Τα έχω πει, τα έχω ξαναπεί. Όταν τίθεται το πιο σημαντικό ερώτημα «Τι θα παραγγείλουμε;», δεν υπάρχει δίλημμα. Κατά κανόνα απαντώ «Σουβλάκια» και πλέον έχω την υποστήριξη της κόρης μου, οπότε είναι άχαστο, απόδοση 1,05. Έναν άντρα έχουμε όμως στην οικογένεια, ο οποίος μάλιστα λατρεύει την πίτσα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχουν οι εξαιρέσεις στους κανόνες.
Να πω τώρα ότι μια μέρα μου ήρθε η επιφοίτηση να παραγγείλω από το Croccante; Ψέματα θα πω και δεν είμαι και καλή στα ψέματα. Ας είναι καλά ο Fratello. Μόλις διάβασα την κριτική του εδώ στο site μας, άρχισε να στάζει το σαλάκι. Το δικό μου σαλάκι για πίτσα. Πού να το πω και να με πιστέψουν; Θες η τραγανή ζύμη που έχω αδυναμία, θες η εμπιστοσύνη στο γούστο του σαλονικιώτικου γευστικού κάλυκα; Σημασία έχει ότι ψήθηκα. Άσχημα μάλιστα. Σε σημείο να προσπαθώ εγώ να πείσω τον σύζυγο να παραγγείλουμε πίτσα. Δεν είναι και πολύ δύσκολος, οπότε τελικά τα κατάφερα. Όμως, όταν έβαλα στην εφαρμογή την παραγγελία όλο χαρά, έφαγα ένα άκυρο από εδώ μέχρι τη Θεσσαλονίκη. «Δεν εξυπηρετείται η διεύθυνση». Μου έμεινε απωθημένο, μέχρι που τη λύση έδωσε αυτός που έβαλε και την αρχική ιδέα. Ο Fratello μού πρότεινε εναλλακτική εφαρμογή και ως εκ θαύματος δούλεψε!
Παραγγείλαμε λοιπόν 1 πίτσα scrocchiarella Pepperoni (5€) και 1 πίτσα scrocchiarella Speciale (7€). Η ζύμη απίστευτα τραγανή, η λεγόμενη scrocchiarella, φτιαγμένη με μεράκι και αγάπη. Το μέγεθος στα 27cm, ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Και μην ξανακούσω χαρακτηρισμό μεγέθους πίτσας με κομμάτια, γελάει ο κόσμος. Λες και δεν μπορείς οποιοδήποτε μέγεθος να το κόψεις σε όσα κομμάτια θέλεις. Η δική μου επιλογή ήταν η pepperoni με την κλασική λογική στην ιταλική πίτσα, όσο πιο απλή τόσο καλύτερη. Ναι, φίλοι μου, επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά αυτή η λογική. Μόνο σάλτσα ντομάτας, φρέσκια mozzarella και pepperoni. Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΗ. Την ξανασκέφτομαι και πάλι τρέχει το σαλάκι. Η speciale με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια mozzarella, prosciutto cotto, φρέσκα μανιτάρια, καπνιστό μπέικον και πολύχρωμες πιπεριές ήταν πολύ καλή, απλά δεν άγγιξε το τέλειο, σύμφωνα πάντα με το δικό μου γούστο. Αν και ήταν ομόφωνη η ανάδειξη της νικήτριας γεύσης αυτή τη φορά.
Όχι απλά την προτείνω, προσωπικά ανυπομονώ να ξαναπαραγγείλουμε! Δείτε τις φωτογραφίες και πείτε ότι δεν ταυτίζεστε. Αλλά ξέρετε τι θα πάθω πάλι ε; Δε θα θέλω να δοκιμάσω νέα γεύση μετά την απόλυτη γευστική εμπειρία που μου χάρισε η pepperoni… Η δε τιμή τερμάτισε την έννοια της συμφέρουσας!
Τι εστί stracciatella το γνωρίζετε όλοι: είδος ιταλικού παγωτού, κρέμα με κομματάκια σοκολάτας. Τι είναι όμως η scrocchiarella πιθανότατα το αγνοείτε. Το ίδιο άγνωστη ήταν και σε μένα αυτή η λέξη, μέχρι που ένας παλιός συμμαθητής με κάλεσε, μετά το reunion τον Οκτώβριο του 2018 για ένα late coffee, με συζήτηση για την αγαπημένη μας Ηρακλάρα (άλλος καημός αυτός!) στο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ, ένα all day spot στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Τι σας λέω τώρα εν μέσω τρίτου κύματος πανδημίας! Επειδή τα στομάχια μας είχαν ακόμα χώρο (παράξενο;!), πρότεινε να συνοδεύσουμε τον καφέ μας με μια μικρή πίτσα «από άλλον κόσμο», όπως τη χαρακτήρισε. Έτσι έφθασε σε λίγο στο τραπέζι μας μια ελαφρά στενόμακρη πίτσα με γκοργκοντσόλα και αχλάδι. Καθώς ήρθε κομμένη στα τέσσερα, χρειάστηκε η πρώτη δαγκωματιά, για να καταλάβω το ιδιαίτερο της ιστορίας. Η πίτσα με ζύμη scrocchiarella είναι πράγματι άλλο πράγμα. Τραγανή όσο δεν παίρνει απ’ άκρη σ’ άκρη, κάθε κλείσιμο των σιαγόνων συνοδεύεται από ένα απολαυστικό «κρατς». Ο σερβιτόρος, που καλέσαμε για να παραγγείλουμε μια δεύτερη, αυτή τη φορά με τυριά και τσορίθο, επιβεβαίωσε πρόθυμα αυτό που έλεγαν οι γευστικοί μου κάλυκες: η ζύμη στηρίζεται στη χρήση ελληνικού ελαιόλαδου, έτσι προκύπτει ένα τραγανοαφράτο προϊόν που βάζει στην άκρη κάθε λεπτή, μαλακιά, ναπολιτάνικη, αμερικάνικη βάση πίτσας που έχετε δοκιμάσει όλα αυτά τα χρόνια. Ο πιτσαδόρος, που ρώτησα φεύγοντας, με διαβεβαίωσε ότι το ζυμάρι χρειάζεται σχεδόν δύο μέρες, μέχρι να γίνει όπως πρέπει, με συνεχές ζύμωμα και ξεκούραση, προσθέτοντας ότι η συνταγή είναι πατέντα ενός μικρού φούρνου της Ρώμης. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οι δύο πίτσες αναπαύθηκαν σε τόπο χλοερό και η εμπειρία μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πλην όμως δεν ξεχάστηκε.
Το προηγούμενο Σάββατο, ψάχνοντας στο σάιτ του αγαπημένου μου WOLT με εντολή της κυρίας μου να παραγγείλω μια αλλιώτικη πίτσα, έπεσα πάνω στο CROCCANTE, μια μοντέρνα πιτσαρία δίπλα στον σταθμό του μετρό στη Δάφνη, πολύ κοντά στο σπίτι μου, προϋπόθεση απαραίτητη για να παραγγείλεις πίτσα από μαγαζί εκτός των χωρικών υδάτων σου. Εύρηκα! Το CROCCANTE φτιάχνει τις πίτσες του με ζύμη scrocchiarella! Το μενού στη λογική του «λίγα και καλά» – και φθηνά, θεωρώ υποχρέωσή μου να προσθέσω: τρεις σαλάτες (caprese, giardino, pollo, όλες προς 4,50 €), 12 πίτσες (των 27 cm, τις μέτρησα, η φθηνότερη [Margherita] στα 3,80 €, η ακριβότερη [Speciale + Sweet Chilli] στα 7 €), 9 είδη panini (όλα προς 1,90 €, ιδεώδη για να δοκιμάσετε γεύσεις), αναψυκτικά, καφέδες και τελειώσαμε.
Τις γεύσεις που αχνοθυμόμουν από τη Θεσσαλονίκη δεν τις βρήκα, έτσι είπαμε να κάνουμε την γνωριμία με το CROCCANTE παραγγέλνοντας μια speciale με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα, προσούτο, φρέσκα μανιτάρια, καπνιστό μπέικον και πιπεριές και μια sweet chilli με σως sweet chilli Philadelphia, φρέσκια μοτσαρέλα, κοτόπουλο, πιπεριές, κίτρινα ντοματίνια και κρέμα βαλσαμικού. Bingo, δύο στα δύο! Η ζύμη scrocchiarella τραγανοαφράτη όπως τη θυμόμουνα, τα υλικά όλα φρεσκότατα, η speciale να φας μία στην καθισιά και να διακρίνεις καθαρά τις διάφορες γεύσεις πάνω στην υπέροχη ζύμη, ενώ η sweet chilli, που ομολογώ ότι την παρήγγειλα περισσότερο από περιέργεια να δω αν και κατά πόσο θα ταίριαζαν τα υλικά, είναι τέλεια, γλυκοκαφτερή, συνέχεια όποιας «κανονικής» πίτσας έχει προηγηθεί.
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο σάιτ του CROCCANTE, για να πάρετε μια ιδέα και να το επισκεφθείτε ίσως, αν βρίσκεστε κοντά. Η εντύπωση μου από το Google: καλοβαλμένο και φωτεινό. Εγώ από τώρα έχω συνθέσει την επόμενη παραγγελία μου: μια salame picante με προσθήκη pepperoni, μια tricolore με μπέικον και ζαμπόν, και πάλι μια sweet chilli. Σας το συνιστώ ένθερμα, τέλειος συνδυασμός πρωτότυπης ιδέας, καλών υλικών και χαμηλών τιμών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τα έχω πει, τα έχω ξαναπεί. Όταν τίθεται το πιο σημαντικό ερώτημα «Τι θα παραγγείλουμε;», δεν υπάρχει δίλημμα. Κατά κανόνα απαντώ «Σουβλάκια» και πλέον έχω την υποστήριξη της κόρης μου, οπότε είναι άχαστο, απόδοση 1,05. Έναν άντρα έχουμε όμως στην οικογένεια, ο οποίος μάλιστα λατρεύει την πίτσα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχουν οι εξαιρέσεις στους κανόνες.
Να πω τώρα ότι μια μέρα μου ήρθε η επιφοίτηση να παραγγείλω από το Croccante; Ψέματα θα πω και δεν είμαι και καλή στα ψέματα. Ας είναι καλά ο Fratello. Μόλις διάβασα την κριτική του εδώ στο site μας, άρχισε να στάζει το σαλάκι. Το δικό μου σαλάκι για πίτσα. Πού να το πω και να με πιστέψουν; Θες η τραγανή ζύμη που έχω αδυναμία, θες η εμπιστοσύνη στο γούστο του σαλονικιώτικου γευστικού κάλυκα; Σημασία έχει ότι ψήθηκα. Άσχημα μάλιστα. Σε σημείο να προσπαθώ εγώ να πείσω τον σύζυγο να παραγγείλουμε πίτσα. Δεν είναι και πολύ δύσκολος, οπότε τελικά τα κατάφερα. Όμως, όταν έβαλα στην εφαρμογή την παραγγελία όλο χαρά, έφαγα ένα άκυρο από εδώ μέχρι τη Θεσσαλονίκη. «Δεν εξυπηρετείται η διεύθυνση». Μου έμεινε απωθημένο, μέχρι που τη λύση έδωσε αυτός που έβαλε και την αρχική ιδέα. Ο Fratello μού πρότεινε εναλλακτική εφαρμογή και ως εκ θαύματος δούλεψε!
Παραγγείλαμε λοιπόν 1 πίτσα scrocchiarella Pepperoni (5€) και 1 πίτσα scrocchiarella Speciale (7€). Η ζύμη απίστευτα τραγανή, η λεγόμενη scrocchiarella, φτιαγμένη με μεράκι και αγάπη. Το μέγεθος στα 27cm, ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Και μην ξανακούσω χαρακτηρισμό μεγέθους πίτσας με κομμάτια, γελάει ο κόσμος. Λες και δεν μπορείς οποιοδήποτε μέγεθος να το κόψεις σε όσα κομμάτια θέλεις. Η δική μου επιλογή ήταν η pepperoni με την κλασική λογική στην ιταλική πίτσα, όσο πιο απλή τόσο καλύτερη. Ναι, φίλοι μου, επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά αυτή η λογική. Μόνο σάλτσα ντομάτας, φρέσκια mozzarella και pepperoni. Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΗ. Την ξανασκέφτομαι και πάλι τρέχει το σαλάκι. Η speciale με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια mozzarella, prosciutto cotto, φρέσκα μανιτάρια, καπνιστό μπέικον και πολύχρωμες πιπεριές ήταν πολύ καλή, απλά δεν άγγιξε το τέλειο, σύμφωνα πάντα με το δικό μου γούστο. Αν και ήταν ομόφωνη η ανάδειξη της νικήτριας γεύσης αυτή τη φορά.
Όχι απλά την προτείνω, προσωπικά ανυπομονώ να ξαναπαραγγείλουμε! Δείτε τις φωτογραφίες και πείτε ότι δεν ταυτίζεστε. Αλλά ξέρετε τι θα πάθω πάλι ε; Δε θα θέλω να δοκιμάσω νέα γεύση μετά την απόλυτη γευστική εμπειρία που μου χάρισε η pepperoni… Η δε τιμή τερμάτισε την έννοια της συμφέρουσας!
Τι εστί stracciatella το γνωρίζετε όλοι: είδος ιταλικού παγωτού, κρέμα με κομματάκια σοκολάτας. Τι είναι όμως η scrocchiarella πιθανότατα το αγνοείτε. Το ίδιο άγνωστη ήταν και σε μένα αυτή η λέξη, μέχρι που ένας παλιός συμμαθητής με κάλεσε, μετά το reunion τον Οκτώβριο του 2018 για ένα late coffee, με συζήτηση για την αγαπημένη μας Ηρακλάρα (άλλος καημός αυτός!) στο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ, ένα all day spot στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Τι σας λέω τώρα εν μέσω τρίτου κύματος πανδημίας! Επειδή τα στομάχια μας είχαν ακόμα χώρο (παράξενο;!), πρότεινε να συνοδεύσουμε τον καφέ μας με μια μικρή πίτσα «από άλλον κόσμο», όπως τη χαρακτήρισε. Έτσι έφθασε σε λίγο στο τραπέζι μας μια ελαφρά στενόμακρη πίτσα με γκοργκοντσόλα και αχλάδι. Καθώς ήρθε κομμένη στα τέσσερα, χρειάστηκε η πρώτη δαγκωματιά, για να καταλάβω το ιδιαίτερο της ιστορίας. Η πίτσα με ζύμη scrocchiarella είναι πράγματι άλλο πράγμα. Τραγανή όσο δεν παίρνει απ’ άκρη σ’ άκρη, κάθε κλείσιμο των σιαγόνων συνοδεύεται από ένα απολαυστικό «κρατς». Ο σερβιτόρος, που καλέσαμε για να παραγγείλουμε μια δεύτερη, αυτή τη φορά με τυριά και τσορίθο, επιβεβαίωσε πρόθυμα αυτό που έλεγαν οι γευστικοί μου κάλυκες: η ζύμη στηρίζεται στη χρήση ελληνικού ελαιόλαδου, έτσι προκύπτει ένα τραγανοαφράτο προϊόν που βάζει στην άκρη κάθε λεπτή, μαλακιά, ναπολιτάνικη, αμερικάνικη βάση πίτσας που έχετε δοκιμάσει όλα αυτά τα χρόνια. Ο πιτσαδόρος, που ρώτησα φεύγοντας, με διαβεβαίωσε ότι το ζυμάρι χρειάζεται σχεδόν δύο μέρες, μέχρι να γίνει όπως πρέπει, με συνεχές ζύμωμα και ξεκούραση, προσθέτοντας ότι η συνταγή είναι πατέντα ενός μικρού φούρνου της Ρώμης. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οι δύο πίτσες αναπαύθηκαν σε τόπο χλοερό και η εμπειρία μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πλην όμως δεν ξεχάστηκε.
Το προηγούμενο Σάββατο, ψάχνοντας στο σάιτ του αγαπημένου μου WOLT με εντολή της κυρίας μου να παραγγείλω μια αλλιώτικη πίτσα, έπεσα πάνω στο CROCCANTE, μια μοντέρνα πιτσαρία δίπλα στον σταθμό του μετρό στη Δάφνη, πολύ κοντά στο σπίτι μου, προϋπόθεση απαραίτητη για να παραγγείλεις πίτσα από μαγαζί εκτός των χωρικών υδάτων σου. Εύρηκα! Το CROCCANTE φτιάχνει τις πίτσες του με ζύμη scrocchiarella! Το μενού στη λογική του «λίγα και καλά» – και φθηνά, θεωρώ υποχρέωσή μου να προσθέσω: τρεις σαλάτες (caprese, giardino, pollo, όλες προς 4,50 €), 12 πίτσες (των 27 cm, τις μέτρησα, η φθηνότερη [Margherita] στα 3,80 €, η ακριβότερη [Speciale + Sweet Chilli] στα 7 €), 9 είδη panini (όλα προς 1,90 €, ιδεώδη για να δοκιμάσετε γεύσεις), αναψυκτικά, καφέδες και τελειώσαμε.
Τις γεύσεις που αχνοθυμόμουν από τη Θεσσαλονίκη δεν τις βρήκα, έτσι είπαμε να κάνουμε την γνωριμία με το CROCCANTE παραγγέλνοντας μια speciale με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα, προσούτο, φρέσκα μανιτάρια, καπνιστό μπέικον και πιπεριές και μια sweet chilli με σως sweet chilli Philadelphia, φρέσκια μοτσαρέλα, κοτόπουλο, πιπεριές, κίτρινα ντοματίνια και κρέμα βαλσαμικού. Bingo, δύο στα δύο! Η ζύμη scrocchiarella τραγανοαφράτη όπως τη θυμόμουνα, τα υλικά όλα φρεσκότατα, η speciale να φας μία στην καθισιά και να διακρίνεις καθαρά τις διάφορες γεύσεις πάνω στην υπέροχη ζύμη, ενώ η sweet chilli, που ομολογώ ότι την παρήγγειλα περισσότερο από περιέργεια να δω αν και κατά πόσο θα ταίριαζαν τα υλικά, είναι τέλεια, γλυκοκαφτερή, συνέχεια όποιας «κανονικής» πίτσας έχει προηγηθεί.
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο σάιτ του CROCCANTE, για να πάρετε μια ιδέα και να το επισκεφθείτε ίσως, αν βρίσκεστε κοντά. Η εντύπωση μου από το Google: καλοβαλμένο και φωτεινό. Εγώ από τώρα έχω συνθέσει την επόμενη παραγγελία μου: μια salame picante με προσθήκη pepperoni, μια tricolore με μπέικον και ζαμπόν, και πάλι μια sweet chilli. Σας το συνιστώ ένθερμα, τέλειος συνδυασμός πρωτότυπης ιδέας, καλών υλικών και χαμηλών τιμών.