Εισαγωγή άσχετη και γενική.
Ο τρόπος γραφής είναι υποκειμενικός. Καθένας ‘’βγάζει’’ στην κριτική ότι νοιώθει. Όλες αξίζουν, από την απλή και στείρα παράθεση των πιάτων, έως την πολυσύνθετη ανάλυση των συναισθημάτων του chef όταν δημιουργούσε το κοκορέτσι από εντόσθια στρουθοκαμήλου. Ο πιο απλός λόγος είναι, ότι θέλουν χρόνο για να γραφούν.
Ακολουθεί κυρίως θέμα σχετικό.
Λιλιπούτεια η ‘’Κόκκινη Πιπεριά’’ του Χαλανδρίου, αλλά μπήκε speedαριστή στο Χαλάνδρι σαν τα ‘’Φάλτσα μενεξεδιά’’ του Λάκη, εδραιώθηκε και απέκτησε τους fans της. Τη βρίσκεις τα τελευταία χρόνια στον πεζόδρομο της Κατσουλιέρη στη γωνία με Ανδρέα Γκίνη. Από το συγκεκριμένο σημείο έχουν περάσει κατά καιρούς αρκετά μαγαζιά χωρίς να προσθέσουν κάτι ιδιαίτερο στην Χαλανδριανή πιάτσα. Η ‘’Πιπεριά’’ ήρθε και έμεινε.
Το parking στο Χαλάνδρι έχει τα θέματα του. Ιδιαίτερα τώρα που το parking κάτω από την πλατεία αναδομείται. Θέλει υπομονή, επιμονή και tips από ντόπιους. Αν βέβαια ξέρεις που θα κινηθείς, βρίσκεις εύκολα.
Ο χώρος είναι μικρούλης, καθαρός, με ανοιχτή τζαμαρία γύρω-γύρω, τραπεζάκια ξύλινα, ανοιχτόχρωμα, κλασσικά μεζεδοπωλείου, τοποθετημένα και στον πεζόδρομο, καρέκλες σε διάφορα σχέδια, τοίχο στην μια πλευρά σε σκουρόχρωμη απόχρωση του καφέ, διακοσμημένου με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, vintage φωτιστικά και ραφάκια με φυτά, μπαχαρικά και παλιά σκεύη. Τα πολύφωτά του μιας άλλης εποχής. Στην άλλη πλευρά το πάσο και από πίσω η semi – ανοιχτή κουζίνα. Παραδόξως δεν κρυώνεις και έξω να καθίσεις, χειμώνα καιρό.
Την εξυπηρέτηση θα τη χαρακτήριζα τίμια. Χαμογελαστός, ενημερωμένος ο σερβιτόρος, με πολύ καλές προτάσεις. Θεωρώ ότι άλλος ένας θα βοηθήσει αρκετά, ειδικά, σε ώρες αιχμής.
Στην ‘’Πιπεριά’’ θα πας για τα κρεατικά της, αν και διαθέτει και κάποιους φρέσκους θαλασσινούς μεζέδες. Ο κατάλογος με επιλογές μοντέρνου ψητοπωλείου.
Δοκιμάσαμε μια ωραία δροσερή και γευστική σαλάτα με πρασινάδα, μελωμένη sauce, ραπανάκι, ντοματίνια, ξηρούς καρπούς και ανθότυρο.
Οι κροκέτες της κας Κατερίνας, φτιαγμένες στο χέρι, γευστικότατες, με 3 διαφορετικά τυριά μέσα σε ετοιμάζουν για τη συνέχεια. Όχι μόνες τους.
Μαζί με την χειροποίητη τυροκαυτερή όνομα και πράμα τυρένια και καυτερή. Τα σημεία δε, που έτρωγες περισσότερο λιωμένη πιπεριά από φέτα, σε απογείωναν σε dt χρόνο. Η κάψα έφευγε σε συνδυασμό με το γλυκόπιοτο ημίγλυκο κρασί που πίναμε.
Τηγανάκι με 3 μεγάλα καπνιστά λουκάνικα, συνοδεία μπούκοβου και λεμονιού. Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια σε κρύα κλίματα, το λουκάνικο αποτελούσε πάντα τον μεζέ επιλογής μου. Ειδικά το καυτερό και αυτό με το τσιμένι. Κρεατένια με ελάχιστο λίπος, απλά, για το τικ παραπάνω, τσουπωτά και με “γεμάτη” γεύση.
Χειροποίητα κεμπαπάκια Φλώρινας. Ξύλινη τάβλα σερβιρίσματος και πάνω της 7 τεμάχια γευστικών και ζουμερότατων κεμπάπ, συνοδεία κρεμμυδιού, μπούκοβου και χειροποίητου τζατζικιού. Πιάτο χειμωνιάτικο, καθόλου όμως βαρύ και για ζεστό καιρό, που πρέπει να δοκιμάσετε.
Τέλος τηγανιά του τρελού. Μπουκιές χοιρινού, κοτόπουλου και λουκάνικου, πολύχρωμες κομμένες πιπεριές, κρεμμύδι, σβησμένη με ρακόμελο, υπέροχη για βούτες. Must πιάτο για το κέντρο του τραπεζιού.
Δώσαμε 15 ευρώ το άτομο και μας κέρασαν καράφα κρασί, γλυκό μωσαϊκό με sauce σοκολάτας ενώι στρογγυλοποίησαν τον λογαριασμό προς τα κάτω. Εξυπηρέτηση Βορείου Ελλάδος, όπως και τα περισσότερα πιάτα.
Να πάτε πριν χαλάσει ο καιρός αλλά και αργότερα, δε θα κρυώσετε σίγουρα. Να πάτε με μηχανή για να παρκάρετε ακριβώς μπροστά, να γευτείτε ωραίους μεζέδες, να χαζέψετε την περατζάδα και να λύσετε όσα προβλήματα σας απασχολούν.
Τα μέτρα ασφαλείας τηρούνται στο έπακρο και πρόβλημα κανένα. Για μέσα δεν ξέρω γιατί είναι μικρούλι, θα δείξει μελλοντική επίσκεψη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Εισαγωγή άσχετη και γενική.
Ο τρόπος γραφής είναι υποκειμενικός. Καθένας ‘’βγάζει’’ στην κριτική ότι νοιώθει. Όλες αξίζουν, από την απλή και στείρα παράθεση των πιάτων, έως την πολυσύνθετη ανάλυση των συναισθημάτων του chef όταν δημιουργούσε το κοκορέτσι από εντόσθια στρουθοκαμήλου. Ο πιο απλός λόγος είναι, ότι θέλουν χρόνο για να γραφούν.
Ακολουθεί κυρίως θέμα σχετικό.
Λιλιπούτεια η ‘’Κόκκινη Πιπεριά’’ του Χαλανδρίου, αλλά μπήκε speedαριστή στο Χαλάνδρι σαν τα ‘’Φάλτσα μενεξεδιά’’ του Λάκη, εδραιώθηκε και απέκτησε τους fans της. Τη βρίσκεις τα τελευταία χρόνια στον πεζόδρομο της Κατσουλιέρη στη γωνία με Ανδρέα Γκίνη. Από το συγκεκριμένο σημείο έχουν περάσει κατά καιρούς αρκετά μαγαζιά χωρίς να προσθέσουν κάτι ιδιαίτερο στην Χαλανδριανή πιάτσα. Η ‘’Πιπεριά’’ ήρθε και έμεινε.
Το parking στο Χαλάνδρι έχει τα θέματα του. Ιδιαίτερα τώρα που το parking κάτω από την πλατεία αναδομείται. Θέλει υπομονή, επιμονή και tips από ντόπιους. Αν βέβαια ξέρεις που θα κινηθείς, βρίσκεις εύκολα.
Ο χώρος είναι μικρούλης, καθαρός, με ανοιχτή τζαμαρία γύρω-γύρω, τραπεζάκια ξύλινα, ανοιχτόχρωμα, κλασσικά μεζεδοπωλείου, τοποθετημένα και στον πεζόδρομο, καρέκλες σε διάφορα σχέδια, τοίχο στην μια πλευρά σε σκουρόχρωμη απόχρωση του καφέ, διακοσμημένου με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, vintage φωτιστικά και ραφάκια με φυτά, μπαχαρικά και παλιά σκεύη. Τα πολύφωτά του μιας άλλης εποχής. Στην άλλη πλευρά το πάσο και από πίσω η semi – ανοιχτή κουζίνα. Παραδόξως δεν κρυώνεις και έξω να καθίσεις, χειμώνα καιρό.
Την εξυπηρέτηση θα τη χαρακτήριζα τίμια. Χαμογελαστός, ενημερωμένος ο σερβιτόρος, με πολύ καλές προτάσεις. Θεωρώ ότι άλλος ένας θα βοηθήσει αρκετά, ειδικά, σε ώρες αιχμής.
Στην ‘’Πιπεριά’’ θα πας για τα κρεατικά της, αν και διαθέτει και κάποιους φρέσκους θαλασσινούς μεζέδες. Ο κατάλογος με επιλογές μοντέρνου ψητοπωλείου.
Δοκιμάσαμε μια ωραία δροσερή και γευστική σαλάτα με πρασινάδα, μελωμένη sauce, ραπανάκι, ντοματίνια, ξηρούς καρπούς και ανθότυρο.
Οι κροκέτες της κας Κατερίνας, φτιαγμένες στο χέρι, γευστικότατες, με 3 διαφορετικά τυριά μέσα σε ετοιμάζουν για τη συνέχεια. Όχι μόνες τους.
Μαζί με την χειροποίητη τυροκαυτερή όνομα και πράμα τυρένια και καυτερή. Τα σημεία δε, που έτρωγες περισσότερο λιωμένη πιπεριά από φέτα, σε απογείωναν σε dt χρόνο. Η κάψα έφευγε σε συνδυασμό με το γλυκόπιοτο ημίγλυκο κρασί που πίναμε.
Τηγανάκι με 3 μεγάλα καπνιστά λουκάνικα, συνοδεία μπούκοβου και λεμονιού. Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια σε κρύα κλίματα, το λουκάνικο αποτελούσε πάντα τον μεζέ επιλογής μου. Ειδικά το καυτερό και αυτό με το τσιμένι. Κρεατένια με ελάχιστο λίπος, απλά, για το τικ παραπάνω, τσουπωτά και με “γεμάτη” γεύση.
Χειροποίητα κεμπαπάκια Φλώρινας. Ξύλινη τάβλα σερβιρίσματος και πάνω της 7 τεμάχια γευστικών και ζουμερότατων κεμπάπ, συνοδεία κρεμμυδιού, μπούκοβου και χειροποίητου τζατζικιού. Πιάτο χειμωνιάτικο, καθόλου όμως βαρύ και για ζεστό καιρό, που πρέπει να δοκιμάσετε.
Τέλος τηγανιά του τρελού. Μπουκιές χοιρινού, κοτόπουλου και λουκάνικου, πολύχρωμες κομμένες πιπεριές, κρεμμύδι, σβησμένη με ρακόμελο, υπέροχη για βούτες. Must πιάτο για το κέντρο του τραπεζιού.
Δώσαμε 15 ευρώ το άτομο και μας κέρασαν καράφα κρασί, γλυκό μωσαϊκό με sauce σοκολάτας ενώι στρογγυλοποίησαν τον λογαριασμό προς τα κάτω. Εξυπηρέτηση Βορείου Ελλάδος, όπως και τα περισσότερα πιάτα.
Να πάτε πριν χαλάσει ο καιρός αλλά και αργότερα, δε θα κρυώσετε σίγουρα. Να πάτε με μηχανή για να παρκάρετε ακριβώς μπροστά, να γευτείτε ωραίους μεζέδες, να χαζέψετε την περατζάδα και να λύσετε όσα προβλήματα σας απασχολούν.
Τα μέτρα ασφαλείας τηρούνται στο έπακρο και πρόβλημα κανένα. Για μέσα δεν ξέρω γιατί είναι μικρούλι, θα δείξει μελλοντική επίσκεψη.