Αν θα έπρεπε να πω 2 κουβέντες, 2 γραμμές ρε παιδί μου, για αυτό το μεζεδοπωλείο της Τρυπιά θα έλεγα ότι είναι ένας ‘’παιχνιδιάρικος χώρος γευστικά ώριμος με τιμές στα τάρταρα και κόσμο στα ύψη’’. Και αν θέλω να δώσω και έναν τόνο Ξανθουλικό θα έλεγα ‘’ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, αλλά όχι στις μέλισσες δίπλα ακριβώς’’.
Παρασκευή βράδυ με φίλη τραγουδίστρια όχι της εθνικής αλλά σε μπουάτ της εποχής, είπαμε να πάμε προς Φιλαδέλφεια τώρα που προλαβαίνουμε διότι τώρα που τελειώνει ο ναός, δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα.
Τραπέζι κλείστηκε με μέσον βέβαια, – thank u Helen – και φτάσαμε στο μαγαζί.
Τραπέζι γωνιακό, μικρό για 2, όχι για να έρθουμε πιο κοντά, αλλά γιατί χρειάζονται πολλά για να εξυπηρετηθούν οι ζητούντες, καρέκλες κλασικές, ψάθινες και πολύχρωμες, ρακί γλυκόπιοτο, φαγητό νοστιμότατο.
Στην περιήγηση του χώρου διακρίνεις ως είπα παιγνιδιάρικη διάθεση με πολλά ετερόκλιτα όμορφα καδράκια, vindage φωτιστικά, βιομηχανικούς σωλήνες, ξυλόγλυπτους κόκορες, ποδήλατο, σκουτεράκι, πάγκους πικ νικ, φοβερό εξαερισμό.
Η εξυπηρέτηση καθ’ όλα άψογη, χαμογελαστή, σιφουνάτη και από τα 2 παιδιά που μας παρέλαβαν. Ειδικά η κοπέλα είχε βάλει στα πόδια τα φτερά του Ερμή και δεν την προλάβαινες. Αν πρέπει να γκρινιάξω σε κάτι θα πω τούτο και τίποτε άλλο: Πατάτες φοβερές με πάπρικα και θυμάρι, χεράτες, χρυσοκόκκινες, τραγανές όπως της γιαγιάς Αλεξάνδρας, όχι στο τέλος ρε φίλε, τις θέλω μαζί με τα κρέατα ή πριν. Παρ’ όλα αυτά δεν έμεινε τίποτις στο πανέρι.
Ψωμάκι κατόπιν ερωτήσεως άσπρο και μαύρο μαζί με νερό Φιλαδέλφειας, ανανεώσιμο παρ’ όλη τη δουλειά του μαγαζιού ανά τακτά διαστήματα, άγια χώματα, άγια και τα πηγάδια της περιοχής
Η σαλάτα υπερπαραγωγή έφτασε στο τραπέζι και εδώ άρχισαν τα δύσκολα. Στριμωχτήκαν τα πιάτα και τα ποτά στο τραπέζι και με το ζόρι δεν βγάλανε φωνή.
Byράκι salad με λόλες πολύχρωμες, ντοματίνια ζουμερά, ρόκα φρέσκια, πιπεριές κομμένες, σουσάμι, κρουτονάκια, δροσερή sauce και φλοίδες από λαδοτύρι Μυτιλήνης στην άκρη, διότι η κυρία διπλά μου, καλή χρυσή και άγια, αλλά τυρί δεν τρώει. Υπερπαραγωγή, χορταστική, δροσερή, προετοιμάζει χωρίς δυσκολία τη συνέχεια.
Αυγά τηγανητά για σπάσιμο πάνω στις πατάτες μαζί με κασέρι και γλυκιά πάπρικα, ωραίο γεύση κλασσική αλλά απογειωτική και παιγνιδιάρικη. Θα ήθελα βέβαια και λίγο ψιλοκομμένο απάκι αλλά και έτσι άρεσε τα μάλα.
Πρασολουκάνικο στη σχάρα μόνο με sauce λεμονιού συνοδεία από μικρή πιτούλα. Γλύκισμα, πολύ μαλακό, κρεατένιο, χορταστικό για 2 άτομα. Ως γνήσιος Θεσσαλός το τοποθετώ μέσα στα 2 καλύτερα λουκάνικα με πράσο που έχω φάει στην πρωτεύουσα
Πανσετάκια καραμελωμένα στη σχάρα με sauce λεμονιού. Πιάτο πεντανόστιμο και τεράστιο. Χάνεις το μέτρο. Ωραία ψημένα, πάνω σε αλάδωτη τραγανή πίτα, λίγο λίπος απλά για την έξτρα νοστιμιά, σάλτσα γνωστή από πριν αλλά έδενε τέλεια, λίγο ρίγανη και λίγο λάδι.
Χορτάσαμε μέχρι εδώ ήταν, διότι δεν τρώμε και πολύ και η κυρία είχε τραγούδι μετά.
Ήπιαμε όμως ωραίο ρακί και περάσαμε όμορφα.
Μας κέρασαν για τη γλύκα, ωραία minimal κρέμα καραμελέ όχι φυσικά ετοιματζίδικη.
Μαζί με το ρακί δώσαμε 30 ευρώ, ποσό πολύ καλό για ότι φάγαμε.
Το byράκι, δουλεύει στον αυτόματο, χάρη στην όρεξη και το μεράκι των παιδιών που το τρέχουν, για αυτό ο κόσμος είναι περισσότερος από ότι αντιστοιχεί στον χώρο.
Μπαίνοντας αλλά και βγαίνοντας, νοιώθεις μια πρωτόγνωρη ευφορία με χαλαρωμένες όλες τις αισθήσεις. Περνάς πολύ καλά, αυτός είναι και ο λόγος που δεν ένοιωσα λόγω του πλαστικού που κλείνει τον μπροστά χώρο, ως ντομάτα σε θερμοκήπιο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αν θα έπρεπε να πω 2 κουβέντες, 2 γραμμές ρε παιδί μου, για αυτό το μεζεδοπωλείο της Τρυπιά θα έλεγα ότι είναι ένας ‘’παιχνιδιάρικος χώρος γευστικά ώριμος με τιμές στα τάρταρα και κόσμο στα ύψη’’. Και αν θέλω να δώσω και έναν τόνο Ξανθουλικό θα έλεγα ‘’ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, αλλά όχι στις μέλισσες δίπλα ακριβώς’’.
Παρασκευή βράδυ με φίλη τραγουδίστρια όχι της εθνικής αλλά σε μπουάτ της εποχής, είπαμε να πάμε προς Φιλαδέλφεια τώρα που προλαβαίνουμε διότι τώρα που τελειώνει ο ναός, δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα.
Τραπέζι κλείστηκε με μέσον βέβαια, – thank u Helen – και φτάσαμε στο μαγαζί.
Τραπέζι γωνιακό, μικρό για 2, όχι για να έρθουμε πιο κοντά, αλλά γιατί χρειάζονται πολλά για να εξυπηρετηθούν οι ζητούντες, καρέκλες κλασικές, ψάθινες και πολύχρωμες, ρακί γλυκόπιοτο, φαγητό νοστιμότατο.
Στην περιήγηση του χώρου διακρίνεις ως είπα παιγνιδιάρικη διάθεση με πολλά ετερόκλιτα όμορφα καδράκια, vindage φωτιστικά, βιομηχανικούς σωλήνες, ξυλόγλυπτους κόκορες, ποδήλατο, σκουτεράκι, πάγκους πικ νικ, φοβερό εξαερισμό.
Η εξυπηρέτηση καθ’ όλα άψογη, χαμογελαστή, σιφουνάτη και από τα 2 παιδιά που μας παρέλαβαν. Ειδικά η κοπέλα είχε βάλει στα πόδια τα φτερά του Ερμή και δεν την προλάβαινες. Αν πρέπει να γκρινιάξω σε κάτι θα πω τούτο και τίποτε άλλο: Πατάτες φοβερές με πάπρικα και θυμάρι, χεράτες, χρυσοκόκκινες, τραγανές όπως της γιαγιάς Αλεξάνδρας, όχι στο τέλος ρε φίλε, τις θέλω μαζί με τα κρέατα ή πριν. Παρ’ όλα αυτά δεν έμεινε τίποτις στο πανέρι.
Ψωμάκι κατόπιν ερωτήσεως άσπρο και μαύρο μαζί με νερό Φιλαδέλφειας, ανανεώσιμο παρ’ όλη τη δουλειά του μαγαζιού ανά τακτά διαστήματα, άγια χώματα, άγια και τα πηγάδια της περιοχής
Η σαλάτα υπερπαραγωγή έφτασε στο τραπέζι και εδώ άρχισαν τα δύσκολα. Στριμωχτήκαν τα πιάτα και τα ποτά στο τραπέζι και με το ζόρι δεν βγάλανε φωνή.
Byράκι salad με λόλες πολύχρωμες, ντοματίνια ζουμερά, ρόκα φρέσκια, πιπεριές κομμένες, σουσάμι, κρουτονάκια, δροσερή sauce και φλοίδες από λαδοτύρι Μυτιλήνης στην άκρη, διότι η κυρία διπλά μου, καλή χρυσή και άγια, αλλά τυρί δεν τρώει. Υπερπαραγωγή, χορταστική, δροσερή, προετοιμάζει χωρίς δυσκολία τη συνέχεια.
Αυγά τηγανητά για σπάσιμο πάνω στις πατάτες μαζί με κασέρι και γλυκιά πάπρικα, ωραίο γεύση κλασσική αλλά απογειωτική και παιγνιδιάρικη. Θα ήθελα βέβαια και λίγο ψιλοκομμένο απάκι αλλά και έτσι άρεσε τα μάλα.
Πρασολουκάνικο στη σχάρα μόνο με sauce λεμονιού συνοδεία από μικρή πιτούλα. Γλύκισμα, πολύ μαλακό, κρεατένιο, χορταστικό για 2 άτομα. Ως γνήσιος Θεσσαλός το τοποθετώ μέσα στα 2 καλύτερα λουκάνικα με πράσο που έχω φάει στην πρωτεύουσα
Πανσετάκια καραμελωμένα στη σχάρα με sauce λεμονιού. Πιάτο πεντανόστιμο και τεράστιο. Χάνεις το μέτρο. Ωραία ψημένα, πάνω σε αλάδωτη τραγανή πίτα, λίγο λίπος απλά για την έξτρα νοστιμιά, σάλτσα γνωστή από πριν αλλά έδενε τέλεια, λίγο ρίγανη και λίγο λάδι.
Χορτάσαμε μέχρι εδώ ήταν, διότι δεν τρώμε και πολύ και η κυρία είχε τραγούδι μετά.
Ήπιαμε όμως ωραίο ρακί και περάσαμε όμορφα.
Μας κέρασαν για τη γλύκα, ωραία minimal κρέμα καραμελέ όχι φυσικά ετοιματζίδικη.
Μαζί με το ρακί δώσαμε 30 ευρώ, ποσό πολύ καλό για ότι φάγαμε.
Το byράκι, δουλεύει στον αυτόματο, χάρη στην όρεξη και το μεράκι των παιδιών που το τρέχουν, για αυτό ο κόσμος είναι περισσότερος από ότι αντιστοιχεί στον χώρο.
Μπαίνοντας αλλά και βγαίνοντας, νοιώθεις μια πρωτόγνωρη ευφορία με χαλαρωμένες όλες τις αισθήσεις. Περνάς πολύ καλά, αυτός είναι και ο λόγος που δεν ένοιωσα λόγω του πλαστικού που κλείνει τον μπροστά χώρο, ως ντομάτα σε θερμοκήπιο.