Για το ουζερί Λέσβος σίγουρα θα έχετε ακούσει ή διαβάσει κάποιο άρθρο αν κινείστε στις περιοχές του κέντρου της πόλης.
Οπότε όταν έγινε η πρόταση δέχτηκα αμέσως μια μεσημεροαπογευματινη έξοδο εκεί.
Ο χώρος ίσως πρόσφατα να έχει βαφτεί ή ψιλοανακαινιστει, παραμένει όμως αρκετά cult με διακόσμηση από παλιά αντικείμενα.
Η εξυπηρέτηση δε θα σας μείνει αξέχαστη, όλα γινόνται σωστά και γρήγορα μεν αλλά έχουν αρκετή δουλειά για να ασχοληθούν παραπάνω με τον κάθε πελάτη!
Προς τιμήν τους στο τέλος φέρνουν ατομικό μπακλαβαδακι ως κέρασμα!
Ο κατάλογος έχει εμφανώς κατεύθυνση στα θαλασσινά!
Εμείς λοιπόν δύο άτομα δοκιμάσαμε:
-μαυροματικα πιαζ τίμιο πιάτο σε καλή ποσότητα.
-μελιτζανες τηγανιτές με τριμμένη φέτα από πάνω, το τηγάνι τους είναι καλό εμπιστευτείτε το! Ακόμη και οι μελιτζάνες που ξέρουμε ότι τραβούν λάδι ήταν τραγανές!
-γαυρος μαρινάτος, δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν ήταν φτιαγμένος από εκείνους ή όχι πάντως ήταν ισορροπημένος.
-σουπια τηγανιτή σβησμένη με ξύδι, ιδιαίτερο πιάτο που δε θα το βρεις αλλού, η σουπιά μαλακή και τραγανή παράλληλα και η αντίθεση με το ξύδι της πήγαινε πολύ!
-γαριδες καθαρισμένες σωτε, πιάτο ημέρας, το οποίο αγάπησα, οι γαρίδες ήταν ψημένες απόλυτα σωστά!
Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από ένα ούζο εμφιαλωμένο, Βαρβαγιαννη.
Στην αρχή ήρθε ψωμάκι, το οποίο ήταν σχετικά αδιάφορο (δε ξέρω αν χρεώθηκε)
Δώσαμε συνολικά 60€ (30€ pp)
Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακριβό, αλλά αν συνυπολογίσουμε ότι βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και την ανιούσα που έχουν πάρει οι τιμές σε όλα τα προϊόντα είναι οκ!
Εν ολίγοις μια επίσκεψη εκεί δε θα σας μείνει αλησμόνητη, αλλά ούτε θα φύγετε δυσαρεστημένοι!
Είναι γνωστό ότι η αγάπη άργησε μια μέρα, αλλά επειδή είναι επίσης γνωστό ότι ήρθε από μακριά, δεν γινόταν να μη την συναντήσω, και ας είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν με αφήσετε, θα μιλάω σαν βραζιλιάνικο με κλισέ ατάκες για πάντα. Ένας αγαπημένος ήρθε μέχρι το γραφείο μου για να με δει, γιατί είμαι και πολυάσχολη, περιζήτητη και υπερμπιζνεσγουμαν και δεν αδειάζω για να δω τους φίλους μου πάνω από 5 λεπτά μακριά μου, παρόλα αυτά έδειξα μεγαλοψυχία και δημιούργησα ένα κενό στο μπιζι πρόγραμμα μου για χάρη του. Μου το ξεπλήρωσε πηγαίνοντας με στην Λεσβο. Τον ξεκόβεις ή δεν τον ξεκόβεις;
Η Λέσβος είναι ο,τι πιο καλτ μπορείς να βρεις στο κέντρο της Αθήνας. Ουζερί χωρίς καμία απολύτως αισθητική, λίγα τραπέζια, μηδαμινή διακόσμηση και ένας σερβιτόρος παλιός σαν την Ακρόπολη, που τρέχει πολύ και μιλάει λίγο. Για μια κυρία της καλής κοινωνίας, δεν είναι μέρος να πατήσει το λουμπουταν της. Για μένα πάλι, ήταν στο στοιχείο μου. .
Στο φαγητό τα πάει πολύ καλά. Μάλλον γι αυτό δεν ασχολούνται με τη διακόσμηση, είναι απασχολημένοι να βλέπουν παλιές εκπομπές του Μαμαλακη στην κουζίνα. Εμείς, δυο άτομα πήραμε:
Αντί για σαλάτα πήραμε Χόρτα, που είναι το πρώτο δείγμα ότι γερνάμε, τα οποία ήταν αυτό που λέει η λέξη. Πράσινα, ανακατεμένα και τρυφερά. Μια χαρά. Για ισορροπία στο γηρας πήραμε και ο,τι τηγανιτό είχε ο κατάλογος, αψηφωντας χάρο και τριγλυκερίδια, ξεκινώντας με ένα Σαγανάκι, ακριβώς όπως το περιμένεις. Ένα τετράγωνο παναρισμενο, μαστιχωτό κουκλί. Κολοκυθάκια τηγανητά άψογα και καλές πατάτες, σαν πατάτες ένα πράγμα.
Από θαλασσινά ο κύριος ζήτησε ένα χταπόδι που ήρθε σε κάτι λεπτά φετάκια, λίγο μπαρουτοκαπνισμένα για τα γούστα μου, και εγώ διάλεξα κάτι θεϊκά τηγανητά καλαμάρια, χοντρά και τέλεια παναρισμενα, που ακόμα τα σκέφτομαι με αγάπη και παίζει να τα έφαγα όλα μόνη μου. Μαζί με ψωμί και ρακί, οριακά δεν κατρακύλησα σαν χιονοστιβάδα στην Σολωνος από το βάρος. Να κρατήσω μια νοερή συζήτηση να βγαίνω πιο συχνά μαζί του, αφού τελικά όλο το φαγητό καταλήγει σε μένα.
Είναι τώρα η Λεσβος το μαγαζί που θέλεις να ξαναπάς διακαώς; Όχι! Ούτε καν μια αξιοπρεπώς μακροσκελή κριτική δεν μπορώ να της κάνω. Αλλά τα 43€ της τα αξίζει και στο τρίγωνο πανεπιστήμιο-Κολωνάκι-Σύνταγμα, για πόσα μαγαζιά μπορείς να το πεις αυτό;
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Για το ουζερί Λέσβος σίγουρα θα έχετε ακούσει ή διαβάσει κάποιο άρθρο αν κινείστε στις περιοχές του κέντρου της πόλης.
Οπότε όταν έγινε η πρόταση δέχτηκα αμέσως μια μεσημεροαπογευματινη έξοδο εκεί.
Ο χώρος ίσως πρόσφατα να έχει βαφτεί ή ψιλοανακαινιστει, παραμένει όμως αρκετά cult με διακόσμηση από παλιά αντικείμενα.
Η εξυπηρέτηση δε θα σας μείνει αξέχαστη, όλα γινόνται σωστά και γρήγορα μεν αλλά έχουν αρκετή δουλειά για να ασχοληθούν παραπάνω με τον κάθε πελάτη!
Προς τιμήν τους στο τέλος φέρνουν ατομικό μπακλαβαδακι ως κέρασμα!
Ο κατάλογος έχει εμφανώς κατεύθυνση στα θαλασσινά!
Εμείς λοιπόν δύο άτομα δοκιμάσαμε:
-μαυροματικα πιαζ τίμιο πιάτο σε καλή ποσότητα.
-μελιτζανες τηγανιτές με τριμμένη φέτα από πάνω, το τηγάνι τους είναι καλό εμπιστευτείτε το! Ακόμη και οι μελιτζάνες που ξέρουμε ότι τραβούν λάδι ήταν τραγανές!
-γαυρος μαρινάτος, δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν ήταν φτιαγμένος από εκείνους ή όχι πάντως ήταν ισορροπημένος.
-σουπια τηγανιτή σβησμένη με ξύδι, ιδιαίτερο πιάτο που δε θα το βρεις αλλού, η σουπιά μαλακή και τραγανή παράλληλα και η αντίθεση με το ξύδι της πήγαινε πολύ!
-γαριδες καθαρισμένες σωτε, πιάτο ημέρας, το οποίο αγάπησα, οι γαρίδες ήταν ψημένες απόλυτα σωστά!
Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από ένα ούζο εμφιαλωμένο, Βαρβαγιαννη.
Στην αρχή ήρθε ψωμάκι, το οποίο ήταν σχετικά αδιάφορο (δε ξέρω αν χρεώθηκε)
Δώσαμε συνολικά 60€ (30€ pp)
Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακριβό, αλλά αν συνυπολογίσουμε ότι βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και την ανιούσα που έχουν πάρει οι τιμές σε όλα τα προϊόντα είναι οκ!
Εν ολίγοις μια επίσκεψη εκεί δε θα σας μείνει αλησμόνητη, αλλά ούτε θα φύγετε δυσαρεστημένοι!
Είναι γνωστό ότι η αγάπη άργησε μια μέρα, αλλά επειδή είναι επίσης γνωστό ότι ήρθε από μακριά, δεν γινόταν να μη την συναντήσω, και ας είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν με αφήσετε, θα μιλάω σαν βραζιλιάνικο με κλισέ ατάκες για πάντα. Ένας αγαπημένος ήρθε μέχρι το γραφείο μου για να με δει, γιατί είμαι και πολυάσχολη, περιζήτητη και υπερμπιζνεσγουμαν και δεν αδειάζω για να δω τους φίλους μου πάνω από 5 λεπτά μακριά μου, παρόλα αυτά έδειξα μεγαλοψυχία και δημιούργησα ένα κενό στο μπιζι πρόγραμμα μου για χάρη του. Μου το ξεπλήρωσε πηγαίνοντας με στην Λεσβο. Τον ξεκόβεις ή δεν τον ξεκόβεις;
Η Λέσβος είναι ο,τι πιο καλτ μπορείς να βρεις στο κέντρο της Αθήνας. Ουζερί χωρίς καμία απολύτως αισθητική, λίγα τραπέζια, μηδαμινή διακόσμηση και ένας σερβιτόρος παλιός σαν την Ακρόπολη, που τρέχει πολύ και μιλάει λίγο. Για μια κυρία της καλής κοινωνίας, δεν είναι μέρος να πατήσει το λουμπουταν της. Για μένα πάλι, ήταν στο στοιχείο μου. .
Στο φαγητό τα πάει πολύ καλά. Μάλλον γι αυτό δεν ασχολούνται με τη διακόσμηση, είναι απασχολημένοι να βλέπουν παλιές εκπομπές του Μαμαλακη στην κουζίνα. Εμείς, δυο άτομα πήραμε:
Αντί για σαλάτα πήραμε Χόρτα, που είναι το πρώτο δείγμα ότι γερνάμε, τα οποία ήταν αυτό που λέει η λέξη. Πράσινα, ανακατεμένα και τρυφερά. Μια χαρά. Για ισορροπία στο γηρας πήραμε και ο,τι τηγανιτό είχε ο κατάλογος, αψηφωντας χάρο και τριγλυκερίδια, ξεκινώντας με ένα Σαγανάκι, ακριβώς όπως το περιμένεις. Ένα τετράγωνο παναρισμενο, μαστιχωτό κουκλί. Κολοκυθάκια τηγανητά άψογα και καλές πατάτες, σαν πατάτες ένα πράγμα.
Από θαλασσινά ο κύριος ζήτησε ένα χταπόδι που ήρθε σε κάτι λεπτά φετάκια, λίγο μπαρουτοκαπνισμένα για τα γούστα μου, και εγώ διάλεξα κάτι θεϊκά τηγανητά καλαμάρια, χοντρά και τέλεια παναρισμενα, που ακόμα τα σκέφτομαι με αγάπη και παίζει να τα έφαγα όλα μόνη μου. Μαζί με ψωμί και ρακί, οριακά δεν κατρακύλησα σαν χιονοστιβάδα στην Σολωνος από το βάρος. Να κρατήσω μια νοερή συζήτηση να βγαίνω πιο συχνά μαζί του, αφού τελικά όλο το φαγητό καταλήγει σε μένα.
Είναι τώρα η Λεσβος το μαγαζί που θέλεις να ξαναπάς διακαώς; Όχι! Ούτε καν μια αξιοπρεπώς μακροσκελή κριτική δεν μπορώ να της κάνω. Αλλά τα 43€ της τα αξίζει και στο τρίγωνο πανεπιστήμιο-Κολωνάκι-Σύνταγμα, για πόσα μαγαζιά μπορείς να το πεις αυτό;