Μπάρμπα Σταύρος… Πολλές αναμνήσεις που με γυρίζουν στη δεκαετία του 1990, όταν, ακόμη, υπήρxε η “κόντρα” με τον “απέναντι” πιτσαδόρο. Ο Μπάρμπα Σταύρος έγινε Μαθουσάλας, ενώ στον απέναντι δρόμο λειτούργησε μπιλιαρδάδικο για αρκετά χρόνια (Κλικ) και από πέρσι… Φαρμακείο… Αυτό που στεγαζόταν για δεκαετίες δίπλα από τον Μπάρμπα Σταύρο!
Η ζωή κύκλους κάνει …
Προχωράμε λίγο παρακάτω. Όπως είχα αναφέρει σχετικά πρόσφατα, δε χρειάζεται να τρέξω στη Δροσιά, για να δοκιμάσω αξιοπρεπέστατο πεϊνιρλί. Και δεν ομιλώ για τα τυποποιημένα των αλυσίδων που προσφέρουν πίτσα.
Ο Μπάρμπα Σταύρος είναι πρώτα πεϊνιρλί και μετά όλα τα άλλα. Ακόμη και στο διαφημιστικό του φυλλάδιο αυτό θα παρατηρήσεις. Από κει και πέρα, υπάρχει μια ιεροτελεστία. Δεν είναι για κάθε μέρα. Και δεν εννοώ πως δεν αντέχεις οικονομικά κάθε μέρα να τρως.
Εγώ σου προτείνω να είναι στην cheat day σου όμως. Γιατί η προσμονή θα είναι πιο γλυκιά, δε θα απομυθοποιήσεις αυτό που τρως, αλλά ούτε και θα έχεις ενοχές!
Το λιωμένο τυρί, ο κιμάς που απλώνεται σε όλη τη ζύμη, το λουκάνικο που κάνει καλή δουλειά … Και το αποκορύφωμα είναι το αυγό του. Τον κρόκο πρέπει να τον απλώσεις! Πάνω από 9 με 9,5 ευρώ δε θα δώσεις. Τώρα για το αν θα το μοιραστείς, όρκο δεν παίρνω!
Να σου πω εδώ πως ο χώρος δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο, ολίγον παλιακός, χωρίς κάποια διακόσμηση που θα σε συνεπάρει. Ούτε θα σου προτείνω να κάνεις ολόκληρο ταξίδι από την άλλη άκρη της Αθήνας.
Αν όμως μένεις κοντά ή έχεις κάνει κάποια επίσκεψη στα μέρη μου, αποκλείεται να μην τον έχεις έστω ακουστά.
Την εξυπηρέτηση δεν μπορώ να την κρίνω εντελώς δίκαια, κυρίως ντελίβερι παραγγέλνω. Θα σου πω όμως πως για να βρίσκεται τόσα χρόνια στην περιοχή, κάτι θα κάνει καλά. Οι παρασκευές τους δεν είναι ετοιματζίδικες. Το γεμιστό μπιφτέκι (δεύτερο hit του μαγαζιού) το καθυστέρησαν, μιας και το ζύμωναν εκείνη τη στιγμή. Μαλακό και ζουμερό. Στις πατάτες τηγανιτές προσθέστε λίγο αλάτι!
Παλαιότερα θυμάμαι ότι παράγγελνα μακαρονάδα φούρνου με σπαγγέτι. Το λιωμένο τυρί ήταν απόλυτος, πρωταγωνιστής!
Στην τελευταία μου παραγγελία δοκίμασα την πίτσα του. Η ζύμη είναι ίδια με του πεϊνιρλί. Δεν πρόκειται για κλασική ιταλική πίτσα. Πρωταγωνιστεί και πάλι το μπόλικο, λιωμένο τυρί. Χορταστική αναλογία τυριών, ευχάριστο παιχνίδισμα στο στόμα μαζί με τα αλλαντικά. Σε χορταίνει, χωρίς να σου δημιουργεί φούσκωμα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν!
Νο1: Πεϊνιρλί! Ζητήστε έξτρα βούτυρο πάνω από τη γέμιση! Και να φάτε τις άκρες πρώτες!
Νο2: Μπιφτέκι γεμιστό με τυρί! Κιμάς που τον νιώθεις, τον κόβεις σε μπουκιές και σου σπάει τη μύτη!
Νο3: Πίτσα. Αξιοπρεπής, με πολύ τυρί. Ίδια ζύμη με αυτή του πεϊνιρλί.
Νο4: Σπαγγέτι φούρνου. Δεν θυμάμαι κάποια ιδιαίτερη σάλτσα, όμως το λιωμένο τυρί της δίνει καλή γεύση.
Συμπερασματικά, ο Μπάρμπα Σταύρος διαχρονικά θα βρίσκεται στις επιλογές μου. Είναι κάτι το διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα deliverάδικα. Ξέρεις πως όταν τον σκεφτείς θα φας καλό πεϊνιρλί, ίσως το καλύτερο που θυμάμαι.
Λειτουργεί μόνο τις βραδινές ώρες… Για τις μεσημεριανές ώρες όμως… Σε ό,τι έχει να κάνει με πεϊνιρλί, έχω μια άλλη πρόταση που αργότερα θα την καταθέσω στο σάιτ!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μπάρμπα Σταύρος… Πολλές αναμνήσεις που με γυρίζουν στη δεκαετία του 1990, όταν, ακόμη, υπήρxε η “κόντρα” με τον “απέναντι” πιτσαδόρο. Ο Μπάρμπα Σταύρος έγινε Μαθουσάλας, ενώ στον απέναντι δρόμο λειτούργησε μπιλιαρδάδικο για αρκετά χρόνια (Κλικ) και από πέρσι… Φαρμακείο… Αυτό που στεγαζόταν για δεκαετίες δίπλα από τον Μπάρμπα Σταύρο!
Η ζωή κύκλους κάνει …
Προχωράμε λίγο παρακάτω. Όπως είχα αναφέρει σχετικά πρόσφατα, δε χρειάζεται να τρέξω στη Δροσιά, για να δοκιμάσω αξιοπρεπέστατο πεϊνιρλί. Και δεν ομιλώ για τα τυποποιημένα των αλυσίδων που προσφέρουν πίτσα.
Ο Μπάρμπα Σταύρος είναι πρώτα πεϊνιρλί και μετά όλα τα άλλα. Ακόμη και στο διαφημιστικό του φυλλάδιο αυτό θα παρατηρήσεις. Από κει και πέρα, υπάρχει μια ιεροτελεστία. Δεν είναι για κάθε μέρα. Και δεν εννοώ πως δεν αντέχεις οικονομικά κάθε μέρα να τρως.
Εγώ σου προτείνω να είναι στην cheat day σου όμως. Γιατί η προσμονή θα είναι πιο γλυκιά, δε θα απομυθοποιήσεις αυτό που τρως, αλλά ούτε και θα έχεις ενοχές!
Το λιωμένο τυρί, ο κιμάς που απλώνεται σε όλη τη ζύμη, το λουκάνικο που κάνει καλή δουλειά … Και το αποκορύφωμα είναι το αυγό του. Τον κρόκο πρέπει να τον απλώσεις! Πάνω από 9 με 9,5 ευρώ δε θα δώσεις. Τώρα για το αν θα το μοιραστείς, όρκο δεν παίρνω!
Να σου πω εδώ πως ο χώρος δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο, ολίγον παλιακός, χωρίς κάποια διακόσμηση που θα σε συνεπάρει. Ούτε θα σου προτείνω να κάνεις ολόκληρο ταξίδι από την άλλη άκρη της Αθήνας.
Αν όμως μένεις κοντά ή έχεις κάνει κάποια επίσκεψη στα μέρη μου, αποκλείεται να μην τον έχεις έστω ακουστά.
Την εξυπηρέτηση δεν μπορώ να την κρίνω εντελώς δίκαια, κυρίως ντελίβερι παραγγέλνω. Θα σου πω όμως πως για να βρίσκεται τόσα χρόνια στην περιοχή, κάτι θα κάνει καλά. Οι παρασκευές τους δεν είναι ετοιματζίδικες. Το γεμιστό μπιφτέκι (δεύτερο hit του μαγαζιού) το καθυστέρησαν, μιας και το ζύμωναν εκείνη τη στιγμή. Μαλακό και ζουμερό. Στις πατάτες τηγανιτές προσθέστε λίγο αλάτι!
Παλαιότερα θυμάμαι ότι παράγγελνα μακαρονάδα φούρνου με σπαγγέτι. Το λιωμένο τυρί ήταν απόλυτος, πρωταγωνιστής!
Στην τελευταία μου παραγγελία δοκίμασα την πίτσα του. Η ζύμη είναι ίδια με του πεϊνιρλί. Δεν πρόκειται για κλασική ιταλική πίτσα. Πρωταγωνιστεί και πάλι το μπόλικο, λιωμένο τυρί. Χορταστική αναλογία τυριών, ευχάριστο παιχνίδισμα στο στόμα μαζί με τα αλλαντικά. Σε χορταίνει, χωρίς να σου δημιουργεί φούσκωμα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν!
Νο1: Πεϊνιρλί! Ζητήστε έξτρα βούτυρο πάνω από τη γέμιση! Και να φάτε τις άκρες πρώτες!
Νο2: Μπιφτέκι γεμιστό με τυρί! Κιμάς που τον νιώθεις, τον κόβεις σε μπουκιές και σου σπάει τη μύτη!
Νο3: Πίτσα. Αξιοπρεπής, με πολύ τυρί. Ίδια ζύμη με αυτή του πεϊνιρλί.
Νο4: Σπαγγέτι φούρνου. Δεν θυμάμαι κάποια ιδιαίτερη σάλτσα, όμως το λιωμένο τυρί της δίνει καλή γεύση.
Συμπερασματικά, ο Μπάρμπα Σταύρος διαχρονικά θα βρίσκεται στις επιλογές μου. Είναι κάτι το διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα deliverάδικα. Ξέρεις πως όταν τον σκεφτείς θα φας καλό πεϊνιρλί, ίσως το καλύτερο που θυμάμαι.
Λειτουργεί μόνο τις βραδινές ώρες… Για τις μεσημεριανές ώρες όμως… Σε ό,τι έχει να κάνει με πεϊνιρλί, έχω μια άλλη πρόταση που αργότερα θα την καταθέσω στο σάιτ!