Κάθε περιοχή της Αττικής που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει και από ένα τουλάχιστον “μεξικάνικο” εστιατόριο. Το πόσο “αυθεντικά” είναι, δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να το κρίνω. Δεν έχω επισκεφθεί και το Μεξικό, ώστε να έχω μια ιδέα.
Στην περιοχή Αιγάλεω – Χαϊδαρίου υπάρχουν τουλάχιστον 3,μαζί με τον Foinika. Σε απόσταση 2 – 2.5 χιλιομέτρων υπάρχει το Chico (Αιγάλεω) και το Chicos (Χαϊδάρι), με εντελώς διαφορετικό ύφος μεταξύ τους. Εμείς επιλέξαμε κάτι πιο χαλαρό.
Το Chico αντικατέστησε κάποιο μεζεδοπωλείο πριν κάμποσους μήνες. Βρίσκεται πολύ κοντά στο μετρό Αιγάλεω, σχεδόν πάνω στην Ιερά Οδό. Ευτυχώς, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, συστήνεται ως cantina-cocteleria και όχι ως εστιατόριο. Σωστή προσέγγιση μιας και το μενού του είναι σχετικά τυποποιημένο, χωρίς εξεζητημένες ή δυσεύρετες συνταγές.
Διαθέτει μια συμπαθητική αυλή, καρέκλες μεζεδοπωλείου που μάλλον περίσσεψαν από την προηγούμενη επιχείρηση και μερικά δέντρα που δίνουν μια αίσθηση ανεμελιάς. Κατά την παραμονή μας, το κλίμα ήταν χαλαρό και αρκετά πολιτισμένο και από τους υπόλοιπους θαμώνες.
Το πρώτο ατού της επιχείρησης ήταν η άριστη εξυπηρέτηση από δύο νεαρές κοπέλες. Ευγενική, γρήγορη και πρόθυμη, με ένα μόνιμο χαμόγελο. Αρκετά φιλότιμη, χωρίς δυσανασχέτηση σε ό, τι ζητήσαμε. Καθ’ όλη την παραμονή μας, μας σέρβιραν φορώντας μάσκες. Τα αντισηπτικά υπήρξαν κανονικά στα τραπέζια, για όποιον ενδιαφέρεται.
Το δεύτερο ατού του Chico εντοπίζεται στα κοκτέιλ! Υπάρχει προσφορά για όλα ανεξαιρέτως στα 6 ευρώ έως τις 21:00. Εμείς, 5 άτομα … δεν αφήσαμε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη! Σερβίρονται σε όμορφα ποτήρια, όπως ακριβώς θα τα βρίσκατε σε “κυριλάτα” μπαράκια. Υπάρχουν γύρω στις 10 επιλογές, συν σανγκριά και μαργαρίτες. Και αρκετά εύγευστα!
Σε ό, τι αφορά το φαγητό. Το ανέφερα και παραπάνω. Δεν θα δοκιμάσετε κάτι το εξεζητημένο. Ελάχιστα ορεκτικά (onion rings, στίκς μοτσαρέλας και πατάτες τηγανιτές). Δύο σαλάτες, νάτσος και ντιπάκια αλλά και … Mac n’ cheese! Από κυρίως, τάκος, μπουρίτος και μπέργκερ!
Κεφάλαιο τάκος. Υπάρχει δυνατότητα mix, στα 4 ευρώ τα 2 τεμάχια και στα 7.80 ευρώ τα 4 τεμάχια. Ξεχωρίζει η ωραία πίτα του, η γέμιση με το φιλέτο κοτόπουλου, τη φέτα, την φουρνιστή ντομάτα και το ψητό κρεμμύδι δεν με ενθουσίασε. Ξέφυγε το ψήσιμο του κρεατικού. Έμεινα με την προσμονή του τάκο με χοιρινό και ανανά που δοκίμασε η παρέα.
Κεφάλαιο μπουρίτο. Δοκιμάσαμε με chili con carne, στα 7.5 ευρώ. Κομμένο σε 2 κομμάτια, γεμισμένο με ρύζι, κιμά, καλαμπόκι και φασόλια. Εξωτερικά, στην κορυφή υπήρχε κρέμα τυριού τύπου τσένταρ. Συνοδεύτηκε με μικρή ποσότητα ρυζιού, καλαμποκιού και ντομάτας. Ικανοποιητικό γευστικά, χωρίς να ξεχωρίζει κάποιο υλικό του. Δεν μου φάνηκε ιδιαιτέρως πικάντικο.
Δοκιμάσαμε εντσιλάδα με σιγομαγειρεμένο Angus brisket, καλαμπόκι, κρεμμύδι, ντομάτα, καλαμπόκι, πιπεριά Φλωρίνης και roja sauce, στα 8.2 ευρώ. Η κωδική του ονομασία είναι Vaca en la manta. Ευπαρουσίαστο, σερβίρεται σε πιάτο από σχιστόλιθο. Ικανοποιητικό και αυτό, χωρίς να ακούσουμε διθυράμβους.
Τελευταίο ήρθε το polo en la manta. Φιλετάκια κοτόπουλο, καρότο, πιπεριά Φλωρίνης, jalapeños, σως σόγιας και guacamole. Η πρωτοτυπία στο πιάτο βρίσκεται στην ροζ τορτίγια παντζαριού. Τιμολογείται στα 7.5 ευρώ χοντρικά. Η τορτίγια “αναπαύεται” πάνω από μαγειρεμένο ρύζι. Οπτικά όμορφα πιάτο, γευστικά τίποτα το ιδιαίτερο ώστε να το ενθυμούμαι.
Αυτό όμως που θυμάμαι καλά και κέρδισε τις εντυπώσεις ήταν το πιάτο με τα churros, στα 5 ευρώ. Δέκα τεμάχια βρεγμένα με πραλίνα φουντουκιού. Αλλά για να γίνει ακόμη πιο σούπερ … τοποθέτησαν και ένα μπολάκι ακόμη ώστε να βουτήξουμε. Από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει, χωρίς ίχνος λαδίλας. Το highlight της βραδιάς!
Αξιολογώντας λοιπόν την επίσκεψη μας στο Chico, τα συμπεράσματα ήταν τα εξής. Γαστρονομικά δεν πρόκειται να γνωρίσετε κάτι καινοτόμο. Κινείται (τουλάχιστον ακόμη) σε τοπικό επίπεδο. Δεν χρειάζεται δηλαδή να διανύσετε αρκετά χιλιόμετρα για να γευματίσετε.
Προτείνεται όμως για κάτι χαλαρό, με γευστικά κοκτέιλ και νόστιμα churros!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Κάθε περιοχή της Αττικής που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει και από ένα τουλάχιστον “μεξικάνικο” εστιατόριο. Το πόσο “αυθεντικά” είναι, δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να το κρίνω. Δεν έχω επισκεφθεί και το Μεξικό, ώστε να έχω μια ιδέα.
Στην περιοχή Αιγάλεω – Χαϊδαρίου υπάρχουν τουλάχιστον 3,μαζί με τον Foinika. Σε απόσταση 2 – 2.5 χιλιομέτρων υπάρχει το Chico (Αιγάλεω) και το Chicos (Χαϊδάρι), με εντελώς διαφορετικό ύφος μεταξύ τους. Εμείς επιλέξαμε κάτι πιο χαλαρό.
Το Chico αντικατέστησε κάποιο μεζεδοπωλείο πριν κάμποσους μήνες. Βρίσκεται πολύ κοντά στο μετρό Αιγάλεω, σχεδόν πάνω στην Ιερά Οδό. Ευτυχώς, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, συστήνεται ως cantina-cocteleria και όχι ως εστιατόριο. Σωστή προσέγγιση μιας και το μενού του είναι σχετικά τυποποιημένο, χωρίς εξεζητημένες ή δυσεύρετες συνταγές.
Διαθέτει μια συμπαθητική αυλή, καρέκλες μεζεδοπωλείου που μάλλον περίσσεψαν από την προηγούμενη επιχείρηση και μερικά δέντρα που δίνουν μια αίσθηση ανεμελιάς. Κατά την παραμονή μας, το κλίμα ήταν χαλαρό και αρκετά πολιτισμένο και από τους υπόλοιπους θαμώνες.
Το πρώτο ατού της επιχείρησης ήταν η άριστη εξυπηρέτηση από δύο νεαρές κοπέλες. Ευγενική, γρήγορη και πρόθυμη, με ένα μόνιμο χαμόγελο. Αρκετά φιλότιμη, χωρίς δυσανασχέτηση σε ό, τι ζητήσαμε. Καθ’ όλη την παραμονή μας, μας σέρβιραν φορώντας μάσκες. Τα αντισηπτικά υπήρξαν κανονικά στα τραπέζια, για όποιον ενδιαφέρεται.
Το δεύτερο ατού του Chico εντοπίζεται στα κοκτέιλ! Υπάρχει προσφορά για όλα ανεξαιρέτως στα 6 ευρώ έως τις 21:00. Εμείς, 5 άτομα … δεν αφήσαμε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη! Σερβίρονται σε όμορφα ποτήρια, όπως ακριβώς θα τα βρίσκατε σε “κυριλάτα” μπαράκια. Υπάρχουν γύρω στις 10 επιλογές, συν σανγκριά και μαργαρίτες. Και αρκετά εύγευστα!
Σε ό, τι αφορά το φαγητό. Το ανέφερα και παραπάνω. Δεν θα δοκιμάσετε κάτι το εξεζητημένο. Ελάχιστα ορεκτικά (onion rings, στίκς μοτσαρέλας και πατάτες τηγανιτές). Δύο σαλάτες, νάτσος και ντιπάκια αλλά και … Mac n’ cheese! Από κυρίως, τάκος, μπουρίτος και μπέργκερ!
Κεφάλαιο τάκος. Υπάρχει δυνατότητα mix, στα 4 ευρώ τα 2 τεμάχια και στα 7.80 ευρώ τα 4 τεμάχια. Ξεχωρίζει η ωραία πίτα του, η γέμιση με το φιλέτο κοτόπουλου, τη φέτα, την φουρνιστή ντομάτα και το ψητό κρεμμύδι δεν με ενθουσίασε. Ξέφυγε το ψήσιμο του κρεατικού. Έμεινα με την προσμονή του τάκο με χοιρινό και ανανά που δοκίμασε η παρέα.
Κεφάλαιο μπουρίτο. Δοκιμάσαμε με chili con carne, στα 7.5 ευρώ. Κομμένο σε 2 κομμάτια, γεμισμένο με ρύζι, κιμά, καλαμπόκι και φασόλια. Εξωτερικά, στην κορυφή υπήρχε κρέμα τυριού τύπου τσένταρ. Συνοδεύτηκε με μικρή ποσότητα ρυζιού, καλαμποκιού και ντομάτας. Ικανοποιητικό γευστικά, χωρίς να ξεχωρίζει κάποιο υλικό του. Δεν μου φάνηκε ιδιαιτέρως πικάντικο.
Δοκιμάσαμε εντσιλάδα με σιγομαγειρεμένο Angus brisket, καλαμπόκι, κρεμμύδι, ντομάτα, καλαμπόκι, πιπεριά Φλωρίνης και roja sauce, στα 8.2 ευρώ. Η κωδική του ονομασία είναι Vaca en la manta. Ευπαρουσίαστο, σερβίρεται σε πιάτο από σχιστόλιθο. Ικανοποιητικό και αυτό, χωρίς να ακούσουμε διθυράμβους.
Τελευταίο ήρθε το polo en la manta. Φιλετάκια κοτόπουλο, καρότο, πιπεριά Φλωρίνης, jalapeños, σως σόγιας και guacamole. Η πρωτοτυπία στο πιάτο βρίσκεται στην ροζ τορτίγια παντζαριού. Τιμολογείται στα 7.5 ευρώ χοντρικά. Η τορτίγια “αναπαύεται” πάνω από μαγειρεμένο ρύζι. Οπτικά όμορφα πιάτο, γευστικά τίποτα το ιδιαίτερο ώστε να το ενθυμούμαι.
Αυτό όμως που θυμάμαι καλά και κέρδισε τις εντυπώσεις ήταν το πιάτο με τα churros, στα 5 ευρώ. Δέκα τεμάχια βρεγμένα με πραλίνα φουντουκιού. Αλλά για να γίνει ακόμη πιο σούπερ … τοποθέτησαν και ένα μπολάκι ακόμη ώστε να βουτήξουμε. Από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει, χωρίς ίχνος λαδίλας. Το highlight της βραδιάς!
Αξιολογώντας λοιπόν την επίσκεψη μας στο Chico, τα συμπεράσματα ήταν τα εξής. Γαστρονομικά δεν πρόκειται να γνωρίσετε κάτι καινοτόμο. Κινείται (τουλάχιστον ακόμη) σε τοπικό επίπεδο. Δεν χρειάζεται δηλαδή να διανύσετε αρκετά χιλιόμετρα για να γευματίσετε.
Προτείνεται όμως για κάτι χαλαρό, με γευστικά κοκτέιλ και νόστιμα churros!