Τηλεφωνική κράτηση λοιπόν! Απαραίτητη τους καλοκαιρινούς μήνες στην Τήνο! Τελευταίο βράδυ μας στο νησί και ευτυχώς τα καταφέραμε. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στην περσινή κριτική της Ratatouille, τα Δύο Χωριά απέχουν μερικά χιλιόμετρα από το λιμάνι αλλά πραγματικά υπάρχει έντονη η αντίθεση θάλασσας με βουνό.
Αφού λοιπόν κλείσαμε το τραπέζι μας με το ηλιοβασίλεμα, χοντρικά 20.00 το βράδυ, παρκάραμε περίπου 20 λεπτά νωρίτερα του αναμενόμενου. Τραβήξαμε φωτογραφίες με φόντο το Αιγαίο και τον ήλιο που έδυε. Πλησιάζουμε στο κατάστημα. Ζητάμε αλλαγή τραπεζιού μιας και σταμπάραμε εμφανώς ένα καλύτερο. Αναμονή στην αναμονή, αφού πληρώθηκε ο λογαριασμός, η προηγούμενη πελάτισσα σχεδόν προκλητικά καθόταν και εμείς ξεροσταλιάζαμε. Τη λύση έδωσε τελικά ο σερβιτόρος που της εξήγησε πως το τραπέζι ήταν κρατημένο για συγκεκριμένη ώρα.
Εκτός του νόστιμου φαγητού, η επιτυχία του συγκεκριμένου καταστήματος προκύπτει από την πολύ όμορφη θέα στο απέραντο γαλάζιο, κάτω από τον πλάτανο. Δεν προκύπτει τίποτα συνταρακτικό από τη διακόσμηση. Οκ, ωραία ξύλινα τραπεζοκαθίσματα αλλά ως εκεί. Αν θέλετε να δειπνήσετε μετά τη δύση του ήλιου, θα έχετε περισσότερες πιθανότητες να βρείτε ελεύθερο τραπέζι.
Με τη θέα χορταίνει το μάτι αλλά όχι το στομάχι, οπότε λάβαμε καταλόγους από τους γρήγορους και ευγενικούς σερβιτόρους που είναι ανθεκτικοί στην πίεση του χρόνου και του πολυπληθούς κοινού. Αν περιμένετε τρομερή δημιουργική κουζίνα, χάσατε. Κλασικά ορεκτικά, με τα ρεβύθια φρικασέ να θεωρούνται το κάτι διαφορετικό. Κεφτέ λουκάνικο και άγρια αγκινάρα Τήνου από ορεκτικά να ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο. Υπαρχουν πιάτα ημέρας και χρησιμοποιούν τη σχάρα τους ώστε να ψήσουν τα κρεατικά τους. Θα εντυπωσιαστείτε οπτικά από την σταβλίσια μπριζόλα μόσχου.
Ξεκινήσαμε με εμφιαλωμένο νερό (2 ευρώ) και αξιοπρεπές ροζέ κρασί (5 ευρώ/500 μλ) και συνεχίσαμε με τα φαγητά.
Δοκιμάσαμε:
– Ντάκος με ξινοτύρι Τήνου, στα 8.5 ευρώ. Ευπαρουσίαστη, χωρίς να τσιγκουνευτούν το λάδι. Δροσερή, με ελιές και κάππαρη που καταναλώθηκαν μονομερώς από την κυρία του τραπεζιού. Ζουμερή ντομάτα, κομμένη σε κύβους και τυρί σε επαρκέστατη ποσότητα.
– Άγρια αγκινάρα Τήνου, στα 8 ευρώ. Δροσερός μεζές που συνοδευόταν από κάππαρη και λαδάκι. Άδικα περιφρονούσαμε τόσα χρόνια το συγκεκριμένο προϊόν!
– Χειροποίητες τυροκροκέτες, στα 7.5 ευρώ. ΤΡΟΜΕΡΕΣ! Τραγανή κρούστα και πλούσια γέμιση από 4 κίτρινα τυριά. Φτάσαμε στο σημείο να ρωτήσουμε λεπτομέρειες γύρω από την παρασκευή τους! Έξι (6) διόλου ευκαταφρόνητα χρυσαφένια τεμάχια.
– Κεφτεδάκια, στα 9 ευρώ. Ταπεινή περιγραφή αλλά καθόλου ταπεινή γεύση! Τραγανή κρούστα εξωτερικά, ζουμερά εσωτερικά. Με λίγες πατάτες για να μην καταναλωθούν μονοκοπανιά τα οκτώ (8) τεμάχια. Συγκρίνονται με αυτά από την Καμάρα του Αγαπιού!
– Μπριζολοπανσέτα χοιρινή, στα 18.5 ευρώ. Αρκετά ζουμερή, εντυπωσιακή στην όψη και καλή γευστικά. Συνοδευόταν από νόστιμες πατάτες φούρνου, αρωματισμένες με σκορδοβούτυρο. Η ποσότητα της άγγιζε τα 700 γραμμάρια.
Σύνολο: 58.5 ευρώ.
Δε νομίζω να χρειάζονται συστάσεις για το αν πρέπει να επισκεφθείτε το κατάστημα! Κατά την άποψη του ανδρός των Food Destinations, ήταν η καλύτερη γευστική ανάμνηση αν συνυπολογίσουμε όλους τους παράγοντες! Αγαπήσαμε την Τήνο, θα θέλαμε κάποια στιγμή να την επισκεφθούμε ξανά γιατί κακά τα ψέματα, δεν την χορταίνεις! Τώρα που χειμωνιάζει, θα παρηγορηθούμε με τις ταξιδιωτικές εκπομπές και το YouTube μέχρι το επόμενο ταξίδι μας!
Αν ταξιδέψετε και εσείς στην Τήνο, τοποθετήστε το στη shortlist σας!
Το πλήρωμα του χρόνου για να εξερευνήσω την Τήνο ήρθε!
Προτίμησα το Σεπτέμβρη για να έχουν ξεθυμάνει οι αέρηδες που δέρνουν το νησί –παραδοσιακά ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου είναι ήσυχος στις Κυκλάδες.
Κούνια που με κούναγε, εδώ τα 5 μποφόρ που προέβλεπε η ΕΜΥ έγιναν για πλάκα 9 μποφόρ, έτσι για να απαγορευτεί ο απόπλους και για να μας στροβιλίζει ο άνεμος για να κάνει γούστο!
Πρώτη βραδιά στο νησί, πήραμε το δρόμο για τα Δύο χωριά που απέχει από τη Χώρα περίπου 8 χιλιόμετρα (αλλά ανεβαίνεις βουνό με αισθητή την πτώση της θερμοκρασίας).
Στην Τήνο, όσο κυκλοφορείς στο παραλιακό κομμάτι της είσαι σε νησί, όταν ανηφορίζεις στα υπέροχα ορεινά χωριά της έχεις την αίσθηση ότι είσαι στο Πήλιο.
Φτάνουμε στην είσοδο του χωριού, λίγα μέτρα παραπάνω βρίσκεται ένας μεγαλοπρεπής πλάτανος που απλώνει τα κλαδιά του προστατευτικά πάνω από το ομώνυμο ταβερνάκι.
Ανεβήκαμε 5-6 σκαλιά και τσουπ! Φτάσαμε στο «μπαλκόνι» του για να φάμε με θέα το δρόμο και τη ρεματιά –νοερή ευθεία προς τη Χώρα.
Ο εσωτερικός χώρος είναι μικρός, ίσα-ίσα για την προετοιμασία των εδεσμάτων – δεν τους χρειάζεται κάτι παραπάνω μιας και το κατάστημα σερβίρει έξω.
Υπάρχει βέβαια ένα μικρό «χαγιάτι» προστατευμένο με τζαμαρία στη συνέχεια του μπαλκονιού, αλλά ομολογώ πως δεν ξέρω εάν αυτό χρησιμεύει και για το χειμώνα.
Εδώ έχει βάση η φράση που μας έλεγαν οι μανάδες μας και εμείς γινόμασταν άγρια θηρία : «ζακέτα να πάρεις» γιατί χωρίς ζακέτα ούτε στο χαγιάτι δε θα την παλέψεις….
Εμείς είμασταν κατάλληλα ενδεδυμένοι και καθίσαμε στον εξωτερικό χώρο χωρίς να κροταλίζουν τα δοντάκια μας.
Η εξυπηρέτηση άμεση αλλά διεκπαιρεωτική, τυπικά ευγενική έως αδιάφορη.
Τέτοια εποχή περιμένεις να απολαύσεις καλύτερες υπηρεσίες αφού έχει καταλαγιάσει το τουριστικό κύμα, ίσως όμως να βγαίνει και η κούραση της σεζόν?
Ο νεαρός στο service μας έφερε το εμφιαλωμένο νερό μαζί με τους καταλόγους και μας απήγγειλε τα πιάτα που δεν ήταν διαθέσιμα.
Και κάπως έτσι δε γεύτηκα το κατσικάκι με αγκινάρες που είχα ονειρευτεί…
Ίσως τους σώθηκαν οι αγκινάρες που καταναλώνονται κατά χιλιάδες την καλοκαιρινή σεζόν στο νησί…..
Η παραγγελία μας :
Σαλάτα ντάκος με γλυκύτατη λειωμένη ντομάτα, ελιές, κάπαρη και τυρί
Ψαρονέφρι για το αγόρι μου με πατάτες τηγανητές και ψητές πιπεριές.
Κοτόπουλο σουβλάκι για εμένα. Και αυτό με πατάτες τηγανητές.
Το ψήσιμο πάρα πολύ καλό, το κρέας ζουμερό και πεντανόστιμο.
Θα γκρινιάξω για το κουβέρ που προσγειώθηκε στο τραπέζι χωρίς να ερωτηθούμε (και πόσο να χαλάς την καρδιά σου και να λες?)
Μία μπύρα ΝΗΣΟΣ (τιμής ένεκεν) και ¼ κρασάκι μοσχοφίλερο.
Λογαριασμός στα € 42,00
Το φαγητό στα Δύο χωριά κρίνεται πολύ γευστικό, αξίζει μία επίσκεψη.
Αξίζει επίσης να χωθείτε μέσα στα υπέροχα σοκάκια του χωριού, να θαυμάσετε την καλλιτεχνική αρχιτεκτονική των Τηνιακών σπιτιών, να κρυφοκοιτάξετε μέσα από τα -κεντημένα στο χέρι- κουρτινάκια των μικροσκοπικών παράθυρων, να μυρίσετε τα λουλούδια που ανθίζουν στις γλάστρες.
Χάρμα οφθαλμών το χωριό!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τηλεφωνική κράτηση λοιπόν! Απαραίτητη τους καλοκαιρινούς μήνες στην Τήνο! Τελευταίο βράδυ μας στο νησί και ευτυχώς τα καταφέραμε. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στην περσινή κριτική της Ratatouille, τα Δύο Χωριά απέχουν μερικά χιλιόμετρα από το λιμάνι αλλά πραγματικά υπάρχει έντονη η αντίθεση θάλασσας με βουνό.
Αφού λοιπόν κλείσαμε το τραπέζι μας με το ηλιοβασίλεμα, χοντρικά 20.00 το βράδυ, παρκάραμε περίπου 20 λεπτά νωρίτερα του αναμενόμενου. Τραβήξαμε φωτογραφίες με φόντο το Αιγαίο και τον ήλιο που έδυε. Πλησιάζουμε στο κατάστημα. Ζητάμε αλλαγή τραπεζιού μιας και σταμπάραμε εμφανώς ένα καλύτερο. Αναμονή στην αναμονή, αφού πληρώθηκε ο λογαριασμός, η προηγούμενη πελάτισσα σχεδόν προκλητικά καθόταν και εμείς ξεροσταλιάζαμε. Τη λύση έδωσε τελικά ο σερβιτόρος που της εξήγησε πως το τραπέζι ήταν κρατημένο για συγκεκριμένη ώρα.
Εκτός του νόστιμου φαγητού, η επιτυχία του συγκεκριμένου καταστήματος προκύπτει από την πολύ όμορφη θέα στο απέραντο γαλάζιο, κάτω από τον πλάτανο. Δεν προκύπτει τίποτα συνταρακτικό από τη διακόσμηση. Οκ, ωραία ξύλινα τραπεζοκαθίσματα αλλά ως εκεί. Αν θέλετε να δειπνήσετε μετά τη δύση του ήλιου, θα έχετε περισσότερες πιθανότητες να βρείτε ελεύθερο τραπέζι.
Με τη θέα χορταίνει το μάτι αλλά όχι το στομάχι, οπότε λάβαμε καταλόγους από τους γρήγορους και ευγενικούς σερβιτόρους που είναι ανθεκτικοί στην πίεση του χρόνου και του πολυπληθούς κοινού. Αν περιμένετε τρομερή δημιουργική κουζίνα, χάσατε. Κλασικά ορεκτικά, με τα ρεβύθια φρικασέ να θεωρούνται το κάτι διαφορετικό. Κεφτέ λουκάνικο και άγρια αγκινάρα Τήνου από ορεκτικά να ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο. Υπαρχουν πιάτα ημέρας και χρησιμοποιούν τη σχάρα τους ώστε να ψήσουν τα κρεατικά τους. Θα εντυπωσιαστείτε οπτικά από την σταβλίσια μπριζόλα μόσχου.
Ξεκινήσαμε με εμφιαλωμένο νερό (2 ευρώ) και αξιοπρεπές ροζέ κρασί (5 ευρώ/500 μλ) και συνεχίσαμε με τα φαγητά.
Δοκιμάσαμε:
– Ντάκος με ξινοτύρι Τήνου, στα 8.5 ευρώ. Ευπαρουσίαστη, χωρίς να τσιγκουνευτούν το λάδι. Δροσερή, με ελιές και κάππαρη που καταναλώθηκαν μονομερώς από την κυρία του τραπεζιού. Ζουμερή ντομάτα, κομμένη σε κύβους και τυρί σε επαρκέστατη ποσότητα.
– Άγρια αγκινάρα Τήνου, στα 8 ευρώ. Δροσερός μεζές που συνοδευόταν από κάππαρη και λαδάκι. Άδικα περιφρονούσαμε τόσα χρόνια το συγκεκριμένο προϊόν!
– Χειροποίητες τυροκροκέτες, στα 7.5 ευρώ. ΤΡΟΜΕΡΕΣ! Τραγανή κρούστα και πλούσια γέμιση από 4 κίτρινα τυριά. Φτάσαμε στο σημείο να ρωτήσουμε λεπτομέρειες γύρω από την παρασκευή τους! Έξι (6) διόλου ευκαταφρόνητα χρυσαφένια τεμάχια.
– Κεφτεδάκια, στα 9 ευρώ. Ταπεινή περιγραφή αλλά καθόλου ταπεινή γεύση! Τραγανή κρούστα εξωτερικά, ζουμερά εσωτερικά. Με λίγες πατάτες για να μην καταναλωθούν μονοκοπανιά τα οκτώ (8) τεμάχια. Συγκρίνονται με αυτά από την Καμάρα του Αγαπιού!
– Μπριζολοπανσέτα χοιρινή, στα 18.5 ευρώ. Αρκετά ζουμερή, εντυπωσιακή στην όψη και καλή γευστικά. Συνοδευόταν από νόστιμες πατάτες φούρνου, αρωματισμένες με σκορδοβούτυρο. Η ποσότητα της άγγιζε τα 700 γραμμάρια.
Σύνολο: 58.5 ευρώ.
Δε νομίζω να χρειάζονται συστάσεις για το αν πρέπει να επισκεφθείτε το κατάστημα! Κατά την άποψη του ανδρός των Food Destinations, ήταν η καλύτερη γευστική ανάμνηση αν συνυπολογίσουμε όλους τους παράγοντες! Αγαπήσαμε την Τήνο, θα θέλαμε κάποια στιγμή να την επισκεφθούμε ξανά γιατί κακά τα ψέματα, δεν την χορταίνεις! Τώρα που χειμωνιάζει, θα παρηγορηθούμε με τις ταξιδιωτικές εκπομπές και το YouTube μέχρι το επόμενο ταξίδι μας!
Αν ταξιδέψετε και εσείς στην Τήνο, τοποθετήστε το στη shortlist σας!
Το πλήρωμα του χρόνου για να εξερευνήσω την Τήνο ήρθε!
Προτίμησα το Σεπτέμβρη για να έχουν ξεθυμάνει οι αέρηδες που δέρνουν το νησί –παραδοσιακά ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου είναι ήσυχος στις Κυκλάδες.
Κούνια που με κούναγε, εδώ τα 5 μποφόρ που προέβλεπε η ΕΜΥ έγιναν για πλάκα 9 μποφόρ, έτσι για να απαγορευτεί ο απόπλους και για να μας στροβιλίζει ο άνεμος για να κάνει γούστο!
Πρώτη βραδιά στο νησί, πήραμε το δρόμο για τα Δύο χωριά που απέχει από τη Χώρα περίπου 8 χιλιόμετρα (αλλά ανεβαίνεις βουνό με αισθητή την πτώση της θερμοκρασίας).
Στην Τήνο, όσο κυκλοφορείς στο παραλιακό κομμάτι της είσαι σε νησί, όταν ανηφορίζεις στα υπέροχα ορεινά χωριά της έχεις την αίσθηση ότι είσαι στο Πήλιο.
Φτάνουμε στην είσοδο του χωριού, λίγα μέτρα παραπάνω βρίσκεται ένας μεγαλοπρεπής πλάτανος που απλώνει τα κλαδιά του προστατευτικά πάνω από το ομώνυμο ταβερνάκι.
Ανεβήκαμε 5-6 σκαλιά και τσουπ! Φτάσαμε στο «μπαλκόνι» του για να φάμε με θέα το δρόμο και τη ρεματιά –νοερή ευθεία προς τη Χώρα.
Ο εσωτερικός χώρος είναι μικρός, ίσα-ίσα για την προετοιμασία των εδεσμάτων – δεν τους χρειάζεται κάτι παραπάνω μιας και το κατάστημα σερβίρει έξω.
Υπάρχει βέβαια ένα μικρό «χαγιάτι» προστατευμένο με τζαμαρία στη συνέχεια του μπαλκονιού, αλλά ομολογώ πως δεν ξέρω εάν αυτό χρησιμεύει και για το χειμώνα.
Εδώ έχει βάση η φράση που μας έλεγαν οι μανάδες μας και εμείς γινόμασταν άγρια θηρία : «ζακέτα να πάρεις» γιατί χωρίς ζακέτα ούτε στο χαγιάτι δε θα την παλέψεις….
Εμείς είμασταν κατάλληλα ενδεδυμένοι και καθίσαμε στον εξωτερικό χώρο χωρίς να κροταλίζουν τα δοντάκια μας.
Η εξυπηρέτηση άμεση αλλά διεκπαιρεωτική, τυπικά ευγενική έως αδιάφορη.
Τέτοια εποχή περιμένεις να απολαύσεις καλύτερες υπηρεσίες αφού έχει καταλαγιάσει το τουριστικό κύμα, ίσως όμως να βγαίνει και η κούραση της σεζόν?
Ο νεαρός στο service μας έφερε το εμφιαλωμένο νερό μαζί με τους καταλόγους και μας απήγγειλε τα πιάτα που δεν ήταν διαθέσιμα.
Και κάπως έτσι δε γεύτηκα το κατσικάκι με αγκινάρες που είχα ονειρευτεί…
Ίσως τους σώθηκαν οι αγκινάρες που καταναλώνονται κατά χιλιάδες την καλοκαιρινή σεζόν στο νησί…..
Η παραγγελία μας :
Σαλάτα ντάκος με γλυκύτατη λειωμένη ντομάτα, ελιές, κάπαρη και τυρί
Ψαρονέφρι για το αγόρι μου με πατάτες τηγανητές και ψητές πιπεριές.
Κοτόπουλο σουβλάκι για εμένα. Και αυτό με πατάτες τηγανητές.
Το ψήσιμο πάρα πολύ καλό, το κρέας ζουμερό και πεντανόστιμο.
Θα γκρινιάξω για το κουβέρ που προσγειώθηκε στο τραπέζι χωρίς να ερωτηθούμε (και πόσο να χαλάς την καρδιά σου και να λες?)
Μία μπύρα ΝΗΣΟΣ (τιμής ένεκεν) και ¼ κρασάκι μοσχοφίλερο.
Λογαριασμός στα € 42,00
Το φαγητό στα Δύο χωριά κρίνεται πολύ γευστικό, αξίζει μία επίσκεψη.
Αξίζει επίσης να χωθείτε μέσα στα υπέροχα σοκάκια του χωριού, να θαυμάσετε την καλλιτεχνική αρχιτεκτονική των Τηνιακών σπιτιών, να κρυφοκοιτάξετε μέσα από τα -κεντημένα στο χέρι- κουρτινάκια των μικροσκοπικών παράθυρων, να μυρίσετε τα λουλούδια που ανθίζουν στις γλάστρες.
Χάρμα οφθαλμών το χωριό!