Όχι, δεν έχουμε κάποιο όφελος από τη σημερινή μας κριτική, ούτε έχουμε την παραμικρή σχέση με τη Χονολουλού! Θεωρούμε όμως ότι ανακαλύψαμε μια πολύ καλή επιλογή για έξοδο, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στο σπίτι μας!
Η Χονολουλού που λέτε, δεν εδρεύει στη Χαβάη αλλά στα όρια Νέας Σμύρνης – Νέου Κόσμου, και μπορεί να έχει τον τίτλο της μπυραρίας στο αγαπημένο μας σάιτ, θα διαφωνήσουμε όμως με αυτόν τον χαρακτηρισμό!
Αυτοπροσδιορίζεται ως ζυθεστιατόριο, γιατί όντως σερβίρει και μπύρα, αλλά νομίζουμε ότι κάπου εκεί τελειώνει αυτή η σχέση και αποκόπτει δεσμούς! Δεν θα συναντήσετε ποικιλίες, ούτε πολλές, πόσο μάλλον περίεργες ετικέτες μπύρας! Προσφέρει 7 μπύρες, αναψυκτικά, κρασί (λευκό – ροζέ – κόκκινο) από συγκεκριμένο παραγωγό και κλείνει την κάρτα των ποτών με spirits (ουίσκι, τζιν, βότκα, λικέρ μαστίχα και Aperol).
Μαγαζί – γωνία, η Χονολουλού μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στα 20 τραπέζια στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο της. Αν και τέλη Μάη, επιλέξαμε τον εσωτερικό χώρο της όπου ακόμη δεν έχει πάρει την τελική μορφή. Ερωτηθήκαμε ευγενικά από την σερβιτόρα για τις εντυπώσεις μας και όταν έφτασε η ώρα της διακόσμησης, επισημάναμε πως φαίνεται ακόμη ελαφρώς άδειος. Θα παρατηρήσετε καδράκια στους τοίχους (μέχρι και με τον Χόμερ Σίμπσον), ενώ στη διπλανή σάλα που φιλοξενεί την κουζίνα κυριαρχεί η φωτισμένη ρετρό βιτρίνα με τα ποτά! Η μουσική που θα ακούσετε, προσεγγίζει την jazz.
Η απόσταση των τραπεζιών ευνοεί την ιδιωτικότητα, τα στρογγυλά τραπέζια φιλοξενούν με άνεση 4 άτομα, είναι ξύλινα, πολύ καλής ποιότητας. Το ίδιο και τα καθίσματα. Σημαντικό ότι δεν υπήρξε ίχνος μυρωδιάς που να προέρχεται από την κουζίνα! Τέλος, ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στην μποτίλια και τα ποτήρια των κρασιών!
Η εξυπηρέτηση από την κοπέλα που έτρεχε σε όλο το μαγαζί, ευγενική και με χαμόγελο, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Μας εξήγησε ό,τι ρωτήσαμε σε σχέση με το μενού, μας ανέφερε και κάποια πιάτα ημέρας. Δεν σημειώθηκαν καθυστερήσεις, ούτε από την κουζίνα ούτε από το σερβίρισμα.
Το μενού αποτελείται από σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα. Όμως το συμπληρώνουν και κάποιες επιλογές ημέρας αλλά και κάποιες άλλες πιο ρουστίκ που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε στο μέλλον! Αν ψάχνετε για θαλασσινά ή ψαρικά, λυπάμαι χάσατε!
Ξεκινήσαμε με:
– Φάβα Σαντορίνης με chives, κάπαρη και 4 πιπέρια, στα 5.5 ευρώ. Αρκετά βελουτένια μεν, σε μεγάλη ποσότητα αλλά σαν κάτι να έλειπε. Τα υλικά ήταν πολτοποιημένα στην παρασκευή, οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο “παιχνίδισμα” στον ουρανίσκο ώστε να συνδυαστούν οι γεύσεις μεταξύ τους. Ίσως προτιμούσαμε μια πιο “παραδοσιακή” προσέγγιση, τουλάχιστον στην κάπαρη!
– Συκώτι ρακόμελο, πολέντα φάβας, ψημένη ρακή – πετιμέζι σταφυλιού, στα 9.5 ευρώ. Ουδέτερη φάβα, ούτε κρύο ούτε ζεστή. Και να μην υπήρχε στο πιάτο, δεν θα μας ενδιέφερε. Το συκώτι όμως… Μα τι ψήσιμο ήταν αυτό! Αριστοτεχνικό, ούτε ίχνος από ίνα, έτρωγες και δεν σταματούσες! Τρομερό ψήσιμο, πολύ γευστικό, μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε! Σημειώστε επίσης ότι στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε ψωμί και αρνηθήκαμε. Ε, τελικά δεν αντέξαμε και ζητήσαμε λίγο για τις βούτες στη σάλτσα. Δεν γινόταν να μην καθαρίσουμε όλο το πιάτο.
– Ψωμί λοιπόν στον ξυλόφουρνο, στο 1.5 ευρώ. Δύο ειδών!
– Χουνκιάρ Μπεγεντί με μοσχαρίσιο μάγουλο και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 15.5 ευρώ. Γενικώς, όπου συναντούμε σε εξόδους μας το συγκεκριμένο πιάτο, το επιλέγουμε. Ρισκαδόρικη επιλογή, όχι τόσο για την “αλμυρή” τιμολόγησή του, όσο για το μοσχαρίσιο μάγουλο. Τα ανάμεικτα συναισθήματα από παλαιότερη δοκιμή στην Γράπα (δυστυχώς μας αποχαιρέτισε) μας έκανε να αμφιβάλουμε! Ευτυχώς, δεν ήταν αρκετά κολλώδες, κοβόταν με το πιρούνι (!!) και συνδυαζόταν με τον αρκετά καπνιστό πουρέ και την τριμμένη πατάτα που έδινε ένα διαφορετικό touch μαζί με το τριμμένο τυρί περιφερειακά του πιάτου! Πλούσιο σε γεύση και σε όψη!
– Μοσχαρίσιο rib eye με σάλτσα φραγκοστάφυλου, στα 18.5 ευρώ. Επιλογή εκτός μενού, επιτυχημένη! Αν και λατρεύουμε τις γλυκές επιλογές, είτε σε αλμυρές παρασκευές είτε σε επιδόρπια, η σάλτσα ήταν τόση όση χρειαζόταν σε γλυκύτητα, χωρίς να καλύπτει τη γεύση του κρέατος. Παρουσιάστηκε και εδώ με τριμμένη πατάτα που κάλυπτε το κρέας. Μας ρώτησαν πώς το επιθυμούμε, δεν θέλαμε να είναι rare, ως πιο safe επιλογή διαλέξαμε τη medium. Μας ικανοποίησε πλήρως και το ευχαριστηθήκαμε!
– Τάρτα banoffee από γλυκό, γιατί δεν ήταν δυνατόν να κλείσουμε διαφορετικά τη βραδιά μας! Στον κατάλογο, δεν αναγράφονται οι γλυκές επιλογές, θεωρούμε πως κόστισε από 4 ως 6 ευρώ. Καλή, συμπαγής κρέμα που άρεσε. Τάρτα στα όρια που μας άρεσε, ενα κλικ πιο μαλακή θα τη θέλαμε. Θεωρούμε ότι η γέμιση ήταν δυσανάλογη, θα χρειαζόταν περισσότερη σε σχέση με την κρέμα στην επιφάνεια, καταλάβαινες όμως τη μπανάνα. Σίγουρα η προσθήκη περισσότερης καραμέλας θα την άλλαζε προς το καλύτερο!
– Ροζέ κρασί 500 ml κτήματος Δασακλή, στα 6.5 ευρώ. Πολύ αρωματικό, ελαφρύ κι ευχάριστο. Ευχαρίστως πίναμε και λίγο ακόμη!
Λογαριασμός: 61 ευρώ!
Εντυπώσεις:
Πολύ καλές! Μας άφησε μια αίσθηση χαλαρότητας, ένα μέρος χωρίς δηθενιές. Καλή τιμολόγηση των πιάτων, αρκετά γευστικά όσα δοκιμάσαμε, σε φιλικό και οικείο περιβάλλον. Η Χονολουλού προσφέρει μια γεύση ανεμελιάς που μπορεί να μην σας ταξιδέψει στη Χαβάη, σίγουρα όμως θα σας κάνει να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε καθηλωμένοι στην πόλη.
Οπωσδήποτε το προτείνουμε, γιατί δεν ακολουθεί την πεπατημένη, αλλά πειραματίζεται με τις γεύσεις! Ακόμη σκεφτόμαστε τις Παπαρδέλες Βυτίνας καγιανά με Βολάκι Άνδρου!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Προσοχή! Ακολουθεί (όχι πολιτική) διαφήμιση!
Όχι, δεν έχουμε κάποιο όφελος από τη σημερινή μας κριτική, ούτε έχουμε την παραμικρή σχέση με τη Χονολουλού! Θεωρούμε όμως ότι ανακαλύψαμε μια πολύ καλή επιλογή για έξοδο, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στο σπίτι μας!
Η Χονολουλού που λέτε, δεν εδρεύει στη Χαβάη αλλά στα όρια Νέας Σμύρνης – Νέου Κόσμου, και μπορεί να έχει τον τίτλο της μπυραρίας στο αγαπημένο μας σάιτ, θα διαφωνήσουμε όμως με αυτόν τον χαρακτηρισμό!
Αυτοπροσδιορίζεται ως ζυθεστιατόριο, γιατί όντως σερβίρει και μπύρα, αλλά νομίζουμε ότι κάπου εκεί τελειώνει αυτή η σχέση και αποκόπτει δεσμούς! Δεν θα συναντήσετε ποικιλίες, ούτε πολλές, πόσο μάλλον περίεργες ετικέτες μπύρας! Προσφέρει 7 μπύρες, αναψυκτικά, κρασί (λευκό – ροζέ – κόκκινο) από συγκεκριμένο παραγωγό και κλείνει την κάρτα των ποτών με spirits (ουίσκι, τζιν, βότκα, λικέρ μαστίχα και Aperol).
Μαγαζί – γωνία, η Χονολουλού μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στα 20 τραπέζια στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο της. Αν και τέλη Μάη, επιλέξαμε τον εσωτερικό χώρο της όπου ακόμη δεν έχει πάρει την τελική μορφή. Ερωτηθήκαμε ευγενικά από την σερβιτόρα για τις εντυπώσεις μας και όταν έφτασε η ώρα της διακόσμησης, επισημάναμε πως φαίνεται ακόμη ελαφρώς άδειος. Θα παρατηρήσετε καδράκια στους τοίχους (μέχρι και με τον Χόμερ Σίμπσον), ενώ στη διπλανή σάλα που φιλοξενεί την κουζίνα κυριαρχεί η φωτισμένη ρετρό βιτρίνα με τα ποτά! Η μουσική που θα ακούσετε, προσεγγίζει την jazz.
Η απόσταση των τραπεζιών ευνοεί την ιδιωτικότητα, τα στρογγυλά τραπέζια φιλοξενούν με άνεση 4 άτομα, είναι ξύλινα, πολύ καλής ποιότητας. Το ίδιο και τα καθίσματα. Σημαντικό ότι δεν υπήρξε ίχνος μυρωδιάς που να προέρχεται από την κουζίνα! Τέλος, ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στην μποτίλια και τα ποτήρια των κρασιών!
Η εξυπηρέτηση από την κοπέλα που έτρεχε σε όλο το μαγαζί, ευγενική και με χαμόγελο, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Μας εξήγησε ό,τι ρωτήσαμε σε σχέση με το μενού, μας ανέφερε και κάποια πιάτα ημέρας. Δεν σημειώθηκαν καθυστερήσεις, ούτε από την κουζίνα ούτε από το σερβίρισμα.
Το μενού αποτελείται από σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα. Όμως το συμπληρώνουν και κάποιες επιλογές ημέρας αλλά και κάποιες άλλες πιο ρουστίκ που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε στο μέλλον! Αν ψάχνετε για θαλασσινά ή ψαρικά, λυπάμαι χάσατε!
Ξεκινήσαμε με:
– Φάβα Σαντορίνης με chives, κάπαρη και 4 πιπέρια, στα 5.5 ευρώ. Αρκετά βελουτένια μεν, σε μεγάλη ποσότητα αλλά σαν κάτι να έλειπε. Τα υλικά ήταν πολτοποιημένα στην παρασκευή, οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο “παιχνίδισμα” στον ουρανίσκο ώστε να συνδυαστούν οι γεύσεις μεταξύ τους. Ίσως προτιμούσαμε μια πιο “παραδοσιακή” προσέγγιση, τουλάχιστον στην κάπαρη!
– Συκώτι ρακόμελο, πολέντα φάβας, ψημένη ρακή – πετιμέζι σταφυλιού, στα 9.5 ευρώ. Ουδέτερη φάβα, ούτε κρύο ούτε ζεστή. Και να μην υπήρχε στο πιάτο, δεν θα μας ενδιέφερε. Το συκώτι όμως… Μα τι ψήσιμο ήταν αυτό! Αριστοτεχνικό, ούτε ίχνος από ίνα, έτρωγες και δεν σταματούσες! Τρομερό ψήσιμο, πολύ γευστικό, μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε! Σημειώστε επίσης ότι στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε ψωμί και αρνηθήκαμε. Ε, τελικά δεν αντέξαμε και ζητήσαμε λίγο για τις βούτες στη σάλτσα. Δεν γινόταν να μην καθαρίσουμε όλο το πιάτο.
– Ψωμί λοιπόν στον ξυλόφουρνο, στο 1.5 ευρώ. Δύο ειδών!
– Χουνκιάρ Μπεγεντί με μοσχαρίσιο μάγουλο και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 15.5 ευρώ. Γενικώς, όπου συναντούμε σε εξόδους μας το συγκεκριμένο πιάτο, το επιλέγουμε. Ρισκαδόρικη επιλογή, όχι τόσο για την “αλμυρή” τιμολόγησή του, όσο για το μοσχαρίσιο μάγουλο. Τα ανάμεικτα συναισθήματα από παλαιότερη δοκιμή στην Γράπα (δυστυχώς μας αποχαιρέτισε) μας έκανε να αμφιβάλουμε! Ευτυχώς, δεν ήταν αρκετά κολλώδες, κοβόταν με το πιρούνι (!!) και συνδυαζόταν με τον αρκετά καπνιστό πουρέ και την τριμμένη πατάτα που έδινε ένα διαφορετικό touch μαζί με το τριμμένο τυρί περιφερειακά του πιάτου! Πλούσιο σε γεύση και σε όψη!
– Μοσχαρίσιο rib eye με σάλτσα φραγκοστάφυλου, στα 18.5 ευρώ. Επιλογή εκτός μενού, επιτυχημένη! Αν και λατρεύουμε τις γλυκές επιλογές, είτε σε αλμυρές παρασκευές είτε σε επιδόρπια, η σάλτσα ήταν τόση όση χρειαζόταν σε γλυκύτητα, χωρίς να καλύπτει τη γεύση του κρέατος. Παρουσιάστηκε και εδώ με τριμμένη πατάτα που κάλυπτε το κρέας. Μας ρώτησαν πώς το επιθυμούμε, δεν θέλαμε να είναι rare, ως πιο safe επιλογή διαλέξαμε τη medium. Μας ικανοποίησε πλήρως και το ευχαριστηθήκαμε!
– Τάρτα banoffee από γλυκό, γιατί δεν ήταν δυνατόν να κλείσουμε διαφορετικά τη βραδιά μας! Στον κατάλογο, δεν αναγράφονται οι γλυκές επιλογές, θεωρούμε πως κόστισε από 4 ως 6 ευρώ. Καλή, συμπαγής κρέμα που άρεσε. Τάρτα στα όρια που μας άρεσε, ενα κλικ πιο μαλακή θα τη θέλαμε. Θεωρούμε ότι η γέμιση ήταν δυσανάλογη, θα χρειαζόταν περισσότερη σε σχέση με την κρέμα στην επιφάνεια, καταλάβαινες όμως τη μπανάνα. Σίγουρα η προσθήκη περισσότερης καραμέλας θα την άλλαζε προς το καλύτερο!
– Ροζέ κρασί 500 ml κτήματος Δασακλή, στα 6.5 ευρώ. Πολύ αρωματικό, ελαφρύ κι ευχάριστο. Ευχαρίστως πίναμε και λίγο ακόμη!
Λογαριασμός: 61 ευρώ!
Εντυπώσεις:
Πολύ καλές! Μας άφησε μια αίσθηση χαλαρότητας, ένα μέρος χωρίς δηθενιές. Καλή τιμολόγηση των πιάτων, αρκετά γευστικά όσα δοκιμάσαμε, σε φιλικό και οικείο περιβάλλον. Η Χονολουλού προσφέρει μια γεύση ανεμελιάς που μπορεί να μην σας ταξιδέψει στη Χαβάη, σίγουρα όμως θα σας κάνει να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε καθηλωμένοι στην πόλη.
Οπωσδήποτε το προτείνουμε, γιατί δεν ακολουθεί την πεπατημένη, αλλά πειραματίζεται με τις γεύσεις! Ακόμη σκεφτόμαστε τις Παπαρδέλες Βυτίνας καγιανά με Βολάκι Άνδρου!
Να το προσθέσετε στη wishlist σας!