξουμε χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και τρανσαμινάσες.