Μετά τις εξετάσεις του μεταπτυχιακού προγράμματος, αποφασίσαμε ύστερα από αρκετό καιρό, να βγούμε έξω με φίλο και συμπαίκτη. Αφού κατά καιρούς τον ζαλίζουμε με φωτογραφίες από παλαιότερες εξόδους, του δώσαμε τη δυνατότητα επιλογής για τον τύπο γευστικής δοκιμής που επιθυμούσε. Ανέφερε πως ήθελε καυτερά, οπότε οι επιλογές ήταν ανάμεσα σε μεξικάνικη ή ανατολίτικη κουζίνα. Επικράτησε η πρώτη επιλογή. Επόμενο βήμα, η αναζήτηση εστιατορίου. Δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε πολύ από τον τόπο κατοικίας του, επομένως ο Μεξικάνος στου Ζωγράφου ήταν μια καλή επιλογή.
Κλείνουμε τραπέζι για τις 21.15, ημέρα Σάββατο στα μέσα Ιουνίου. Ήταν απαραίτητη; Τελικά ναι! Τριάντα λεπτά μετά την άφιξή μας, ο χώρος είχε πληρότητα σχεδόν στο 100%! ΟΚ, δεν ήταν τεράστιος, ούτε ο εσωτερικός λειτουργούσε, και πάλι όμως, για την περιοχή όπου το παρκάρισμα είναι πολύ δύσκολο, αλλά και για την εποχή που πολλοί θα προτιμούσαν κάτι παραθαλάσσιο, η πληρότητα ήταν αρκετά ικανοποιητική.
Μιας και μιλήσαμε για τον χώρο, δεν θα ξετρελαθείτε, είναι ο αναμενόμενος, αυτός που παραπέμπει στο Μεξικό, με φθηνά υλικά σε ορισμένα σημεία. Ευχάριστος σίγουρα, λιγάκι στριμωχτός, τον χειμώνα θα είναι καλύτερες οι συνθήκες. Τώρα καλοκαιριάτικα, οι ανεμιστήρες δεν δρόσιζαν όλα τα πιθανά σημεία, ας είναι καλά οι μαργαρίτες που κατέβαιναν νεράκι! Το όλο σκηνικό πάντως ήταν ευχάριστο και … πολύχρωμο!
Οι τιμοκατάλογοι είναι οι τυπικοί tex-mex εστιατορίου. Μπουρίτο, τσιμιτσάνγκα, φαχίτας, κεσαντίγιας, τάκος. Κάποια από αυτά προσφέρονται και σε vegetarian επιλογές. Γλυκά, ποτά και αναψυκτικά σε ικανοποιητικές επιλογές, το ίδιο και τα κοκτέιλ που κυμαίνονται από τα 6 (χωρίς αλκοόλ) έως τα 10 ευρώ.
Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική, σε γρήγορους χρόνους. Αρκετά επαγγελματική ώστε να διαχειριστεί καταστάσεις με αρκετό κόσμο. Στα συν, το κέρασμα με churros αλλά και μια μικρή έκπτωση στον λογαριασμό. Μας άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις.
Όσον αφορά τη γευστική εμπειρία μας:
● Δροσερή μαργαρίτα ενός λίτρου, στα 36 ευρώ. Αξιοπρεπέστατη και ευχάριστη. Καταναλώθηκε όλη! Δεν δοκιμάζουμε συχνά για να πούμε την αλήθεια, σίγουρα όμως αν επισκεπτόμασταν ξανά το μαγαζί, θα την παραγγέλναμε πάλι!
● Tostadas, στα 8 ευρώ. Τηγανιτές τορτίγιες καλαμποκιού με κοτόπουλο, φασόλια, μαρούλι, sour cream, pico de gallo και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Περιβάλλονται από αρκετό μαρούλι και σως περιμετρικά ώστε να “γεμίσουν” το πιάτο αλλά και αρκετή ψιλοκομμένη ντομάτα και κρεμμύδι στην κορυφή της κάθε τορτίγιας. Οπτικά φαίνεται basic, το ίδιο και γευστικά. Προσφέρει ό, τι υπόσχεται στα υλικά, χωρίς να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο.
● Chimichanga Azteca, στα 12 ευρώ. Τηγανιτή, σταρένια τορτίγια με κρεμμύδι, πιπεριά, sour cream, guacamole και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Η επιλογή Azteca είναι ενισχυμένη με μανιτάρια, τυρί και καλαμπόκι. Συνοδεύονται από κοκκινιστό καστανό ρύζι. Τραγανή τορτίγια, με πλούσια και εύγευστη γέμιση. Τα μανιτάρια πιθανότατα να ήταν κονσέρβας.
● Enchilada Tzak Mol, στα 12.5 ευρώ. Τορτίγια καλαμποκιού στον φούρνο, γεμιστή με χοιρινό, τυρί, κρεμμύδι, πιπεριά και sour cream. Η ενισχυμένη εκδοχή Tzak Mol περιείχε καλαμπόκι, μανιτάρια, μπέικον και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Ευχάριστη οπτικά, ποτισμένη με τη σάλτσα, η οποία ήταν περισσότερη από την αναμενόμενη. Πλούσια και ικανοποιητική γέμιση που μπορεί να σε χορτάσει ως κυρίως πιάτο. Το λιωμένο τυρί κάλυπτε όλο το πιάτο!
● Pastel Azteca, στα 12.5 ευρώ. Tostadas στον φούρνο με κοτόπουλο, κρεμμύδι, καλαμπόκι, σάλτσα verde, πιπεριές jalapenos και τυρί. Το δοκίμασε ο φίλος που ήθελε καυτερό πιάτο. Φοβήθηκε να παραγγείλει πιάτα με βαθμό καυτερότητας 3 και αρκέστηκε στον δεύτερο βαθμό. Το πιο εντυπωσιακό πιάτο της βραδιάς ήταν το δικό του! Παρουσιάστηκε τσιτσιριστό, με το τυρί να λιώνει και μια μικρή πίτα να αποτελεί μια δεύτερη μικρή στρώση στην κορυφή. Ήταν αυτό που επιθυμούσε; Ξεκάθαρα ναι! Πλούσιο σε γέμιση και σε γεύση, την επόμενη φορά θα το δοκιμάσουμε κι εμείς!
☆ Churros με πραλίνα φουντουκιού, στα 5.5 ευρώ. Κέρασμα από το μαγαζί, 6 τεμάχια μεσαίου μεγέθους σε σχήμα πέταλου. Αρκετά νόστιμα, στο top 5 από όσα έχουμε δοκιμάσει κατά καιρούς. Καμία αίσθηση λαδίλας.
Συμπερασματικά:
Όχι, δεν είναι το καλύτερο μεξικάνικο εστιατόριο της Αθήνας, σε καμία περίπτωση. Σαφώς όμως και έχει τα θετικά στοιχεία του. Αρχικά είναι valuefor money σε σύγκριση με παρόμοια του είδους. Στα θετικά συγκαταλέγεται και η εξυπηρέτηση! Για να θυμηθούμε λίγο και την κλίμακα Fratello, δεν αξίζει να διανύσετε πολλά χιλιόμετρα από την περιοχή που μένετε ώστε να το επισκεφθείτε. Αν μένετε κοντά όμως, μπορείτε μια στο τόσο να κάνετε την επίσκεψή σας. Ειδικά αν έχετε παρέα!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μετά τις εξετάσεις του μεταπτυχιακού προγράμματος, αποφασίσαμε ύστερα από αρκετό καιρό, να βγούμε έξω με φίλο και συμπαίκτη. Αφού κατά καιρούς τον ζαλίζουμε με φωτογραφίες από παλαιότερες εξόδους, του δώσαμε τη δυνατότητα επιλογής για τον τύπο γευστικής δοκιμής που επιθυμούσε. Ανέφερε πως ήθελε καυτερά, οπότε οι επιλογές ήταν ανάμεσα σε μεξικάνικη ή ανατολίτικη κουζίνα. Επικράτησε η πρώτη επιλογή. Επόμενο βήμα, η αναζήτηση εστιατορίου. Δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε πολύ από τον τόπο κατοικίας του, επομένως ο Μεξικάνος στου Ζωγράφου ήταν μια καλή επιλογή.
Κλείνουμε τραπέζι για τις 21.15, ημέρα Σάββατο στα μέσα Ιουνίου. Ήταν απαραίτητη; Τελικά ναι! Τριάντα λεπτά μετά την άφιξή μας, ο χώρος είχε πληρότητα σχεδόν στο 100%! ΟΚ, δεν ήταν τεράστιος, ούτε ο εσωτερικός λειτουργούσε, και πάλι όμως, για την περιοχή όπου το παρκάρισμα είναι πολύ δύσκολο, αλλά και για την εποχή που πολλοί θα προτιμούσαν κάτι παραθαλάσσιο, η πληρότητα ήταν αρκετά ικανοποιητική.
Μιας και μιλήσαμε για τον χώρο, δεν θα ξετρελαθείτε, είναι ο αναμενόμενος, αυτός που παραπέμπει στο Μεξικό, με φθηνά υλικά σε ορισμένα σημεία. Ευχάριστος σίγουρα, λιγάκι στριμωχτός, τον χειμώνα θα είναι καλύτερες οι συνθήκες. Τώρα καλοκαιριάτικα, οι ανεμιστήρες δεν δρόσιζαν όλα τα πιθανά σημεία, ας είναι καλά οι μαργαρίτες που κατέβαιναν νεράκι! Το όλο σκηνικό πάντως ήταν ευχάριστο και … πολύχρωμο!
Οι τιμοκατάλογοι είναι οι τυπικοί tex-mex εστιατορίου. Μπουρίτο, τσιμιτσάνγκα, φαχίτας, κεσαντίγιας, τάκος. Κάποια από αυτά προσφέρονται και σε vegetarian επιλογές. Γλυκά, ποτά και αναψυκτικά σε ικανοποιητικές επιλογές, το ίδιο και τα κοκτέιλ που κυμαίνονται από τα 6 (χωρίς αλκοόλ) έως τα 10 ευρώ.
Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική, σε γρήγορους χρόνους. Αρκετά επαγγελματική ώστε να διαχειριστεί καταστάσεις με αρκετό κόσμο. Στα συν, το κέρασμα με churros αλλά και μια μικρή έκπτωση στον λογαριασμό. Μας άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις.
Όσον αφορά τη γευστική εμπειρία μας:
● Δροσερή μαργαρίτα ενός λίτρου, στα 36 ευρώ. Αξιοπρεπέστατη και ευχάριστη. Καταναλώθηκε όλη! Δεν δοκιμάζουμε συχνά για να πούμε την αλήθεια, σίγουρα όμως αν επισκεπτόμασταν ξανά το μαγαζί, θα την παραγγέλναμε πάλι!
● Tostadas, στα 8 ευρώ. Τηγανιτές τορτίγιες καλαμποκιού με κοτόπουλο, φασόλια, μαρούλι, sour cream, pico de gallo και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Περιβάλλονται από αρκετό μαρούλι και σως περιμετρικά ώστε να “γεμίσουν” το πιάτο αλλά και αρκετή ψιλοκομμένη ντομάτα και κρεμμύδι στην κορυφή της κάθε τορτίγιας. Οπτικά φαίνεται basic, το ίδιο και γευστικά. Προσφέρει ό, τι υπόσχεται στα υλικά, χωρίς να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο.
● Chimichanga Azteca, στα 12 ευρώ. Τηγανιτή, σταρένια τορτίγια με κρεμμύδι, πιπεριά, sour cream, guacamole και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Η επιλογή Azteca είναι ενισχυμένη με μανιτάρια, τυρί και καλαμπόκι. Συνοδεύονται από κοκκινιστό καστανό ρύζι. Τραγανή τορτίγια, με πλούσια και εύγευστη γέμιση. Τα μανιτάρια πιθανότατα να ήταν κονσέρβας.
● Enchilada Tzak Mol, στα 12.5 ευρώ. Τορτίγια καλαμποκιού στον φούρνο, γεμιστή με χοιρινό, τυρί, κρεμμύδι, πιπεριά και sour cream. Η ενισχυμένη εκδοχή Tzak Mol περιείχε καλαμπόκι, μανιτάρια, μπέικον και σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Ευχάριστη οπτικά, ποτισμένη με τη σάλτσα, η οποία ήταν περισσότερη από την αναμενόμενη. Πλούσια και ικανοποιητική γέμιση που μπορεί να σε χορτάσει ως κυρίως πιάτο. Το λιωμένο τυρί κάλυπτε όλο το πιάτο!
● Pastel Azteca, στα 12.5 ευρώ. Tostadas στον φούρνο με κοτόπουλο, κρεμμύδι, καλαμπόκι, σάλτσα verde, πιπεριές jalapenos και τυρί. Το δοκίμασε ο φίλος που ήθελε καυτερό πιάτο. Φοβήθηκε να παραγγείλει πιάτα με βαθμό καυτερότητας 3 και αρκέστηκε στον δεύτερο βαθμό. Το πιο εντυπωσιακό πιάτο της βραδιάς ήταν το δικό του! Παρουσιάστηκε τσιτσιριστό, με το τυρί να λιώνει και μια μικρή πίτα να αποτελεί μια δεύτερη μικρή στρώση στην κορυφή. Ήταν αυτό που επιθυμούσε; Ξεκάθαρα ναι! Πλούσιο σε γέμιση και σε γεύση, την επόμενη φορά θα το δοκιμάσουμε κι εμείς!
☆ Churros με πραλίνα φουντουκιού, στα 5.5 ευρώ. Κέρασμα από το μαγαζί, 6 τεμάχια μεσαίου μεγέθους σε σχήμα πέταλου. Αρκετά νόστιμα, στο top 5 από όσα έχουμε δοκιμάσει κατά καιρούς. Καμία αίσθηση λαδίλας.
Συμπερασματικά:
Όχι, δεν είναι το καλύτερο μεξικάνικο εστιατόριο της Αθήνας, σε καμία περίπτωση. Σαφώς όμως και έχει τα θετικά στοιχεία του. Αρχικά είναι valuefor money σε σύγκριση με παρόμοια του είδους. Στα θετικά συγκαταλέγεται και η εξυπηρέτηση! Για να θυμηθούμε λίγο και την κλίμακα Fratello, δεν αξίζει να διανύσετε πολλά χιλιόμετρα από την περιοχή που μένετε ώστε να το επισκεφθείτε. Αν μένετε κοντά όμως, μπορείτε μια στο τόσο να κάνετε την επίσκεψή σας. Ειδικά αν έχετε παρέα!