Μπορώ να μιλάω για το ‘’Χάνι’’ ατέλειωτες ώρες.
Γενέτειρα τα Τρίκαλα γαρ, το έχω σπουδάσει χωρίς να το έχω χορτάσει από πολύ μικρός.
Σίγουρα το έχετε δει όσοι έχετε επισκεφτεί τα Τρίκαλα ειδικά γιορτινές ημέρες αφού για να πάς στον Μύλο των Ξωτικών περνάς από μπροστά του.
Το παλιό Χάνι του Αναστασόπουλου, όπου γινόταν ο ανεφοδιασμός όλων των χωριών του νομού, εκεί, δίπλα στις γραμμές στέκει αγέρωχο από το 1918.Αν είστε του παραδοσιακού θα προτιμήσετε τον μέσα παλιό χώρο, με κυρίαρχο το ξύλο, τον όμορφο αναμνησιακό διάκοσμο, τα κρασοβάρελα ψηλά στο πατάρι -μιας και ο χώρος διέθετε ανέκαθεν κελάρι- και φυσικά το non stop juke box που και σε καλωσορίζει, έτοιμο να δεχτεί το κέρμα σου και να ντύσει μελωδικά την παραμονή σου. Οι σερβιτόροι ένα mix παλιάς και νέας φουρνιάς, κάνουν αθόρυβα τη δουλειά τους με ρυθμούς rock n roll. Τα θεματάκια βέβαια υπάρχουν διότι ένας(!!!) παίρνει τις παραγγελίες, οπότε ένα χάος και μια αναμονή δημιουργείται αυτόματα όταν το μαγαζί είναι γεμάτο. Που συνήθως είναι. Το ίδιο και στα τελειώματα αφού μετά το κερασμένο γλυκό –υπέροχο σουφλέ με παγωτό– αναρωτιέσαι αν θα σε κεράσουν και κάτι άλλο διότι, ο λογαριασμός θέλει υπομονή. Ο κατάλογος άλλης εποχής, μεγάλος και βαρύς. Μη φοβηθείς κάτι. Χαλαρά τον υποστηρίζουν ο chef και το επιτελείο του.
Θα δοκιμάσεις αυθεντική τυροκαυτερή για να καταλάβεις την βαθειά γεύση που πρέπει να περικλείει αυτή η τυρένια παρασκευή, έτσι ώστε να ξέρεις να μιλάς όταν σου πλασάρουν άσχετα παρασκευάσματα. Το κατσικίσιο παναρισμένο τυρί με νιφάδες δημητριακών θέλει δουλειά αρκετή για να μπορέσει να σταθεί στον κατάλογο. Η κρούστα άνευρη και μαλακή, η επιλογή τυριού λάθος για την συγκεκριμένη κρούστα, η μαρμελάδα βατόμουρο εξαιρετική όπως και η παρουσίαση του πιάτου. Χρυσαφένιες χεράτες πατάτες που τρώγονται με το χέρι, όπως τις έτρωγες μικρός από την γιαγιά σου και προτιμούσες να κάψεις τα δάκτυλα παρά να χάσεις την γεύση, κότσι μελωμένο υπερπαραγωγή, κεφτεδάκια τραγανά και συνάμα αφράτα στα ενδότερα, φιλετάκια κοτόπουλο με μια υπέροχη σάλτσα άλλης εποχής (royal) και λόγω της τελευταίας επίσκεψης μπακαλίαρο νόστιμο χωρίς ιδιαίτερα crispy κρούστα – ο chef πρέπει να έχει θέμα με τις crispy παρασκευές- με νόστιμη πατατοσαλάτα και αέρινη με συνοδευτική γεύση σκορδαλιά για να μην είναι ο κυρίαρχος του πιάτου. Η ομώνυμη σαλάτα, δροσερή, άψογα αρτυμένη, με όλα τα υλικά στη σωστή ποσότητα έτσι ώστε να γεύεσαι ομοιόμορφες μπουκιές, η δε μαυρομάτικη εξαιρετικός μεζές, πιάτο για να σου ανοίξει την όρεξη. Τα πλευρώτους αν και άχαστα από μόνα τους, απογειώθηκαν με το λεμόνι και τον φρέσκο μαϊντανό, σωστά ψημένες οι πιπεριές με το κρασάτο ξύδι, ωραίο το χταπόδι με τη νόστιμη φάβα αν και τσιμπούσε στην τιμή, τρομερό με διαφορά, το σαγανάκι με τις καθαρισμένες γαρίδες, δεν χόρταινες να βουτάς στην υπέροχη σάλτσα με ντομάτα, τριμμένη φέτα και πιπεριές 2 χρωμάτων.
Οι τιμές ασχολίαστες μιας και υπερκαλύπτουν το vfm χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Το ‘’Χάνι’’ σταθερό και αγέρωχο τόσα χρόνια δίπλα στον παλιό σταθμό, αν και εκτός κέντρου έχει καταφέρει να καθιερωθεί στον γαστρονομικό χάρτη των Τρικάλων, κατά κύριο λόγο με τις γευστικές του επιλογές και συμπληρωματικά με το πολύ καλό PR. Η επίσκεψη απλά είναι επιβεβλημένη, προβλέψιμη και αφήνει υπέροχη επίγευση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μπορώ να μιλάω για το ‘’Χάνι’’ ατέλειωτες ώρες.
Γενέτειρα τα Τρίκαλα γαρ, το έχω σπουδάσει χωρίς να το έχω χορτάσει από πολύ μικρός.
Σίγουρα το έχετε δει όσοι έχετε επισκεφτεί τα Τρίκαλα ειδικά γιορτινές ημέρες αφού για να πάς στον Μύλο των Ξωτικών περνάς από μπροστά του.
Το παλιό Χάνι του Αναστασόπουλου, όπου γινόταν ο ανεφοδιασμός όλων των χωριών του νομού, εκεί, δίπλα στις γραμμές στέκει αγέρωχο από το 1918. Αν είστε του παραδοσιακού θα προτιμήσετε τον μέσα παλιό χώρο, με κυρίαρχο το ξύλο, τον όμορφο αναμνησιακό διάκοσμο, τα κρασοβάρελα ψηλά στο πατάρι -μιας και ο χώρος διέθετε ανέκαθεν κελάρι- και φυσικά το non stop juke box που και σε καλωσορίζει, έτοιμο να δεχτεί το κέρμα σου και να ντύσει μελωδικά την παραμονή σου.
Οι σερβιτόροι ένα mix παλιάς και νέας φουρνιάς, κάνουν αθόρυβα τη δουλειά τους με ρυθμούς rock n roll. Τα θεματάκια βέβαια υπάρχουν διότι ένας(!!!) παίρνει τις παραγγελίες, οπότε ένα χάος και μια αναμονή δημιουργείται αυτόματα όταν το μαγαζί είναι γεμάτο. Που συνήθως είναι. Το ίδιο και στα τελειώματα αφού μετά το κερασμένο γλυκό –υπέροχο σουφλέ με παγωτό– αναρωτιέσαι αν θα σε κεράσουν και κάτι άλλο διότι, ο λογαριασμός θέλει υπομονή. Ο κατάλογος άλλης εποχής, μεγάλος και βαρύς. Μη φοβηθείς κάτι. Χαλαρά τον υποστηρίζουν ο chef και το επιτελείο του.
Θα δοκιμάσεις αυθεντική τυροκαυτερή για να καταλάβεις την βαθειά γεύση που πρέπει να περικλείει αυτή η τυρένια παρασκευή, έτσι ώστε να ξέρεις να μιλάς όταν σου πλασάρουν άσχετα παρασκευάσματα. Το κατσικίσιο παναρισμένο τυρί με νιφάδες δημητριακών θέλει δουλειά αρκετή για να μπορέσει να σταθεί στον κατάλογο. Η κρούστα άνευρη και μαλακή, η επιλογή τυριού λάθος για την συγκεκριμένη κρούστα, η μαρμελάδα βατόμουρο εξαιρετική όπως και η παρουσίαση του πιάτου. Χρυσαφένιες χεράτες πατάτες που τρώγονται με το χέρι, όπως τις έτρωγες μικρός από την γιαγιά σου και προτιμούσες να κάψεις τα δάκτυλα παρά να χάσεις την γεύση, κότσι μελωμένο υπερπαραγωγή, κεφτεδάκια τραγανά και συνάμα αφράτα στα ενδότερα, φιλετάκια κοτόπουλο με μια υπέροχη σάλτσα άλλης εποχής (royal) και λόγω της τελευταίας επίσκεψης μπακαλίαρο νόστιμο χωρίς ιδιαίτερα crispy κρούστα – ο chef πρέπει να έχει θέμα με τις crispy παρασκευές- με νόστιμη πατατοσαλάτα και αέρινη με συνοδευτική γεύση σκορδαλιά για να μην είναι ο κυρίαρχος του πιάτου. Η ομώνυμη σαλάτα, δροσερή, άψογα αρτυμένη, με όλα τα υλικά στη σωστή ποσότητα έτσι ώστε να γεύεσαι ομοιόμορφες μπουκιές, η δε μαυρομάτικη εξαιρετικός μεζές, πιάτο για να σου ανοίξει την όρεξη. Τα πλευρώτους αν και άχαστα από μόνα τους, απογειώθηκαν με το λεμόνι και τον φρέσκο μαϊντανό, σωστά ψημένες οι πιπεριές με το κρασάτο ξύδι, ωραίο το χταπόδι με τη νόστιμη φάβα αν και τσιμπούσε στην τιμή, τρομερό με διαφορά, το σαγανάκι με τις καθαρισμένες γαρίδες, δεν χόρταινες να βουτάς στην υπέροχη σάλτσα με ντομάτα, τριμμένη φέτα και πιπεριές 2 χρωμάτων.
Οι τιμές ασχολίαστες μιας και υπερκαλύπτουν το vfm χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Το ‘’Χάνι’’ σταθερό και αγέρωχο τόσα χρόνια δίπλα στον παλιό σταθμό, αν και εκτός κέντρου έχει καταφέρει να καθιερωθεί στον γαστρονομικό χάρτη των Τρικάλων, κατά κύριο λόγο με τις γευστικές του επιλογές και συμπληρωματικά με το πολύ καλό PR. Η επίσκεψη απλά είναι επιβεβλημένη, προβλέψιμη και αφήνει υπέροχη επίγευση.