Βγήκα από τη σύνταξη γιατί όφειλα να ρωτήσω το ερώτημα που με ταλανίζει μέρες τώρα: Ρε, τι καπνίζετε;
Για χρόνια ολόκληρα άκουγα πόσο ανυπέρβλητος είναι ο Χριστόφορος, για τα θεϊκά ψητά, τα ζουμερά κρέατα και τις τιτάνιες μερίδες. Από όλα αυτά, τις τιτάνιες μερίδες βρήκαμε, όλα τα υπόλοιπα, όποιος τα βρει, να τα φέρει πίσω. Το μόνο που βρήκα συγκλονιστικό είναι το πόσο κατώτερο των προσδοκιών μου το βρήκα! Α, και πως αυτό το φρισμπι άγευστου κιμά περνιέται για ΤΟ μπιφτέκι!
Για το χώρο δεν χρειάζεται να πω πολλά, είναι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας των εστιατορίων, εκτείνεται σε 3 οικοδομικά τετράγωνα. Είναι αναμενόμενος, καθαρός, αδιάφορος. Φτιαγμένος για να φιλοξενήσει ορδές πεινασμένων.
Εμεις, που ενίοτε μας κόβει, πήγαμε Τρίτη μεσημέρι, επομένως όλο το μαγαζί είχε 20 παρέες όλες όλες. Για τα 400 τραπέζια που έχει ο χώρος, ήταν άδειος. Παραταύτα είχε έναν παρκαδόρο και 6-7 σερβιτόρους on staff. Αυτό, σε έναν άλλο πλανήτη, θα σήμαινε ότι το σέρβις πετάει. Χαχα, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Ο σερβιτόρος της παραγγελιοληψιας δεν θεώρησε απαραίτητο να κόψει τον οίστρο μας, αντιθέτως όταν θέλαμε κοντοσούβλι και διαπραγματευόμασταν την ποσότητα, στην σκέψη ότι μισό κιλό είναι πολύ, αυτός επέμεινε ότι είναι καλό. Μετά μας έφερε 750 γρ γιατί, why not, και το καταλάβαμε μόνο όταν ήρθε ο λογαριασμός. Ο οποίος λογαριασμός έκανε 25 λεπτά να έρθει, από την ώρα που ζητήθηκε.
Για δυο άτομα, λοιπόν, ήρθαν και ΔΕΝ φαγωθηκαν τα κάτωθι:
Τζατζικι, από τα πιο νόστιμα πράγματα που ήρθαν, ειδικά αν δεν είχες σκοπό να διώξεις τους βρυκόλακες το βράδυ. Ελαφρύ στο σκόρδο, ωραίο σαν σύνολο.
Μια στρατιά ανάλατες πατάτες τηγανίτες, με ενδιαφέρον αντίστοιχο της ανατομίας γαιοσκώληκα. Τηγανητά κολοκυθάκια, ο mvp του τραπεζιού και το πιο καλοετοιμασμενο πιάτο. Βασικά, αν απλώς είχα πάρει αυτά και τζατζίκι, η κριτική θα ήταν για 5, αλλά βλέπεις, δεν μου κόβει.
Σαλατα με βραστά (10.5€) που το αλάτι το είχαν δει μόνο μετά την τυχαία συνάντηση με την αλατιέρα στο τραπέζι, μια φούντα μπρόκολο, μια κουνουπίδι, ένα κολοκυθάκι, ένα καρότο, μια πατάτα και πολλά πολλά βλήτα. Το βράσιμο ήταν αξιοπρεπές, η γεύση εφάμιλλη του παπιε μασε. Με 9 λίτρα λεμόνι και μισή αλυκή από πάνω, φάγαμε τη μισή. Μόνο η ποσότητα ήταν εντυπωσιακή, που τάιζε διμοιρία πεζικαριων μετά από άσκηση σε βραχονησίδα.
Κατα πως φαίνεται 750γρ κοντοσούβλι χοιρινό (19.80€) Ήταν σκληρό, χθεσινό και πλημμελώς ξαναζεσταμένο. Έχω φάει καλύτερο και σε σουβλατζίδικα. Επίσης, πλήρης έλλειψη σεβασμού ότι φέρνουν όσο θεωρούν αυτοί ότι θέλουν να ξεφορτωθούν. Τάισε εξαιρετικά τα σκυλιά μου, μαζί με…τη ναυαρχίδα του μαγαζιού, το πιάτο των πιάτων, το απαύγασμα της γαστρονομίας. Το γεμιστό μπιφτέκι. Όπου μπιφτέκι βάλε ένα δίσκο κιμά σε μέγεθος απαγορευτικού σε κάθετο της Κατεχακη, με γέμιση που κανείς ποτέ δεν ανίχνευσε και γεύση ψημένου κιμά, μα τον Μπελενος. Τα μυρωδικά, τα μπαχαρικά και γενικά τα νοστιμευτικα είναι μάλλον αρμοδιότητα κάποιου στην κουζίνα που βρίσκεται σε άδεια.
Ηταν όλα τεράστια; Ναι. Χρειαζόταν; Όχι, με αυτές τις γεύσεις, ήταν σχεδόν τιμωρητικό. Το κρέας το πήρα πακέτο να ταΐσω τα τετράποδα γουρουνόσκυλά μου και, αν μη τι άλλο, αυτά τα εκτίμησαν πραγματικά.
Με το ψωμί 2.5€, το νερό 3,5€ και όλες αυτές τις σαχλοχρεωσεις που το μαγαζί θεώρησε έξυπνο να κοτσαρει στο λογαριασμό του ανυποψίαστου, δώσαμε 75€ χωρίς αλκοόλ και, κυρίως, χωρίς καμία ευχαρίστηση.
Τα Καλύβια έχουν γίνει πλέον ένα από τα συνώνυμα της κρεατοφαγίας, με συγκεκριμένους “παίκτες” που εχουν επεκταθεί χωροταξικά κατά τη διάρκεια των ετών. Μπορεί να απέχουν από το κέντρο της Αθήνας ή τον Πειραιά, μεταξύ μας όμως, όλοι οι meatlovers θα βρείτε μια ευκαιρία να κάνετε την επίσκεψή σας. Έτσι προσπαθήσαμε κι εμείς στις γιορτές των Χριστουγέννων μετά από ατελείωτες ώρες παραμονής στο κοντινό Αττικό Πάρκο να πεταχτούμε στον Χριστόφορο. Η κούραση και το μποτιλιάρισμα μας απέτρεψαν όμως και δώσαμε αναβολή στα σχέδιά μας. Όχι για πολύ!
Τελικά τα καταφέραμε ανήμερα των Φώτων! Ευτυχώς είχαμε προνοήσει για τηλεφωνική κράτηση και επίσκεψη νωρίς το μεσημέρι, στις 12:00. Συνολικά 6 άτομα, οι τρεις καθυστερημένοι περίπου 30 λεπτά. Έπρεπε να δείτε τι γινόταν στις 14:00! Το αδιαχώρητο! Χώρος που έχει διαφορετικές αίθουσες εσωτερικά και εξωτερικά, το ίδιο ισχύει και για τις τουαλέτες, άλλες για τους πελάτες των εξωτερικών τραπεζιών για παράδειγμα, παρ’ όλα αυτά δεν έπεφτε καρφίτσα!
Δυστυχώς, ως προς την εξυπηρέτηση οι Κασσάνδρες επιβεβαιώθηκαν με τους χρόνους να ξεμακραίνουν όσο πύκνωνε η πελατεία. Στην αρχή, σερβιριστήκαμε σε πολύ καλούς χρόνους, ευτυχώς φάγαμε άμεσα. Δεν φύγαμε όμως άμεσα στο τέλος, όταν ζητήθηκε ο λογαριασμός. Επίσης, αναμέναμε το καθιερωμένο γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού αλλά μείναμε με την όρεξη και “πνίξαμε” τον πόνο μας με εκμέκ και γαλακτομπούρεκο σε οικογενειακή συσκευασία από ζαχαροπλαστείο της Βάρης.
Ο χώρος ζεστός, πέτρα και ξύλο συν πολλά καδράκια που παραπέμπουν σε παλιές εποχές. Καλές αποστάσεις μεταξυ των τραπεζιών αν η πληρότητα δεν ξεπερνά το 80%, άνετα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Αρκετά τίμιος συνολικά για τις περιστάσεις που απαιτούνται στο είδος κουζίνας που υπηρετεί!
Όσον αφορά τον κατάλογο, θα ικανοποιηθείτε και με το παραπάνω. Πολλά basic ορεκτικά και σαλάτες που χρειάζονται για να υπάρχει εναλλαγή γεύσεων με το κρέας.
🎯 Tip: Μην παραγγείλετε πολλά ορεκτικά, κυρίως όμως μην πέσετε με τα μούτρα σε αυτά μέχρι να εμφανιστούν τα ψητά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μπουχτίσετε και δεν θα ευχαριστηθείτε όπως θα περιμένατε τα κρεατικά. Με σύνεση!
Από κρεατικά, θα βρείτε τα πάντα. Από σνίτσελ (δεν πας να φας αυτό) και rib eye Αμερικής, μέχρι παϊδάκια και αρνί στη γάστρα. Άπειρες επιλογές.
Θα αναφέρουμε εν τάχει τις δικές μας επιλογές που κόστισαν σχεδόν 200 ευρώ και τελικά οι μισές ποσότητες έγιναν πακέτο για το σπίτι!
Αρχικά, εμφανίζονται φέτες καψαλισμένου ψωμιού με κομμένα λεμόνια και μουστάρδα σε μπολάκι. Το ψωμί κοστολογείται στα 2.5 ευρώ. Ακολούθησε η χωριάτικη σαλάτα, στα 9.6 ευρώ. Πληθωρική στα υλικά της, με χοντρό κομμάτι φέτας και αρκετές πράσινες πιπεριές και κρεμμύδια να έχουν περισσέψει. Τζατζίκι (5 ευρώ) και μεγάλη ποικιλία βραστών λαχανικών (10.5 ευρώ) δεν γινόταν να λείπουν από το τραπέζι. Όπου βραστά λαχανικά, σημειώστε παντζάρια, καρότο, πατάτα, κολοκύθι και χόρτα, αρκετά χορταστικά σε όψη και ποσότητα.
Συνέχεια με τα ορεκτικά, τυροκροκέτες (6 ευρώ) και πατάτες με αυγά (12 ευρώ). Οι τυροκροκέτες κίτρινων τυριών ήταν νόστιμες, σε τραγανή κρούστα. Τα τσιπς πατάτας είχαν παγώσει λόγω της καθυστέρησης τριών ατόμων από την παρέα και σίγουρα έχασαν λίγο από τη γεύση τους. Παρουσιάστηκαν με έξι αβγά μάτια. Σίγουρα θα σας εντυπωσιάσουν όταν τα παραγγείλετε.
Και περνάμε στα κρεατικά όπου όλα έρχονται αρκετά ζεστά!
Το μπιφτέκι του Χριστόφορου, στα 14 ευρώ ήταν η πρώτη επιλογή. Φαίνεται πλακουτσωτό οπτικά, είναι όμως άψογα φτιαγμένο, χωρίς πολλά μπαχαρικά, απολαυστικό. Ποσοτικά, αξίζει τα λεφτά του, πιάνει ολόκληρο πιάτο, γεμιστό με φέτα … ποίημα. Δεν τσιγκουνεύονται το τυρί που είναι κατανεμημένο σε διάφορα σημεία της παρασκευής. Εμφανώς χειροποίητο.
Τα γλυκαδάκια στα 10 ευρώ έχουν φανατικούς λάτρεις αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Ακόμη και οι τελευταίοι όμως, δοκίμασαν με στυμένο λεμονάκι και μια χαρά τα ευχαριστήθηκαν. Τα περισσότερα κομμάτια ήταν πολύ καλά ψημένα. Το γουρουνόπουλο σούβλας (30 ευρώ το κιλό) που παραγγείλαμε, το κάναμε σε ένα βαθμό λόγω καταγωγής από τη Σπάρτη. ΟΚ, δεν πιάνει τα επίπεδα της πέτσας της μπουζοπούλας στον Καιάδα, το ψαχνό όμως ήταν ζουμερό.
Κοκορέτσι επίσης “αμαρτωλό” έδεσμα που έχει αναγκάσει μέχρι και την Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει τα μέτρα της και να θέσει ορισμένες προϋποθέσεις στην παρασκευή του. Το συγκεκριμένο στον Χριστόφορο ήταν πραγματικό λουκούμι με τραγανοζουμερά έντερα που έγλυφες τα δάχτυλά σου, ήταν φρεσκότατο και οχι ξαναζεσταμένο. Η τιμολόγησή του στα 14 ευρώ ήταν αρκετά τίμια αν λάβουμε υπόψη τη νοστιμιά και την ποσότητα. Επίσης καλά λόγια έχουμε να πούμε και για το αρνάκι στη γάστρα με τις ζουμερές πατατούλες φούρνου, πιάτο αρκετά σπιτικό σε εμφάνιση και γεύση. Κοστίζει 15 ευρώ, θα μπορούσε να ήταν λιγάκι οικονομικότερο.
Τέλος, το χοιρινό κοντοσούβλι στα 28 ευρώ το κιλό ήταν ικανοποιητικό αλλά όχι αξιομνημόνευτο όπως τα υπόλοιπα πιάτα. Συνόδευσαμε το δείπνο μας με αρκετό κόκκινο ημίγλυκο κρασί Οινέως Μνήμη (5 ευρώ/500 μλ) που ήταν εύγευστο και ελαφρύ ενώ το μπουκάλι νερό 1.5 λίτρου χρεώνεται στα 2.5 ευρώ.
Μαζί με κάποια αναψυκτικά (3 ευρώ/250 ml) το συνολικό κόστος ανήλθε λίγο κάτω από τα 200 ευρώ.
Συμπερασματικά, περάσαμε πολύ όμορφα στον Χριστόφορο. Οι ποσότητες έφταναν για 3 άτομα επιπλέον, οπότε τα 33 ευρώ ανα άτομο δεν είναι ενδεικτικά. Θα μπορούσαμε να παραλείψουμε 1 ή 2 πιάτα αλλά ΟΚ, στα Καλύβια πας! Θα κάνεις την υπερβολή σου!
Θεωρούμε πως η ποιότητα είναι αρκετά καλή, όμως είναι πιθανό πλέον να μην προσφέρουν επιδόρπιο ή κάποιο έξτρα πιάτο, όπως παλιότερα.
Δεν θα σας απογοητεύσει όμως. Μια επίσκεψη την αξίζει!
Καλύβια ένα χωριό γεμάτο τσίκνα!Ένα χωριό πληθωρικό! Ο προορισμός για large καλοφαγάδες.
Επιλέξαμε 5 άτομα ένα χαλαρό απογευματοβράδυ Κυριακής να πάμε, να κάνουμε τη βόλτα μας και, φυσικά, να φάμε.
Ο Χριστόφορος έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της περιοχής και έχει τραπέζια έξω με σόμπες που είναι μια πολύ καλή επιλογή. Στα λοιπά του χώρου κλασική ταβέρνα με καρώ τραπεζομάντιλα και ψάθινες καρέκλες.
Η εξυπηρέτηση είναι επαγγελματική και γρήγορη τόσο λόγω του ανταγωνισμού όσο και της εμπειρίας τόσων ετών.
Κέρασμα στην αρχή μια γενναία μερίδα από αρνί σούβλας, μισό κιλό κρασί και στο τέλος γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού.
Τα φαγητά έρχονται σε άψογους χρόνους.
Οι μερίδες είναι όλες τεράστιες.
Δοκιμάσαμε:
-τζατζίκι, με παχύ νόστιμο γιαούρτι, απαραίτητο για να εξισορροπεί το λιπάκι από τα κρέατα(διότι δε νομίζω να πηγαίνει κάποιος εκεί για φιλέτο κοτόπουλου).
-χωριάτικη σαλάτα, με νόστιμη φέτα και καλά λαχανικά.
-πατάτες και κολοκυθάκια καλοτηγανισμένα διότι κάτι πρέπει να βουτάς στο τζατζίκι.
-φέτα με μέλι τυλιγμένη σε φύλλο, το ίδιο καλής ποιότητας τυρί χωρίς περιττά λάδια.
– μπιφτέκι γεμιστό,υπερμέγεθες και γευστικό.
-παϊδάκια αρνίσια, σωστά ψημένα κι αλατισμένα.
-Κοντοσούβλι χοιρινό, ίσως το πιο αδύναμο από τα κρεατικά, την επόμενη φορά θα διάλεγα κάτι άλλο. Ένιωσα ότι είχε “βράσει” στη σούβλα, οι υπόλοιποι της παρέας το τίμησαν δεόντως.
Με ποτά, αναψυκτικά και ψημένο ψωμί μας κόστισε 20€ το άτομο.
Εννοείται ότι έπαιξε πακετάκι για το σπίτι με αρκετή ποσότητα κρέατος.
Γενικά όποιος επισκέπτεται τέτοια μαγαζιά ξέρει τι να περιμένει, το κρέας είναι ο πρωταγωνιστής και τα συνοδευτικά “παίζουν καλή μπάλα” στη μέση.
Προτείνω να μην πάρετε ατομικές μερίδες αλλά να διαλέξετε διάφορα και να τα βάλετε στη μέση. Φυσικά όσο πιο μεγάλη η παρέα τόσο περισσότερα θα δοκιμάσετε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Βγήκα από τη σύνταξη γιατί όφειλα να ρωτήσω το ερώτημα που με ταλανίζει μέρες τώρα: Ρε, τι καπνίζετε;
Για χρόνια ολόκληρα άκουγα πόσο ανυπέρβλητος είναι ο Χριστόφορος, για τα θεϊκά ψητά, τα ζουμερά κρέατα και τις τιτάνιες μερίδες. Από όλα αυτά, τις τιτάνιες μερίδες βρήκαμε, όλα τα υπόλοιπα, όποιος τα βρει, να τα φέρει πίσω. Το μόνο που βρήκα συγκλονιστικό είναι το πόσο κατώτερο των προσδοκιών μου το βρήκα! Α, και πως αυτό το φρισμπι άγευστου κιμά περνιέται για ΤΟ μπιφτέκι!
Για το χώρο δεν χρειάζεται να πω πολλά, είναι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας των εστιατορίων, εκτείνεται σε 3 οικοδομικά τετράγωνα. Είναι αναμενόμενος, καθαρός, αδιάφορος. Φτιαγμένος για να φιλοξενήσει ορδές πεινασμένων.
Εμεις, που ενίοτε μας κόβει, πήγαμε Τρίτη μεσημέρι, επομένως όλο το μαγαζί είχε 20 παρέες όλες όλες. Για τα 400 τραπέζια που έχει ο χώρος, ήταν άδειος. Παραταύτα είχε έναν παρκαδόρο και 6-7 σερβιτόρους on staff. Αυτό, σε έναν άλλο πλανήτη, θα σήμαινε ότι το σέρβις πετάει. Χαχα, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Ο σερβιτόρος της παραγγελιοληψιας δεν θεώρησε απαραίτητο να κόψει τον οίστρο μας, αντιθέτως όταν θέλαμε κοντοσούβλι και διαπραγματευόμασταν την ποσότητα, στην σκέψη ότι μισό κιλό είναι πολύ, αυτός επέμεινε ότι είναι καλό. Μετά μας έφερε 750 γρ γιατί, why not, και το καταλάβαμε μόνο όταν ήρθε ο λογαριασμός. Ο οποίος λογαριασμός έκανε 25 λεπτά να έρθει, από την ώρα που ζητήθηκε.
Για δυο άτομα, λοιπόν, ήρθαν και ΔΕΝ φαγωθηκαν τα κάτωθι:
Τζατζικι, από τα πιο νόστιμα πράγματα που ήρθαν, ειδικά αν δεν είχες σκοπό να διώξεις τους βρυκόλακες το βράδυ. Ελαφρύ στο σκόρδο, ωραίο σαν σύνολο.
Μια στρατιά ανάλατες πατάτες τηγανίτες, με ενδιαφέρον αντίστοιχο της ανατομίας γαιοσκώληκα. Τηγανητά κολοκυθάκια, ο mvp του τραπεζιού και το πιο καλοετοιμασμενο πιάτο. Βασικά, αν απλώς είχα πάρει αυτά και τζατζίκι, η κριτική θα ήταν για 5, αλλά βλέπεις, δεν μου κόβει.
Σαλατα με βραστά (10.5€) που το αλάτι το είχαν δει μόνο μετά την τυχαία συνάντηση με την αλατιέρα στο τραπέζι, μια φούντα μπρόκολο, μια κουνουπίδι, ένα κολοκυθάκι, ένα καρότο, μια πατάτα και πολλά πολλά βλήτα. Το βράσιμο ήταν αξιοπρεπές, η γεύση εφάμιλλη του παπιε μασε. Με 9 λίτρα λεμόνι και μισή αλυκή από πάνω, φάγαμε τη μισή. Μόνο η ποσότητα ήταν εντυπωσιακή, που τάιζε διμοιρία πεζικαριων μετά από άσκηση σε βραχονησίδα.
Κατα πως φαίνεται 750γρ κοντοσούβλι χοιρινό (19.80€) Ήταν σκληρό, χθεσινό και πλημμελώς ξαναζεσταμένο. Έχω φάει καλύτερο και σε σουβλατζίδικα. Επίσης, πλήρης έλλειψη σεβασμού ότι φέρνουν όσο θεωρούν αυτοί ότι θέλουν να ξεφορτωθούν. Τάισε εξαιρετικά τα σκυλιά μου, μαζί με…τη ναυαρχίδα του μαγαζιού, το πιάτο των πιάτων, το απαύγασμα της γαστρονομίας. Το γεμιστό μπιφτέκι. Όπου μπιφτέκι βάλε ένα δίσκο κιμά σε μέγεθος απαγορευτικού σε κάθετο της Κατεχακη, με γέμιση που κανείς ποτέ δεν ανίχνευσε και γεύση ψημένου κιμά, μα τον Μπελενος. Τα μυρωδικά, τα μπαχαρικά και γενικά τα νοστιμευτικα είναι μάλλον αρμοδιότητα κάποιου στην κουζίνα που βρίσκεται σε άδεια.
Ηταν όλα τεράστια; Ναι. Χρειαζόταν; Όχι, με αυτές τις γεύσεις, ήταν σχεδόν τιμωρητικό. Το κρέας το πήρα πακέτο να ταΐσω τα τετράποδα γουρουνόσκυλά μου και, αν μη τι άλλο, αυτά τα εκτίμησαν πραγματικά.
Με το ψωμί 2.5€, το νερό 3,5€ και όλες αυτές τις σαχλοχρεωσεις που το μαγαζί θεώρησε έξυπνο να κοτσαρει στο λογαριασμό του ανυποψίαστου, δώσαμε 75€ χωρίς αλκοόλ και, κυρίως, χωρίς καμία ευχαρίστηση.
Αν τρώτε μόνο με τα μάτια, να πάτε.
Τα Καλύβια έχουν γίνει πλέον ένα από τα συνώνυμα της κρεατοφαγίας, με συγκεκριμένους “παίκτες” που εχουν επεκταθεί χωροταξικά κατά τη διάρκεια των ετών. Μπορεί να απέχουν από το κέντρο της Αθήνας ή τον Πειραιά, μεταξύ μας όμως, όλοι οι meatlovers θα βρείτε μια ευκαιρία να κάνετε την επίσκεψή σας. Έτσι προσπαθήσαμε κι εμείς στις γιορτές των Χριστουγέννων μετά από ατελείωτες ώρες παραμονής στο κοντινό Αττικό Πάρκο να πεταχτούμε στον Χριστόφορο. Η κούραση και το μποτιλιάρισμα μας απέτρεψαν όμως και δώσαμε αναβολή στα σχέδιά μας. Όχι για πολύ!
Τελικά τα καταφέραμε ανήμερα των Φώτων! Ευτυχώς είχαμε προνοήσει για τηλεφωνική κράτηση και επίσκεψη νωρίς το μεσημέρι, στις 12:00. Συνολικά 6 άτομα, οι τρεις καθυστερημένοι περίπου 30 λεπτά. Έπρεπε να δείτε τι γινόταν στις 14:00! Το αδιαχώρητο! Χώρος που έχει διαφορετικές αίθουσες εσωτερικά και εξωτερικά, το ίδιο ισχύει και για τις τουαλέτες, άλλες για τους πελάτες των εξωτερικών τραπεζιών για παράδειγμα, παρ’ όλα αυτά δεν έπεφτε καρφίτσα!
Δυστυχώς, ως προς την εξυπηρέτηση οι Κασσάνδρες επιβεβαιώθηκαν με τους χρόνους να ξεμακραίνουν όσο πύκνωνε η πελατεία. Στην αρχή, σερβιριστήκαμε σε πολύ καλούς χρόνους, ευτυχώς φάγαμε άμεσα. Δεν φύγαμε όμως άμεσα στο τέλος, όταν ζητήθηκε ο λογαριασμός. Επίσης, αναμέναμε το καθιερωμένο γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού αλλά μείναμε με την όρεξη και “πνίξαμε” τον πόνο μας με εκμέκ και γαλακτομπούρεκο σε οικογενειακή συσκευασία από ζαχαροπλαστείο της Βάρης.
Ο χώρος ζεστός, πέτρα και ξύλο συν πολλά καδράκια που παραπέμπουν σε παλιές εποχές. Καλές αποστάσεις μεταξυ των τραπεζιών αν η πληρότητα δεν ξεπερνά το 80%, άνετα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Αρκετά τίμιος συνολικά για τις περιστάσεις που απαιτούνται στο είδος κουζίνας που υπηρετεί!
Όσον αφορά τον κατάλογο, θα ικανοποιηθείτε και με το παραπάνω. Πολλά basic ορεκτικά και σαλάτες που χρειάζονται για να υπάρχει εναλλαγή γεύσεων με το κρέας.
🎯 Tip: Μην παραγγείλετε πολλά ορεκτικά, κυρίως όμως μην πέσετε με τα μούτρα σε αυτά μέχρι να εμφανιστούν τα ψητά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μπουχτίσετε και δεν θα ευχαριστηθείτε όπως θα περιμένατε τα κρεατικά. Με σύνεση!
Από κρεατικά, θα βρείτε τα πάντα. Από σνίτσελ (δεν πας να φας αυτό) και rib eye Αμερικής, μέχρι παϊδάκια και αρνί στη γάστρα. Άπειρες επιλογές.
Θα αναφέρουμε εν τάχει τις δικές μας επιλογές που κόστισαν σχεδόν 200 ευρώ και τελικά οι μισές ποσότητες έγιναν πακέτο για το σπίτι!
Αρχικά, εμφανίζονται φέτες καψαλισμένου ψωμιού με κομμένα λεμόνια και μουστάρδα σε μπολάκι. Το ψωμί κοστολογείται στα 2.5 ευρώ. Ακολούθησε η χωριάτικη σαλάτα, στα 9.6 ευρώ. Πληθωρική στα υλικά της, με χοντρό κομμάτι φέτας και αρκετές πράσινες πιπεριές και κρεμμύδια να έχουν περισσέψει. Τζατζίκι (5 ευρώ) και μεγάλη ποικιλία βραστών λαχανικών (10.5 ευρώ) δεν γινόταν να λείπουν από το τραπέζι. Όπου βραστά λαχανικά, σημειώστε παντζάρια, καρότο, πατάτα, κολοκύθι και χόρτα, αρκετά χορταστικά σε όψη και ποσότητα.
Συνέχεια με τα ορεκτικά, τυροκροκέτες (6 ευρώ) και πατάτες με αυγά (12 ευρώ). Οι τυροκροκέτες κίτρινων τυριών ήταν νόστιμες, σε τραγανή κρούστα. Τα τσιπς πατάτας είχαν παγώσει λόγω της καθυστέρησης τριών ατόμων από την παρέα και σίγουρα έχασαν λίγο από τη γεύση τους. Παρουσιάστηκαν με έξι αβγά μάτια. Σίγουρα θα σας εντυπωσιάσουν όταν τα παραγγείλετε.
Και περνάμε στα κρεατικά όπου όλα έρχονται αρκετά ζεστά!
Το μπιφτέκι του Χριστόφορου, στα 14 ευρώ ήταν η πρώτη επιλογή. Φαίνεται πλακουτσωτό οπτικά, είναι όμως άψογα φτιαγμένο, χωρίς πολλά μπαχαρικά, απολαυστικό. Ποσοτικά, αξίζει τα λεφτά του, πιάνει ολόκληρο πιάτο, γεμιστό με φέτα … ποίημα. Δεν τσιγκουνεύονται το τυρί που είναι κατανεμημένο σε διάφορα σημεία της παρασκευής. Εμφανώς χειροποίητο.
Τα γλυκαδάκια στα 10 ευρώ έχουν φανατικούς λάτρεις αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Ακόμη και οι τελευταίοι όμως, δοκίμασαν με στυμένο λεμονάκι και μια χαρά τα ευχαριστήθηκαν. Τα περισσότερα κομμάτια ήταν πολύ καλά ψημένα. Το γουρουνόπουλο σούβλας (30 ευρώ το κιλό) που παραγγείλαμε, το κάναμε σε ένα βαθμό λόγω καταγωγής από τη Σπάρτη. ΟΚ, δεν πιάνει τα επίπεδα της πέτσας της μπουζοπούλας στον Καιάδα, το ψαχνό όμως ήταν ζουμερό.
Κοκορέτσι επίσης “αμαρτωλό” έδεσμα που έχει αναγκάσει μέχρι και την Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει τα μέτρα της και να θέσει ορισμένες προϋποθέσεις στην παρασκευή του. Το συγκεκριμένο στον Χριστόφορο ήταν πραγματικό λουκούμι με τραγανοζουμερά έντερα που έγλυφες τα δάχτυλά σου, ήταν φρεσκότατο και οχι ξαναζεσταμένο. Η τιμολόγησή του στα 14 ευρώ ήταν αρκετά τίμια αν λάβουμε υπόψη τη νοστιμιά και την ποσότητα. Επίσης καλά λόγια έχουμε να πούμε και για το αρνάκι στη γάστρα με τις ζουμερές πατατούλες φούρνου, πιάτο αρκετά σπιτικό σε εμφάνιση και γεύση. Κοστίζει 15 ευρώ, θα μπορούσε να ήταν λιγάκι οικονομικότερο.
Τέλος, το χοιρινό κοντοσούβλι στα 28 ευρώ το κιλό ήταν ικανοποιητικό αλλά όχι αξιομνημόνευτο όπως τα υπόλοιπα πιάτα. Συνόδευσαμε το δείπνο μας με αρκετό κόκκινο ημίγλυκο κρασί Οινέως Μνήμη (5 ευρώ/500 μλ) που ήταν εύγευστο και ελαφρύ ενώ το μπουκάλι νερό 1.5 λίτρου χρεώνεται στα 2.5 ευρώ.
Μαζί με κάποια αναψυκτικά (3 ευρώ/250 ml) το συνολικό κόστος ανήλθε λίγο κάτω από τα 200 ευρώ.
Συμπερασματικά, περάσαμε πολύ όμορφα στον Χριστόφορο. Οι ποσότητες έφταναν για 3 άτομα επιπλέον, οπότε τα 33 ευρώ ανα άτομο δεν είναι ενδεικτικά. Θα μπορούσαμε να παραλείψουμε 1 ή 2 πιάτα αλλά ΟΚ, στα Καλύβια πας! Θα κάνεις την υπερβολή σου!
Θεωρούμε πως η ποιότητα είναι αρκετά καλή, όμως είναι πιθανό πλέον να μην προσφέρουν επιδόρπιο ή κάποιο έξτρα πιάτο, όπως παλιότερα.
Δεν θα σας απογοητεύσει όμως. Μια επίσκεψη την αξίζει!
Καλύβια ένα χωριό γεμάτο τσίκνα!Ένα χωριό πληθωρικό! Ο προορισμός για large καλοφαγάδες.
Επιλέξαμε 5 άτομα ένα χαλαρό απογευματοβράδυ Κυριακής να πάμε, να κάνουμε τη βόλτα μας και, φυσικά, να φάμε.
Ο Χριστόφορος έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της περιοχής και έχει τραπέζια έξω με σόμπες που είναι μια πολύ καλή επιλογή. Στα λοιπά του χώρου κλασική ταβέρνα με καρώ τραπεζομάντιλα και ψάθινες καρέκλες.
Η εξυπηρέτηση είναι επαγγελματική και γρήγορη τόσο λόγω του ανταγωνισμού όσο και της εμπειρίας τόσων ετών.
Κέρασμα στην αρχή μια γενναία μερίδα από αρνί σούβλας, μισό κιλό κρασί και στο τέλος γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού.
Τα φαγητά έρχονται σε άψογους χρόνους.
Οι μερίδες είναι όλες τεράστιες.
Δοκιμάσαμε:
-τζατζίκι, με παχύ νόστιμο γιαούρτι, απαραίτητο για να εξισορροπεί το λιπάκι από τα κρέατα(διότι δε νομίζω να πηγαίνει κάποιος εκεί για φιλέτο κοτόπουλου).
-χωριάτικη σαλάτα, με νόστιμη φέτα και καλά λαχανικά.
-πατάτες και κολοκυθάκια καλοτηγανισμένα διότι κάτι πρέπει να βουτάς στο τζατζίκι.
-φέτα με μέλι τυλιγμένη σε φύλλο, το ίδιο καλής ποιότητας τυρί χωρίς περιττά λάδια.
– μπιφτέκι γεμιστό,υπερμέγεθες και γευστικό.
-παϊδάκια αρνίσια, σωστά ψημένα κι αλατισμένα.
-Κοντοσούβλι χοιρινό, ίσως το πιο αδύναμο από τα κρεατικά, την επόμενη φορά θα διάλεγα κάτι άλλο. Ένιωσα ότι είχε “βράσει” στη σούβλα, οι υπόλοιποι της παρέας το τίμησαν δεόντως.
Με ποτά, αναψυκτικά και ψημένο ψωμί μας κόστισε 20€ το άτομο.
Εννοείται ότι έπαιξε πακετάκι για το σπίτι με αρκετή ποσότητα κρέατος.
Γενικά όποιος επισκέπτεται τέτοια μαγαζιά ξέρει τι να περιμένει, το κρέας είναι ο πρωταγωνιστής και τα συνοδευτικά “παίζουν καλή μπάλα” στη μέση.
Προτείνω να μην πάρετε ατομικές μερίδες αλλά να διαλέξετε διάφορα και να τα βάλετε στη μέση. Φυσικά όσο πιο μεγάλη η παρέα τόσο περισσότερα θα δοκιμάσετε.