Στο IL TROVATORE έχω πάει δύο φορές, χωρίς να ενθουσιαστώ για να είμαι ειλικρινής. Την πρώτη φορά, η παραγγελία ήταν μικρή, οπότε θεώρησα οτι μια αναφορά θα ήταν τουλάχιστον άδικη, οπότε έψαχνα την ευκαιρία για να ξανά παω. Και όταν τη βρήκα, έπεσα σε προκαθορισμένο μενού. Άμα δε σε θέλει, μην το παλεύεις.
Το μενού είχε αρκετά πιάτα, χωρίς ωστόσο να ξεχωρίσω κάποιο ως πραγματικά ξεχωριστό.
Δοκιμάσαμε μπρουσκέτα με πάστα τρούφας, αρκετή σε ποσότητα, και αρκετά καλή σε γεύση, τοματόσουπα με φρέσκα λαχανικά, καλή, αλλά δεν είναι κάτι που θα επέλεγα αν είχα τη δυνατότητα, καννελλόνι τηγανητό με τυρί, πραγματικά αδιάφορο, χωρίς καμία γεύση, μια σαλάτα παντζάρι με dressing εσπεριδοειδών, δε δοκίμασα γιατί δε μου αρέσει το παντζάρι, αλλά η παρέα δεν ενθουσιάστηκε, και απο κυρίως δοκιμάσαμε φιλετάκια ψαρονέφρι με κρέμα πατάτας, με το κρέας πραγματικά αδιάφορο, και η οποιαδήποτε σως να μη σώζει την κατάσταση και ραβιόλι με κιμά μανιταριών, το οποίο ήταν αρκετά καλό και ωραίο γευστικά.
Στα εξτρα απο το μενού δοκιμάσαμε πίτσα, με αλλαντικά και μανιτάρια, ωραία ψημένη, και μια σαλάτα caesar με αρκετά κομμάτια κοτόπουλου, τραγανά και γευστικά. Τα γλυκά στο τέλος ήταν μακράν το καλύτερο πιάτο, τα οποία φαγώθηκαν οχι απλά ευχάριστα, αλλά και πολύ γρήγορα. Μαζί με κρασί πληρώσαμε γύρω στα 35 ευρώ το άτομο, που δε θα τα σχολίαζα αν είχα μείνει ευχαριστημένη.
Τι κρατάω?
Καταρχήν οτι πέρασα υπέροχα. Η παρέα που είχε κλείσει το τραπέζι δεν είχε ενημερωθεί οτι είχε μενού, αλλά οκ, αν και δε με ενθουσίασε, δε με εμπόδισε να το δοκιμάσω. Απλά δε μου βγήκε.
Τι άλλο κρατάω? Την εξυπηρέτηση. Ε ναι λοιπόν δικαιωματικά θα τους δώσω τα εύσημα. Ο λόγος? Ευγενικοί και χαμογελαστοί. Μας ρώτησαν αν μας άρεσε ι φαγητό και άκουσαν με υπομονή τα σχόλια μας, τα οποία αποτυπώθηκαν παρα πάνω. Δε στράβωσαν, μας είπαν οτι μπορεί να μη μας ταίριαξαν οι επιλογές του μενού και μας παρότρυναν να ξανα πάμε. Οι κοπέλες είναι απο μόνες τους ένας λόγος για να ξανά πάω.
Κάτι ακόμα? Ο χώρος. Τα πολλά φωτάκια και η όλη ατμόσφαιρα μου αρέσει πολύ. Δεν περιγράφω άλλο. Και κάτι ακόμα: Το γλυκό ήταν κερασμένο. Να τα λέμε και αυτά.
Γενική διαπίστωση: Σε μαγαζιά που μου έχουν πει καλά σχόλια και έχω πάει σε μέρες με μενού, δε μου έχουν βγει σαν επιλογές. Οπότε, η επιλογή να ξανα πάω είναι δική μου, η απόφαση να πάτε, αποκλειστικά δική σας.
Πολλοί νομίζουν ότι το IL TROVATORE βρίσκεται στη Νέα Σμύρνη, η χωροταξική όμως αλήθεια είναι ότι θα το συναντήσετε μόλις περάσετε τη μεθοριακή γραμμή που χωρίζει τη Νέα Σμύρνη από το Παλαιό Φάληρο. Βρίσκεται σε μια όμορφη, ήσυχη και καταπράσινη γειτονιά, με το επιπλέον πλεονέκτημα ότι το παρκάρισμα κοντά στο μαγαζί δεν αποτελεί mission impossible.
To IL TROVATORE βρίσκεται σε βολική θέση, σ’ ένα τρίστρατο, απέναντι από ένα μικρό πάρκο. Έχει σχήμα ακανόνιστο τραπεζοειδές και αναπτύσσεται σε δύο ή μάλλον τρία επίπεδα: Μια μεγάλη, εντυπωσιακή, άριστα κλιματιζόμενη μέσα αίθουσα, με τους χώρους της κουζίνας και τους μάγειρες επί το έργον στο βάθος. Περιμετρικά γύρω από αυτή βρίσκεται μια πλατιά υπερυψωμένη εξωτερική ζώνη, η οποία φιλοξενεί τα περισσότερα τραπέζια, ενώ γύρω γύρω στο ύψος του δρόμου θα δείτε μια σειρά από τραπέζια με μπόλικο πράσινο και ένα ωραίο σιντριβάνι στην άκρη. Άνεση χώρου λοιπόν, επίπλωση και art de la table ανώτερη του αναμενόμενου – επιπέδου Βορείων Προαστίων ή Κολωνακίου, θα έλεγα – και αντίστοιχα επαρκές προσωπικό, που ξέρει καλά τη δουλειά του.
Πρώτα έφτασαν στο τραπέζι μας, μαζί με το εμφιαλωμένο νεράκι, ένα πανεράκι με τριγωνικές πιτούλες, τραγανές εξωτερικά και μαλακές εσωτερικά, και μια αλοιφή μαλακού τυριού ακουμπισμένη πάνω σε κλασικό ιταλικό pesto. Από κοντά και οι ευμεγέθεις, φροντισμένοι και ευσύνοπτοι κατάλογοι εδεσμάτων τε και ποτών. Την πρώτη φορά θα χρειαστείτε κάποια ώρα μέχρι να προσανατολιστείτε, η ανάγνωση όμως αξίζει τον κόπο. Θα σας εντυπωσιάσει κυρίως η ποικιλία των υλικών.
Ξεκινήσαμε με μια σαλάτα caprese (13,50 €), που σε άλλα ιταλικά εστιατόρια αναφέρεται συχνά ως burrata, με μια σφαίρα μαλακού βουβαλίσιου λευκού τυριού επάνω σε ψιλοκομμένα μαριναρισμένα ντοματίνια διαφόρων ειδών, εννοείται με – τι άλλο; – μπόλικο pesto. Εδώ σημειώθηκε το μοναδικό φάουλ στο σέρβις, γιατί, πριν καλά καλά τελειώσουμε και βάλουμε το μαχαιροπίρουνο σε θέση 16.20, κατέφτασαν αχνιστά τα δύο πιάτα με pasta. Η γυναίκα μου πρωτοτύπησε παραγγέλνοντας ταλιατέλες παντζαριού (!) με γαρίδες, μοσχολέμονο και σάλτσα βανίλιας (17 €), εγώ περιορίστηκα, τρόπος του λέγειν, σε παπαρδέλες del capo (16,50 €), μαγειρεμένες με φιλετάκια μοσχαρίσια, πανσέτα, κρέμα τρούφας, ντοματίνια και flakes παρμεζάνας. Και τα τρία πιάτα του δείπνου μας, ειδικά το δικό μου, βαθμολογήθηκαν με «άριστα». Εννοείται ότι υπάρχουν όλων των ειδών οι πίτσες, πιάτα με κρέας και ψάρι, ποικιλία επαρκής για πάμπολλες επισκέψεις στο IL TROVATORE.
Για επιδόρπιο πήραμε, όπως συνηθίζουμε στην πρώτη επίσκεψη σε ιταλικό εστιατόριο, ένα tiramisu (8,50 €). Μας ήρθε ένα μεγάλο μπολ με κλασική μους μασκαρπόνε με καφέ και σαβαγιάρ βουτηγμένα σε εσπρέσο. Οφείλω να παραδεχτώ ότι το αντίστοιχο γλυκάκι στο έτερο γειτονικό ιταλικό που επισκεπτόμαστε αρκετά συχνά, το MALTAGLIATI, είναι αισθητά καλύτερο, καθότι πιο ελαφρύ και αρωματικό. Μαζί με το tiramisu κεράστηκε μια μικρή panacota με μαρμελάδα βύσσινο, εξαιρετική στη γεύση.
Όσον αφορά τα ποτά, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα κοκτέιλ του μαγαζιού, και πολύ καλά κάναμε. Η γυναίκα μου πήρε ένα κοκτέιλ IL TROVATORE με βάση το γνωστό moscato d’asti και εγώ ένα all classic negroni με τζιν, καμπάρι και βερμούτ. Και τα δύο (9,50 € έκαστο) φτιαγμένα με προσοχή, αποδείχτηκαν ό,τι καλύτερο για την ημέρα που ο καύσωνας χτυπούσε κόκκινο.
Συνολικά πληρώσαμε κάτι παραπάνω από 80 ευρώ και σίγουρα θα ξαναπάμε στο IL TROVATORE, γιατί η συνολική εμπειρία αξίζει τα λεφτά της. Δεν είναι για κάθε μέρα, ίσως ούτε για κάθε σαββατοκύριακο, όμως νιώθεις τόσο άμεση και καλή περιποίηση που λες «χαλάλι τους». Κατά σύμπτωση αύριο βράδυ επίκειται επίσκεψη της συναυλίας του signor Andrea Bocelli στο ΟΑΚΑ, είμαστε σίγουροι ότι θα βιώσουμε μια ακόμα αξέχαστη εμπειρία μέσα σε τρεις μέρες.
Μετά από πολύ κόπο και ανταλλαγή δεκάδων μηνυμάτων στο messenger, καταφέραμε 10 νοματαίοι να επισκεφθούμε ένα βράδυ Τρίτης τον τροβαδούρο. Επιλογή που προκρίθηκε από το Vitello, παρόμοιου ύφους.
Μιας και κατοικώ στην περιοχή, το Trovatore το βλέπω πολύ συχνά λόγω του ότι τις περισσότερες φορές κάνω βόλτες με τον Σέρλοκ. Σχεδόν πάντα το παρατηρούμε να σφύζει από ζωή και πάντα ήταν στην wish list μου.
Το Trovatore είναι αφιερωμένο στον Andrea Bocelli και είναι ένα ακόμη απόκτημα ομίλου οικογένειας που δραστηριοποιείται αρκετά στην περιοχή! Ας πάμε όμως και σε περισσότερες λεπτομέρειες από την επίσκεψή μας!
Την συγκεκριμένη Τρίτη και με κράτηση για τις 22.00 το μαγαζί δεν είχε τρομερή πληρότητα. Ακόμη κι έτσι όμως, είχε μια ζεστασιά από την live μουσική με τραγούδια από την ηθοποιό Πηνελόπη Σεργουνιώτη. Το προβληματάκι ήταν πως βρισκόμασταν πολύ κοντά στο ηχείο και ήταν πιο δυνατά από το αναμενόμενο. Κατά την παραγγελία μας, αντιμετωπίσαμε κάποια μικροπροβλήματα συνεννόησης αλλά στο τέλος τα καταφέραμε.
Όσο για τον χώρο; Επενδύει πολύ στο κρασί, θα παρατηρήσετε πολλές μποτίλιες στον χώρο. Υπάρχει κλεισμένος χώρος με τζαμαρία (σε κόκκινες αποχρώσεις) που παρασκευάζονται τα ζυμάρια. Δυστυχώς, από την πλευρά που καθόμουν δεν είχα καλή οπτική. Σε όποια παρασκευή όμως υπήρχε ζυμάρι, ήταν σφαιράτοι στην εξυπηρέτηση! Σε ό,τι έχει σχέση με σκεύη και τραπεζοκαθίσματα, είναι όλα πολύ καλής ποιότητας, το ίδιο ισχύει και για την καθαριότητα.
Ο κατάλογος επενδύει αρκετά στο κρασί (αμπελώνα Bocelli) και τα κοκτέιλ, με τις μπύρες να μην λείπουν από τον κατάλογο. Σε ό,τι αφορά τα φαγητά, ο κατάλογος είναι επαρκέστατος. Κρύα και ζεστά ορεκτικά, πίτσες και ριζότι, ζυμαρικά (και φρέσκα) και κρεατικά συν ένα πιάτο με σολωμό. Φυσικά δεν λείπουν τα γλυκά που κάποια στιγμή θέλω να τα δοκιμάσω!
Η τιμολόγηση δεν είναι οικονομική αλλά για μια φορά στο τόσο δεν είναι αποτρεπτική. Δεν θα περιγράψω το σύνολο των πιάτων γιατί δεν θα τελειώσω ούτε σε 3 ώρες αλλά και γιατί δεν τα δοκίμασα όλα.
Ξεκινήσαμε με μπύρες Μορέτι 400 μμ ( ~4.5 ευρώ) σε ποτήρι και δικό τους εμφιαλωμένο κόκκινο κρασί (~ 16 ευρώ).
Πολύ δυνατά τα φοκατσάκια από τον ξυλόφουρνό τους με σωσάκια μυρωδικών (1.7 ευρώ το ατομο).
Από ορεκτικά οι επιλογές μας ήταν οι εξης:
– Τηγανιτά ραβιολάκια γεμιστά με κρέμα μασκαρπόνε, στα 8.5 ευρώ. Στα υλικά συγκαταλέγονται η μία στη ντομάτα, ελιά και σάλτσα καπνιστής ντομάτας. Σχετικά διακριτική σάλτσα, χωρίς να αφήνει έντονη καπνίλα. Ωραία αίσθηση ψησίματος στο ραβιόλι όπου μάλλον επισκίαζε την γέμιση που ηταν ελαφριά και σε καμία περίπτωση αλμυρή. 6 μικρά τεμάχια.
– Αραντσίνι, στα 9 ευρώ. Ρυζοκροκέτες γεμιστές με σιτσιλιάνικο ραγού πάνω σε σάλτσα ντομάτας και κρέμα παρμεζάνας. Ξεχώρισαν για την κρούστα τους και δευτερευόντως για τη ζουμερή γέμιση τους. Η σάλτσα ντομάτας δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή, κυρίως γιατί το σκεύος ήταν αρκετά στενό και περιόριζε την ποσότητα της. Η κρέμα παρμεζάνας ήταν ελάχιστη, σε πολύ λεπτές λωρίδες, κυρίως για τη διακόσμηση.
– Κροκέτες τυριού, στα 8.5 ευρώ. Συνοδεύτηκαν με μαρμελάδα μήλου αρωματισμένη με γλυκάνισο και ζεστό μέλι. Κυριάρχησε η έντονη γεύση του τυριού, η μαρμελάδα ήταν σε μικρή ποσότητα. Περισσότερο ξεχώρισαν τα κομματάκια μήλου από αυτή. Η κρούστα δεν ήταν πολύ τραγανή, ζυμαρένια θα την έλεγα.
Όπως είναι λογικό, ήταν αδύνατον να δοκιμάσω από 10 κυρίως πιάτα, έχω άποψη όμως για τα εξής:
– Πίτσα με βουβαλίσια μοτσαρέλα μπουράτα και μορταδέλα, στα 15 ευρώ. Τα υπόλοιπα υλικά ήταν η σάλτσα ντομάτας, καπνιστά ντοματίνια, πέστο βασιλικού και φιστίκι. Χορταστική σε όψη, γεύση αλλά και ποσότητα! Η μοτσαρέλα έδινε μια αίσθηση δροσιάς στην κορυφή της πίτσα. Ωραίος συνδυασμός υλικών που έδεναν μεταξύ τους. Η ζύμη λεπτή, ιταλική … άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
– Ριζότο μιλανέζε με οσομπούκο, στα 15 ευρώ. Ριζότο με αργομαγειρεμένο κότσι, σαφράν, κρέμα παρμεζάνας και βούτυρο. Πολύ έντονη αίσθηση του σαφράν που επισκίαζε το αποτέλεσμα. Πολύ νόστιμα κομμάτια κρέατος, ζουμερότατα και γευστικά. Οπτικά πολύ όμορφο πιάτο, γευστικά όχι τόσο.
– Ραβιόλια κατσατόρα με μανιτάρια πορτσίνι, στα 15.5 ευρώ. Ραβιόλια γεμιστά με βασιλομανίταρα και τυρί ρικότα, ψαχνό από ραγού κόκορα, αφρό πεκορίνο και φρέσκια τρούφα. Μοσχομυριστό πιάτο λόγω της τρούφας, με πλούσια γέμιση. Πληθωρικό πιάτο, στα όρια του ρουστίκ. Εδώ, η σάλτσα και τα υπόλοιπα υλικά δεν ήταν καθόλου τσιγκούνικα.
– Φετουτσίνι αλφρέντο με κοτόπουλο, στα 13.5 ευρώ. Στήθος κοτόπουλου μαγειρεμένο στον ζωμό του με κρέμα γάλακτος, parmigiano reggiano και ποικιλία μανιταριών σε ελαφρύ κάπνισμα. Σε γενικές γραμμές άρεσε, το κοτόπουλο με τα μανιτάρια ταίριαξαν, χωρίς να υπερκαλύπτονται από την κρέμα γάλακτος ώστε να μπουχτίσεις.
⚠️ Εντυπωσιακή σε όψη ήταν η πίτσα Trovatore που είχε την μορφή αστεριού, κάτι που είχα συναντήσει σε παλιότερο ταξίδι μου στην Σικελία.
Για το τέλος, δεν επιλέξαμε γλυκά οπότε έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς! Μας κέρασαν όμως ευγενικά, για να αλλάξουμε γεύση, πανακότα με φράουλα, πανακότα με cookies και σεμιφρέντο περιχυμένο από κόκκινα φρούτα. Νόστιμα, χωρίς κάτι περισσότερο από αυτό που υπόσχονταν. Ξεχώρισα το σεμιφρέντο λόγω υφής.
Το τελικό κόστος ανά άτομο ανήλθε σχεδόν στα 23 ευρώ. Συνολικά δοκιμάσαμε με απόλυτους αριθμούς:
6 ορεκτικά
10 κυρίως πιάτα
Κουβέρ με τα φοκατσάκια
4 μπουκάλια νερό
2 αναψυκτικά
1 μπουκάλι κρασί
3 μπυρες.
Σημειώστε εδώ πως είχαμε και μια μικρή έκπτωση, 4 ευρώ κατ’ άτομο περίπου.
Συμπερασματικά, το Trovatore αποτελεί μια καλή επιλογή εξόδου για πιο formal καταστάσεις. Πολύ όμορφος χώρος που μπορεί κάποιος να τον επισκεφθεί ακόμη και για κοκτέιλ. Το φαγητό και η εξυπηρέτηση είναι σε καλό επίπεδο, σίγουρα όμως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Όπως και οι τιμές, αν και με τη γενικότερη ακρίβεια που επικρατεί μπορούν να “δικαιολογηθούν” μερικώς.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Στο IL TROVATORE έχω πάει δύο φορές, χωρίς να ενθουσιαστώ για να είμαι ειλικρινής. Την πρώτη φορά, η παραγγελία ήταν μικρή, οπότε θεώρησα οτι μια αναφορά θα ήταν τουλάχιστον άδικη, οπότε έψαχνα την ευκαιρία για να ξανά παω. Και όταν τη βρήκα, έπεσα σε προκαθορισμένο μενού. Άμα δε σε θέλει, μην το παλεύεις.
Το μενού είχε αρκετά πιάτα, χωρίς ωστόσο να ξεχωρίσω κάποιο ως πραγματικά ξεχωριστό.
Δοκιμάσαμε μπρουσκέτα με πάστα τρούφας, αρκετή σε ποσότητα, και αρκετά καλή σε γεύση, τοματόσουπα με φρέσκα λαχανικά, καλή, αλλά δεν είναι κάτι που θα επέλεγα αν είχα τη δυνατότητα, καννελλόνι τηγανητό με τυρί, πραγματικά αδιάφορο, χωρίς καμία γεύση, μια σαλάτα παντζάρι με dressing εσπεριδοειδών, δε δοκίμασα γιατί δε μου αρέσει το παντζάρι, αλλά η παρέα δεν ενθουσιάστηκε, και απο κυρίως δοκιμάσαμε φιλετάκια ψαρονέφρι με κρέμα πατάτας, με το κρέας πραγματικά αδιάφορο, και η οποιαδήποτε σως να μη σώζει την κατάσταση και ραβιόλι με κιμά μανιταριών, το οποίο ήταν αρκετά καλό και ωραίο γευστικά.
Στα εξτρα απο το μενού δοκιμάσαμε πίτσα, με αλλαντικά και μανιτάρια, ωραία ψημένη, και μια σαλάτα caesar με αρκετά κομμάτια κοτόπουλου, τραγανά και γευστικά. Τα γλυκά στο τέλος ήταν μακράν το καλύτερο πιάτο, τα οποία φαγώθηκαν οχι απλά ευχάριστα, αλλά και πολύ γρήγορα. Μαζί με κρασί πληρώσαμε γύρω στα 35 ευρώ το άτομο, που δε θα τα σχολίαζα αν είχα μείνει ευχαριστημένη.
Τι κρατάω?
Καταρχήν οτι πέρασα υπέροχα. Η παρέα που είχε κλείσει το τραπέζι δεν είχε ενημερωθεί οτι είχε μενού, αλλά οκ, αν και δε με ενθουσίασε, δε με εμπόδισε να το δοκιμάσω. Απλά δε μου βγήκε.
Τι άλλο κρατάω? Την εξυπηρέτηση. Ε ναι λοιπόν δικαιωματικά θα τους δώσω τα εύσημα. Ο λόγος? Ευγενικοί και χαμογελαστοί. Μας ρώτησαν αν μας άρεσε ι φαγητό και άκουσαν με υπομονή τα σχόλια μας, τα οποία αποτυπώθηκαν παρα πάνω. Δε στράβωσαν, μας είπαν οτι μπορεί να μη μας ταίριαξαν οι επιλογές του μενού και μας παρότρυναν να ξανα πάμε. Οι κοπέλες είναι απο μόνες τους ένας λόγος για να ξανά πάω.
Κάτι ακόμα? Ο χώρος. Τα πολλά φωτάκια και η όλη ατμόσφαιρα μου αρέσει πολύ. Δεν περιγράφω άλλο.
Και κάτι ακόμα: Το γλυκό ήταν κερασμένο. Να τα λέμε και αυτά.
Γενική διαπίστωση: Σε μαγαζιά που μου έχουν πει καλά σχόλια και έχω πάει σε μέρες με μενού, δε μου έχουν βγει σαν επιλογές. Οπότε, η επιλογή να ξανα πάω είναι δική μου, η απόφαση να πάτε, αποκλειστικά δική σας.
Πολλοί νομίζουν ότι το IL TROVATORE βρίσκεται στη Νέα Σμύρνη, η χωροταξική όμως αλήθεια είναι ότι θα το συναντήσετε μόλις περάσετε τη μεθοριακή γραμμή που χωρίζει τη Νέα Σμύρνη από το Παλαιό Φάληρο. Βρίσκεται σε μια όμορφη, ήσυχη και καταπράσινη γειτονιά, με το επιπλέον πλεονέκτημα ότι το παρκάρισμα κοντά στο μαγαζί δεν αποτελεί mission impossible.
To IL TROVATORE βρίσκεται σε βολική θέση, σ’ ένα τρίστρατο, απέναντι από ένα μικρό πάρκο. Έχει σχήμα ακανόνιστο τραπεζοειδές και αναπτύσσεται σε δύο ή μάλλον τρία επίπεδα: Μια μεγάλη, εντυπωσιακή, άριστα κλιματιζόμενη μέσα αίθουσα, με τους χώρους της κουζίνας και τους μάγειρες επί το έργον στο βάθος. Περιμετρικά γύρω από αυτή βρίσκεται μια πλατιά υπερυψωμένη εξωτερική ζώνη, η οποία φιλοξενεί τα περισσότερα τραπέζια, ενώ γύρω γύρω στο ύψος του δρόμου θα δείτε μια σειρά από τραπέζια με μπόλικο πράσινο και ένα ωραίο σιντριβάνι στην άκρη. Άνεση χώρου λοιπόν, επίπλωση και art de la table ανώτερη του αναμενόμενου – επιπέδου Βορείων Προαστίων ή Κολωνακίου, θα έλεγα – και αντίστοιχα επαρκές προσωπικό, που ξέρει καλά τη δουλειά του.
Πρώτα έφτασαν στο τραπέζι μας, μαζί με το εμφιαλωμένο νεράκι, ένα πανεράκι με τριγωνικές πιτούλες, τραγανές εξωτερικά και μαλακές εσωτερικά, και μια αλοιφή μαλακού τυριού ακουμπισμένη πάνω σε κλασικό ιταλικό pesto. Από κοντά και οι ευμεγέθεις, φροντισμένοι και ευσύνοπτοι κατάλογοι εδεσμάτων τε και ποτών. Την πρώτη φορά θα χρειαστείτε κάποια ώρα μέχρι να προσανατολιστείτε, η ανάγνωση όμως αξίζει τον κόπο. Θα σας εντυπωσιάσει κυρίως η ποικιλία των υλικών.
Ξεκινήσαμε με μια σαλάτα caprese (13,50 €), που σε άλλα ιταλικά εστιατόρια αναφέρεται συχνά ως burrata, με μια σφαίρα μαλακού βουβαλίσιου λευκού τυριού επάνω σε ψιλοκομμένα μαριναρισμένα ντοματίνια διαφόρων ειδών, εννοείται με – τι άλλο; – μπόλικο pesto. Εδώ σημειώθηκε το μοναδικό φάουλ στο σέρβις, γιατί, πριν καλά καλά τελειώσουμε και βάλουμε το μαχαιροπίρουνο σε θέση 16.20, κατέφτασαν αχνιστά τα δύο πιάτα με pasta. Η γυναίκα μου πρωτοτύπησε παραγγέλνοντας ταλιατέλες παντζαριού (!) με γαρίδες, μοσχολέμονο και σάλτσα βανίλιας (17 €), εγώ περιορίστηκα, τρόπος του λέγειν, σε παπαρδέλες del capo (16,50 €), μαγειρεμένες με φιλετάκια μοσχαρίσια, πανσέτα, κρέμα τρούφας, ντοματίνια και flakes παρμεζάνας. Και τα τρία πιάτα του δείπνου μας, ειδικά το δικό μου, βαθμολογήθηκαν με «άριστα». Εννοείται ότι υπάρχουν όλων των ειδών οι πίτσες, πιάτα με κρέας και ψάρι, ποικιλία επαρκής για πάμπολλες επισκέψεις στο IL TROVATORE.
Για επιδόρπιο πήραμε, όπως συνηθίζουμε στην πρώτη επίσκεψη σε ιταλικό εστιατόριο, ένα tiramisu (8,50 €). Μας ήρθε ένα μεγάλο μπολ με κλασική μους μασκαρπόνε με καφέ και σαβαγιάρ βουτηγμένα σε εσπρέσο. Οφείλω να παραδεχτώ ότι το αντίστοιχο γλυκάκι στο έτερο γειτονικό ιταλικό που επισκεπτόμαστε αρκετά συχνά, το MALTAGLIATI, είναι αισθητά καλύτερο, καθότι πιο ελαφρύ και αρωματικό. Μαζί με το tiramisu κεράστηκε μια μικρή panacota με μαρμελάδα βύσσινο, εξαιρετική στη γεύση.
Όσον αφορά τα ποτά, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα κοκτέιλ του μαγαζιού, και πολύ καλά κάναμε. Η γυναίκα μου πήρε ένα κοκτέιλ IL TROVATORE με βάση το γνωστό moscato d’asti και εγώ ένα all classic negroni με τζιν, καμπάρι και βερμούτ. Και τα δύο (9,50 € έκαστο) φτιαγμένα με προσοχή, αποδείχτηκαν ό,τι καλύτερο για την ημέρα που ο καύσωνας χτυπούσε κόκκινο.
Συνολικά πληρώσαμε κάτι παραπάνω από 80 ευρώ και σίγουρα θα ξαναπάμε στο IL TROVATORE, γιατί η συνολική εμπειρία αξίζει τα λεφτά της. Δεν είναι για κάθε μέρα, ίσως ούτε για κάθε σαββατοκύριακο, όμως νιώθεις τόσο άμεση και καλή περιποίηση που λες «χαλάλι τους». Κατά σύμπτωση αύριο βράδυ επίκειται επίσκεψη της συναυλίας του signor Andrea Bocelli στο ΟΑΚΑ, είμαστε σίγουροι ότι θα βιώσουμε μια ακόμα αξέχαστη εμπειρία μέσα σε τρεις μέρες.
Μετά από πολύ κόπο και ανταλλαγή δεκάδων μηνυμάτων στο messenger, καταφέραμε 10 νοματαίοι να επισκεφθούμε ένα βράδυ Τρίτης τον τροβαδούρο. Επιλογή που προκρίθηκε από το Vitello, παρόμοιου ύφους.
Μιας και κατοικώ στην περιοχή, το Trovatore το βλέπω πολύ συχνά λόγω του ότι τις περισσότερες φορές κάνω βόλτες με τον Σέρλοκ. Σχεδόν πάντα το παρατηρούμε να σφύζει από ζωή και πάντα ήταν στην wish list μου.
Το Trovatore είναι αφιερωμένο στον Andrea Bocelli και είναι ένα ακόμη απόκτημα ομίλου οικογένειας που δραστηριοποιείται αρκετά στην περιοχή! Ας πάμε όμως και σε περισσότερες λεπτομέρειες από την επίσκεψή μας!
Την συγκεκριμένη Τρίτη και με κράτηση για τις 22.00 το μαγαζί δεν είχε τρομερή πληρότητα. Ακόμη κι έτσι όμως, είχε μια ζεστασιά από την live μουσική με τραγούδια από την ηθοποιό Πηνελόπη Σεργουνιώτη. Το προβληματάκι ήταν πως βρισκόμασταν πολύ κοντά στο ηχείο και ήταν πιο δυνατά από το αναμενόμενο. Κατά την παραγγελία μας, αντιμετωπίσαμε κάποια μικροπροβλήματα συνεννόησης αλλά στο τέλος τα καταφέραμε.
Όσο για τον χώρο; Επενδύει πολύ στο κρασί, θα παρατηρήσετε πολλές μποτίλιες στον χώρο. Υπάρχει κλεισμένος χώρος με τζαμαρία (σε κόκκινες αποχρώσεις) που παρασκευάζονται τα ζυμάρια. Δυστυχώς, από την πλευρά που καθόμουν δεν είχα καλή οπτική. Σε όποια παρασκευή όμως υπήρχε ζυμάρι, ήταν σφαιράτοι στην εξυπηρέτηση! Σε ό,τι έχει σχέση με σκεύη και τραπεζοκαθίσματα, είναι όλα πολύ καλής ποιότητας, το ίδιο ισχύει και για την καθαριότητα.
Ο κατάλογος επενδύει αρκετά στο κρασί (αμπελώνα Bocelli) και τα κοκτέιλ, με τις μπύρες να μην λείπουν από τον κατάλογο. Σε ό,τι αφορά τα φαγητά, ο κατάλογος είναι επαρκέστατος. Κρύα και ζεστά ορεκτικά, πίτσες και ριζότι, ζυμαρικά (και φρέσκα) και κρεατικά συν ένα πιάτο με σολωμό. Φυσικά δεν λείπουν τα γλυκά που κάποια στιγμή θέλω να τα δοκιμάσω!
Η τιμολόγηση δεν είναι οικονομική αλλά για μια φορά στο τόσο δεν είναι αποτρεπτική. Δεν θα περιγράψω το σύνολο των πιάτων γιατί δεν θα τελειώσω ούτε σε 3 ώρες αλλά και γιατί δεν τα δοκίμασα όλα.
Ξεκινήσαμε με μπύρες Μορέτι 400 μμ ( ~4.5 ευρώ) σε ποτήρι και δικό τους εμφιαλωμένο κόκκινο κρασί (~ 16 ευρώ).
Πολύ δυνατά τα φοκατσάκια από τον ξυλόφουρνό τους με σωσάκια μυρωδικών (1.7 ευρώ το ατομο).
Από ορεκτικά οι επιλογές μας ήταν οι εξης:
– Τηγανιτά ραβιολάκια γεμιστά με κρέμα μασκαρπόνε, στα 8.5 ευρώ. Στα υλικά συγκαταλέγονται η μία στη ντομάτα, ελιά και σάλτσα καπνιστής ντομάτας. Σχετικά διακριτική σάλτσα, χωρίς να αφήνει έντονη καπνίλα. Ωραία αίσθηση ψησίματος στο ραβιόλι όπου μάλλον επισκίαζε την γέμιση που ηταν ελαφριά και σε καμία περίπτωση αλμυρή. 6 μικρά τεμάχια.
– Αραντσίνι, στα 9 ευρώ. Ρυζοκροκέτες γεμιστές με σιτσιλιάνικο ραγού πάνω σε σάλτσα ντομάτας και κρέμα παρμεζάνας. Ξεχώρισαν για την κρούστα τους και δευτερευόντως για τη ζουμερή γέμιση τους. Η σάλτσα ντομάτας δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητή, κυρίως γιατί το σκεύος ήταν αρκετά στενό και περιόριζε την ποσότητα της. Η κρέμα παρμεζάνας ήταν ελάχιστη, σε πολύ λεπτές λωρίδες, κυρίως για τη διακόσμηση.
– Κροκέτες τυριού, στα 8.5 ευρώ. Συνοδεύτηκαν με μαρμελάδα μήλου αρωματισμένη με γλυκάνισο και ζεστό μέλι. Κυριάρχησε η έντονη γεύση του τυριού, η μαρμελάδα ήταν σε μικρή ποσότητα. Περισσότερο ξεχώρισαν τα κομματάκια μήλου από αυτή. Η κρούστα δεν ήταν πολύ τραγανή, ζυμαρένια θα την έλεγα.
Όπως είναι λογικό, ήταν αδύνατον να δοκιμάσω από 10 κυρίως πιάτα, έχω άποψη όμως για τα εξής:
– Πίτσα με βουβαλίσια μοτσαρέλα μπουράτα και μορταδέλα, στα 15 ευρώ. Τα υπόλοιπα υλικά ήταν η σάλτσα ντομάτας, καπνιστά ντοματίνια, πέστο βασιλικού και φιστίκι. Χορταστική σε όψη, γεύση αλλά και ποσότητα! Η μοτσαρέλα έδινε μια αίσθηση δροσιάς στην κορυφή της πίτσα. Ωραίος συνδυασμός υλικών που έδεναν μεταξύ τους. Η ζύμη λεπτή, ιταλική … άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
– Ριζότο μιλανέζε με οσομπούκο, στα 15 ευρώ. Ριζότο με αργομαγειρεμένο κότσι, σαφράν, κρέμα παρμεζάνας και βούτυρο. Πολύ έντονη αίσθηση του σαφράν που επισκίαζε το αποτέλεσμα. Πολύ νόστιμα κομμάτια κρέατος, ζουμερότατα και γευστικά. Οπτικά πολύ όμορφο πιάτο, γευστικά όχι τόσο.
– Ραβιόλια κατσατόρα με μανιτάρια πορτσίνι, στα 15.5 ευρώ. Ραβιόλια γεμιστά με βασιλομανίταρα και τυρί ρικότα, ψαχνό από ραγού κόκορα, αφρό πεκορίνο και φρέσκια τρούφα. Μοσχομυριστό πιάτο λόγω της τρούφας, με πλούσια γέμιση. Πληθωρικό πιάτο, στα όρια του ρουστίκ. Εδώ, η σάλτσα και τα υπόλοιπα υλικά δεν ήταν καθόλου τσιγκούνικα.
– Φετουτσίνι αλφρέντο με κοτόπουλο, στα 13.5 ευρώ. Στήθος κοτόπουλου μαγειρεμένο στον ζωμό του με κρέμα γάλακτος, parmigiano reggiano και ποικιλία μανιταριών σε ελαφρύ κάπνισμα. Σε γενικές γραμμές άρεσε, το κοτόπουλο με τα μανιτάρια ταίριαξαν, χωρίς να υπερκαλύπτονται από την κρέμα γάλακτος ώστε να μπουχτίσεις.
⚠️ Εντυπωσιακή σε όψη ήταν η πίτσα Trovatore που είχε την μορφή αστεριού, κάτι που είχα συναντήσει σε παλιότερο ταξίδι μου στην Σικελία.
Για το τέλος, δεν επιλέξαμε γλυκά οπότε έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς! Μας κέρασαν όμως ευγενικά, για να αλλάξουμε γεύση, πανακότα με φράουλα, πανακότα με cookies και σεμιφρέντο περιχυμένο από κόκκινα φρούτα. Νόστιμα, χωρίς κάτι περισσότερο από αυτό που υπόσχονταν. Ξεχώρισα το σεμιφρέντο λόγω υφής.
Το τελικό κόστος ανά άτομο ανήλθε σχεδόν στα 23 ευρώ. Συνολικά δοκιμάσαμε με απόλυτους αριθμούς:
6 ορεκτικά
10 κυρίως πιάτα
Κουβέρ με τα φοκατσάκια
4 μπουκάλια νερό
2 αναψυκτικά
1 μπουκάλι κρασί
3 μπυρες.
Σημειώστε εδώ πως είχαμε και μια μικρή έκπτωση, 4 ευρώ κατ’ άτομο περίπου.
Συμπερασματικά, το Trovatore αποτελεί μια καλή επιλογή εξόδου για πιο formal καταστάσεις. Πολύ όμορφος χώρος που μπορεί κάποιος να τον επισκεφθεί ακόμη και για κοκτέιλ. Το φαγητό και η εξυπηρέτηση είναι σε καλό επίπεδο, σίγουρα όμως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Όπως και οι τιμές, αν και με τη γενικότερη ακρίβεια που επικρατεί μπορούν να “δικαιολογηθούν” μερικώς.
Ευχαρίστως θα πήγαινα ξανά!