ΜΕΖΕΔΟΦΩΛΙΑ

Ωραίο μεζεδοπωλείο, σε χώρο που φιλοξενούσε και παλιά παρόμοιο χώρο εστίασης, με τον σημερινό ιδιοκτήτη να έχει χρόνια στο κουρμπέτι και να ξέρει πως θα κρατήσει το μαγαζί σε υψηλά επίπεδα.
Βέβαια ο εσωτερικός χώρος είναι περιορισμένος και δεν γνωρίζω με αρκετό κόσμο, πως θα βγει ο Χειμώνας. Αυτή τη στιγμή βολεύει το πεζοδρόμιο που συνήθως είναι πάντα γεμάτο. Και όμορφα διακοσμημένοι οι εξωτερικοί τοίχοι βεβαίως βεβαίως. Όπως και το εσωτερικό με τα γνωστά vintage κάδρα διαφημίσεων, λεπτομέρειες από ξύλο και τούβλο και μια υπέροχη βεράντα που, αν την προλάβετε ζητήστε εκεί τραπέζι.
Το service δοκιμάστηκε σε μέρα με πολύ κόσμο και πέρασε με άριστα. Γρήγορο, επεξηγηματικό, χωρίς λάθη και παραλείψεις. Βέβαια ένα χαμόγελο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ξεκινήσαμε με τσίπουρο για να ανοίξει η όρεξη, γνωστής και αγαπημένης ετικέτας. Διότι το μαγαζί εκτός από μεζεδοπωλείο λειτουργεί εξαιρετικά και ως τσιπουράδικο δίνοντας σημασία στους καλούς μεζέδες.
Φάβα παντρεμένη και μελωμένη με καραμελωμένο κρεμμύδι και σκόνη από πάπρικα, πρόλαβα και μέλωσα, χταπόδι νοστιμότατο με σαλάτα τουρσί, παστό με φλοίδες καρότου λίγη πρασινάδα για το άρωμα και γυμνό γαύρο, σαρδέλα στο ταψί με κόκκινη ντοματένια σάλτσα, τηγανητά ψαράκια (σαφρίδια) με πρασινάδα και μια ανάλαφρη δροσερή σαλτσούλα. Δεν τα λες και άσχημα για πρώτους μεζέδες.
Και εκεί η κατάσταση έγινε surf & turf.
Εξαιρετικά τα σαγανάκια του, ψητό και τηγανητό, κρούστα τόση όση, μαστιχωτά, λεμονάτα, άριστη η επιλογή του τυριού, κλασσική αλλά νόστιμη η ομώνυμη σαλάτα, με το μανούρι (ωραίο ψήσιμο), να είναι ο αρχηγός και να κλέβει την παράσταση, παραφωνία το μπουγιουρντί το οποίο αν και ήταν παραλλαγή του γνωστού βορειοελλαδίτικου ορεκτικού, ήταν υπερβολικό σε φέτα και σε ντομάτα. Ενώ ερωτηθήκαμε και το ζητήσαμε semi spicy δεν έκαιγε καθόλου, ενώ γλύκιζε λόγω της υπερβολικής ντομάτας.
Οι τηγανιές του, κοτόπουλο και χοιρινή, γευστικότατες και οι δύο, μουσταρδάτη η μια και απλά ριγανάτη η άλλη, με πατάτες χρυσαφένιες στη βάση του μπακιρένιου τηγανιού. Ωραίο το χοιρινό κομμάτι που επιλέχτηκε για τη χοιρινή τηγανιά με ελάχιστο λιπάκι.
Το σνίτσελ όπως και η πανσέτα, υπερπαραγωγή με ωραία κρούστα και τέλειο ψήσιμο, πολύ καλή η επιλογή των κρεάτων στην ποικιλία (μπριζολάκι, λουκάνικο, κοτόπουλο, κεμπάπ) με άρχοντα του πιάτου το μπριζολάκι και τη sauce μουστάρδας αχρείαστη.
Τέλος ωραίο το γιαουρτλού, ανατολίτικο σωστά μπαχαρωμένο, αν και χρειαζόταν παραπάνω γιαούρτι στη βάση και λιγότερη ντομάτα στην κορυφή.
Τελικά διαπιστώθηκε, ότι ο εξαιρετικός κατά τα άλλα ψήστης έχει μια μεγάλη αδυναμία στη ντομάτα!
Στο τέλος κέρασμα μαζί με τον λογαριασμό, νόστιμες μπουκιές πορτοκαλόπιτας για την οποία έγινε μάχη. Αλλά boys & girls, δεν πας στη ‘’Μεζεδοφωλιά’’ για το γλυκό!
Τιμές και το γράφω πρώτη φορά, χαμηλές για αυτό που προσφέρει, δώσαμε ελάχιστα και φάγαμε πλουσιοπάροχα.
Να πάτε στη ‘’Μεζεδοφωλιά’’, να πάτε και να ξαναπάτε θα περάσετε καλά, να πάτε γιατί τα καλά μεζεδοπωλεία λείπουν από τον Βόλο.