Επιστροφή από ταξίδι του μέλιτος, προσαρμογή στην πραγματικότητα και νομοτελειακά έρχεται η στιγμή της εξόδου. Ελέγχω διαδικτυακά τις πιθανές επιλογές και κλείνω τελικά μέσω E-restaurants στην Κάππαρη, στα Πετράλωνα.
Συστήνεται ως νεοταβέρνα, λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια, ενώ υπάρχει πλέον και δεύτερο κατάστημα με την επωνυμία τους σε άλλη περιοχή.
Τρίτη βράδυ 21.30, το παρκάρισμα στην περιοχή αρκετά δύσκολο, και οι κύκλοι αμέτρητοι. Μετά από 20-25 λεπτά, τελικά παρκάρουμε κάπου πιο μακριά και περπατάμε με τα πόδια.
Μπαίνοντας, θα συναντήσεις 2 χώρους. Τον αμιγώς κλειστό όπου συνορεύει με την κουζίνα, και τον “εξωτερικό” που είναι κλεισμένος με νάυλον. Οι περισσότεροι θαμώνες, ουκ ολίγοι, δειπνούσαν στον εξωτερικό. Εμείς, κατευθυνθήκαμε στα ενδότερα, όπου υπήρξε ακόμη μια γυναικοπαρέα. Για βράδυ καθημερινής, η πληρότητα ήταν ικανοποιητική.
Λαμβάνουμε καταλόγους, ενημερωνόμαστε πλήρως στο εξώφυλλο γύρω από την έννοια της λέξης που έδωσε την ονομασία στο κατάστημα και πληροφορούμαστε για τον λόγο ύπαρξής της στις συνταγές, ακόμη και στα γιατροσόφια!
Η εξυπηρέτηση κρίνεται γρήγορη, τυπικά ευγενική από νεαρά παιδιά. Δεν μας προβλημάτισε σε κάτι. Κάνουν τη δουλειά τους καλά και αυτό αρκεί. Αν πρέπει να γκρινιάξω για κάτι, αυτό είναι το εμφιαλωμένο νερό που δεν ερωτηθήκαμε αλλά και μια μικρή αναντιστοιχία στις τιμές καταλόγου και απόδειξης. Όχι κάτι το τρομερό όμως.
Σε ό,τι αφορά την αισθητική του χώρου, θα καθίσετε σε λευκές ψάθινες καρέκλες, θα δειπνήσετε σε χάρτινα σουπλά και θα γευτείτε τους μεζέδες τους σε μεγάλα, βαριά πιάτα. Τα μικρά που είναι στρωμένα ως βοηθητικά, είναι σε σκούρο πράσινο χρώμα. Στους τοίχους κυριαρχούν κάδρα με φωτογραφίες μιας άλλης εποχής. Δεν θα ακούσετε και πολύ σύγχρονα τραγούδια, θα παρατηρήσετε όμως και κάθε λογής αντικείμενα … από κατσαρόλες μέχρι κιθάρες.
Σε ό,τι αφορά το μενού τώρα, δεν θα δοκιμάσετε μοριακή κουζίνα, ούτε κάποια πρωτότυπη συνταγή. Υπάρχει πληθώρα επιλογών σε ορεκτικά, σαλάτες, κρεατικά και θαλασσινά. Προσφέρουν κάποια λίγα πιάτα τύπου πάστα και ριζότο. Μπύρες, κρασιά, ούζα και τσίπουρα κανονικά. Ξέχασα να αναφέρω ότι έχουν στήλη με παρασκευές στην κατσαρόλα! Αξίζει να αναφερθεί ότι οι μερίδες είναι αρκετά ικανοποιητικές. Η αλήθεια είναι πως η αρχική εντύπωση ήταν ότι θα πάρουμε πακέτο για το σπίτι!
Η άποψή μας είναι πως 4 πιάτα για ένα ζευγάρι θα φανούν υπεραρκετά. Δοκιμάσαμε τα εξής:
– Ρεβύθια με ψητό λάχανο, μπέϊκον και παρμεζάνα, στα 8 ευρώ. Ισορροπημένη γεύση, έξυπνη ιδέα, μεγάλη μερίδα. Το λάχανο γευστικά ήταν λιγότερο αισθητό από τα υπόλοιπα υλικά. Όσοι αρέσκονται στα ρεβύθια θα ικανοποιηθούν.
– Μανούρι σε φύλλο με μέλι και σουσάμι, στα 8 ευρώ. Ολοστρόγγυλη παρασκευή με ωραιά αισθήση στο ζυμάρι. Γευστικότατο μέλι που χρειάζεται ώστε να συνδυαστεί με την ουδέτερη γεύση του τυριού.
– Λουκάνικο γεμιστό με φέτα και ντομάτα, στα 8.5 ευρώ. Κατά την είσοδό μας στο κατάστημα είχα παρατηρήσει την μεγάλη ποσότητα που είχε καταφθάσει ήδη σε τραπέζι θαμώνων. Το ίδιο συνέβη και στην δική μας περίπτωση. Κατέφθασαν τρία μεγαλούτσικα τεμάχια που συνοδεύονταν από λίγη πρασινάδα, στρογγυλές πατάτες τηγανητές και μουστάρδα. Πολύ γευστικό, παραδόξως καθόλου βαρύ. Το τυρί ήταν αρκετά αισθητό στη γέμιση αλλά η ντομάτα όχι.
– Φρυγαδέλι, στα 10 ευρώ. Παραδοσιακό έδεσμα που το τιμάμε κυρίως το Πάσχα. Κομμάτια συκωτιού που τυλίγονται σε μπόλια. Ικανοποιητική ποσότητα 5 τεμαχίων που συνοδεύονται από την ίδια πρασινάδα και τις ίδιες στρογγυλές τηγανητές πατάτες! Αν και “δυσκολο” πιάτο για τη σύζυγό μου, το τίμησε ιδιαιτέρως! Αυτό οφείλεται στα μπόλια. Παράδοξο μεν, αληθινό δε.
– Ημίγλυκο κρασί στα 4.5 ευρώ, εύγευστο και ελαφρύ, κατέβαινε σαν νερό.
Μαζί με τα κουβέρ, πληρώσαμε ακριβώς 45 ευρώ.
Συμπερασματικά, είχαμε μια όμορφη βραδιά με κόστος εντός επιτρεπτών ορίων με βάση αυτά που δοκιμάσαμε. Η Κάππαρη αποτελεί μια τίμια πρόταση, ειδικά αν θέλετε να συνδυάσετε το φαγητό με το ποτό. Αν κάποιος από την παρέα μου πρότεινε να κάνουμε επίσκεψη, δε θα έφερνα αντιρρήσεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Επιστροφή από ταξίδι του μέλιτος, προσαρμογή στην πραγματικότητα και νομοτελειακά έρχεται η στιγμή της εξόδου. Ελέγχω διαδικτυακά τις πιθανές επιλογές και κλείνω τελικά μέσω E-restaurants στην Κάππαρη, στα Πετράλωνα.
Συστήνεται ως νεοταβέρνα, λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια, ενώ υπάρχει πλέον και δεύτερο κατάστημα με την επωνυμία τους σε άλλη περιοχή.
Τρίτη βράδυ 21.30, το παρκάρισμα στην περιοχή αρκετά δύσκολο, και οι κύκλοι αμέτρητοι. Μετά από 20-25 λεπτά, τελικά παρκάρουμε κάπου πιο μακριά και περπατάμε με τα πόδια.
Μπαίνοντας, θα συναντήσεις 2 χώρους. Τον αμιγώς κλειστό όπου συνορεύει με την κουζίνα, και τον “εξωτερικό” που είναι κλεισμένος με νάυλον. Οι περισσότεροι θαμώνες, ουκ ολίγοι, δειπνούσαν στον εξωτερικό. Εμείς, κατευθυνθήκαμε στα ενδότερα, όπου υπήρξε ακόμη μια γυναικοπαρέα. Για βράδυ καθημερινής, η πληρότητα ήταν ικανοποιητική.
Λαμβάνουμε καταλόγους, ενημερωνόμαστε πλήρως στο εξώφυλλο γύρω από την έννοια της λέξης που έδωσε την ονομασία στο κατάστημα και πληροφορούμαστε για τον λόγο ύπαρξής της στις συνταγές, ακόμη και στα γιατροσόφια!
Η εξυπηρέτηση κρίνεται γρήγορη, τυπικά ευγενική από νεαρά παιδιά. Δεν μας προβλημάτισε σε κάτι. Κάνουν τη δουλειά τους καλά και αυτό αρκεί. Αν πρέπει να γκρινιάξω για κάτι, αυτό είναι το εμφιαλωμένο νερό που δεν ερωτηθήκαμε αλλά και μια μικρή αναντιστοιχία στις τιμές καταλόγου και απόδειξης. Όχι κάτι το τρομερό όμως.
Σε ό,τι αφορά την αισθητική του χώρου, θα καθίσετε σε λευκές ψάθινες καρέκλες, θα δειπνήσετε σε χάρτινα σουπλά και θα γευτείτε τους μεζέδες τους σε μεγάλα, βαριά πιάτα. Τα μικρά που είναι στρωμένα ως βοηθητικά, είναι σε σκούρο πράσινο χρώμα. Στους τοίχους κυριαρχούν κάδρα με φωτογραφίες μιας άλλης εποχής. Δεν θα ακούσετε και πολύ σύγχρονα τραγούδια, θα παρατηρήσετε όμως και κάθε λογής αντικείμενα … από κατσαρόλες μέχρι κιθάρες.
Σε ό,τι αφορά το μενού τώρα, δεν θα δοκιμάσετε μοριακή κουζίνα, ούτε κάποια πρωτότυπη συνταγή. Υπάρχει πληθώρα επιλογών σε ορεκτικά, σαλάτες, κρεατικά και θαλασσινά. Προσφέρουν κάποια λίγα πιάτα τύπου πάστα και ριζότο. Μπύρες, κρασιά, ούζα και τσίπουρα κανονικά. Ξέχασα να αναφέρω ότι έχουν στήλη με παρασκευές στην κατσαρόλα! Αξίζει να αναφερθεί ότι οι μερίδες είναι αρκετά ικανοποιητικές. Η αλήθεια είναι πως η αρχική εντύπωση ήταν ότι θα πάρουμε πακέτο για το σπίτι!
Η άποψή μας είναι πως 4 πιάτα για ένα ζευγάρι θα φανούν υπεραρκετά. Δοκιμάσαμε τα εξής:
– Ρεβύθια με ψητό λάχανο, μπέϊκον και παρμεζάνα, στα 8 ευρώ. Ισορροπημένη γεύση, έξυπνη ιδέα, μεγάλη μερίδα. Το λάχανο γευστικά ήταν λιγότερο αισθητό από τα υπόλοιπα υλικά. Όσοι αρέσκονται στα ρεβύθια θα ικανοποιηθούν.
– Μανούρι σε φύλλο με μέλι και σουσάμι, στα 8 ευρώ. Ολοστρόγγυλη παρασκευή με ωραιά αισθήση στο ζυμάρι. Γευστικότατο μέλι που χρειάζεται ώστε να συνδυαστεί με την ουδέτερη γεύση του τυριού.
– Λουκάνικο γεμιστό με φέτα και ντομάτα, στα 8.5 ευρώ. Κατά την είσοδό μας στο κατάστημα είχα παρατηρήσει την μεγάλη ποσότητα που είχε καταφθάσει ήδη σε τραπέζι θαμώνων. Το ίδιο συνέβη και στην δική μας περίπτωση. Κατέφθασαν τρία μεγαλούτσικα τεμάχια που συνοδεύονταν από λίγη πρασινάδα, στρογγυλές πατάτες τηγανητές και μουστάρδα. Πολύ γευστικό, παραδόξως καθόλου βαρύ. Το τυρί ήταν αρκετά αισθητό στη γέμιση αλλά η ντομάτα όχι.
– Φρυγαδέλι, στα 10 ευρώ. Παραδοσιακό έδεσμα που το τιμάμε κυρίως το Πάσχα. Κομμάτια συκωτιού που τυλίγονται σε μπόλια. Ικανοποιητική ποσότητα 5 τεμαχίων που συνοδεύονται από την ίδια πρασινάδα και τις ίδιες στρογγυλές τηγανητές πατάτες! Αν και “δυσκολο” πιάτο για τη σύζυγό μου, το τίμησε ιδιαιτέρως! Αυτό οφείλεται στα μπόλια. Παράδοξο μεν, αληθινό δε.
– Ημίγλυκο κρασί στα 4.5 ευρώ, εύγευστο και ελαφρύ, κατέβαινε σαν νερό.
Μαζί με τα κουβέρ, πληρώσαμε ακριβώς 45 ευρώ.
Συμπερασματικά, είχαμε μια όμορφη βραδιά με κόστος εντός επιτρεπτών ορίων με βάση αυτά που δοκιμάσαμε. Η Κάππαρη αποτελεί μια τίμια πρόταση, ειδικά αν θέλετε να συνδυάσετε το φαγητό με το ποτό. Αν κάποιος από την παρέα μου πρότεινε να κάνουμε επίσκεψη, δε θα έφερνα αντιρρήσεις.