Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι υπάρχουν δύο ταβέρνες με το όνομα ΧΗ.ΜΑ. στην Αττική: Η πρώτη και παλαιότερη βρίσκεται στην Ανάβυσσο, η δεύτερη και ωραιότερη στον Άλιμο. Πήραν το όνομά τους από την ακαδημαϊκή προϊστορία των δύο αδελφών που τις δημιούργησαν: ΧΗμικός ο ένας, ΜΑθηματικός ο άλλος. Με την ίδια παρέα του προηγούμενου Σαββάτου είχαμε ήδη επισκεφτεί πριν αρκετά χρόνια την αναβυσσιώτικη εγκατάσταση και είχαμε μείνει πολύ ευχαριστημένοι, οπότε καιρός ήταν να τσεκάρουμε αν η number two αξίζει το ίδιο.
Δεν ξέρω αν έτυχε ποτέ να βρεθείτε σ’ αυτό το κομμάτι του Αλίμου, που είναι πραγματικά ειδυλλιακό, καθώς από τη μία μεριά ακουμπά στο λόφο Πανί και από την άλλη φτάνει στο ρέμα της Πικροδάφνης. Ήσυχη, καταπράσινη περιοχή με σχετικά αραιή, χαμηλή δόμηση, νιώθεις πραγματικά μακριά από την πρωτεύουσα. Η προσέγγιση στο ΧΗ.ΜΑ. από τη Λεωφόρο Καλαμακίου είναι πανεύκολη, το ίδιο και το παρκάρισμα στα πέριξ του εντυπωσιακού γωνιακού μαγαζιού, που από μακριά λάμπει σαν φάρος. Η υψομετρική διαφορά έχει οδηγήσει αναγκαστικά σε πολυεπίπεδη κατασκευή, με ισόγειο με βεράντα, εσωτερικό χώρο και ταράτσα. Η πενταμελής παρέα μας βρήκε τη βεράντα αρκετά φασαριόζικη και μάλλον στρυμωγμένη, έτσι προτιμήσαμε ένα ωραίο τραπέζι στην ταράτσα, όπου απολαύσαμε εξαιρετική θέα και περιποίηση. Η συμπαθέστατη κοπέλα που ήταν υπεύθυνη για το τραπέζι μας κυριολεκτικά μας έκανε να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας, μπράβο της, όπως και στο υπόλοιπο βοηθητικό προσωπικό.
Επειδή είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε και συνεπώς πολλά να θυμηθούμε και να κουβεντιάσουμε, επιλέξαμε να κινηθούμε στη λογική «όλα στη μέση», και πολύ καλά κάναμε. Ο κατάλογος δεν είναι ατέλειωτος, επιτρέποντας έτσι να συνθέσεις ένα μενού με αρχή, μέση και τέλος.Ο πρώτος γύρος περιελάμβανε τα εξής: Σαλάτα Ρόδι (12,30 €) με ρόδι βεβαίως βεβαίως, που είναι της εποχής, πράσινη σαλάτα, σπασμένα κομμάτια από (όχι όσο θα έπρεπε τραγανό) φύλλο και κρέμα από κατσικίσιο τυρί. Νόστιμη, όμως μάλλον μικρή σε όγκο.
Τυροκροκέτες (5,90 €), νοστιμότατες και σωστά παναρισμένες, που έβαλαν τα γυαλιά στο συγγενές σαγανάκι (6,90 €), όπου τίποτε δεν ήταν σωστό. Το τυρί κρύο, κομμένο και παναρισμένο σε μπαστούνια, αντί συμπαγούς φέτας τσιτσιρίζουσας σε σαχάνι, και μια «μαρμελάδα ντομάτας» που κερδίζει επάξια τα εισαγωγικά, αφού είχε γεύση αραιωμένου κέτσαπ. Εδώ το σλόγκαν του μαγαζιού «μαθηματική ακρίβεια και χημική ισορροπία» διαψεύστηκε παταγωδώς, κακώς δεν επιστρέψαμε το πιάτο στην κουζίνα. Ίσως επειδή η παστουρμαδόπιτα (8,90 €) που ήρθε καπάκι μάς άρεσε τόσο που παραγγείλαμε δύο ακόμα (τη μία για την ανιψιά στο σπίτι). Ο δεύτερος γύρος είχε επίκεντρο πιάτα με κρέας, για το οποία το ΧΗ.ΜΑ. δικαίως υπερηφανεύεται.
Η καλή σερβιτόρα ρώτησε, και όπου χρειάστηκε επέμεινε, σχετικά με το πώς θέλαμε ψημένο κάθε πιάτο, έτσι απολαύσαμε τέσσερα πραγματικά θαυμάσια πιάτα: 1. Μοσχαρίσια ταλιάτα με πουρέ γλυκοπατάτας (23,20 €), όπου η γαρνιτούρα συναγωνιζόταν την ποιότητα του κρέατος. 2. Τραγανά σιγοψημένη πανσέτα (500 γρ., 15.80 €) με φρέσκες τηγανιτές πατατούλες, χαιρόσουν να ακούς το κριτσάνισμα κόβοντάς την. 3. Γιαουρτλού κεμπάπ (9,80 €), μεγάλη μερίδα, σερβιρισμένο πάνω σε ψιλοκομμένη πίτα σουβλακιού, που ήταν πολύ πιο αφράτη από τις μάλλον σκληρές πίτες που μας έφεραν, μαζί με φρυγανισμένο ψωμί, στην αρχή. 4. Συκώτι γάλακτος (12,90 €) με (υπέροχα, αλλά λίγα) καραμελωμένα κρεμμύδια και συνοδεία από ρύζι μπασμάτι με φιλέ αμυγδάλου και φιδέ τριμμένο.
Το καλύτερο ίσως πιάτο, σωστή πρώτη ύλη, γενναιόδωρη μερίδα, ψημένη στην εντέλεια. Την επόμενη φορά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να παραγγείλω ένα πιάτο μόνο για τον εαυτό μου.Εκτός από νεράκι συνοδεύσαμε το δείπνο μας με μια φιάλη ερυθρού «Σπάνιες γαίες» (ποικιλία στροφιλιά, οινοποιείο Γαλάρι, 30 €), αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή. Δυστυχώς το επιδόρπιο κέρασμα (λικέρ μαστίχας) ήταν υπερβολικά αραιωμένο. Ασχέτως τούτου ο λογαριασμός των 35 € το άτομο δεν έτσουξε. Σίγουρα υπήρξαν κάποιες παραφωνίες, όμως δεν θα δίσταζα να ξαναπάω στο ΧΗ.ΜΑ. για το περιβάλλον και μόνο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι υπάρχουν δύο ταβέρνες με το όνομα ΧΗ.ΜΑ. στην Αττική: Η πρώτη και παλαιότερη βρίσκεται στην Ανάβυσσο, η δεύτερη και ωραιότερη στον Άλιμο. Πήραν το όνομά τους από την ακαδημαϊκή προϊστορία των δύο αδελφών που τις δημιούργησαν: ΧΗμικός ο ένας, ΜΑθηματικός ο άλλος. Με την ίδια παρέα του προηγούμενου Σαββάτου είχαμε ήδη επισκεφτεί πριν αρκετά χρόνια την αναβυσσιώτικη εγκατάσταση και είχαμε μείνει πολύ ευχαριστημένοι, οπότε καιρός ήταν να τσεκάρουμε αν η number two αξίζει το ίδιο.
Δεν ξέρω αν έτυχε ποτέ να βρεθείτε σ’ αυτό το κομμάτι του Αλίμου, που είναι πραγματικά ειδυλλιακό, καθώς από τη μία μεριά ακουμπά στο λόφο Πανί και από την άλλη φτάνει στο ρέμα της Πικροδάφνης. Ήσυχη, καταπράσινη περιοχή με σχετικά αραιή, χαμηλή δόμηση, νιώθεις πραγματικά μακριά από την πρωτεύουσα. Η προσέγγιση στο ΧΗ.ΜΑ. από τη Λεωφόρο Καλαμακίου είναι πανεύκολη, το ίδιο και το παρκάρισμα στα πέριξ του εντυπωσιακού γωνιακού μαγαζιού, που από μακριά λάμπει σαν φάρος. Η υψομετρική διαφορά έχει οδηγήσει αναγκαστικά σε πολυεπίπεδη κατασκευή, με ισόγειο με βεράντα, εσωτερικό χώρο και ταράτσα. Η πενταμελής παρέα μας βρήκε τη βεράντα αρκετά φασαριόζικη και μάλλον στρυμωγμένη, έτσι προτιμήσαμε ένα ωραίο τραπέζι στην ταράτσα, όπου απολαύσαμε εξαιρετική θέα και περιποίηση. Η συμπαθέστατη κοπέλα που ήταν υπεύθυνη για το τραπέζι μας κυριολεκτικά μας έκανε να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας, μπράβο της, όπως και στο υπόλοιπο βοηθητικό προσωπικό.
Επειδή είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε και συνεπώς πολλά να θυμηθούμε και να κουβεντιάσουμε, επιλέξαμε να κινηθούμε στη λογική «όλα στη μέση», και πολύ καλά κάναμε. Ο κατάλογος δεν είναι ατέλειωτος, επιτρέποντας έτσι να συνθέσεις ένα μενού με αρχή, μέση και τέλος.Ο πρώτος γύρος περιελάμβανε τα εξής: Σαλάτα Ρόδι (12,30 €) με ρόδι βεβαίως βεβαίως, που είναι της εποχής, πράσινη σαλάτα, σπασμένα κομμάτια από (όχι όσο θα έπρεπε τραγανό) φύλλο και κρέμα από κατσικίσιο τυρί. Νόστιμη, όμως μάλλον μικρή σε όγκο.
Τυροκροκέτες (5,90 €), νοστιμότατες και σωστά παναρισμένες, που έβαλαν τα γυαλιά στο συγγενές σαγανάκι (6,90 €), όπου τίποτε δεν ήταν σωστό. Το τυρί κρύο, κομμένο και παναρισμένο σε μπαστούνια, αντί συμπαγούς φέτας τσιτσιρίζουσας σε σαχάνι, και μια «μαρμελάδα ντομάτας» που κερδίζει επάξια τα εισαγωγικά, αφού είχε γεύση αραιωμένου κέτσαπ. Εδώ το σλόγκαν του μαγαζιού «μαθηματική ακρίβεια και χημική ισορροπία» διαψεύστηκε παταγωδώς, κακώς δεν επιστρέψαμε το πιάτο στην κουζίνα. Ίσως επειδή η παστουρμαδόπιτα (8,90 €) που ήρθε καπάκι μάς άρεσε τόσο που παραγγείλαμε δύο ακόμα (τη μία για την ανιψιά στο σπίτι). Ο δεύτερος γύρος είχε επίκεντρο πιάτα με κρέας, για το οποία το ΧΗ.ΜΑ. δικαίως υπερηφανεύεται.
Η καλή σερβιτόρα ρώτησε, και όπου χρειάστηκε επέμεινε, σχετικά με το πώς θέλαμε ψημένο κάθε πιάτο, έτσι απολαύσαμε τέσσερα πραγματικά θαυμάσια πιάτα: 1. Μοσχαρίσια ταλιάτα με πουρέ γλυκοπατάτας (23,20 €), όπου η γαρνιτούρα συναγωνιζόταν την ποιότητα του κρέατος. 2. Τραγανά σιγοψημένη πανσέτα (500 γρ., 15.80 €) με φρέσκες τηγανιτές πατατούλες, χαιρόσουν να ακούς το κριτσάνισμα κόβοντάς την. 3. Γιαουρτλού κεμπάπ (9,80 €), μεγάλη μερίδα, σερβιρισμένο πάνω σε ψιλοκομμένη πίτα σουβλακιού, που ήταν πολύ πιο αφράτη από τις μάλλον σκληρές πίτες που μας έφεραν, μαζί με φρυγανισμένο ψωμί, στην αρχή. 4. Συκώτι γάλακτος (12,90 €) με (υπέροχα, αλλά λίγα) καραμελωμένα κρεμμύδια και συνοδεία από ρύζι μπασμάτι με φιλέ αμυγδάλου και φιδέ τριμμένο.
Το καλύτερο ίσως πιάτο, σωστή πρώτη ύλη, γενναιόδωρη μερίδα, ψημένη στην εντέλεια. Την επόμενη φορά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να παραγγείλω ένα πιάτο μόνο για τον εαυτό μου.Εκτός από νεράκι συνοδεύσαμε το δείπνο μας με μια φιάλη ερυθρού «Σπάνιες γαίες» (ποικιλία στροφιλιά, οινοποιείο Γαλάρι, 30 €), αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή. Δυστυχώς το επιδόρπιο κέρασμα (λικέρ μαστίχας) ήταν υπερβολικά αραιωμένο. Ασχέτως τούτου ο λογαριασμός των 35 € το άτομο δεν έτσουξε. Σίγουρα υπήρξαν κάποιες παραφωνίες, όμως δεν θα δίσταζα να ξαναπάω στο ΧΗ.ΜΑ. για το περιβάλλον και μόνο.