Ο κος υδντής είναι ένας άνθρωπος με πάθη και λάθη, αλλά κυρίως με πάρα πολλά καλά στοιχεία. Μάλλον το έχουν οι υδντές -ιες. Χαίρεσαι να ανοίγεις θέματα συζήτησης μαζί του και επειδή υπάρχει τρομερός συνειρμός να αλλάζεις θέματα, χωρίς να το καταλάβεις, όπως οι μεζέδες στην ‘’Κερασιά’’ στα γνωστά ‘’κορίτσια’’ των Παλαιών του Βόλου. Μεσημέρι καθημερινής με τον καιρό να επιτρέπει το έξω και το χάζι στην πλατεία των Παλαιών, είπαμε και μεις να περάσουμε ένα ευχάριστο δίωρο –που εξελίχθηκε 4ώρο- για να σχολιάσουμε την καθημερινότητα της πόλης που βρίζει τον δήμαρχό της, αλλά τον εκλέγει τρεις 4ετίες, χωρίς να βλέπει αντιπάλους. Στην ‘’Κερασιά’’ πας και διαλέγεις χύμα τσίπουρο, το δικό τους, γλυκόπιοτο, με έντονα φρουτώδη αρώματα που σε προδιαθέτει για την γευστική εξερεύνηση που θα ακολουθήσει. Ο κος υδντής, άργησε λίγο λόγω καθηκόντων, οπότε, εγώ ξεκίνησα με χταποδάκι μαλακό και ζουμερό μαζί με μπροκολάκι βραστό που ομολογώ τα τελευταία χρόνια το έχω στην καρδιά μου.
Και επειδή ένας μεζές ίσον κανένας, νάσου και η ζεστή πατατοσαλάτα με τα απολύτως απαραίτητα πάνω και λίγη πρασινάδα, απλά για τα αρώματα.
Και κάπου εκεί, λες και τα ραντάρ των ‘’κοριτσιών’’ έπιασαν τον ήχο, σαν άλλος ‘’Νινο με το παπί του’’, εμφανίστηκε αγέρωχος από το βάθος της πλατείας ο κος υδντής. Και ως δια μαγείας άλλαξαν οι μεζέδες.
Και νάσου τα παστά με εξαιρετικό τουρσί και νόσου οι φρεσκοτηγανισμένες σαρδέλες και νάσου τα μαριδάκια με τα μπουκέτα μπρόκολου. Εκεί ήταν που η συζήτηση άναψε και το ‘’δεν πίνω άλλο’’, μετατράπηκε σε ‘’άλλο ένα παρακαλώ’’ και εμφανίζονται οι γαριδούλες οι crispy συνοδευόμενες από ψημένες πιπεριές ξυδάτες, νάσου και τα μπακαλιάράκια με τους γαύρους και οι κολοκυθοκεφτέδες με την κοπανιστή.
Με την συζήτηση να έχει φτάσει στα πικ της, έπεσε και η ερώτηση ‘’τι θέλετε να σας φέρω’’. Και επειδή η ουσία είναι το ‘’ταξίδι’’, η κλασσική μας απάντηση ‘’καλά τα πας’’ συνέβαλε στο να συνεχίσουν τα ψαράκια, τα τυράκια, η νοστιμότατη σκοπελίτικη, το απίθανο σαγανάκι για 4 και πάει λέγοντας… Στο resume της υπόθεσης, ένα ‘’στυλάτο’’ παγωτό ήταν αυτό που θέλαμε για την αρχή του απογεύματος, μιας καθημερινής με μέτρια θερμοκρασία και συννεφιασμένο ήλιο. Η ‘’Κερασιά ‘’ που στην πλατεία κοντράρεται στα ίσια, με την απέναντι αγαπημένη ‘’Γιάννα’’, για έμενα και τους φίλους μου, κερδίζει χαλαρά την κόντρα. Γιατί θα ρωτήσει ο δύσπιστος. Άμεση η απάντηση. Για το εξαιρετικό service, τον ομορφότερο minimal χώρο αλλά και την καλύτερη περιστροφή μεζέδων. Φτωχός και μόνος καουμπόη μπορεί να μην είμαι αλλά, σίγουρα θα ξανακαβαλήσω την Jennifer για καινούριες γευστικές εμπειρίες, όχι μόνο στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.
Διαβάστε και μη χανόμαστε!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ο κος υδντής είναι ένας άνθρωπος με πάθη και λάθη, αλλά κυρίως με πάρα πολλά καλά στοιχεία. Μάλλον το έχουν οι υδντές -ιες.
Χαίρεσαι να ανοίγεις θέματα συζήτησης μαζί του και επειδή υπάρχει τρομερός συνειρμός να αλλάζεις θέματα, χωρίς να το καταλάβεις, όπως οι μεζέδες στην ‘’Κερασιά’’ στα γνωστά ‘’κορίτσια’’ των Παλαιών του Βόλου. Μεσημέρι καθημερινής με τον καιρό να επιτρέπει το έξω και το χάζι στην πλατεία των Παλαιών, είπαμε και μεις να περάσουμε ένα ευχάριστο δίωρο –που εξελίχθηκε 4ώρο- για να σχολιάσουμε την καθημερινότητα της πόλης που βρίζει τον δήμαρχό της, αλλά τον εκλέγει τρεις 4ετίες, χωρίς να βλέπει αντιπάλους.
Στην ‘’Κερασιά’’ πας και διαλέγεις χύμα τσίπουρο, το δικό τους, γλυκόπιοτο, με έντονα φρουτώδη αρώματα που σε προδιαθέτει για την γευστική εξερεύνηση που θα ακολουθήσει. Ο κος υδντής, άργησε λίγο λόγω καθηκόντων, οπότε, εγώ ξεκίνησα με χταποδάκι μαλακό και ζουμερό μαζί με μπροκολάκι βραστό που ομολογώ τα τελευταία χρόνια το έχω στην καρδιά μου.
Και επειδή ένας μεζές ίσον κανένας, νάσου και η ζεστή πατατοσαλάτα με τα απολύτως απαραίτητα πάνω και λίγη πρασινάδα, απλά για τα αρώματα.
Και κάπου εκεί, λες και τα ραντάρ των ‘’κοριτσιών’’ έπιασαν τον ήχο, σαν άλλος ‘’Νινο με το παπί του’’, εμφανίστηκε αγέρωχος από το βάθος της πλατείας ο κος υδντής. Και ως δια μαγείας άλλαξαν οι μεζέδες.
Και νάσου τα παστά με εξαιρετικό τουρσί και νόσου οι φρεσκοτηγανισμένες σαρδέλες και νάσου τα μαριδάκια με τα μπουκέτα μπρόκολου.
Εκεί ήταν που η συζήτηση άναψε και το ‘’δεν πίνω άλλο’’, μετατράπηκε σε ‘’άλλο ένα παρακαλώ’’ και εμφανίζονται οι γαριδούλες οι crispy συνοδευόμενες από ψημένες πιπεριές ξυδάτες, νάσου και τα μπακαλιάράκια με τους γαύρους και οι κολοκυθοκεφτέδες με την κοπανιστή.
Με την συζήτηση να έχει φτάσει στα πικ της, έπεσε και η ερώτηση ‘’τι θέλετε να σας φέρω’’. Και επειδή η ουσία είναι το ‘’ταξίδι’’, η κλασσική μας απάντηση ‘’καλά τα πας’’ συνέβαλε στο να συνεχίσουν τα ψαράκια, τα τυράκια, η νοστιμότατη σκοπελίτικη, το απίθανο σαγανάκι για 4 και πάει λέγοντας…
Στο resume της υπόθεσης, ένα ‘’στυλάτο’’ παγωτό ήταν αυτό που θέλαμε για την αρχή του απογεύματος, μιας καθημερινής με μέτρια θερμοκρασία και συννεφιασμένο ήλιο. Η ‘’Κερασιά ‘’ που στην πλατεία κοντράρεται στα ίσια, με την απέναντι αγαπημένη ‘’Γιάννα’’, για έμενα και τους φίλους μου, κερδίζει χαλαρά την κόντρα.
Γιατί θα ρωτήσει ο δύσπιστος. Άμεση η απάντηση. Για το εξαιρετικό service, τον ομορφότερο minimal χώρο αλλά και την καλύτερη περιστροφή μεζέδων. Φτωχός και μόνος καουμπόη μπορεί να μην είμαι αλλά, σίγουρα θα ξανακαβαλήσω την Jennifer για καινούριες γευστικές εμπειρίες, όχι μόνο στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.
Διαβάστε και μη χανόμαστε!!!