Πρώτη μέρα του Ιουνίου και τον καλωσόρισα μαζί με δύο φίλες στο κλασικό στέκι της Τρώων, το γαλλικό μπιστρό Chez Lucien, μεγάλο γαστρονομικό μου απωθημένο. Θυμάμαι ανέκαθεν να θέλω να το επισκεφτώ, αλλά για λόγους ανεξήγητους δεν το είχα τιμήσει ποτέ ως τώρα.
Η βραδιά ήταν υπέροχη, το πάρκινγκ των Πετραλώνων μια μικρή πρόκληση, το τραπέζι μας πάνω στο πεζοδρόμιο της Τρώων μεν, αλλά η ατμόσφαιρα πολύ ευχάριστη και χαλαρωτική.
Το σέρβις από μια συμπαθεστατη κοπέλα ήταν επεξηγηματικό, ευγενικό και ανεπιτήδευτο, κατά το οποίο λύθηκαν όλες μας οι απορίες και παρουσιάστηκαν ενδελεχώς και τα πιάτα ημέρας.
Επιλέξαμε να μοιραστούμε όλα τα πιάτα για να δοκιμάσουμε πολλές γεύσεις και η παραγγελία μας διαμορφώθηκε ως εξής:
Σαλάτα πράσινη με βινεγκρετ μελιού και κατσικίσιο τυρί ψημένο. Ευχάριστη, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, δυστυχώς αρκετά μικρή για σαλάτα. Θεωρώ ότι οι σαλάτες είναι σκόπιμο να είναι πληθωρικές και χορταστικές, ειδικά μια απλή πρασινάδα που στην τελική δεν έχει και κάποιο σοβαρό κόστος.
Σαλιγκάρια! Περιγράφονται στον κατάλογο ως σαλιγκάρια στο κέλυφος με βούτυρο, σκόρδο και μυρωδικά. Πολύ νόστιμα με τέλειο ζουμακι, ιδανικό για βούτες μετά με το ψωμάκι! Κατανοώ ότι είναι ιδιαίτερος μεζές, εμένα πάντως μ’ αρέσουν πάρα πολύ. Γι αυτό κιόλας δεν μου έφτασαν τα τόσα λίγα σαλιγκαράκια. Πάντως είναι ωραία λιχουδιά.
Καρπατσιο μόσχου που συνοδευοταν από μίνι σαλατιτσα που ερχόταν μέσα σε μικρή φωλιτσα παρμεζάνας. Ήταν νομίζω στα πιάτα της ημέρας. Πολύ ωραίο το καρπατσιο. Σίγουρα όχι το καλύτερο που έχω φάει ποτέ, αλλά θα είναι ψέμα να πω ότι δεν το απόλαυσα!
Συνεχίσαμε με την εντρεκότ Café de Paris με βουτυράτη σάλτσα 24 συστατικών της οποίας το ψήσιμο ζητήσαμε ως medium well, την οποία επίσης μοιραστήκαμε κι έρχεται με πατάτες τηγανιτές λεπτοκομμένες και κριτσανιστές. Πολύ ωραία, αρκετά ζουμερη, ωραίο κόψιμο, μας άρεσε.
Κι επειδή ένα κυρίως δεν ήταν αρκετό, πήραμε και το φιλέτο πάπιας με σάλτσα από κόκκινο κρασί και μέλι που συνοδεύεται από πατάτες dauphinois (έτσι περιγράφονται στον κατάλογο, είναι τύπου ογκρατεν). Αυτό το πιάτο μου άρεσε πολύ, είμαι και φαν της πάπιας, όταν είναι ωραία ψημένη και αρκούντως ζουμερή, όπως η συγκεκριμένη. Τέλειο και το συνοδευτικό της.
Και βεβαίως τι καλύτερο κλείσιμο ενός ωραίου δείπνου από ένα λιμπιστό γλυκό; Μοιραστήκαμε λοιπόν μια κρεμ μπρουλέ, η οποία για την μια φίλη αποτέλεσε το χαιλαιτ του φαγητού μας.
Ανοίξαμε κι ένα μπουκαλάκι κρασί, ένα άκρως καλοκαιρινό, δροσερό κι ανάλαφρο sauvignon blanc, το οποίο μας ταίριαξε πολύ ωραία.
Για όλα τα παραπάνω πληρώσαμε κάτι μεταξύ 30-35€ η καθεμία, που το θεωρώ αξιοπρεπές, παρότι νομίζω ότι τις παίρνει τις ποσότητες να αυξηθούν ένα τσικ.
Ο απολογισμός καταλήγει με πρόσημο θετικό, καθώς η βραδιά μας ήταν φίνα! Θα επιστρέψω με τα πρώτα κρύα, καθώς θαρρώ πως η συγκεκριμένη κουζίνα δεν δένει πολύ καλά με το ελληνικό καλοκαίρι, αλλά γούστα είναι αυτά, τι να λέμε! Προτείνεται, πάντως, να πάτε και να τα καλοπερασετε α λα γαλλικά!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πρώτη μέρα του Ιουνίου και τον καλωσόρισα μαζί με δύο φίλες στο κλασικό στέκι της Τρώων, το γαλλικό μπιστρό Chez Lucien, μεγάλο γαστρονομικό μου απωθημένο. Θυμάμαι ανέκαθεν να θέλω να το επισκεφτώ, αλλά για λόγους ανεξήγητους δεν το είχα τιμήσει ποτέ ως τώρα.
Η βραδιά ήταν υπέροχη, το πάρκινγκ των Πετραλώνων μια μικρή πρόκληση, το τραπέζι μας πάνω στο πεζοδρόμιο της Τρώων μεν, αλλά η ατμόσφαιρα πολύ ευχάριστη και χαλαρωτική.
Το σέρβις από μια συμπαθεστατη κοπέλα ήταν επεξηγηματικό, ευγενικό και ανεπιτήδευτο, κατά το οποίο λύθηκαν όλες μας οι απορίες και παρουσιάστηκαν ενδελεχώς και τα πιάτα ημέρας.
Επιλέξαμε να μοιραστούμε όλα τα πιάτα για να δοκιμάσουμε πολλές γεύσεις και η παραγγελία μας διαμορφώθηκε ως εξής:
Σαλάτα πράσινη με βινεγκρετ μελιού και κατσικίσιο τυρί ψημένο. Ευχάριστη, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, δυστυχώς αρκετά μικρή για σαλάτα. Θεωρώ ότι οι σαλάτες είναι σκόπιμο να είναι πληθωρικές και χορταστικές, ειδικά μια απλή πρασινάδα που στην τελική δεν έχει και κάποιο σοβαρό κόστος.
Σαλιγκάρια! Περιγράφονται στον κατάλογο ως σαλιγκάρια στο κέλυφος με βούτυρο, σκόρδο και μυρωδικά. Πολύ νόστιμα με τέλειο ζουμακι, ιδανικό για βούτες μετά με το ψωμάκι! Κατανοώ ότι είναι ιδιαίτερος μεζές, εμένα πάντως μ’ αρέσουν πάρα πολύ. Γι αυτό κιόλας δεν μου έφτασαν τα τόσα λίγα σαλιγκαράκια. Πάντως είναι ωραία λιχουδιά.
Καρπατσιο μόσχου που συνοδευοταν από μίνι σαλατιτσα που ερχόταν μέσα σε μικρή φωλιτσα παρμεζάνας. Ήταν νομίζω στα πιάτα της ημέρας. Πολύ ωραίο το καρπατσιο. Σίγουρα όχι το καλύτερο που έχω φάει ποτέ, αλλά θα είναι ψέμα να πω ότι δεν το απόλαυσα!
Συνεχίσαμε με την εντρεκότ Café de Paris με βουτυράτη σάλτσα 24 συστατικών της οποίας το ψήσιμο ζητήσαμε ως medium well, την οποία επίσης μοιραστήκαμε κι έρχεται με πατάτες τηγανιτές λεπτοκομμένες και κριτσανιστές. Πολύ ωραία, αρκετά ζουμερη, ωραίο κόψιμο, μας άρεσε.
Κι επειδή ένα κυρίως δεν ήταν αρκετό, πήραμε και το φιλέτο πάπιας με σάλτσα από κόκκινο κρασί και μέλι που συνοδεύεται από πατάτες dauphinois (έτσι περιγράφονται στον κατάλογο, είναι τύπου ογκρατεν). Αυτό το πιάτο μου άρεσε πολύ, είμαι και φαν της πάπιας, όταν είναι ωραία ψημένη και αρκούντως ζουμερή, όπως η συγκεκριμένη. Τέλειο και το συνοδευτικό της.
Και βεβαίως τι καλύτερο κλείσιμο ενός ωραίου δείπνου από ένα λιμπιστό γλυκό; Μοιραστήκαμε λοιπόν μια κρεμ μπρουλέ, η οποία για την μια φίλη αποτέλεσε το χαιλαιτ του φαγητού μας.
Ανοίξαμε κι ένα μπουκαλάκι κρασί, ένα άκρως καλοκαιρινό, δροσερό κι ανάλαφρο sauvignon blanc, το οποίο μας ταίριαξε πολύ ωραία.
Για όλα τα παραπάνω πληρώσαμε κάτι μεταξύ 30-35€ η καθεμία, που το θεωρώ αξιοπρεπές, παρότι νομίζω ότι τις παίρνει τις ποσότητες να αυξηθούν ένα τσικ.
Ο απολογισμός καταλήγει με πρόσημο θετικό, καθώς η βραδιά μας ήταν φίνα! Θα επιστρέψω με τα πρώτα κρύα, καθώς θαρρώ πως η συγκεκριμένη κουζίνα δεν δένει πολύ καλά με το ελληνικό καλοκαίρι, αλλά γούστα είναι αυτά, τι να λέμε! Προτείνεται, πάντως, να πάτε και να τα καλοπερασετε α λα γαλλικά!