Τελευταία έχει γίνει της ταβέρνας στην ζωή μου. Το τι άνοστο κολοκυθάκι και αδιάφορη πατατα έχω φάει, δεν λέγεται. Αν στο επόμενο διάστημα γράφω μόνο για ταβέρνες μην απορήσετε, άλλη δήλωσε ότι «είμαι γυναίκα του γλεντιού και δεν υπολογίζω», εγώ είμαι του παϊδακιού και λίπη κρατσανιζω.
Υπεραγαπημενο ζευγάρι εντολέων μου στέλνει μήνυμα να πάμε για φαγητό, να με ευχαριστήσουν που τους έχω στα ώπα ώπα και που ο γιος τους πήρε την ιθαγένεια. Επειδή είναι αγαπημένοι και έχουν αντίληψη ότι εγώ έχω ένα μωρό που κάνει για πέντε, αποφασίζουν να έρθουν αυτοί σε μένα, για να μην κάνω πολλά χιλιόμετρα. Ήξεραν οι άνθρωποι ότι θα κάνω χιλιόμετρα γύρω γύρω τα τραπέζια κυνηγώντας το θεριό. Ο κλήρος έπεσε στο κουτουκι της Ελένης, που δεν είχα ξαναπάει.
Μεσημέρι Κυριακής Ιουνίου και, όπως συμβαίνει κατά κανόνα αυτό το καλοκαίρι, βρέχει καρέκλες, ντιβάνια και σκρίνια. Βρίσκουμε αμέσως να καθίσουμε σε ένα μαγαζί που δεν βρίσκεις να καθίσεις Κυριακή μεσημέρι χωρίς κράτηση, ακριβώς επειδή έξω περνάει η κιβωτός, ο Νώε και δυο δελφίνια, και αφήνουμε την ομπρέλα μας στην ομπρελοθήκη στην είσοδο. Λάθος πρώτο, αφού κάποιος μακρυχέρης μας την πήρε και δεν την ξαναείδαμε ποτέ.
Έρχονται να μας πάρουν παραγγελία, κατάλογος δεν υπάρχει, μας απαριθμούν κάποια πιάτα, άλλα που είδα να περνούν μετά δεν μας τα είπαν ποτέ, όλα καλά. Χλιαρό σέρβις, με προτίμηση στους θαμώνες.
Επειδή οι φίλοι μας είναι πληθωρικοι και ήθελαν να μας ευχαριστήσουν, πήραν τα πάντα, και όταν ήδη είχαμε σκάσει, αυτοί έπαιρναν κι άλλα, για να φύγουμε ευχαριστημένες. Σκασμένες φύγαμε.
Πήραμε:
Σαλάτα Κουτούκι με πρασινάδες, καρότο, ρόκα, ντομάτα, αγγούρι, ελιές και μια βινεγκρέτ. Πολύ ωραία, για σαλάτα. Δεν έχω πολλά να πω, σαλάτα είναι, όχι πίνακας του Ρέμπραντ. Πατάτες τηγανητές, σαν πατάτες, που λέει και ένας φίλος μου. Πολλές, καλές, σχετικά τραγανές.
Δυο μερίδες κολοκυθοκεφτέδες και δυο κεφτέδες κλασσικοι. 4 σε κάθε μερίδα και μπαμπατσικοι, αλλά το παράδοξο της παραγγελίας είναι ότι δεν είχαν καμία διαφορά μεταξύ τους. Και τα δυο είδη ήταν τόσο όμοια σε γεύση και μυρωδικά που ήταν σχεδόν κωμικό να προσπαθείς να μαντέψεις ποιος έχει κρέας μέσα και ποιος όχι. Ακόμα δεν είμαστε σίγουροι.
Δυο μοσχαρισιες μπριζόλες για το ζευγάρι, πολύ μεγάλες, λάθος ψημένες. Εξ’ού και η μια έμεινε. Τόσο ωραίο κρέας, γιατί το έψησαν τόσο δεν το κατάλαβα. Αλλά αφού έχουν το ταλέντο να κάνουν τον κρεατένιο κεφτέ βιγκαν, δεν θα έχουν την ικανότητα να κάνουν την μπριζόλα τσόχα;
Η χοιρινή που έφαγα εγώ και το μωρό ήταν πολύ καλύτερη, το λίπος ήταν ωραία ψημένο και τραγανό και δεν μου μύριζε, οπότε ξέρω ότι ήταν καλή πρώτη ύλη.
Το καλύτερο πράγμα στο τραπέζι ήταν οι κάμποσες μπίρες και το ολόκληρο καρβελάκι ψωμί που φέρνουν ζεστό στην αρχή του γεύματος. Μας πρότειναν γλυκό, κάτι σαν καρυδόπιτα νομίζω, αλλά αρνηθήκαμε γιατί ήδη είχαμε φάει σαν βοες.
Η ζημιά δεν ξέρω πως υπολογίζεται, γιατί ποτέ δεν είδα τον λογαριασμό. Φύγαμε με τους μισούς κεφτέδες ακόμα στο τραπέζι. Δεύτερο λάθος, έπρεπε να τους πάρω και να τους πάω για χημική ανάλυση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τελευταία έχει γίνει της ταβέρνας στην ζωή μου. Το τι άνοστο κολοκυθάκι και αδιάφορη πατατα έχω φάει, δεν λέγεται. Αν στο επόμενο διάστημα γράφω μόνο για ταβέρνες μην απορήσετε, άλλη δήλωσε ότι «είμαι γυναίκα του γλεντιού και δεν υπολογίζω», εγώ είμαι του παϊδακιού και λίπη κρατσανιζω.
Υπεραγαπημενο ζευγάρι εντολέων μου στέλνει μήνυμα να πάμε για φαγητό, να με ευχαριστήσουν που τους έχω στα ώπα ώπα και που ο γιος τους πήρε την ιθαγένεια. Επειδή είναι αγαπημένοι και έχουν αντίληψη ότι εγώ έχω ένα μωρό που κάνει για πέντε, αποφασίζουν να έρθουν αυτοί σε μένα, για να μην κάνω πολλά χιλιόμετρα. Ήξεραν οι άνθρωποι ότι θα κάνω χιλιόμετρα γύρω γύρω τα τραπέζια κυνηγώντας το θεριό. Ο κλήρος έπεσε στο κουτουκι της Ελένης, που δεν είχα ξαναπάει.
Μεσημέρι Κυριακής Ιουνίου και, όπως συμβαίνει κατά κανόνα αυτό το καλοκαίρι, βρέχει καρέκλες, ντιβάνια και σκρίνια. Βρίσκουμε αμέσως να καθίσουμε σε ένα μαγαζί που δεν βρίσκεις να καθίσεις Κυριακή μεσημέρι χωρίς κράτηση, ακριβώς επειδή έξω περνάει η κιβωτός, ο Νώε και δυο δελφίνια, και αφήνουμε την ομπρέλα μας στην ομπρελοθήκη στην είσοδο. Λάθος πρώτο, αφού κάποιος μακρυχέρης μας την πήρε και δεν την ξαναείδαμε ποτέ.
Έρχονται να μας πάρουν παραγγελία, κατάλογος δεν υπάρχει, μας απαριθμούν κάποια πιάτα, άλλα που είδα να περνούν μετά δεν μας τα είπαν ποτέ, όλα καλά. Χλιαρό σέρβις, με προτίμηση στους θαμώνες.
Επειδή οι φίλοι μας είναι πληθωρικοι και ήθελαν να μας ευχαριστήσουν, πήραν τα πάντα, και όταν ήδη είχαμε σκάσει, αυτοί έπαιρναν κι άλλα, για να φύγουμε ευχαριστημένες. Σκασμένες φύγαμε.
Πήραμε:
Σαλάτα Κουτούκι με πρασινάδες, καρότο, ρόκα, ντομάτα, αγγούρι, ελιές και μια βινεγκρέτ. Πολύ ωραία, για σαλάτα. Δεν έχω πολλά να πω, σαλάτα είναι, όχι πίνακας του Ρέμπραντ. Πατάτες τηγανητές, σαν πατάτες, που λέει και ένας φίλος μου. Πολλές, καλές, σχετικά τραγανές.
Δυο μερίδες κολοκυθοκεφτέδες και δυο κεφτέδες κλασσικοι. 4 σε κάθε μερίδα και μπαμπατσικοι, αλλά το παράδοξο της παραγγελίας είναι ότι δεν είχαν καμία διαφορά μεταξύ τους. Και τα δυο είδη ήταν τόσο όμοια σε γεύση και μυρωδικά που ήταν σχεδόν κωμικό να προσπαθείς να μαντέψεις ποιος έχει κρέας μέσα και ποιος όχι. Ακόμα δεν είμαστε σίγουροι.
Δυο μοσχαρισιες μπριζόλες για το ζευγάρι, πολύ μεγάλες, λάθος ψημένες. Εξ’ού και η μια έμεινε. Τόσο ωραίο κρέας, γιατί το έψησαν τόσο δεν το κατάλαβα. Αλλά αφού έχουν το ταλέντο να κάνουν τον κρεατένιο κεφτέ βιγκαν, δεν θα έχουν την ικανότητα να κάνουν την μπριζόλα τσόχα;
Η χοιρινή που έφαγα εγώ και το μωρό ήταν πολύ καλύτερη, το λίπος ήταν ωραία ψημένο και τραγανό και δεν μου μύριζε, οπότε ξέρω ότι ήταν καλή πρώτη ύλη.
Το καλύτερο πράγμα στο τραπέζι ήταν οι κάμποσες μπίρες και το ολόκληρο καρβελάκι ψωμί που φέρνουν ζεστό στην αρχή του γεύματος. Μας πρότειναν γλυκό, κάτι σαν καρυδόπιτα νομίζω, αλλά αρνηθήκαμε γιατί ήδη είχαμε φάει σαν βοες.
Η ζημιά δεν ξέρω πως υπολογίζεται, γιατί ποτέ δεν είδα τον λογαριασμό. Φύγαμε με τους μισούς κεφτέδες ακόμα στο τραπέζι. Δεύτερο λάθος, έπρεπε να τους πάρω και να τους πάω για χημική ανάλυση.
Θα ξαναπάω; Meeeeh.