Τα έφερε έτσι η μοίρα, ώστε να δοκιμάσω δύο ιταλικά εστιατόρια back to back. Την επόμενη μέρα από το επετειακό δείπνο στο OVIO λοιπόν, Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, σειρά είχε η δοκιμή ενός άλλου ιταλικού εστιατορίου παρέα με τις αγαπημένες μου κουμπαρούλες στα μέρη τους. Γυναικεία υπόθεση με έναν αναπάντεχο αρσενικό guest, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να μας πει τη γνώμη του για το φαγητό, μιας και τα λιγοστά, νεογιλά, δόντια του δεν του επέτρεψαν να δοκιμάσει. Υπέροχη η παρέα του παρόλο το μικρό της ηλικίας του.
Πιστές στο ραντεβού μας, συναντηθήκαμε κι επιλέξαμε ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο με τον ήλιο τον ηλιάτορα να μας συντροφεύει και να μας ζεσταίνει όσο έπρεπε εκείνο το δροσερό απόγευμα. Ξύλινα τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες σε πλάτωμα πεζοδρομίου, ενώ ο εσωτερικός χώρος ήταν επίσης προσεγμένος και απέπνεε μια ζεστή ατμόσφαιρα. Ο νεαρός, άκρως εξυπηρετικός, σερβιτόρος μας έφερε νερό και σερβίτσια και πήρε την πρωτότυπα λιτή, για τα δεδομένα μας, παραγγελία.
• Σαλάτα Caesar (8,6€)
Πράσινη σαλάτα, iceberg, κοτόπουλο, flakes παρμεζάνας, τραγανή πανσέτα καπνιστή, dressing caesar.
Δροσερή, έντονη, με πολύ καλό dressing και ποιοτική παρμεζάνα. Λάτρεψα την τραγανή καπνιστή πανσέτα, που έδωσε το κατιτίς παραπάνω.
• Strozzapretti con pecorino e panceta (9,3€)
Πανσέτα, κρεμμύδι, λευκό κρασί, κρέμα γάλακτος, θυμάρι, πεκορίνο.
Νόστιμο πιάτο, η γλύκα του κρεμμυδιού ταίριαζε με την αλμυρότητα της πανσέτας και του πεκορίνο. Θεωρώ πως κάποιο μυρωδικό θα πρόσφερε φρεσκάδα στο πιάτο, που ομολογώ μου έλειψε λίγο.
• Pizza Capricciosa (10,5€)
Σάλτσα, μοτσαρέλα, πανσέτα καπνιστή, cotto, πολύχρωμες πιπεριές και μανιτάρια.
Δεν ξετρελάθηκα με αυτήν την πίτσα, ωστόσο δε θεωρώ ότι έφταιγε τόσο η εκτέλεση, όσο ο συνδυασμός των υλικών για τοn δικό μου ουρανίσκο. Προς υπεράσπισή της να επισημάνω πως η ζύμη της ήταν λεπτή και ελαφριά, ενώ η αποκλειστική χρήση μοτσαρέλας ήταν ευχάριστη έκπληξη.
• Risotto al funghi (11€)
Ριζότο με ποικιλία μανιταριών και άρωμα τρούφας.
Εντυπωσιακή παρουσίαση, μεγάλη ποσότητα, άριστη γεύση, διακριτικό το άρωμα τρούφας, σωστό χύλωμα.
• 5 coca cola zero (2€)
Δυστυχώς, το στομάχι μας δεν είχε χώρο για γλυκό και το διπλομετανιώνω μετά την κριτική του pontikiου μας. Ο λογαριασμός στα 50€ για 3 ενήλικες, εντυπωσιακά τίμιος.
Περάσαμε ένα πολύ όμορφο απόγευμα –ένοχη κύριε Πρόεδρε, βράδυ φύγαμε- με αξιοπρόσεκτα καλό φαγητό, σωστή και ταυτόχρονα διακριτική εξυπηρέτηση σε ένα νέο μαγαζί, που στοιχηματίζω πως έχει να προσφέρει πολλά στην αγορά της Νέας Φιλαδέλφειας. Αν ήμουν διαιτητής σε ματς μεταξύ του νέοπα και του χρόνια βασικού παίκτη, ανταγωνιστή του πλέον, στο ίδιο είδος κουζίνας λίγα μέτρα πιο πέρα, θα έδινα το γκολ στον νέοπα. Χωρίς VAR. Παίκτης με προοπτικές και φάνηκε με το καλημέρα. Δώστε του μια ευκαιρία, το αξίζει.
Σύμφωνα με τις επιταγές της νέας εποχής που ζούμε προσφέρει υπηρεσία delivery, άρα μπορείτε να του δώσετε την ευκαιρία που του αξίζει ακόμη και σήμερα!
To Il Basilico μετράει λίγους μήνες ζωής στη Φιλαδέλφεια και όπως φάνηκε από τις πρώτες κιόλας ημέρες λειτουργίας του, πρόκειται για άλλη μια πρόταση που ήρθε για να μείνει. Αν και κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από το -χρόνια εδραιωμένο στην Ιταλική κουζίνα- Pasta Bar, πήρε κι αυτό το κομμάτι του από την πίτα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απειλείται το προαναφερθέν. Κονταροχτυπήματα ή μήπως… όλοι οι καλοί χωράνε;
Εγώ μάλλον το δεύτερο βλέπω.
Για να τα πάρω με τη σειρά, ο εσωτερικός του χώρος, μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι πολύ ζεστός, όμορφος και ατμοσφαιρικός, με μια πανέμορφη φούξια βουκαμβίλια καταμεσής. Έχει ανοιχτή κουζίνα και ξυλόφουρνο σε κοινή θέα, ωραίο μπαρ, καθαρές και ωραίες τουαλέτες. Έξω υπάρχει το αβαντάζ του πεζόδρομου του οποίου εννοείται ότι, όπως όλα τα μαγαζιά, έχει καταλάβει αρκετό χώρο για τα τραπέζια. Προσωπικά όμως δε μου αρέσει. Ποτέ δεν μου άρεσε να τρώω και πάνω από το κεφάλι μου να παρελαύνουν ορδές κόσμου και δίπλα να υπάρχει λεωφόρος με ουρές αυτοκινήτων.
Στην εξυπηρέτηση, όλα λειτούργησαν σωστά. Δεν είχαμε κανένα παράπονο. Όλα τα παιδιά ήταν ευγενικά, σβέλτα κι ενδιαφέρθηκαν, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια του δείπνου μας, να μάθουν αν είχαμε ικανοποιηθεί από τα πιάτα. Πριν την παραγγελία, έσπευσαν να μας ενημερώσουν ότι η πίτσα που φτιάχνουν στον ξυλόφουρνο φτιάχνεται με αυθεντική συνταγή Ναπολιτάνικης ζύμης.
Σάββατο λοιπόν, 17/10/2020, 2 άτομα παραγγείλαμε:
– Πίτσα με μανιτάρια, πανσέτα και λάδι τρούφας x 10€
Δεν θυμάμαι την ονομασία της, η απόδειξη την αναγράφει Funghi e pancetta. Ο κατάλογος υπάρχει αναρτημένος στην σελίδα τους στο fb αλλά τη συγκεκριμένη δεν τη βλέπω, γιατί προφανώς έχει προστεθεί πρόσφατα.
Ναι, το ζυμάρι της, πράγματι, μου άρεσε πάρα πολύ. Λεπτό στο κυρίως μέρος του αλλά όχι ξερό και φουσκωτό, αφράτο, αλλά όχι μπουχτιστικό, στο στεφάνι του. Πολύ ιδιαίτερο. Μανιτάρια, πανσέτα, μοτσαρέλα και λίγο θυμάρι αν θυμάμαι καλά. Όλα τα υλικά πεντανόστιμα και μπόλικα επάνω στην πίτσα. Θα ήθελα δυο σταγόνες παραπάνω λάδι τρούφας. Ακουγόταν, αλλά σαν τρουφολάτρης δε χορταίνω το άρωμά της ποτέ.
Όπως λέει η φίλη Indulge, πόσο να αποτύχει ένα ριζότο με μανιτάρια και τρούφα;; Εντάξει, μην το λες, μπορεί στην εκτέλεση να το σκοτώσει ο chef. Eδώ, ευτυχώς, δε συνέβη κάτι τέτοιο. Το αντίθετο θα έλεγα. Το απογείωσε. Αν σας αρέσει η τρούφα δοκιμάστε το. Άριστα χυλωμένο, εξαιρετική μανιταροτρουφογεύση.
– Bucatini Amatriciana x 8,60€
Χοντρό μακαρόνι Bucatini σωστά βρασμένο, πανσέτα guanciale, chily flakes, ντομάτα san marzano και πεκορίνο. Πολύ καλή γεύση, χορταστική μερίδα, ελαφρώς spicy, τόσο που δε σου κάνει το στομάχι μπαρούτι. Το πιάτο στερούνταν όμως του βασικού παίχτη, δηλαδή της πανσέτας. Ήταν πολύ λεπτά κομμένη και λίγη σε ποσότητα, ώστε να δώσει την ένταση που ζητάς από μια αματριτισάνα. Είχε χαθεί μέσα στα υπόλοιπα. Το μοναδικό μείον που βρήκαμε στο πιάτο. Το μεταφέραμε στην κοπέλα που μας εξυπηρέτησε και μας ευχαρίστησε για την καλοπροαίρετη παρατήρηση. Μας ανέφερε ότι στο τέλος της βάρδιας τους, μαζεύονται όλοι και συζητούν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις των πελατών. Και μπράβο τους. Ελπίζω την επόμενη φορά να το δω βελτιωμένο αυτό το πιάτο.
Για γλυκό δοκιμάσαμε ένα new entry που, επίσης, δε θα το βρείτε στο menu τους στην σελίδα τους, την οποία πρέπει να ανανεώσουν.
– Amore & Cioccolato x 8,50€
Πρόκειται για έναν στρογγυλό δίσκο σοκολατένιας τάρτας που επάνω της έχει βελούδινη γκανάζ σοκολάτας γάλακτος, χρυσόσκονη και καραμέλα. Συνοδεύεται με παγωτό lemon caramel πάνω σε crumble μπισκότου. Η τάρτα ήταν εκπληκτική για τα γούστα μου, το παγωτό άρεσε στην παρέα μου, αλλά εμένα δε μου ταίριαξε με την σοκολάτα γάλακτος. Αν δεν έβλεπα στον κατάλογο το lemon, θα στοιχημάτιζα ότι είναι κάτι με γεύση εσπεριδοειδούς αλλά σε καμία περίπτωση λεμόνι. Πίκριζε έντονα, παρά ξίνιζε. Και δε με ενθουσίασε. Παρόλα αυτά απόλαυσα την τάρτα, αν και θεωρώ ότι θα μπορούσε να κοστολογηθεί λιγότερο, παρά την άψογη εμφάνιση και γεύση της.
Το il basilicο, μας κέρδισε από την πρώτη επίσκεψη. Προφανώς όχι μόνο εμάς, αφού ήταν γεμάτο μέσα έξω και χρειάστηκε, για να βρούμε τραπέζι, να φροντίσουμε δυο μέρες πριν να κάνουμε την κράτηση. Nα το συγκρίνω με το Pasta Bar? Μάλλον όχι. Στο Pasta πάω για συγκεκριμένα πιάτα που θα τα απαριθμήσω σε επόμενη κριτική. Το μόνο που θα πω είναι ότι εδώ με κέρδισαν τρία πράγματα, περισσότερο από το Pasta. O χώρος, η πίτσα και το γλυκό. Φυσικά και θα ξαναπάω.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τα έφερε έτσι η μοίρα, ώστε να δοκιμάσω δύο ιταλικά εστιατόρια back to back. Την επόμενη μέρα από το επετειακό δείπνο στο OVIO λοιπόν, Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, σειρά είχε η δοκιμή ενός άλλου ιταλικού εστιατορίου παρέα με τις αγαπημένες μου κουμπαρούλες στα μέρη τους. Γυναικεία υπόθεση με έναν αναπάντεχο αρσενικό guest, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να μας πει τη γνώμη του για το φαγητό, μιας και τα λιγοστά, νεογιλά, δόντια του δεν του επέτρεψαν να δοκιμάσει. Υπέροχη η παρέα του παρόλο το μικρό της ηλικίας του.
Πιστές στο ραντεβού μας, συναντηθήκαμε κι επιλέξαμε ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο με τον ήλιο τον ηλιάτορα να μας συντροφεύει και να μας ζεσταίνει όσο έπρεπε εκείνο το δροσερό απόγευμα. Ξύλινα τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες σε πλάτωμα πεζοδρομίου, ενώ ο εσωτερικός χώρος ήταν επίσης προσεγμένος και απέπνεε μια ζεστή ατμόσφαιρα. Ο νεαρός, άκρως εξυπηρετικός, σερβιτόρος μας έφερε νερό και σερβίτσια και πήρε την πρωτότυπα λιτή, για τα δεδομένα μας, παραγγελία.
• Σαλάτα Caesar (8,6€)
Πράσινη σαλάτα, iceberg, κοτόπουλο, flakes παρμεζάνας, τραγανή πανσέτα καπνιστή, dressing caesar.
Δροσερή, έντονη, με πολύ καλό dressing και ποιοτική παρμεζάνα. Λάτρεψα την τραγανή καπνιστή πανσέτα, που έδωσε το κατιτίς παραπάνω.
• Strozzapretti con pecorino e panceta (9,3€)
Πανσέτα, κρεμμύδι, λευκό κρασί, κρέμα γάλακτος, θυμάρι, πεκορίνο.
Νόστιμο πιάτο, η γλύκα του κρεμμυδιού ταίριαζε με την αλμυρότητα της πανσέτας και του πεκορίνο. Θεωρώ πως κάποιο μυρωδικό θα πρόσφερε φρεσκάδα στο πιάτο, που ομολογώ μου έλειψε λίγο.
• Pizza Capricciosa (10,5€)
Σάλτσα, μοτσαρέλα, πανσέτα καπνιστή, cotto, πολύχρωμες πιπεριές και μανιτάρια.
Δεν ξετρελάθηκα με αυτήν την πίτσα, ωστόσο δε θεωρώ ότι έφταιγε τόσο η εκτέλεση, όσο ο συνδυασμός των υλικών για τοn δικό μου ουρανίσκο. Προς υπεράσπισή της να επισημάνω πως η ζύμη της ήταν λεπτή και ελαφριά, ενώ η αποκλειστική χρήση μοτσαρέλας ήταν ευχάριστη έκπληξη.
• Risotto al funghi (11€)
Ριζότο με ποικιλία μανιταριών και άρωμα τρούφας.
Εντυπωσιακή παρουσίαση, μεγάλη ποσότητα, άριστη γεύση, διακριτικό το άρωμα τρούφας, σωστό χύλωμα.
• 5 coca cola zero (2€)
Δυστυχώς, το στομάχι μας δεν είχε χώρο για γλυκό και το διπλομετανιώνω μετά την κριτική του pontikiου μας. Ο λογαριασμός στα 50€ για 3 ενήλικες, εντυπωσιακά τίμιος.
Περάσαμε ένα πολύ όμορφο απόγευμα –ένοχη κύριε Πρόεδρε, βράδυ φύγαμε- με αξιοπρόσεκτα καλό φαγητό, σωστή και ταυτόχρονα διακριτική εξυπηρέτηση σε ένα νέο μαγαζί, που στοιχηματίζω πως έχει να προσφέρει πολλά στην αγορά της Νέας Φιλαδέλφειας. Αν ήμουν διαιτητής σε ματς μεταξύ του νέοπα και του χρόνια βασικού παίκτη, ανταγωνιστή του πλέον, στο ίδιο είδος κουζίνας λίγα μέτρα πιο πέρα, θα έδινα το γκολ στον νέοπα. Χωρίς VAR. Παίκτης με προοπτικές και φάνηκε με το καλημέρα. Δώστε του μια ευκαιρία, το αξίζει.
Σύμφωνα με τις επιταγές της νέας εποχής που ζούμε προσφέρει υπηρεσία delivery, άρα μπορείτε να του δώσετε την ευκαιρία που του αξίζει ακόμη και σήμερα!
To Il Basilico μετράει λίγους μήνες ζωής στη Φιλαδέλφεια και όπως φάνηκε από τις πρώτες κιόλας ημέρες λειτουργίας του, πρόκειται για άλλη μια πρόταση που ήρθε για να μείνει. Αν και κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από το -χρόνια εδραιωμένο στην Ιταλική κουζίνα- Pasta Bar, πήρε κι αυτό το κομμάτι του από την πίτα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απειλείται το προαναφερθέν. Κονταροχτυπήματα ή μήπως… όλοι οι καλοί χωράνε;
Εγώ μάλλον το δεύτερο βλέπω.
Για να τα πάρω με τη σειρά, ο εσωτερικός του χώρος, μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι πολύ ζεστός, όμορφος και ατμοσφαιρικός, με μια πανέμορφη φούξια βουκαμβίλια καταμεσής. Έχει ανοιχτή κουζίνα και ξυλόφουρνο σε κοινή θέα, ωραίο μπαρ, καθαρές και ωραίες τουαλέτες. Έξω υπάρχει το αβαντάζ του πεζόδρομου του οποίου εννοείται ότι, όπως όλα τα μαγαζιά, έχει καταλάβει αρκετό χώρο για τα τραπέζια. Προσωπικά όμως δε μου αρέσει. Ποτέ δεν μου άρεσε να τρώω και πάνω από το κεφάλι μου να παρελαύνουν ορδές κόσμου και δίπλα να υπάρχει λεωφόρος με ουρές αυτοκινήτων.
Στην εξυπηρέτηση, όλα λειτούργησαν σωστά. Δεν είχαμε κανένα παράπονο. Όλα τα παιδιά ήταν ευγενικά, σβέλτα κι ενδιαφέρθηκαν, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια του δείπνου μας, να μάθουν αν είχαμε ικανοποιηθεί από τα πιάτα. Πριν την παραγγελία, έσπευσαν να μας ενημερώσουν ότι η πίτσα που φτιάχνουν στον ξυλόφουρνο φτιάχνεται με αυθεντική συνταγή Ναπολιτάνικης ζύμης.
Σάββατο λοιπόν, 17/10/2020, 2 άτομα παραγγείλαμε:
– Πίτσα με μανιτάρια, πανσέτα και λάδι τρούφας x 10€
Δεν θυμάμαι την ονομασία της, η απόδειξη την αναγράφει Funghi e pancetta. Ο κατάλογος υπάρχει αναρτημένος στην σελίδα τους στο fb αλλά τη συγκεκριμένη δεν τη βλέπω, γιατί προφανώς έχει προστεθεί πρόσφατα.
Ναι, το ζυμάρι της, πράγματι, μου άρεσε πάρα πολύ. Λεπτό στο κυρίως μέρος του αλλά όχι ξερό και φουσκωτό, αφράτο, αλλά όχι μπουχτιστικό, στο στεφάνι του. Πολύ ιδιαίτερο. Μανιτάρια, πανσέτα, μοτσαρέλα και λίγο θυμάρι αν θυμάμαι καλά. Όλα τα υλικά πεντανόστιμα και μπόλικα επάνω στην πίτσα. Θα ήθελα δυο σταγόνες παραπάνω λάδι τρούφας. Ακουγόταν, αλλά σαν τρουφολάτρης δε χορταίνω το άρωμά της ποτέ.
– Ριζότο μανιταριών με τι άλλο; Λάδι τρούφας φυσικά χ 11,00€
Όπως λέει η φίλη Indulge, πόσο να αποτύχει ένα ριζότο με μανιτάρια και τρούφα;; Εντάξει, μην το λες, μπορεί στην εκτέλεση να το σκοτώσει ο chef. Eδώ, ευτυχώς, δε συνέβη κάτι τέτοιο. Το αντίθετο θα έλεγα. Το απογείωσε. Αν σας αρέσει η τρούφα δοκιμάστε το. Άριστα χυλωμένο, εξαιρετική μανιταροτρουφογεύση.
– Bucatini Amatriciana x 8,60€
Χοντρό μακαρόνι Bucatini σωστά βρασμένο, πανσέτα guanciale, chily flakes, ντομάτα san marzano και πεκορίνο. Πολύ καλή γεύση, χορταστική μερίδα, ελαφρώς spicy, τόσο που δε σου κάνει το στομάχι μπαρούτι. Το πιάτο στερούνταν όμως του βασικού παίχτη, δηλαδή της πανσέτας. Ήταν πολύ λεπτά κομμένη και λίγη σε ποσότητα, ώστε να δώσει την ένταση που ζητάς από μια αματριτισάνα. Είχε χαθεί μέσα στα υπόλοιπα. Το μοναδικό μείον που βρήκαμε στο πιάτο. Το μεταφέραμε στην κοπέλα που μας εξυπηρέτησε και μας ευχαρίστησε για την καλοπροαίρετη παρατήρηση. Μας ανέφερε ότι στο τέλος της βάρδιας τους, μαζεύονται όλοι και συζητούν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις των πελατών. Και μπράβο τους. Ελπίζω την επόμενη φορά να το δω βελτιωμένο αυτό το πιάτο.
Για γλυκό δοκιμάσαμε ένα new entry που, επίσης, δε θα το βρείτε στο menu τους στην σελίδα τους, την οποία πρέπει να ανανεώσουν.
– Amore & Cioccolato x 8,50€
Πρόκειται για έναν στρογγυλό δίσκο σοκολατένιας τάρτας που επάνω της έχει βελούδινη γκανάζ σοκολάτας γάλακτος, χρυσόσκονη και καραμέλα. Συνοδεύεται με παγωτό lemon caramel πάνω σε crumble μπισκότου. Η τάρτα ήταν εκπληκτική για τα γούστα μου, το παγωτό άρεσε στην παρέα μου, αλλά εμένα δε μου ταίριαξε με την σοκολάτα γάλακτος. Αν δεν έβλεπα στον κατάλογο το lemon, θα στοιχημάτιζα ότι είναι κάτι με γεύση εσπεριδοειδούς αλλά σε καμία περίπτωση λεμόνι. Πίκριζε έντονα, παρά ξίνιζε. Και δε με ενθουσίασε. Παρόλα αυτά απόλαυσα την τάρτα, αν και θεωρώ ότι θα μπορούσε να κοστολογηθεί λιγότερο, παρά την άψογη εμφάνιση και γεύση της.
Το il basilicο, μας κέρδισε από την πρώτη επίσκεψη. Προφανώς όχι μόνο εμάς, αφού ήταν γεμάτο μέσα έξω και χρειάστηκε, για να βρούμε τραπέζι, να φροντίσουμε δυο μέρες πριν να κάνουμε την κράτηση. Nα το συγκρίνω με το Pasta Bar? Μάλλον όχι. Στο Pasta πάω για συγκεκριμένα πιάτα που θα τα απαριθμήσω σε επόμενη κριτική. Το μόνο που θα πω είναι ότι εδώ με κέρδισαν τρία πράγματα, περισσότερο από το Pasta. O χώρος, η πίτσα και το γλυκό. Φυσικά και θα ξαναπάω.
Και φυσικά το προτείνω.