Μη με ρωτάτε πως έμαθα το μαγαζί, η απάντηση είναι γνωστή.
Αν και θα έπρεπε να το ξέρω διότι και κοντά μένω και κρητικό όνομα έχει και πολύ καλή ρακί. Αλλά δεν πίνω ρακί όπως έχουμε πει. Πίνω ημίγλυκο και εδώ έχει πολύ καλό και σε πολύ καλή τιμή.
Στο ‘’Ευοί Ευάν’’ πάμε ανδροπαρέα συμμαθητές και φίλοι. Μια φορά πήγαμε με τις Ελένες και έγινε ‘’του Κουτράκη ο γάμος’’. Και μην πείτε Κουτρούλη, αυτός παντρεύτηκε και τέλος.
Πάντα παίρνουμε τα φοβερά τυροπιτάκια της γιαγιάς. Χειροποίητα στο τηγάνι, απλά υπέροχα. Αυτή τη φορά πήραμε εξαιρετική παστουρμαδόπιτα, γνωστού κριτικού παραγωγού που τροφοδοτεί τα βόρεια προάστια και κρατηθήκαμε να μην πάρουμε και άλλη.
Πήραμε όμως σαγανάκι Ευοί Ευάν, να το προτιμήσετε από το απλό. Όνειρο, σε μεγάλο πιάτο, μαστιχωτό όσο χρειάζεται, συνοδεία από καταπληκτικό ψημένο και λαδωμένο ψωμί, με αυγό στην κορυφή για να σπας τον κρόκο και να κολυμπάνε όλα τα υλικά του πιάτου και κομματάκια λουκάνικο. Λίγο αλμυρό για να τραβάει τη ρακή. Του άλλου του Μήτσου, του αρχαίου, δεν του αρέσει, ο Ιόλας όταν μας κάνει την τιμή και έρθει, τρελαίνεται.
Πήραμε και έξτρα λουκάνικο διότι είχαμε ξεχάσει ότι έχει το σαγανάκι, δεν μας χάλασε καθόλου. Ίσα ίσα. Με τραγανές χρυσαφένιες πατατούλες, ναι φρέσκιες, και κοκκινωπή τυροκαυτερή. Τσιμπούσε αρκετά, αλλά τα παλληκάρια δεν καίγονται!. Οι Ελένες τσουρουφλίζονται.
Έξτρα τυροκαυτερή δεν πήραμε αν και υπήρχε πίεση από το τραπέζι.
Συνεχίσαμε με εκείνο το τρομερό πιάτο που λέγεται με διάφορα ονόματα ανά την Ελλάδα. Καγιανάς με έξτρα φέτα στο κέντρο για τη δροσιά.
Πιάτο που παρότι του λείπει ένα ψιλοκομμένο απάκι, κλέβει την παράσταση στη γεύση. Η ποσότητα δεν υπάρχει, άνετα δίνεις και στους δίπλα ή παίρνεις πακέτο για να βγάλεις τα πρωινά της εβδομάδας.
Μαζί με μια τηγανιά κρασάτη για να μεθύσει και το δίπλα τραπέζι, πήραμε και τα κλασσικά βομβίδια Θεσσαλονίκης. Όμοια στην παρασκευή με αυτά της αγοράς Μοδιάνο, όπου κάθε τσικνοπέμπτη γίνεται βομβιδοπόλεμος, γεύση από άλλη εποχή που όσα χρόνια και να περάσουν μένουν χαραγμένα στη μνήμη σου.
Καλή η εξυπηρέτηση, ότι ετοιμαζόταν ερχόταν στο τραπέζι. Βέβαια την ώρα που τρώγαμε φέραν το ψυγείο των αναψυκτικών και μας έπιασε ένα άγχος μήπως μας βάλουν να το κουβαλήσουμε!!!
Οι τιμές κρητικές. Με πολύ ρακή και πολύ ημίγλυκο, δεν ξεπεράσαμε τα 20 ευρώ το κεφάλι.
Σταθερή επιλογή για τα βόρεια, να πας να πιείς, να γελάσεις, να φωνάξεις, να περάσεις πολύ καλά και ανέμελα. Φυσικά θα φύγεις χορτασμένος.
Και θα ξανάρθεις. Για το ημίγλυκο σίγουρα. Και τη ρακή είτε τη γράφεις με η είτε με ι. Ολόκληρη διατριβή μπορούμε να γράψουμε εμείς οι Χανιώτες.
Στο “Ευοί Ευάν”, αν μένεις Βριλήσσια ή στις γύρω περιοχές, πας επί τούτω.
Σου λέει η σύζυγος να φέρεις ψωμί το μεσημέρι και αφού αγοράσεις φρέσκο ζυμωτό, κάθεσαι στα μέσα τραπεζάκια του μαγαζιού -μη σε δει και κανένα μάτι να πίνεις μεσημεριάτικα- και χτυπάς 1-2 ρακές με light μεζεδάκι από τον κήπο των ιδιοκτητών, για να φας μετά με όρεξη το φαγητό στο σπίτι.
Σου λέει ο μικρός ότι θέλει να παίξει, τον αφήνεις στην πλατεία να παίξει με τους φίλους, κάθεσαι στα έξω τραπεζάκια -για να τον ελέγχεις- και πίνεις παγωμένη μπύρα με μια μικρή ποικιλία μιας και σουρουπώνει.
Δεν πρόλαβε μια μέρα να μαγειρέψει η σύζυγος; Τους φορτώνεις και πας να φας σπιτικά κεφτεδάκια, χειροποίητα τυροπιτάκια, σκαλτσούνια, φρέσκια ψιλοκομμένη σαλατούλα και άλλα πολλά καλούδια.
Στο “Ευοί Ευάν”, αν δε μένεις Βριλήσσια ή στις γύρω περιοχές, πάλι πας επί τούτω.
Κι αυτό γιατί σε έχουν καθοδηγήσει να αποφύγεις τα γνωστά, κάποια αμφιβόλου ποιότητας, μαγαζιά των γύρω περιοχών και να προτιμήσεις άγνωστο μαγαζί που συνδυάζει φρέσκα υλικά, ποιότητα παρασκευής, ευχάριστο, φιλικό περιβάλλον και καλές τιμές.
Αν είσαι άτομο που αρέσκεται στα “δήθεν” και τα ‘’gourmet’’ στέκια της πρωτεύουσας, δεν είναι για σένα. Δεν έχει καν άσπρες καρέκλες μεζεδοπωλείου, αλλά τις κλασσικές καφέ του καφενείου μέσα και καρέκλες σκηνοθέτη έξω, πλαισιωμένες από τα γνωστά μαρμάρινα (κυρίως) τραπέζια με τα ξύλινα πόδια.
Η ξύλινη βεράντα περικυκλωμένη από αναρριχώμενα φυτά μαζί με τις τέντες, σε έχουν πάντα σε δροσιά. Ο εσωτερικός χώρος που είναι φορτωμένος με άσχετα πράγματα, θυμίζει καφενείο. Άλλωστε το μαγαζί τιτλοφορείται ‘’Καφε-ποτο-μεζεδο-πωλείο’’. Είναι ανοιχτό από το πρωί για καφέδες, τσάγια, σοκολάτες αλλά όσοι ξέρουν πηγαίνουν από το μεσημέρι και μετά.
Η εξυπηρέτηση είναι πολύ φιλική από τα παιδιά που έχουν δημιουργήσει το μαγαζί. Μάνα μαγειρεύει, τα παιδιά εξυπηρετούν. Η υπέροχη γιαγιά που έφτιαχνε θεϊκά τριγωνικά τυροπιτάκια, πλέον μεγάλωσε και έχει αποσυρθεί.
Πολλά από τα υλικά είναι από τον κήπο τους. Όλα θα ετοιμαστούν την ώρα που θα παραγγείλεις οπότε οπλίσου με υπομονή, πιες λίγες ρακές παραπάνω με ντοματούλα, αγγουράκι και γραβιέρα και ετοιμάσου να υποδεχθείς:
Σαλατούλα χωριάτικη ή ντάκο με ψιλοκομμένη ντομάτα, πολύ ανθότυρο, κάπαρη, ρίγανη, ραντισμένη με εξαιρετικό ελαιόλαδο.
Αφράτα σπιτικά κεφτεδάκια με δυόσμο, πολύ κιμά και λίγο ψωμί, συνοδευόμενα από πατάτες λεπτοκομμένες κι ανάλαφρο τζατζίκι ή σπιρτόζικη τυροκαυτερή.
Βομβίδια Θεσσαλονίκης (τα γνωστά κεμπαπάκια), γευστικά, ντελικάτα, πολίτικα. Θα τα ήθελα με σάλτσα πάπρικα όπως στη συμπρωτεύουσα αλλά η κομμένη πιτούλα, οι πατάτες κι η τυροκαυτερή δε με χάλασαν.
Τηγανιά με χοιρινό πανέ χωρίς δείγμα λίπους, πιπεριές πολύχρωμες κι αρκετό λεμονάκι, θεσπέσια για βούτες.
Υπερπαραγωγή το ομώνυμο σαγανάκι με ωραία κρούστα στο κεφαλοτύρι, αυγό μάτι για έκρηξη γεύσης πάνω στην κρούστα, τηγανισμένες φέτες ψωμιού και κομματάκια ψιλοκαυτερού λουκάνικου.
Καγιανά με τριμμένη φέτα και μυρωδικά, γεύση από τα παλιά, γεμάτο πιάτο, τρως μέχρι τα όρια σου.
Αν πάλι δε θες πιάτα στη μέση, πάρε ποικιλία μικρή ή μεγάλη, κρεατικών ή ανάμεικτη που περιέχει όλων των ειδών τα κρέατα, αναφέρει ή δεν αναφέρει ο κατάλογος και, σίγουρα, θα καλύψει την παρέα σου.
Ή ρώτα τι καλό έχει μαγειρέψει η μαμά για τη μέρα που θα το επισκεφθείς.
Θα πιείς οπωσδήποτε ρακί ή ρακόμελο ή, αν είσαι του κρασιού, κρασί λευκό χύμα, αρκετά καλό. Έχει και πολλές μπύρες, με ιδιαίτερη προτίμηση στις Ελληνικές.
Θα σε κεράσουν αν δουν ότι τραβάει ο οργανισμός σου αυτό που πίνεις και στο τέλος μαζί με τον λογαριασμό, γιαούρτι με γλυκό κουταλιού κυδώνι, μύρτιλο, σύκο, ανάλογα τι έχει φτιάξει η μαμά.
Αν είσαι τυχερός κάποιο βράδυ, θα ακούσεις και ζωντανή μουσική, κρητικά και έντεχνα. Όλα αυτά θα τα απολαύσεις μόνο με 12-15 ευρώ (εξαρτάται βέβαια το τι θα πιείς), με απόδειξη και νεράκι βρύσης άφθονο, ανανεώσιμο και παγωμένο, παρέα με άτομα από 15 έως 65.
Εφαρμόζονται τα πάντα σχετικά με τα νέα δεδομένα (μάσκες, αποστάσεις κ.λπ).
Και λίγο ιστορία για να μείνει και κάτι.
Το όνομα προέρχεται από το βακχικό επιφώνημα χαράς. Για τους αρχαίους σήμαινε κάτι ανάλογο με το υγίαινε ή χαίρε. Οι δύο λέξεις (Ευοί – Ευάν) συνενώθηκαν και προήλθε η σημερινή λέξη “Εβίβα”.
Tip γενικό και ειδικό.
Το ρακί πίνεται παγωμένο σε σφηνάκι. Αν δεν είσαι Κρητικός, δεν σηκώνεις το πολύ ποτό, δε θες να γυρίσεις εν ευθυμία στο σπίτι, στήσε σφηνάκι, βάλε μέσα παγάκι, γέμισε μέχρι πάνω με ρακάκι και φεύγεις Κύριος.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μη με ρωτάτε πως έμαθα το μαγαζί, η απάντηση είναι γνωστή.
Αν και θα έπρεπε να το ξέρω διότι και κοντά μένω και κρητικό όνομα έχει και πολύ καλή ρακί. Αλλά δεν πίνω ρακί όπως έχουμε πει. Πίνω ημίγλυκο και εδώ έχει πολύ καλό και σε πολύ καλή τιμή.
Στο ‘’Ευοί Ευάν’’ πάμε ανδροπαρέα συμμαθητές και φίλοι. Μια φορά πήγαμε με τις Ελένες και έγινε ‘’του Κουτράκη ο γάμος’’. Και μην πείτε Κουτρούλη, αυτός παντρεύτηκε και τέλος.
Πάντα παίρνουμε τα φοβερά τυροπιτάκια της γιαγιάς. Χειροποίητα στο τηγάνι, απλά υπέροχα. Αυτή τη φορά πήραμε εξαιρετική παστουρμαδόπιτα, γνωστού κριτικού παραγωγού που τροφοδοτεί τα βόρεια προάστια και κρατηθήκαμε να μην πάρουμε και άλλη.
Πήραμε όμως σαγανάκι Ευοί Ευάν, να το προτιμήσετε από το απλό. Όνειρο, σε μεγάλο πιάτο, μαστιχωτό όσο χρειάζεται, συνοδεία από καταπληκτικό ψημένο και λαδωμένο ψωμί, με αυγό στην κορυφή για να σπας τον κρόκο και να κολυμπάνε όλα τα υλικά του πιάτου και κομματάκια λουκάνικο. Λίγο αλμυρό για να τραβάει τη ρακή. Του άλλου του Μήτσου, του αρχαίου, δεν του αρέσει, ο Ιόλας όταν μας κάνει την τιμή και έρθει, τρελαίνεται.
Πήραμε και έξτρα λουκάνικο διότι είχαμε ξεχάσει ότι έχει το σαγανάκι, δεν μας χάλασε καθόλου. Ίσα ίσα. Με τραγανές χρυσαφένιες πατατούλες, ναι φρέσκιες, και κοκκινωπή τυροκαυτερή. Τσιμπούσε αρκετά, αλλά τα παλληκάρια δεν καίγονται!. Οι Ελένες τσουρουφλίζονται.
Έξτρα τυροκαυτερή δεν πήραμε αν και υπήρχε πίεση από το τραπέζι.
Συνεχίσαμε με εκείνο το τρομερό πιάτο που λέγεται με διάφορα ονόματα ανά την Ελλάδα. Καγιανάς με έξτρα φέτα στο κέντρο για τη δροσιά.
Πιάτο που παρότι του λείπει ένα ψιλοκομμένο απάκι, κλέβει την παράσταση στη γεύση. Η ποσότητα δεν υπάρχει, άνετα δίνεις και στους δίπλα ή παίρνεις πακέτο για να βγάλεις τα πρωινά της εβδομάδας.
Μαζί με μια τηγανιά κρασάτη για να μεθύσει και το δίπλα τραπέζι, πήραμε και τα κλασσικά βομβίδια Θεσσαλονίκης. Όμοια στην παρασκευή με αυτά της αγοράς Μοδιάνο, όπου κάθε τσικνοπέμπτη γίνεται βομβιδοπόλεμος, γεύση από άλλη εποχή που όσα χρόνια και να περάσουν μένουν χαραγμένα στη μνήμη σου.
Καλή η εξυπηρέτηση, ότι ετοιμαζόταν ερχόταν στο τραπέζι. Βέβαια την ώρα που τρώγαμε φέραν το ψυγείο των αναψυκτικών και μας έπιασε ένα άγχος μήπως μας βάλουν να το κουβαλήσουμε!!!
Οι τιμές κρητικές. Με πολύ ρακή και πολύ ημίγλυκο, δεν ξεπεράσαμε τα 20 ευρώ το κεφάλι.
Σταθερή επιλογή για τα βόρεια, να πας να πιείς, να γελάσεις, να φωνάξεις, να περάσεις πολύ καλά και ανέμελα. Φυσικά θα φύγεις χορτασμένος.
Και θα ξανάρθεις. Για το ημίγλυκο σίγουρα. Και τη ρακή είτε τη γράφεις με η είτε με ι. Ολόκληρη διατριβή μπορούμε να γράψουμε εμείς οι Χανιώτες.
Στο “Ευοί Ευάν”, αν μένεις Βριλήσσια ή στις γύρω περιοχές, πας επί τούτω.
Σου λέει η σύζυγος να φέρεις ψωμί το μεσημέρι και αφού αγοράσεις φρέσκο ζυμωτό, κάθεσαι στα μέσα τραπεζάκια του μαγαζιού -μη σε δει και κανένα μάτι να πίνεις μεσημεριάτικα- και χτυπάς 1-2 ρακές με light μεζεδάκι από τον κήπο των ιδιοκτητών, για να φας μετά με όρεξη το φαγητό στο σπίτι.
Σου λέει ο μικρός ότι θέλει να παίξει, τον αφήνεις στην πλατεία να παίξει με τους φίλους, κάθεσαι στα έξω τραπεζάκια -για να τον ελέγχεις- και πίνεις παγωμένη μπύρα με μια μικρή ποικιλία μιας και σουρουπώνει.
Δεν πρόλαβε μια μέρα να μαγειρέψει η σύζυγος; Τους φορτώνεις και πας να φας σπιτικά κεφτεδάκια, χειροποίητα τυροπιτάκια, σκαλτσούνια, φρέσκια ψιλοκομμένη σαλατούλα και άλλα πολλά καλούδια.
Στο “Ευοί Ευάν”, αν δε μένεις Βριλήσσια ή στις γύρω περιοχές, πάλι πας επί τούτω.
Κι αυτό γιατί σε έχουν καθοδηγήσει να αποφύγεις τα γνωστά, κάποια αμφιβόλου ποιότητας, μαγαζιά των γύρω περιοχών και να προτιμήσεις άγνωστο μαγαζί που συνδυάζει φρέσκα υλικά, ποιότητα παρασκευής, ευχάριστο, φιλικό περιβάλλον και καλές τιμές.
Αν είσαι άτομο που αρέσκεται στα “δήθεν” και τα ‘’gourmet’’ στέκια της πρωτεύουσας, δεν είναι για σένα. Δεν έχει καν άσπρες καρέκλες μεζεδοπωλείου, αλλά τις κλασσικές καφέ του καφενείου μέσα και καρέκλες σκηνοθέτη έξω, πλαισιωμένες από τα γνωστά μαρμάρινα (κυρίως) τραπέζια με τα ξύλινα πόδια.
Η ξύλινη βεράντα περικυκλωμένη από αναρριχώμενα φυτά μαζί με τις τέντες, σε έχουν πάντα σε δροσιά. Ο εσωτερικός χώρος που είναι φορτωμένος με άσχετα πράγματα, θυμίζει καφενείο. Άλλωστε το μαγαζί τιτλοφορείται ‘’Καφε-ποτο-μεζεδο-πωλείο’’. Είναι ανοιχτό από το πρωί για καφέδες, τσάγια, σοκολάτες αλλά όσοι ξέρουν πηγαίνουν από το μεσημέρι και μετά.
Η εξυπηρέτηση είναι πολύ φιλική από τα παιδιά που έχουν δημιουργήσει το μαγαζί. Μάνα μαγειρεύει, τα παιδιά εξυπηρετούν. Η υπέροχη γιαγιά που έφτιαχνε θεϊκά τριγωνικά τυροπιτάκια, πλέον μεγάλωσε και έχει αποσυρθεί.
Πολλά από τα υλικά είναι από τον κήπο τους. Όλα θα ετοιμαστούν την ώρα που θα παραγγείλεις οπότε οπλίσου με υπομονή, πιες λίγες ρακές παραπάνω με ντοματούλα, αγγουράκι και γραβιέρα και ετοιμάσου να υποδεχθείς:
Σαλατούλα χωριάτικη ή ντάκο με ψιλοκομμένη ντομάτα, πολύ ανθότυρο, κάπαρη, ρίγανη, ραντισμένη με εξαιρετικό ελαιόλαδο.
Αφράτα σπιτικά κεφτεδάκια με δυόσμο, πολύ κιμά και λίγο ψωμί, συνοδευόμενα από πατάτες λεπτοκομμένες κι ανάλαφρο τζατζίκι ή σπιρτόζικη τυροκαυτερή.
Βομβίδια Θεσσαλονίκης (τα γνωστά κεμπαπάκια), γευστικά, ντελικάτα, πολίτικα. Θα τα ήθελα με σάλτσα πάπρικα όπως στη συμπρωτεύουσα αλλά η κομμένη πιτούλα, οι πατάτες κι η τυροκαυτερή δε με χάλασαν.
Τηγανιά με χοιρινό πανέ χωρίς δείγμα λίπους, πιπεριές πολύχρωμες κι αρκετό λεμονάκι, θεσπέσια για βούτες.
Υπερπαραγωγή το ομώνυμο σαγανάκι με ωραία κρούστα στο κεφαλοτύρι, αυγό μάτι για έκρηξη γεύσης πάνω στην κρούστα, τηγανισμένες φέτες ψωμιού και κομματάκια ψιλοκαυτερού λουκάνικου.
Καγιανά με τριμμένη φέτα και μυρωδικά, γεύση από τα παλιά, γεμάτο πιάτο, τρως μέχρι τα όρια σου.
Αν πάλι δε θες πιάτα στη μέση, πάρε ποικιλία μικρή ή μεγάλη, κρεατικών ή ανάμεικτη που περιέχει όλων των ειδών τα κρέατα, αναφέρει ή δεν αναφέρει ο κατάλογος και, σίγουρα, θα καλύψει την παρέα σου.
Ή ρώτα τι καλό έχει μαγειρέψει η μαμά για τη μέρα που θα το επισκεφθείς.
Θα πιείς οπωσδήποτε ρακί ή ρακόμελο ή, αν είσαι του κρασιού, κρασί λευκό χύμα, αρκετά καλό. Έχει και πολλές μπύρες, με ιδιαίτερη προτίμηση στις Ελληνικές.
Θα σε κεράσουν αν δουν ότι τραβάει ο οργανισμός σου αυτό που πίνεις και στο τέλος μαζί με τον λογαριασμό, γιαούρτι με γλυκό κουταλιού κυδώνι, μύρτιλο, σύκο, ανάλογα τι έχει φτιάξει η μαμά.
Αν είσαι τυχερός κάποιο βράδυ, θα ακούσεις και ζωντανή μουσική, κρητικά και έντεχνα. Όλα αυτά θα τα απολαύσεις μόνο με 12-15 ευρώ (εξαρτάται βέβαια το τι θα πιείς), με απόδειξη και νεράκι βρύσης άφθονο, ανανεώσιμο και παγωμένο, παρέα με άτομα από 15 έως 65.
Εφαρμόζονται τα πάντα σχετικά με τα νέα δεδομένα (μάσκες, αποστάσεις κ.λπ).
Και λίγο ιστορία για να μείνει και κάτι.
Το όνομα προέρχεται από το βακχικό επιφώνημα χαράς. Για τους αρχαίους σήμαινε κάτι ανάλογο με το υγίαινε ή χαίρε. Οι δύο λέξεις (Ευοί – Ευάν) συνενώθηκαν και προήλθε η σημερινή λέξη “Εβίβα”.
Tip γενικό και ειδικό.
Το ρακί πίνεται παγωμένο σε σφηνάκι. Αν δεν είσαι Κρητικός, δεν σηκώνεις το πολύ ποτό, δε θες να γυρίσεις εν ευθυμία στο σπίτι, στήσε σφηνάκι, βάλε μέσα παγάκι, γέμισε μέχρι πάνω με ρακάκι και φεύγεις Κύριος.