Αυτή η επιλογή οφείλεται αποκλειστικά στη διαίσθηση. Ήταν κάτι εκπληκτικό και πρωτόγνωρο να βλέπεις τόσες σούβλες με λογής – λογής κρέατα, έναν χαρούμενο μεσήλικα να ψήνει από πολύ νωρίς και τα τραπέζια που εκτείνονταν σε όλες τις πλευρές του μαγαζιού να είναι πάντα γεμάτα. Και μάλιστα στα σοκάκια της Χώρας, δίπλα στη θάλασσα στο παλιό λιμάνι.
Καθίσαμε, αφήσαμε μπαγάζια στην άκρη, βγάλαμε την καθιερωμένη φωτογραφία, ξεκινήσαμε με παγωμένο ‘’Γεωργιάδη’’ και γευτήκαμε:
Φρεσκότατη χωριάτική η οποία κλασσικά όπως και παντού στο νησί χρειάστηκε αλάτι, αλλά ήταν δροσιστική και ικανή να μας ανοίξει την όρεξη. Για καλοκαίρι ο άρχων των σαλατικών.
Ένα mix τηγανιτών ορεκτικών για τη συνέχεια, με συνοδεία τζατζικιού. Σωστό κόψιμο, τηγάνισμα και αλεύρωμα, διατηρήθηκαν crispy και αλάδωτα και τα κολοκυθάκια και οι μελιτζάνες, πολύ σωστά ψημένες χωρίς να καούν οι πιπεριές.
Τηγανόψωμο ζυμαρένιο με μπόλικη ποσότητα φέτας εντός, το ζυμάρι σε κάποια σημεία κρατούσε και αλλοίωνε αυτή την υπέροχη γεύση του συνόλου.
Κοντοσούβλι χοιρινό, ψημένο υπέροχα, σωστά αλατισμένο και μπαχαρωμένο, ελάχιστο λιπάκι για τη γεύση αλλά για την τιμή του μικρή ποσότητα.
Φανταστικό κλέφτικο με μόνο κρεμμύδι στο κέντρο και λίγο σκορδάκι, σωστά ψημένο, με το που ήρθε στο τραπέζι έβγαζε τρομερά αρώματα, φαγώθηκε άμεσα εν μέσω ομηρικών μαχών και αρκετών επιφωνημάτων.
Κοντοσούβλι πανσέτα, εδώ και αν αναστέναξε το τραπέζι. Δεν περίμενα ποτέ ότι το συγκεκριμένο σημείο του χοιρινού με το κατάλληλο ψήσιμο θα έβγαζε τέτοια αρώματα. Δεν χρειάστηκε καν το λίπος του για να πάρει γεύση. Αυτή η μερίδα θα πρέπει να αποτελέσει τον ορισμό για το κοντοσούβλι. Μικρά κομμάτια κρέατος ομοιόμορφα κομμένα περασμένα σε μικρή και λεπτή σούβλα!
Για το τέλος άφησα το γεμιστό μπιφτέκι. Ομόφωνα το πιο αδύναμο πιάτο. Εμφανισιακά φαινόταν σωστά ψημένο αλλά με το κόψιμο και το φάγωμα διαπιστώθηκε ότι είχε ξεφύγει αρκετά. Γευστικά ήταν κακό, θύμιζε προκάτ προϊόν και μάλιστα σε μαζική παραγωγή. Δεν επιστράφηκε, διότι δοκιμάστηκε από όλους για να διαπιστωθεί αν όντως ήταν τόσο χάλια.
Τα συνοδευτικά όλων των κρεάτων ήταν χρυσαφένιες αν και προκάτ πατάτες και ένα εξαιρετικό τουρσί λάχανο που προσομοίαζε με ξινολάχανο και έκλεψε την παράσταση ανάμεσα σε όλα τα συνοδευτικά που φάγαμε στο νησί.
Οι τιμές στα ίδια επίπεδα του νησιού, δεν τις λες και άσχημες γιατί χορταίνεις.
Ο ‘’Κόζιακας’’, και εγώ να μην το έγραφα, αποτελεί σήμα κατατεθέν για το νησί με τα καλά του και με κάποιες αστοχίες που επηρεάζουν ελάχιστα το γενικό σύνολο.
Άλλωστε το μαρτυρά ο κόσμος που το γεμίζει κάθε βράδυ, αλλά και η αναγνωρισιμότητα του σε όλη την κεντρική Ελλάδα.
Γενική διαπίστωση για το όμορφο νησί με τις αμέτρητες παραλίες:
Εμπιστευτείτε το ένστικτο σας, προτιμήστε κυρίως κρέας και χώρους εστίασης που προσφέρουν ένα είδος κουζίνας. Θα φάτε καλύτερα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αυτή η επιλογή οφείλεται αποκλειστικά στη διαίσθηση. Ήταν κάτι εκπληκτικό και πρωτόγνωρο να βλέπεις τόσες σούβλες με λογής – λογής κρέατα, έναν χαρούμενο μεσήλικα να ψήνει από πολύ νωρίς και τα τραπέζια που εκτείνονταν σε όλες τις πλευρές του μαγαζιού να είναι πάντα γεμάτα. Και μάλιστα στα σοκάκια της Χώρας, δίπλα στη θάλασσα στο παλιό λιμάνι.
Καθίσαμε, αφήσαμε μπαγάζια στην άκρη, βγάλαμε την καθιερωμένη φωτογραφία, ξεκινήσαμε με παγωμένο ‘’Γεωργιάδη’’ και γευτήκαμε:
Φρεσκότατη χωριάτική η οποία κλασσικά όπως και παντού στο νησί χρειάστηκε αλάτι, αλλά ήταν δροσιστική και ικανή να μας ανοίξει την όρεξη. Για καλοκαίρι ο άρχων των σαλατικών.
Ένα mix τηγανιτών ορεκτικών για τη συνέχεια, με συνοδεία τζατζικιού. Σωστό κόψιμο, τηγάνισμα και αλεύρωμα, διατηρήθηκαν crispy και αλάδωτα και τα κολοκυθάκια και οι μελιτζάνες, πολύ σωστά ψημένες χωρίς να καούν οι πιπεριές.
Τηγανόψωμο ζυμαρένιο με μπόλικη ποσότητα φέτας εντός, το ζυμάρι σε κάποια σημεία κρατούσε και αλλοίωνε αυτή την υπέροχη γεύση του συνόλου.
Κοντοσούβλι χοιρινό, ψημένο υπέροχα, σωστά αλατισμένο και μπαχαρωμένο, ελάχιστο λιπάκι για τη γεύση αλλά για την τιμή του μικρή ποσότητα.
Φανταστικό κλέφτικο με μόνο κρεμμύδι στο κέντρο και λίγο σκορδάκι, σωστά ψημένο, με το που ήρθε στο τραπέζι έβγαζε τρομερά αρώματα, φαγώθηκε άμεσα εν μέσω ομηρικών μαχών και αρκετών επιφωνημάτων.
Κοντοσούβλι πανσέτα, εδώ και αν αναστέναξε το τραπέζι. Δεν περίμενα ποτέ ότι το συγκεκριμένο σημείο του χοιρινού με το κατάλληλο ψήσιμο θα έβγαζε τέτοια αρώματα. Δεν χρειάστηκε καν το λίπος του για να πάρει γεύση. Αυτή η μερίδα θα πρέπει να αποτελέσει τον ορισμό για το κοντοσούβλι. Μικρά κομμάτια κρέατος ομοιόμορφα κομμένα περασμένα σε μικρή και λεπτή σούβλα!
Για το τέλος άφησα το γεμιστό μπιφτέκι. Ομόφωνα το πιο αδύναμο πιάτο. Εμφανισιακά φαινόταν σωστά ψημένο αλλά με το κόψιμο και το φάγωμα διαπιστώθηκε ότι είχε ξεφύγει αρκετά. Γευστικά ήταν κακό, θύμιζε προκάτ προϊόν και μάλιστα σε μαζική παραγωγή. Δεν επιστράφηκε, διότι δοκιμάστηκε από όλους για να διαπιστωθεί αν όντως ήταν τόσο χάλια.
Τα συνοδευτικά όλων των κρεάτων ήταν χρυσαφένιες αν και προκάτ πατάτες και ένα εξαιρετικό τουρσί λάχανο που προσομοίαζε με ξινολάχανο και έκλεψε την παράσταση ανάμεσα σε όλα τα συνοδευτικά που φάγαμε στο νησί.
Οι τιμές στα ίδια επίπεδα του νησιού, δεν τις λες και άσχημες γιατί χορταίνεις.
Ο ‘’Κόζιακας’’, και εγώ να μην το έγραφα, αποτελεί σήμα κατατεθέν για το νησί με τα καλά του και με κάποιες αστοχίες που επηρεάζουν ελάχιστα το γενικό σύνολο.
Άλλωστε το μαρτυρά ο κόσμος που το γεμίζει κάθε βράδυ, αλλά και η αναγνωρισιμότητα του σε όλη την κεντρική Ελλάδα.
Γενική διαπίστωση για το όμορφο νησί με τις αμέτρητες παραλίες:
Εμπιστευτείτε το ένστικτο σας, προτιμήστε κυρίως κρέας και χώρους εστίασης που προσφέρουν ένα είδος κουζίνας. Θα φάτε καλύτερα.