Και το έλεγα στην Ευαγγελία … ” Θα τραβήξουμε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε το καλοκαίρι από τις διακοπές μας”! Τώρα που αρχίζει να χειμωνιάζει, η νοσταλγία κάνει την εμφάνιση της! Εκτός από τις όμορφες στιγμές, υπάρχουν και ευτράπελα, που και αυτά τελικά καταλήγουν να γίνονται ευχάριστες αναμνήσεις και να γελάς!
Αμοργός λοιπόν και επιστροφή με κριτική για τον Γιωργαλίνη!
Αφού δοκιμάσαμε την καλύτερη τυρόπιτα της Αμοργού σε μια καντίνα στην Καλοταρίτισα (τρομερή ομως!), κάναμε μια βόλτα στον Μούρο για μπάνιο όταν όλοι έφευγαν γιατί ο ήλιος έδυε και μόνο κουβέρτα δεν αναζητήσαμε. 18 Ιουνίου παρακαλώ!
Ψάξαμε στο διαδίκτυο, ρωτήσαμε κιόλας, τελικά καταλήξαμε στον οικισμό Βρούτση. Ο Γιωργαλίνης φημίζεται για τα ψητά κρέατα του. Οι πληροφορίες λένε πως η ονομασία είναι από το παρατσούκλι του ιδιοκτήτη, ενώ ασχολούνται ενεργά με την επιχείρηση οι 4 κόρες του. Δεν γνωρίζω αν μας εξυπηρέτησε κάποια από αυτές, σχετικά τυπική ήταν η σε ύφος. Ευγενική όμως!
Πρόκειται για κλασική οικογενειακή ταβέρνα με ευρύχωρο πάρκινγκ. Την ώρα που κάναμε την επίσκεψή μας κατά τις 19.40 δεν υπήρχε πολύς κόσμος.
Παραγγείλαμε το ημίγλυκο κρασί μας, στα 5 ευρώ /500 μλ. Χρειάστηκε να σκεπάσουμε τα ποτήρια μας λόγω των σκνιπακίων που είχαν φορέσει τα μαγιό τους και ήταν έτοιμα για βουτιές! Συνεχίσαμε με ντάκο που αποτελείτο από ξινομυζήθρα και κάπαρη, στα 7 ευρώ. Λίγο σκληρό το παξιμάδι αλλά νόστιμη η τομάτα και το τυρί. Ικανοποιητικός σε γενικές γραμμές.
Τα αμοργιανά τυροπιτάκια στη συνέχεια αποδείχθηκαν νόστιμα, είχαν ρουφήξει λίγο περισσότερο λάδι όμως. 4 τεμάχια με πολύ καλό φύλλο, στα 5.5 ευρώ. Ένα κλικ κάτω όμως σε σχέση με την τυρόπιτα της καντίνας!
Και πάμε στα κρεατικά.
Αρνάκι στον φούρνο με δεντρολίβανο! Συνοδευόταν από πατάτες φούρνου, στα 10 ευρώ. Το κρέας ήταν λουκούμι και εκεί που ήθελες να σταματήσεις,το πιρούνι πήγαινε μόνο του στην επόμενη μπουκιά! Ίσως είναι πιο χειμωνιάτικο πιάτο, το απολαύσαμε όμως 100%!
Αρνίσια παϊδάκια, στα 28 ευρώ το κιλό. Επιλέξαμε 500 γραμμάρια. Καλοψημένα και νόστιμα ακόμη και όταν έτρωγες το λίπος τους. Όπως ήταν φυσικό, έμειναν μόνο τα κόκαλα!
Στο τέλος μας κέρασαν καρπουζάκι για να αλλάξουμε τη γεύση μας.
Κόστος εμπειρίας στα 41.5 ευρώ.
Σε γενικές γραμμές, φάγαμε νόστιμα και καλά. Ταλαιπωρηθήκαμε όμως στον δρόμο της επιστροφής λόγω των θυελλωδών ανέμων που έπνεαν στο νησί, καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής μας. Παραλίγο να πετάξουμε στον αέρα με το σκούτερ!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Και το έλεγα στην Ευαγγελία … ” Θα τραβήξουμε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε το καλοκαίρι από τις διακοπές μας”! Τώρα που αρχίζει να χειμωνιάζει, η νοσταλγία κάνει την εμφάνιση της! Εκτός από τις όμορφες στιγμές, υπάρχουν και ευτράπελα, που και αυτά τελικά καταλήγουν να γίνονται ευχάριστες αναμνήσεις και να γελάς!
Αμοργός λοιπόν και επιστροφή με κριτική για τον Γιωργαλίνη!
Αφού δοκιμάσαμε την καλύτερη τυρόπιτα της Αμοργού σε μια καντίνα στην Καλοταρίτισα (τρομερή ομως!), κάναμε μια βόλτα στον Μούρο για μπάνιο όταν όλοι έφευγαν γιατί ο ήλιος έδυε και μόνο κουβέρτα δεν αναζητήσαμε. 18 Ιουνίου παρακαλώ!
Ψάξαμε στο διαδίκτυο, ρωτήσαμε κιόλας, τελικά καταλήξαμε στον οικισμό Βρούτση. Ο Γιωργαλίνης φημίζεται για τα ψητά κρέατα του. Οι πληροφορίες λένε πως η ονομασία είναι από το παρατσούκλι του ιδιοκτήτη, ενώ ασχολούνται ενεργά με την επιχείρηση οι 4 κόρες του. Δεν γνωρίζω αν μας εξυπηρέτησε κάποια από αυτές, σχετικά τυπική ήταν η σε ύφος. Ευγενική όμως!
Πρόκειται για κλασική οικογενειακή ταβέρνα με ευρύχωρο πάρκινγκ. Την ώρα που κάναμε την επίσκεψή μας κατά τις 19.40 δεν υπήρχε πολύς κόσμος.
Παραγγείλαμε το ημίγλυκο κρασί μας, στα 5 ευρώ /500 μλ. Χρειάστηκε να σκεπάσουμε τα ποτήρια μας λόγω των σκνιπακίων που είχαν φορέσει τα μαγιό τους και ήταν έτοιμα για βουτιές! Συνεχίσαμε με ντάκο που αποτελείτο από ξινομυζήθρα και κάπαρη, στα 7 ευρώ. Λίγο σκληρό το παξιμάδι αλλά νόστιμη η τομάτα και το τυρί. Ικανοποιητικός σε γενικές γραμμές.
Τα αμοργιανά τυροπιτάκια στη συνέχεια αποδείχθηκαν νόστιμα, είχαν ρουφήξει λίγο περισσότερο λάδι όμως. 4 τεμάχια με πολύ καλό φύλλο, στα 5.5 ευρώ. Ένα κλικ κάτω όμως σε σχέση με την τυρόπιτα της καντίνας!
Και πάμε στα κρεατικά.
Αρνάκι στον φούρνο με δεντρολίβανο! Συνοδευόταν από πατάτες φούρνου, στα 10 ευρώ. Το κρέας ήταν λουκούμι και εκεί που ήθελες να σταματήσεις,το πιρούνι πήγαινε μόνο του στην επόμενη μπουκιά! Ίσως είναι πιο χειμωνιάτικο πιάτο, το απολαύσαμε όμως 100%!
Αρνίσια παϊδάκια, στα 28 ευρώ το κιλό. Επιλέξαμε 500 γραμμάρια. Καλοψημένα και νόστιμα ακόμη και όταν έτρωγες το λίπος τους. Όπως ήταν φυσικό, έμειναν μόνο τα κόκαλα!
Στο τέλος μας κέρασαν καρπουζάκι για να αλλάξουμε τη γεύση μας.
Κόστος εμπειρίας στα 41.5 ευρώ.
Σε γενικές γραμμές, φάγαμε νόστιμα και καλά. Ταλαιπωρηθήκαμε όμως στον δρόμο της επιστροφής λόγω των θυελλωδών ανέμων που έπνεαν στο νησί, καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής μας. Παραλίγο να πετάξουμε στον αέρα με το σκούτερ!