Οι γεύσεις της Δαμασκού ή αλλιώς πως ανακάλυψα τυχαία ένα διαμαντάκι!
Κυριακή πρωί και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα αντέξει το κορμί μία βουτιά στη θάλασσα ή να το αφήσω για λίγο αργότερα, όταν ζεστάνει περισσότερο ο καιρός.
Ο δε καλός μου μέσα στην άρνηση – με τίποτε δε βουτάει το δαχτυλάκι του στο θαλασσινό νερό προ του Αυγούστου.
Την παρτίδα σώζει η θυγατέρα -που έχουμε να τη δούμε από τη Μεγάλη Παρασκευή- η οποία μας δηλώνει διαθέσιμη να συναντηθούμε για μεσημεριανό.
Μας περιορίζει στη περιοχή της Κυψέλης γιατί έχει μία απογευματινή υποχρέωση στο Πεδίο του Άρεως.
Γελάνε και τα μουστάκια μας στη σκέψη ότι θα δούμε το βλαστάρι μας.
Κάνω μία γρήγορη αναζήτηση για φαγητό στην περιοχή και βάζω στο τραπέζι 2-3 επιλογές. Μία από αυτές είναι οι Γεύσεις της Δαμασκού.
Η κόρη -ορκισμένη σε αποχή από το κρέας- επιλέγει αμέσως το Συριακό που είναι φουλ στο φαλάφελ, ενώ εγώ σκέφτομαι τον πατέρα της που εκεί δε θα βρει ούτε μία μπουκιά κρέας…
Ο πατέρας όμως νοιάζεται μόνο για να δει το κοριτσάκι του….
Κάνω μία κράτηση για τραπεζάκι έξω, κάτω από τον πλούσιο ίσκιο των δέντρων και ξεκινάμε.
Η Φωκίωνος Νέγρη ήταν είναι και θα είναι στολίδι του κέντρου της Αθήνας.
Με τις ωραίες πολυκατοικίες του κάποτε, που διαθέτουν αυτές τις μεγάλες αρχοντικές σκάλες με την ξύλινη κουπαστή και τραπεζάκι θυρωρού παρακαλώ!
Με τον πεζόδρομό της που στεφανώνεται από ψηλά δέντρα.
Με τα όμορφα μαγαζιά εστίασης εκατέρωθεν της Φωκίωνος.
Με τον κόσμο που απολαμβάνει αυτή την ομορφιά πίνοντας και τρώγοντας.
Οι Γεύσεις της Δαμασκού είναι ένα μικρό φωτεινό μαγαζάκι.
Διαθέτει 5-6 τραπεζάκια έξω στον πεζόδρομο -σε ένα από αυτά καθίσαμε οι 3 μας.
Η Ζήρα –συνεσταλμένη αλλά άριστη στην εξυπηρέτηση- μας έφερε τους καταλόγους μαζί με δροσερό νερό βρύσης.
Ο κατάλογος μία πλαστικοποιημένη μεγάλη σελίδα, στη μία πλευρά τα φαγητά (με κάποιες φωτογραφίες των πιάτων) στην άλλη τα ποτά.
Στην αρχή λες πως είναι αρκετά περιορισμένες οι επιλογές και στο φαγητό και στο ποτό.
Έχεις και κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου την αμφιβολία μήπως όλα είναι περίπου το ίδιο, μήπως δεν ευχαριστηθείς τις γεύσεις, μήπως δε χορτάσεις….
Με τούτες τις αμφιβολίες παραγγείλαμε σχεδόν όλο τον κατάλογο!
Σαλάτα φατους
Κομματάκια από ντομάτα, αγγούρι, πράσινης και κόκκινης πιπεριάς, φρέσκο κρεμμυδάκι και τηγανιτή αραβική πίτα.
Φρέσκια, δροσερή, πλούσια, νόστιμη.
Αραβικές πίτες κομμένες σε τριγωνικές φετούλες, έρχονται μέσα σε κομψότατο πουγκάκι.
Μερίδα φαλάφελ και ποικιλία μεζέδων (περιέχει 6 τεμάχια φαλάφελ με σως)
Χούμους Βυρητού (ρεβυθοσαλάτα με ταχίνι και μαιντανό)
Μοντάμπαλ (Μελιτζανοσαλάτα με καπνιστή μελιτζάνα , ταχίνι και γιαούρτι)
Μουχαμάρα (πικάντικη σάλτσα με κόκκινη πιπεριά , ροδόσταμο και κόκκινο πιπέρι).
Πολύ καυτερή σως και η πρώτη μπύρα χρησιμοποιήθηκε για να μας δροσίσει
Μπαμπαγκανους (μελιτζανοσαλάτα με καπνιστή μελιτζάνα και κομμάτια πράσινης και κόκκινης πιπεριάς)
Φαλάφελ σε αραβική πίτα (χούμους, μαρούλι, ντομάτα, τουρσί με σως ταχίνι και γιαούρτι) Επιλέξαμε μη καυτερό.
Όλα τα υλικά είναι φρεσκότατα, η καλή πρώτη ύλη φαίνεται από την πρώτη μπουκιά, πραγματικά απολαυστικό φαγητό!
Αυτή τη φορά δεν πήραμε γλυκό, αφού είχαμε πραγματικά χορτάσει τόσο πολύ, που αφήσαμε αρκετό φαγητό.
Κόστος στα 30,00 euro (χωρίς τα ποτά € 22,00)
Στο τέλος, ήρθε ο υπεύθυνος να ρωτήσει εάν ευχαριστηθήκαμε το γεύμα.
Ναι, το ευχαριστηθήκαμε!
Ναι, θα το επαναλάβουμε!
Και φυσικά το προτείνω!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Οι γεύσεις της Δαμασκού ή αλλιώς πως ανακάλυψα τυχαία ένα διαμαντάκι!
Κυριακή πρωί και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα αντέξει το κορμί μία βουτιά στη θάλασσα ή να το αφήσω για λίγο αργότερα, όταν ζεστάνει περισσότερο ο καιρός.
Ο δε καλός μου μέσα στην άρνηση – με τίποτε δε βουτάει το δαχτυλάκι του στο θαλασσινό νερό προ του Αυγούστου.
Την παρτίδα σώζει η θυγατέρα -που έχουμε να τη δούμε από τη Μεγάλη Παρασκευή- η οποία μας δηλώνει διαθέσιμη να συναντηθούμε για μεσημεριανό.
Μας περιορίζει στη περιοχή της Κυψέλης γιατί έχει μία απογευματινή υποχρέωση στο Πεδίο του Άρεως.
Γελάνε και τα μουστάκια μας στη σκέψη ότι θα δούμε το βλαστάρι μας.
Κάνω μία γρήγορη αναζήτηση για φαγητό στην περιοχή και βάζω στο τραπέζι 2-3 επιλογές. Μία από αυτές είναι οι Γεύσεις της Δαμασκού.
Η κόρη -ορκισμένη σε αποχή από το κρέας- επιλέγει αμέσως το Συριακό που είναι φουλ στο φαλάφελ, ενώ εγώ σκέφτομαι τον πατέρα της που εκεί δε θα βρει ούτε μία μπουκιά κρέας…
Ο πατέρας όμως νοιάζεται μόνο για να δει το κοριτσάκι του….
Κάνω μία κράτηση για τραπεζάκι έξω, κάτω από τον πλούσιο ίσκιο των δέντρων και ξεκινάμε.
Η Φωκίωνος Νέγρη ήταν είναι και θα είναι στολίδι του κέντρου της Αθήνας.
Με τις ωραίες πολυκατοικίες του κάποτε, που διαθέτουν αυτές τις μεγάλες αρχοντικές σκάλες με την ξύλινη κουπαστή και τραπεζάκι θυρωρού παρακαλώ!
Με τον πεζόδρομό της που στεφανώνεται από ψηλά δέντρα.
Με τα όμορφα μαγαζιά εστίασης εκατέρωθεν της Φωκίωνος.
Με τον κόσμο που απολαμβάνει αυτή την ομορφιά πίνοντας και τρώγοντας.
Οι Γεύσεις της Δαμασκού είναι ένα μικρό φωτεινό μαγαζάκι.
Διαθέτει 5-6 τραπεζάκια έξω στον πεζόδρομο -σε ένα από αυτά καθίσαμε οι 3 μας.
Η Ζήρα –συνεσταλμένη αλλά άριστη στην εξυπηρέτηση- μας έφερε τους καταλόγους μαζί με δροσερό νερό βρύσης.
Ο κατάλογος μία πλαστικοποιημένη μεγάλη σελίδα, στη μία πλευρά τα φαγητά (με κάποιες φωτογραφίες των πιάτων) στην άλλη τα ποτά.
Στην αρχή λες πως είναι αρκετά περιορισμένες οι επιλογές και στο φαγητό και στο ποτό.
Έχεις και κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου την αμφιβολία μήπως όλα είναι περίπου το ίδιο, μήπως δεν ευχαριστηθείς τις γεύσεις, μήπως δε χορτάσεις….
Με τούτες τις αμφιβολίες παραγγείλαμε σχεδόν όλο τον κατάλογο!
Σαλάτα φατους
Κομματάκια από ντομάτα, αγγούρι, πράσινης και κόκκινης πιπεριάς, φρέσκο κρεμμυδάκι και τηγανιτή αραβική πίτα.
Φρέσκια, δροσερή, πλούσια, νόστιμη.
Αραβικές πίτες κομμένες σε τριγωνικές φετούλες, έρχονται μέσα σε κομψότατο πουγκάκι.
Μερίδα φαλάφελ και ποικιλία μεζέδων (περιέχει 6 τεμάχια φαλάφελ με σως)
Χούμους Βυρητού (ρεβυθοσαλάτα με ταχίνι και μαιντανό)
Μοντάμπαλ (Μελιτζανοσαλάτα με καπνιστή μελιτζάνα , ταχίνι και γιαούρτι)
Μουχαμάρα (πικάντικη σάλτσα με κόκκινη πιπεριά , ροδόσταμο και κόκκινο πιπέρι).
Πολύ καυτερή σως και η πρώτη μπύρα χρησιμοποιήθηκε για να μας δροσίσει
Μπαμπαγκανους (μελιτζανοσαλάτα με καπνιστή μελιτζάνα και κομμάτια πράσινης και κόκκινης πιπεριάς)
Φαλάφελ σε αραβική πίτα (χούμους, μαρούλι, ντομάτα, τουρσί με σως ταχίνι και γιαούρτι) Επιλέξαμε μη καυτερό.
Όλα τα υλικά είναι φρεσκότατα, η καλή πρώτη ύλη φαίνεται από την πρώτη μπουκιά, πραγματικά απολαυστικό φαγητό!
Αυτή τη φορά δεν πήραμε γλυκό, αφού είχαμε πραγματικά χορτάσει τόσο πολύ, που αφήσαμε αρκετό φαγητό.
Κόστος στα 30,00 euro (χωρίς τα ποτά € 22,00)
Στο τέλος, ήρθε ο υπεύθυνος να ρωτήσει εάν ευχαριστηθήκαμε το γεύμα.
Ναι, το ευχαριστηθήκαμε!
Ναι, θα το επαναλάβουμε!
Και φυσικά το προτείνω!