Αν μου έλεγες ότι θα φάω σε κρητικό εστιατόριο και θα ξετρελαθώ, θα μιλάω ακόμα για αυτό και, φυσικά, θα το προτείνω παντού θα σου έλεγα ότι προφανώς δεν αναφέρεσαι σε μένα. Και η αλήθεια είναι ότι όσες φορές δοκίμασα κρητική κουζίνα, ακόμα και στο ίδιο το νησί, ακόμα και από αναγνωρισμένους chefs, το αποτέλεσμα ήταν ένα και το αυτό: Απλά καλό.
Στο Χαρούπι όμως, ο σεμνός και ταπεινός προφέσορας Παπουτσάκης, βλέπει με άλλη οπτική γωνία τα παραδοσιακά πιάτα της κρητικής κουζίνας, συνδυάζει παράδοση, δημιουργικότητα και ποιοτικά υλικά με αποτέλεσμα άκρως εντυπωσιακό.
Παρότι η λίστα κρασιών είναι πλούσια, εμείς πιστοί στην κρητική παράδοση, αφού αρχικά κεραστήκαμε ρακή με αλατσοελιές και ντακάκια, συνεχίσαμε με τη γλυκόπιοτη και σχετικά ελαφριά ρακή, για να μπορέσουμε να εντρυφήσουμε καλύτερα στην κρητική κουλτούρα.
Ο κατάλογος χωρίς να είναι τεράστιος, περιλαμβάνει τα πάντα από την κουζίνα της μεγαλονήσου.
Ξεκινήσαμε με πράσινη σαλάτα και κατέφθασε στο τραπέζι μας όλος ο λαχανόκηπος λουσμένος, με μια διακριτική vinaigrette χαρουπόμελου, φινετσάτο σύγκλινο, φλοίδες πιπεράτης κεφαλογραβιέρας για το spicy του πιάτου και κομμάτια παραδοσιακού ξεροτήγανου για το έξτρα της γεύσης. Συνοδεύσαμε με δικό τους αφράτο ψωμί σε 2 υφές, ελαφρά φρυγανισμένο και αρωματικό βούτυρο.
Δε φεύγω από κρητικό εστιατόριο αν δε δοκιμάσω απάκι. Εδώ ‘’τα είδα όλα’’. Στο τραπέζι αφέθηκε φινετσάτα ένας πίνακας Van Gogh που ήθελε επεξήγηση από την ενημερωμένη σερβιτόρα. Tο ελαφρά καπνισμένο απάκι σε μορφή carpaccio, με διάσπαρτα dots από κρέμα γραβιέρας και gel πορτοκαλιού, κομμάτια φυστικιού, πιπέρι και φρέσκο θυμάρι.
Δεύτερος πίνακας, οι ταπεινοί αμανίτες οι οποίοι τηγανίζονται μέσα σε ένα θεϊκό κουρκούτι από ρακή και πλαισιώνονται αρμονικά με τρίχρωμα κρεμώδη dots (λεμόνι, αβοκάντο και παντζάρι). Η όλη ζωγραφιά πασπαλίζεται με πούδρα αμυγδάλου έτσι για την αμαρτία.
Γραβιέρα Κρήτης με φρέσκο δυόσμο μέσα σε crispy φύλλο, χαίρεσαι να ακούς το κρατσάνισμα καθώς απολαμβάνεις την τυρένια γεύση, πλαισιωμένη από ανεπαίσθητο γλυκό πεπόνι και κερήθρα που ισορροπεί ανάμεσα στα 2 κομμάτια. Το ξύσμα μοσχολέμονου απλά πρόσθεσε το όξινο στοιχείο στο πιάτο.
Το εξαιρετικό τσιγαριαστό αρνί ήρθε σε τάβλα, με όλα τα υλικά στο δικό τους σκεύος για να κάνει ο καθένας τη σύνθεση. Σε ελαφρά ψημένες σφακιανές πίτες έβαζες τα τρυφερά κομμάτια του μπαχαρωμένου αρνιού, στάκα, ντοματίνια και φρέσκο κρεμμυδάκι. Και νάτο το κρητικό street food από το πουθενά!!!
Έναν από τους βασικούς λόγους που λατρεύεις την κουζίνα της Κρήτης είναι το γαμοπίλαφο. Εδώ στην πιο minimal εκδοχή, κλασσικά όμως με ζυγούρι και πρόβειο γιαούρτι. Τρελά αρώματα, όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.
Για τα παιδιά της παρέας, άψογα ψημένος στη σχάρα, ζουμερός χοιρινός λαιμός, με ψητά μανιτάρια και σπαράγγια (αγάπησα την επεξεργασία τους). Στο μέσον υπήρχε τρομερής υφής σάλτσα γιαουρτιού με δεντρολίβανο.
Επίσης για τα παιδιά της παρέας που τα έφαγαν τα μεγάλα παιδιά, κρητικές μυζηθρόπιτες – burgerάκι style- με σχαρένια κεφτεδάκια, slices γραβιέρας, μαγιονέζα ελαιόλαδο και κέτσαπ πελτέ. Σε παραλληλόγραμμη τάβλα, τρία τον αριθμό που τα φρουρούσαν, χρυσαφένια τραγανά sticks πατάτας.
Είπαμε να κλείσουμε με γλυκό, αλλά μας ήρθε κερασμένο παγωτό ωραίας υφής και γεύσης, που στην κορυφή είχε δύο μπάρες ξεροτήγανου, λουσμένο με χαρουπόμελο και τριμμένο καρύδι.
Ότι ξέρατε για την κρητική κουζίνα θα το ξεχάσετε, τρώγοντας στο Χαρούπι.
Θα το βρείτε σε χαρακτηριστικό σημείο στα Λαδάδικα, σε έναν όμορφο minimal ψηλοτάβανο χώρο, με μεγάλη τζαμαρία, με διακριτικό φωτισμό, σκούρο ξύλο, οικεία νησιώτικα χρώματα με κυρίαρχο το λαδί και το χρώμα της ώχρας, έτοιμο να σας προσφέρει κρητική φιλοξενία.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αν μου έλεγες ότι θα φάω σε κρητικό εστιατόριο και θα ξετρελαθώ, θα μιλάω ακόμα για αυτό και, φυσικά, θα το προτείνω παντού θα σου έλεγα ότι προφανώς δεν αναφέρεσαι σε μένα. Και η αλήθεια είναι ότι όσες φορές δοκίμασα κρητική κουζίνα, ακόμα και στο ίδιο το νησί, ακόμα και από αναγνωρισμένους chefs, το αποτέλεσμα ήταν ένα και το αυτό: Απλά καλό.
Στο Χαρούπι όμως, ο σεμνός και ταπεινός προφέσορας Παπουτσάκης, βλέπει με άλλη οπτική γωνία τα παραδοσιακά πιάτα της κρητικής κουζίνας, συνδυάζει παράδοση, δημιουργικότητα και ποιοτικά υλικά με αποτέλεσμα άκρως εντυπωσιακό.
Παρότι η λίστα κρασιών είναι πλούσια, εμείς πιστοί στην κρητική παράδοση, αφού αρχικά κεραστήκαμε ρακή με αλατσοελιές και ντακάκια, συνεχίσαμε με τη γλυκόπιοτη και σχετικά ελαφριά ρακή, για να μπορέσουμε να εντρυφήσουμε καλύτερα στην κρητική κουλτούρα.
Ο κατάλογος χωρίς να είναι τεράστιος, περιλαμβάνει τα πάντα από την κουζίνα της μεγαλονήσου.
Ξεκινήσαμε με πράσινη σαλάτα και κατέφθασε στο τραπέζι μας όλος ο λαχανόκηπος λουσμένος, με μια διακριτική vinaigrette χαρουπόμελου, φινετσάτο σύγκλινο, φλοίδες πιπεράτης κεφαλογραβιέρας για το spicy του πιάτου και κομμάτια παραδοσιακού ξεροτήγανου για το έξτρα της γεύσης. Συνοδεύσαμε με δικό τους αφράτο ψωμί σε 2 υφές, ελαφρά φρυγανισμένο και αρωματικό βούτυρο.
Δε φεύγω από κρητικό εστιατόριο αν δε δοκιμάσω απάκι. Εδώ ‘’τα είδα όλα’’. Στο τραπέζι αφέθηκε φινετσάτα ένας πίνακας Van Gogh που ήθελε επεξήγηση από την ενημερωμένη σερβιτόρα. Tο ελαφρά καπνισμένο απάκι σε μορφή carpaccio, με διάσπαρτα dots από κρέμα γραβιέρας και gel πορτοκαλιού, κομμάτια φυστικιού, πιπέρι και φρέσκο θυμάρι.
Δεύτερος πίνακας, οι ταπεινοί αμανίτες οι οποίοι τηγανίζονται μέσα σε ένα θεϊκό κουρκούτι από ρακή και πλαισιώνονται αρμονικά με τρίχρωμα κρεμώδη dots (λεμόνι, αβοκάντο και παντζάρι). Η όλη ζωγραφιά πασπαλίζεται με πούδρα αμυγδάλου έτσι για την αμαρτία.
Γραβιέρα Κρήτης με φρέσκο δυόσμο μέσα σε crispy φύλλο, χαίρεσαι να ακούς το κρατσάνισμα καθώς απολαμβάνεις την τυρένια γεύση, πλαισιωμένη από ανεπαίσθητο γλυκό πεπόνι και κερήθρα που ισορροπεί ανάμεσα στα 2 κομμάτια. Το ξύσμα μοσχολέμονου απλά πρόσθεσε το όξινο στοιχείο στο πιάτο.
Το εξαιρετικό τσιγαριαστό αρνί ήρθε σε τάβλα, με όλα τα υλικά στο δικό τους σκεύος για να κάνει ο καθένας τη σύνθεση. Σε ελαφρά ψημένες σφακιανές πίτες έβαζες τα τρυφερά κομμάτια του μπαχαρωμένου αρνιού, στάκα, ντοματίνια και φρέσκο κρεμμυδάκι. Και νάτο το κρητικό street food από το πουθενά!!!
Έναν από τους βασικούς λόγους που λατρεύεις την κουζίνα της Κρήτης είναι το γαμοπίλαφο. Εδώ στην πιο minimal εκδοχή, κλασσικά όμως με ζυγούρι και πρόβειο γιαούρτι. Τρελά αρώματα, όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.
Για τα παιδιά της παρέας, άψογα ψημένος στη σχάρα, ζουμερός χοιρινός λαιμός, με ψητά μανιτάρια και σπαράγγια (αγάπησα την επεξεργασία τους). Στο μέσον υπήρχε τρομερής υφής σάλτσα γιαουρτιού με δεντρολίβανο.
Επίσης για τα παιδιά της παρέας που τα έφαγαν τα μεγάλα παιδιά, κρητικές μυζηθρόπιτες – burgerάκι style- με σχαρένια κεφτεδάκια, slices γραβιέρας, μαγιονέζα ελαιόλαδο και κέτσαπ πελτέ. Σε παραλληλόγραμμη τάβλα, τρία τον αριθμό που τα φρουρούσαν, χρυσαφένια τραγανά sticks πατάτας.
Είπαμε να κλείσουμε με γλυκό, αλλά μας ήρθε κερασμένο παγωτό ωραίας υφής και γεύσης, που στην κορυφή είχε δύο μπάρες ξεροτήγανου, λουσμένο με χαρουπόμελο και τριμμένο καρύδι.
Ότι ξέρατε για την κρητική κουζίνα θα το ξεχάσετε, τρώγοντας στο Χαρούπι.
Θα το βρείτε σε χαρακτηριστικό σημείο στα Λαδάδικα, σε έναν όμορφο minimal ψηλοτάβανο χώρο, με μεγάλη τζαμαρία, με διακριτικό φωτισμό, σκούρο ξύλο, οικεία νησιώτικα χρώματα με κυρίαρχο το λαδί και το χρώμα της ώχρας, έτοιμο να σας προσφέρει κρητική φιλοξενία.