To Lost Athens είναι από εκείνα τα μαγαζιά που σε κάνουν να χαίρεσαι που μένεις στην Αθήνα, και έχεις τη δυνατότητα να τα επισκεφτείς; που σου δημιουργούν έναν εθισμό, καθώς βλέπεις τον κατάλογό τους, και σκέφτεσαι ήδη την επόμενη φορά που θα ξανάρθεις για να δοκιμάσεις και τα υπόλοιπα πιάτα. Είναι ξεκάθαρα από εκείνα τα μαγαζιά που γίνονται στέκι, ακόμα και αν δεν είναι ακριβώς “οικονομικά”. Είναι όμως ο ορισμός του value for money. Όχι επειδή ο λογαριασμός στο τέλος είναι κανένας του πεταματού (το ακριβώς αντίθετο!). Αλλά επειδή, η ποιότητα είναι τόσο υψηλή, που εν τέλει, πληρώνεις μια εμπειρία. Ανακάλυψα το μαγαζί πριν από 2 χρόνια και από τότε το έχω επισκεφτεί πάνω από 6 φορές, ενώ φιγουράρει σίγουρα στο τοπ 3 της λίστας των προτάσεών μου κάθε φορά που κάποιος φίλος με ρωτάει που μπορεί να πάει για κάτι “ξεχωριστό”. Περνώντας απ’ έξω μπορεί και να το προσπεράσεις ως ακόμα ένα από τα πολλά πλέον μοντέρνα εστιατόρια του Παγκρατίου με τραπεζάκια πάνω στο πεζοδρόμιο ασφυκτικά μικρά και αρκετά άβολα. Μην έχοντας και πολλά περιθώρια τα παιδιά έχουν εκμεταλλευτεί το πεζοδρόμιο όσο μπορούν περισσότερο, με αποτέλεσμα να τρως κυριολεκτικά πάνω στα παρκαρισμένα αμάξια. Όχι ότι στο Παγκράτι αυτό αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο…μάλλον αποτελεί τον κανόνα. Αν όμως προλάβεις να ρίξεις το βλέμμα σου στον εσωτερικό χώρο, καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα εστιατόριο από τα πολλά, αλλά για ένα μαγαζί ξεχωριστό, με χαρακτήρα και προσωπικότητα, με boldness και αυθορμητισμό, φαντασία, δημιουργικότητα. Ακριβώς αυτά τα στοιχεία που ενσαρκώνει και η κουζίνα του. Τα παιδιά έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στην εσωτερική διακόσμηση, η οποία είναι λιτή, μοντέρνα αλλά έξω από τα τετριμμένα…είναι ιδιαίτερη! Τόσο ιδιαίτερη ώστε να κάνει μοναδικό pairing με τους ευφάνταστους συνδυασμούς υλικών, και τις ανατρεπτικές, σχεδόν αναρχικές συνταγές, που βγαίνουν από την κουζίνα του. Η φιλοσοφία του μαγαζιού είναι όλα τα πιάτα να μοιράζονται. Υπάρχει ένας αρκετά πρωτότυπος διαχωρισμός του μενού σε hand, spoon & fork, fork, knife & fork και τέλος spoon αλλά τα περισσότερα πιάτα είναι περίπου του ίδιου μεγέθους, και όλα προτείνεται να τα πάρεις για “τη μέση” για να γευτείς διάφορα πράγματα. Το καλωσόρισμα γίνεται με ένα μαγικό ζυμωτό ψωμάκι με παπαρουνόσπορο που φτιάχνουν οι ίδιοι, και το σερβίρουν με βούτυρο αρωματισμένο με βότανα, καθώς και μια gazpacho ντομάτας που έρχεται σε γυάλινο μπουκαλάκι, συνοδεία χάρτινων ποτηριών, όπου και τη σερβίρεις, στα πλαίσια μιας eco friendly λογικής. Έχουμε δοκιμάσει κατά καιρούς διάφορα πιάτα ώστε να έχουμε πλέον, μια πολύ ολοκληρωμένη εικόνα για το μαγαζί. Το μενού αλλάζει κάθε σεζόν, ωστόσο πολλά από τα πιάτα μένουν ίδια, προφανώς λόγω δημοφιλίας. Από τα hand αξίζουν τα tacos με το korean style chicken, mayo, maple syrup και σπόρους μουστάρδας (5,50). Από την κατηγορία του spoon & fork όπου βρίσκονται και οι σαλάτες ξεχωρίζουν σίγουρα τα beetroots (φανταστικός συνδυασμός από gazpacho παντζαριού στη βάση του πιάτου, κομμάτια παντζάρι και φράουλα, κατσικίσιο τυρί και ένα φανταστικό τραγανό cracker από φουντούκι) και η burrata (φρεσκότατη, τρεμουλιαστή συνοδευόμενη από ρόκα, φουντούκια και φρούτα εποχής). Αν και τα δυο αυτά πιάτα θεωρούνται σαλάτες, είναι τόσο δημιουργικά και διαφορετικά, που θα τα πρότεινα και τα δυο. Αν πάλι θέλετε κάτι μη λαχανικό, εδώ θα βρείτε το πιο ανατρεπτικό και αμφιλεγόμενο πιάτο του καταλόγου. Το μόνο που δεν είναι αυτό το πιάτο είναι βαρετό…είναι κατά τη γνώμη μου, η πιο bold πρόταση του μαγαζιού που είτε θα λατρέψεις είτε θα μισήσεις. Στο δικό μας το τραπέζι η ζυγαριά ήταν 50/50 με εμένα να ανήκω στους “αρνητές” αν και μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να ξετρελάνει κάποιον. Το πιάτο αυτό είναι το Bone Marrow, ένα μοσχαρίσιο μεδούλι με horseradish sauce τοποθετημένο ανάμεσα σε δυο φέτες αφράτο προζυμένιο ψωμάκι…κάτι σαν ζεστό σάντουιτς). Αν αναζητάτε κάτι πραγματικά out of the box, σας προκαλώ να το δοκιμάσετε. Όλα τα πιάτα στην κατηγορία fork & spoon κυμαίνονται από 12 μέχρι 18 ευρώ. Συνεχίζοντας στην κατηγορία fork, τολμώ να πω ότι εδώ δεν έχουμε δοκιμάσει τα περισσότερα κι αυτό γιατί δεν είμαστε fan κάποιου από τα βασικά υλικά στο κάθε πιάτο. Ωστόσο, τα πιάτα της κατηγορίας αυτής είναι τόσο διαφορετικά που σίγουρα κάπου θα σας ¨πιάσουν”. Εμείς είμαστε fan του beef tataki (16,00) με dashi μανιταριών, μαγιονέζα τρούφας και τρούφα. Ένα πιάτο γεμάτο αντιθέσεις και αρώματα. Η ποσότητα είναι μικρή όμως η γεύση είναι τόσο έντονη που δεν χρειάζεται παραπάνω. Kαταλήγοντας το ταξίδι του μενού στην τελευταία κατηγορία fork & knife – αν έχετε ακόμα δυνάμεις – μια ενδιαφέρουσα επιλογή που έχουμε προτιμήσει πολλές φορές είναι το flatbread (13,00) με αφράτη και ψωμένια ζύμη και καθισμένα πάνω του κομμάτια gorgonzola και taleggio, φέτες σύκου και φυλλαράκια δυόσμου.
Τις περισσότερες φορές δεν έχουμε καταφέρει να παραγγείλουμε γλυκό εκτός από την πρώτη φορά που πήγαμε και δοκιμάσαμε το tiramisu του (9,00), που ήταν φρεσκότατο, σαν αφρός, και αρωματικό.
Όσο για την λίστα των ποτών, πλήρως ενημερωμένη με πολλές επιλογές. Η έμφαση δίνεται ξεκάθαρα σε μπύρες με ετικέτες από μικρές ζυθοποιείες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ωστόσο, και η λίστα των κρασιών προσφέρει αρκετές και πρωτότυπες επιλογές από μικρά κυρίως οινοποιεία κατά βάση από Ελλάδα αλλά και κάποια του εξωτερικού. Δοκίμασα για πρώτη φορά orange wine που είχε αρκετά δυνατή γεύση.
Ο λογαριασμός δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από τα 70 ευρώ για 2 άτομα με 4-5 πιάτα και 3 ποτήρια κρασί. Σίγουρα δεν τα λες λίγα καθώς κανένα από τα πιάτα δεν είναι ακριβώς κυρίως, ωστόσο πάντα φεύγεις με την πεποίθηση ότι θα τα ξαναδώσεις ξανά και ξανά και ξανά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
To Lost Athens είναι από εκείνα τα μαγαζιά που σε κάνουν να χαίρεσαι που μένεις στην Αθήνα, και έχεις τη δυνατότητα να τα επισκεφτείς; που σου δημιουργούν έναν εθισμό, καθώς βλέπεις τον κατάλογό τους, και σκέφτεσαι ήδη την επόμενη φορά που θα ξανάρθεις για να δοκιμάσεις και τα υπόλοιπα πιάτα. Είναι ξεκάθαρα από εκείνα τα μαγαζιά που γίνονται στέκι, ακόμα και αν δεν είναι ακριβώς “οικονομικά”. Είναι όμως ο ορισμός του value for money. Όχι επειδή ο λογαριασμός στο τέλος είναι κανένας του πεταματού (το ακριβώς αντίθετο!). Αλλά επειδή, η ποιότητα είναι τόσο υψηλή, που εν τέλει, πληρώνεις μια εμπειρία. Ανακάλυψα το μαγαζί πριν από 2 χρόνια και από τότε το έχω επισκεφτεί πάνω από 6 φορές, ενώ φιγουράρει σίγουρα στο τοπ 3 της λίστας των προτάσεών μου κάθε φορά που κάποιος φίλος με ρωτάει που μπορεί να πάει για κάτι “ξεχωριστό”. Περνώντας απ’ έξω μπορεί και να το προσπεράσεις ως ακόμα ένα από τα πολλά πλέον μοντέρνα εστιατόρια του Παγκρατίου με τραπεζάκια πάνω στο πεζοδρόμιο ασφυκτικά μικρά και αρκετά άβολα. Μην έχοντας και πολλά περιθώρια τα παιδιά έχουν εκμεταλλευτεί το πεζοδρόμιο όσο μπορούν περισσότερο, με αποτέλεσμα να τρως κυριολεκτικά πάνω στα παρκαρισμένα αμάξια. Όχι ότι στο Παγκράτι αυτό αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο…μάλλον αποτελεί τον κανόνα. Αν όμως προλάβεις να ρίξεις το βλέμμα σου στον εσωτερικό χώρο, καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα εστιατόριο από τα πολλά, αλλά για ένα μαγαζί ξεχωριστό, με χαρακτήρα και προσωπικότητα, με boldness και αυθορμητισμό, φαντασία, δημιουργικότητα. Ακριβώς αυτά τα στοιχεία που ενσαρκώνει και η κουζίνα του. Τα παιδιά έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στην εσωτερική διακόσμηση, η οποία είναι λιτή, μοντέρνα αλλά έξω από τα τετριμμένα…είναι ιδιαίτερη! Τόσο ιδιαίτερη ώστε να κάνει μοναδικό pairing με τους ευφάνταστους συνδυασμούς υλικών, και τις ανατρεπτικές, σχεδόν αναρχικές συνταγές, που βγαίνουν από την κουζίνα του. Η φιλοσοφία του μαγαζιού είναι όλα τα πιάτα να μοιράζονται. Υπάρχει ένας αρκετά πρωτότυπος διαχωρισμός του μενού σε hand, spoon & fork, fork, knife & fork και τέλος spoon αλλά τα περισσότερα πιάτα είναι περίπου του ίδιου μεγέθους, και όλα προτείνεται να τα πάρεις για “τη μέση” για να γευτείς διάφορα πράγματα. Το καλωσόρισμα γίνεται με ένα μαγικό ζυμωτό ψωμάκι με παπαρουνόσπορο που φτιάχνουν οι ίδιοι, και το σερβίρουν με βούτυρο αρωματισμένο με βότανα, καθώς και μια gazpacho ντομάτας που έρχεται σε γυάλινο μπουκαλάκι, συνοδεία χάρτινων ποτηριών, όπου και τη σερβίρεις, στα πλαίσια μιας eco friendly λογικής. Έχουμε δοκιμάσει κατά καιρούς διάφορα πιάτα ώστε να έχουμε πλέον, μια πολύ ολοκληρωμένη εικόνα για το μαγαζί. Το μενού αλλάζει κάθε σεζόν, ωστόσο πολλά από τα πιάτα μένουν ίδια, προφανώς λόγω δημοφιλίας. Από τα hand αξίζουν τα tacos με το korean style chicken, mayo, maple syrup και σπόρους μουστάρδας (5,50). Από την κατηγορία του spoon & fork όπου βρίσκονται και οι σαλάτες ξεχωρίζουν σίγουρα τα beetroots (φανταστικός συνδυασμός από gazpacho παντζαριού στη βάση του πιάτου, κομμάτια παντζάρι και φράουλα, κατσικίσιο τυρί και ένα φανταστικό τραγανό cracker από φουντούκι) και η burrata (φρεσκότατη, τρεμουλιαστή συνοδευόμενη από ρόκα, φουντούκια και φρούτα εποχής). Αν και τα δυο αυτά πιάτα θεωρούνται σαλάτες, είναι τόσο δημιουργικά και διαφορετικά, που θα τα πρότεινα και τα δυο. Αν πάλι θέλετε κάτι μη λαχανικό, εδώ θα βρείτε το πιο ανατρεπτικό και αμφιλεγόμενο πιάτο του καταλόγου. Το μόνο που δεν είναι αυτό το πιάτο είναι βαρετό…είναι κατά τη γνώμη μου, η πιο bold πρόταση του μαγαζιού που είτε θα λατρέψεις είτε θα μισήσεις. Στο δικό μας το τραπέζι η ζυγαριά ήταν 50/50 με εμένα να ανήκω στους “αρνητές” αν και μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να ξετρελάνει κάποιον. Το πιάτο αυτό είναι το Bone Marrow, ένα μοσχαρίσιο μεδούλι με horseradish sauce τοποθετημένο ανάμεσα σε δυο φέτες αφράτο προζυμένιο ψωμάκι…κάτι σαν ζεστό σάντουιτς). Αν αναζητάτε κάτι πραγματικά out of the box, σας προκαλώ να το δοκιμάσετε. Όλα τα πιάτα στην κατηγορία fork & spoon κυμαίνονται από 12 μέχρι 18 ευρώ. Συνεχίζοντας στην κατηγορία fork, τολμώ να πω ότι εδώ δεν έχουμε δοκιμάσει τα περισσότερα κι αυτό γιατί δεν είμαστε fan κάποιου από τα βασικά υλικά στο κάθε πιάτο. Ωστόσο, τα πιάτα της κατηγορίας αυτής είναι τόσο διαφορετικά που σίγουρα κάπου θα σας ¨πιάσουν”. Εμείς είμαστε fan του beef tataki (16,00) με dashi μανιταριών, μαγιονέζα τρούφας και τρούφα. Ένα πιάτο γεμάτο αντιθέσεις και αρώματα. Η ποσότητα είναι μικρή όμως η γεύση είναι τόσο έντονη που δεν χρειάζεται παραπάνω. Kαταλήγοντας το ταξίδι του μενού στην τελευταία κατηγορία fork & knife – αν έχετε ακόμα δυνάμεις – μια ενδιαφέρουσα επιλογή που έχουμε προτιμήσει πολλές φορές είναι το flatbread (13,00) με αφράτη και ψωμένια ζύμη και καθισμένα πάνω του κομμάτια gorgonzola και taleggio, φέτες σύκου και φυλλαράκια δυόσμου.
Τις περισσότερες φορές δεν έχουμε καταφέρει να παραγγείλουμε γλυκό εκτός από την πρώτη φορά που πήγαμε και δοκιμάσαμε το tiramisu του (9,00), που ήταν φρεσκότατο, σαν αφρός, και αρωματικό.
Όσο για την λίστα των ποτών, πλήρως ενημερωμένη με πολλές επιλογές. Η έμφαση δίνεται ξεκάθαρα σε μπύρες με ετικέτες από μικρές ζυθοποιείες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ωστόσο, και η λίστα των κρασιών προσφέρει αρκετές και πρωτότυπες επιλογές από μικρά κυρίως οινοποιεία κατά βάση από Ελλάδα αλλά και κάποια του εξωτερικού. Δοκίμασα για πρώτη φορά orange wine που είχε αρκετά δυνατή γεύση.
Ο λογαριασμός δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από τα 70 ευρώ για 2 άτομα με 4-5 πιάτα και 3 ποτήρια κρασί. Σίγουρα δεν τα λες λίγα καθώς κανένα από τα πιάτα δεν είναι ακριβώς κυρίως, ωστόσο πάντα φεύγεις με την πεποίθηση ότι θα τα ξαναδώσεις ξανά και ξανά και ξανά.