Βρέθηκα για προσωπικό λόγο στη ευρύτερη περιοχή με συγγενικό μου πρόσωπο, και
μου πρότεινε να κάτσουμε για φαγητό μεσημέρι καθημερινής. Το μαγαζί, καθώς και η
περιοχή, παντελώς άγνωστα σε μένα, ο συγγενής μου, όμως το ήξερε. Πρόκειται για ένα
χώρο σε γκρι αποχρώσεις, με άνετα τραπέζια, με αποστάσεις το καθένα, και αυτό από
μόνο του, του προσδίδει μια ιδιωτικότητα. Ένα πολύ ωραίο μπαρ δεσπόζει στη μέση,
και εντύπωση μου έκανε το κελάρι στην πάνω δεξιά μεριά με τα μπουκάλια κρασί.
Ωραία χαμηλή μουσική, να μπορώ να μιλήσω και πράσινα φυτά συνθέτουν ένα πολύ
ωραίο décor. Η εξυπηρέτηση πολύ ευγενική και χαμογελαστή, στους χρόνους της, η
κουζίνα αρκετά καλή, και εντύπωση μου έκαναν ότι τα παιδιά στην εξυπηρέτηση φοράνε
στολή.
Ο κατάλογος αρκετά εκτενής και με πολλές επιλογές, από σαλάτες και ορεκτικά, μέχρι
κρεατικά, ζυμαρικά και ριζότο. Εμείς δοκιμάσαμε μια σαλάτα ανάμεικτη με πράσινα
λαχανικά, ντοματίνια, ψητό φιλέτο κοτόπουλο, flakes παρμεζάνας και βινεγκρετ μελιού.
Το κομμάτι κοτόπουλο ήταν πολύ γευστικό, μαγειρεμένο πιθανά με κάποια μπαχαρικά.
Μπορεί να είχε μαγειρευτεί την προηγούμενη, αλλά ήταν ωραίο. Από κυρίως πιάτα
δοκιμάσαμε σπαγγέτι αματριτσιάνα, που ήταν πολύ ωραία, αλλά στο τέλος άφηναν λίγη
λαδίλα παραπάνω, στερώντας το τέλειο. Η συγγενής μου δοκίμασε ριζότο με λαχανικά,
λίγο τροποποιημένο από αυτό του καταλόγου, καθώς το κανονικό περιείχε προσούτο
που η ίδια δε θέλει να το βλέπει. Το ριζότο περιείχε μανιτάρια και σπαράγγια, ίσως ένα
κλικ παραπάνω βρασμένα από το κανονικό, αλλά το πιάτο ήταν στο σύνολο του σωστά
χυλωμένο και καλό. Στο τέλος πρόσεξα ότι δεν άφησε τίποτα. Για κέρασμα μας
πρόσφεραν μαστίχα και γλυκό πανακότα, το οποίο έκλεισε το γεύμα με τον καλύτερο
δυνατό τρόπο.
Για όλα αυτά μαζί με τα ψωμάκια με το ντιπ στην αρχή και ένα μπουκάλι νερό,
πληρώσαμε 38 ευρώ. Η συνολική εμπειρία ήταν πολύ θετική και έμεινα
ενθουσιασμένος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι φθηνό. Συμπεριλαμβάνοντας όμως
χώρο και εξυπηρέτηση, το πρόσημο είναι με τα βεβαιότητας θετικό. Σε επόμενη
επίσκεψη στην περιοχή θα το ξανά προτιμήσω.
Τι να είχε, άραγε, στο μυαλό του ο ιδιοκτήτης όταν έδινε αυτό το όνομα ποτέ δεν έμαθα, αυτό, όμως, που ξέρω σίγουρα, είναι ότι του έδωσε ταυτότητα.
Πρόκειται για ένα all day cafe και wine restaurant, με σαφή διαχωρισμό στις ώρες που εξυπηρετεί το κάθε τι και, μάλιστα, με μεγάλη επιτυχία.
Επισκέφθηκα το μαγαζί, λόγω εργασιακής εντοπιότητας, σχεδόν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Περίοικοι και εργαζόμενοι, κάθε λογής, από τη γύρω περιοχή του έδειξαν, άμεσα κι έμπρακτα, την προτίμηση και τον σεβασμό τους , με τις επισκέψεις τους, ειδικά στην αρχή, τις πρωινές ώρες για καφέ και σνακ. Το μεσημέρι προσφέρει φαγητό με μια κουζίνα η οποία, συνεχώς, πειραματίζεται, ενώ φαίνεται ότι δίνουν ευκαιρίες και σε ανερχόμενους σεφ. Το βράδυ όμως αλλάζει πραγματικά πρόσωπο. Μεταμορφώνεται σε ένα πραγματικό wine restaurant σε μια πολυσύχναστη περιοχή, εύκολα προσβάσιμη, λόγω εγγύτητας του μετρό.
Ο χώρος είναι σε αποχρώσεις του γκρι, και έχει ένα μίνιμαλ βιομηχανικό στυλ. Πρόσφατα επεκτάθηκε και μεγάλωσε, σε μια περίοδο, που λόγω covid-19 οι αποστάσεις είναι κάτι περισσότερο από υποχρεωτικές και αναγκαίες. Φαίνεται πάντως ότι υιοθέτησαν απόλυτα τις επιτακτικές ανάγκες της εποχής και αντέδρασαν άμεσα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το application με το logo του μαγαζιού όπου κάποιος που δε θέλει να ακουμπήσει το μενού, έχει τη δυνατότητα να το διαβάσει από εκεί.
Όσον αφορά στο γευστικό κομμάτι, μπορώ να πω ότι με έχει ενθουσιάσει και συνεχίζει να με εκπλήσσει. Στην πιο πρόσφατη επίσκεψη ήμασταν δύο άτομα και δοκιμάσαμε τα εξής:
Σαλάτα Αφροδίτη με έμφαση στα σύκα, τα φιστίκια Αιγίνης και γλυκιά σος. Μαρούλι και κομμάτια τυριού συνέθεσαν το υπόλοιπο πιάτο. Η ποσότητα επαρκής για δύο άτομα, ακόμα και για περισσότερα. Εμένα, προσωπικά, μου άρεσε, γιατί ταιριάζει στις γεύσεις μου η γλυκιά πινελιά στις σαλάτες.
Μανιτάρια portobello με σος απο μπαλσάμικο με μέλι, τα οποία ήταν εξαιρετικά ψημένα με τη σος να δένει απόλυτα.
Από τα κυρίως πιάτα δοκιμάσαμε picanha μέτρια ψημένη, καθ υπόδειξη του σεφ, η οποία ήρθε σε μεγάλο ξύλινο δίσκο και συνοδευόταν από πατάτες ψητές. Το κρέας εξαιρετικό πράγματι, με το αλάτι και τα, ελάχιστα, μυρωδικά, να βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία, προκειμένου να μην καλύψουν τη γεύση του κρέατος.
Το δεύτερο κυρίως πιάτο ήταν οι παπαρδέλες με καραβίδα. Το αξιοσημείωτο αυτού του πιάτου ήταν ότι σερβίρεται μεν με μια τεράστια καραβίδα στη μέση, αλλά μέσα στα ζυμαρικά υπάρχουν διάσπαρτα μικρά κομματάκια από καραβίδα, κάνοντας, από μόνο του το πιάτο να αποπνέει θαλάσσια αύρα! Τα ζυμαρικά ήταν βρασμένα, ακριβώς, όσο πρέπει, αν και πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα και για πιο βρασμένα αν κάποιος το επιθυμεί και το ζητήσει.
Στο τέλος μας κέρασαν γλυκάκι πανακότα, και έναν espresso έτσι ώστε να κλείσουμε να κλείσουμε όμορφα το δείπνο μας.
Πληρώσαμε περίπου 30 ευρώ το άτομο, και πραγματικά μείναμε πολύ ευχαριστημένοι. Αν κρίνω από τον κατάλογο και τις τιμές, μία μέση τιμή κυμαίνεται γύρω στα 20-25 κατ άτομο. Αν κρίνω τον χώρο, την εξυπηρέτηση, και το, τελικό, γευστικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι είναι ένα value for money μαγαζί.
Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερα επαινετική μνεία στην εξυπηρέτηση, παρατηρώντας ότι εκτός από ευγενικοί και γελαστοί είναι άψογοι επαγγελματίες. Μου έκανε άριστη εντύπωση, ότι καταρχήν, φορούν όλοι στολή και είναι άμεσοι κι αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, χωρίς να χαζολογούν σε κινητά ή να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αν πρέπει να κάνω μια παρατήρηση, προς βελτίωση, αυτή αφορά στους χρόνους της κουζίνας τα πρωινά που μπορεί να καθυστερήσει λίγο παραπάνω από το αναμενόμενο.
Παρόλα αυτά είναι τίμιο μαγαζί και το προτείνω για φαγητό με φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, ακόμα, και για επαγγελματικούς λόγους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Βρέθηκα για προσωπικό λόγο στη ευρύτερη περιοχή με συγγενικό μου πρόσωπο, και
μου πρότεινε να κάτσουμε για φαγητό μεσημέρι καθημερινής. Το μαγαζί, καθώς και η
περιοχή, παντελώς άγνωστα σε μένα, ο συγγενής μου, όμως το ήξερε. Πρόκειται για ένα
χώρο σε γκρι αποχρώσεις, με άνετα τραπέζια, με αποστάσεις το καθένα, και αυτό από
μόνο του, του προσδίδει μια ιδιωτικότητα. Ένα πολύ ωραίο μπαρ δεσπόζει στη μέση,
και εντύπωση μου έκανε το κελάρι στην πάνω δεξιά μεριά με τα μπουκάλια κρασί.
Ωραία χαμηλή μουσική, να μπορώ να μιλήσω και πράσινα φυτά συνθέτουν ένα πολύ
ωραίο décor. Η εξυπηρέτηση πολύ ευγενική και χαμογελαστή, στους χρόνους της, η
κουζίνα αρκετά καλή, και εντύπωση μου έκαναν ότι τα παιδιά στην εξυπηρέτηση φοράνε
στολή.
Ο κατάλογος αρκετά εκτενής και με πολλές επιλογές, από σαλάτες και ορεκτικά, μέχρι
κρεατικά, ζυμαρικά και ριζότο. Εμείς δοκιμάσαμε μια σαλάτα ανάμεικτη με πράσινα
λαχανικά, ντοματίνια, ψητό φιλέτο κοτόπουλο, flakes παρμεζάνας και βινεγκρετ μελιού.
Το κομμάτι κοτόπουλο ήταν πολύ γευστικό, μαγειρεμένο πιθανά με κάποια μπαχαρικά.
Μπορεί να είχε μαγειρευτεί την προηγούμενη, αλλά ήταν ωραίο. Από κυρίως πιάτα
δοκιμάσαμε σπαγγέτι αματριτσιάνα, που ήταν πολύ ωραία, αλλά στο τέλος άφηναν λίγη
λαδίλα παραπάνω, στερώντας το τέλειο. Η συγγενής μου δοκίμασε ριζότο με λαχανικά,
λίγο τροποποιημένο από αυτό του καταλόγου, καθώς το κανονικό περιείχε προσούτο
που η ίδια δε θέλει να το βλέπει. Το ριζότο περιείχε μανιτάρια και σπαράγγια, ίσως ένα
κλικ παραπάνω βρασμένα από το κανονικό, αλλά το πιάτο ήταν στο σύνολο του σωστά
χυλωμένο και καλό. Στο τέλος πρόσεξα ότι δεν άφησε τίποτα. Για κέρασμα μας
πρόσφεραν μαστίχα και γλυκό πανακότα, το οποίο έκλεισε το γεύμα με τον καλύτερο
δυνατό τρόπο.
Για όλα αυτά μαζί με τα ψωμάκια με το ντιπ στην αρχή και ένα μπουκάλι νερό,
πληρώσαμε 38 ευρώ. Η συνολική εμπειρία ήταν πολύ θετική και έμεινα
ενθουσιασμένος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι φθηνό. Συμπεριλαμβάνοντας όμως
χώρο και εξυπηρέτηση, το πρόσημο είναι με τα βεβαιότητας θετικό. Σε επόμενη
επίσκεψη στην περιοχή θα το ξανά προτιμήσω.
Τι να είχε, άραγε, στο μυαλό του ο ιδιοκτήτης όταν έδινε αυτό το όνομα ποτέ δεν έμαθα, αυτό, όμως, που ξέρω σίγουρα, είναι ότι του έδωσε ταυτότητα.
Πρόκειται για ένα all day cafe και wine restaurant, με σαφή διαχωρισμό στις ώρες που εξυπηρετεί το κάθε τι και, μάλιστα, με μεγάλη επιτυχία.
Επισκέφθηκα το μαγαζί, λόγω εργασιακής εντοπιότητας, σχεδόν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Περίοικοι και εργαζόμενοι, κάθε λογής, από τη γύρω περιοχή του έδειξαν, άμεσα κι έμπρακτα, την προτίμηση και τον σεβασμό τους , με τις επισκέψεις τους, ειδικά στην αρχή, τις πρωινές ώρες για καφέ και σνακ. Το μεσημέρι προσφέρει φαγητό με μια κουζίνα η οποία, συνεχώς, πειραματίζεται, ενώ φαίνεται ότι δίνουν ευκαιρίες και σε ανερχόμενους σεφ. Το βράδυ όμως αλλάζει πραγματικά πρόσωπο. Μεταμορφώνεται σε ένα πραγματικό wine restaurant σε μια πολυσύχναστη περιοχή, εύκολα προσβάσιμη, λόγω εγγύτητας του μετρό.
Ο χώρος είναι σε αποχρώσεις του γκρι, και έχει ένα μίνιμαλ βιομηχανικό στυλ. Πρόσφατα επεκτάθηκε και μεγάλωσε, σε μια περίοδο, που λόγω covid-19 οι αποστάσεις είναι κάτι περισσότερο από υποχρεωτικές και αναγκαίες. Φαίνεται πάντως ότι υιοθέτησαν απόλυτα τις επιτακτικές ανάγκες της εποχής και αντέδρασαν άμεσα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το application με το logo του μαγαζιού όπου κάποιος που δε θέλει να ακουμπήσει το μενού, έχει τη δυνατότητα να το διαβάσει από εκεί.
Όσον αφορά στο γευστικό κομμάτι, μπορώ να πω ότι με έχει ενθουσιάσει και συνεχίζει να με εκπλήσσει. Στην πιο πρόσφατη επίσκεψη ήμασταν δύο άτομα και δοκιμάσαμε τα εξής:
Σαλάτα Αφροδίτη με έμφαση στα σύκα, τα φιστίκια Αιγίνης και γλυκιά σος. Μαρούλι και κομμάτια τυριού συνέθεσαν το υπόλοιπο πιάτο. Η ποσότητα επαρκής για δύο άτομα, ακόμα και για περισσότερα. Εμένα, προσωπικά, μου άρεσε, γιατί ταιριάζει στις γεύσεις μου η γλυκιά πινελιά στις σαλάτες.
Μανιτάρια portobello με σος απο μπαλσάμικο με μέλι, τα οποία ήταν εξαιρετικά ψημένα με τη σος να δένει απόλυτα.
Από τα κυρίως πιάτα δοκιμάσαμε picanha μέτρια ψημένη, καθ υπόδειξη του σεφ, η οποία ήρθε σε μεγάλο ξύλινο δίσκο και συνοδευόταν από πατάτες ψητές. Το κρέας εξαιρετικό πράγματι, με το αλάτι και τα, ελάχιστα, μυρωδικά, να βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία, προκειμένου να μην καλύψουν τη γεύση του κρέατος.
Το δεύτερο κυρίως πιάτο ήταν οι παπαρδέλες με καραβίδα. Το αξιοσημείωτο αυτού του πιάτου ήταν ότι σερβίρεται μεν με μια τεράστια καραβίδα στη μέση, αλλά μέσα στα ζυμαρικά υπάρχουν διάσπαρτα μικρά κομματάκια από καραβίδα, κάνοντας, από μόνο του το πιάτο να αποπνέει θαλάσσια αύρα! Τα ζυμαρικά ήταν βρασμένα, ακριβώς, όσο πρέπει, αν και πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα και για πιο βρασμένα αν κάποιος το επιθυμεί και το ζητήσει.
Στο τέλος μας κέρασαν γλυκάκι πανακότα, και έναν espresso έτσι ώστε να κλείσουμε να κλείσουμε όμορφα το δείπνο μας.
Πληρώσαμε περίπου 30 ευρώ το άτομο, και πραγματικά μείναμε πολύ ευχαριστημένοι. Αν κρίνω από τον κατάλογο και τις τιμές, μία μέση τιμή κυμαίνεται γύρω στα 20-25 κατ άτομο. Αν κρίνω τον χώρο, την εξυπηρέτηση, και το, τελικό, γευστικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι είναι ένα value for money μαγαζί.
Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερα επαινετική μνεία στην εξυπηρέτηση, παρατηρώντας ότι εκτός από ευγενικοί και γελαστοί είναι άψογοι επαγγελματίες. Μου έκανε άριστη εντύπωση, ότι καταρχήν, φορούν όλοι στολή και είναι άμεσοι κι αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, χωρίς να χαζολογούν σε κινητά ή να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αν πρέπει να κάνω μια παρατήρηση, προς βελτίωση, αυτή αφορά στους χρόνους της κουζίνας τα πρωινά που μπορεί να καθυστερήσει λίγο παραπάνω από το αναμενόμενο.
Παρόλα αυτά είναι τίμιο μαγαζί και το προτείνω για φαγητό με φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, ακόμα, και για επαγγελματικούς λόγους.