Παρασκευή 27/11.
Δεν ήταν 13 μεν, ήταν black δε (αν και τον τελευταίο καιρό όλες black μοιάζουν). Το κρύο έχει γίνει, πλέον, αισθητό, η κούραση της εβδομάδας κάτι παραπάνω από αισθητή, αναζητώ comfort food.
Δε θέλω σχόλια του τύπου …”είχες και στο χωριό σου κινέζικο?” Ε ναι! Είχα!
Καταγεγραμμένο λοιπόν στις δικές μου γευστικές αναμνήσεις το κινέζικο είναι, ίσως, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό ως “παρηγορητικό φαγητό”. Αφήστε που είναι ένα, εκ των τριών, που μου αρέσει κρύο, την επόμενη μέρα (Σουβλιστό αρνί του Πάσχα και pizza, είναι τα άλλα δύο). Μη φρίττετε. Βίτσια είναι αυτά …
Τι με τράβηξε, κατ’ αρχάς, να παραγγείλω από το Microulee?
Πρώτον, το χαριτωμένο όνομα το οποίο μου θύμισε μία σειρά, χαζών, ανέκδοτων που λέγαμε κάποτε, δεύτερον μία κριτική της Tomie κάπου, κάπως, κάποτε.
Το είχε πάρει το μάτι μου περνώντας αφού βρίσκεται στον δρόμο για το σπίτι αγαπημένων φίλων. Πολύ κοντά στο ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείου. Μεγαλεία πράγματα! Αν υπήρχε όταν φοιτούσα (όχι στο ΕΜΠ αλλά παρεπιδημούσα στην περιοχή), θα με βρίσκατε εκεί κάθε μέρα. Δεν έχει χώρο μέσα, μόνον κάποια stands έξω. Άρα δεν αισθάνομαι τύψεις που γράφω για delivery. Φαντάζομαι ότι το, συγκεκριμένο, μαγαζί εκεί προσανατολίζεται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα μου άρεσε να κάνω μια γρήγορη στάση τρώγοντας επιτόπου.
Η παραγγελία, μέσω γνωστής αλυσίδας, περιελάμβανε:
– Hot and sour soup.
Δεν υπάρχει περίπτωση να παραγγείλω κινέζικο χωρίς να τη συμπεριλάβω. Είναι σημείο αναφοράς. Η συγκεκριμένη είναι από τις πλέον ωραίες που έχω φάει. Πυκνή, αρκούντως ξινούτσικη, μία υποψία γλύκας στην πρώτη κουταλιά, όχι τόσο καυτερή, πρέπει να ομολογήσω. Vegan, για όσους ενδιαφέρονται, αφού δεν υπήρχε το γνωστό αυγό. Αυτό που υπήρχε, όμως, ήταν η απόλυτη φρεσκάδα των λαχανικών και η γεύση, όσο και η υφή, του νεροκάστανου και των baby corns (3.50e).
– Wakame.
Νέα προσθήκη στη λίστα των αγαπημένων μου, ειδικά, όταν πρέπει να δικαιολογήσω τις διατροφικές μου ατασθαλίες στη διαιτολόγο μου. Είναι φύκια. Μη φρικάρετε.. όχι αυτά που μας εμποδίζουν να κολυμπήσουμε (εγώ τα φοβάμαι). Θεωρήστε τα ως εξωτικά χόρτα. Λεπτά, νόστιμα, τραγανά, και στη συγκεκριμένη περίπτωση με ελαφρύ άρωμα σκόρδου (5.00e).
– Crab wonton.
Εννοείται ότι δε μιλάμε για φρέσκο καβούρι. Μιλάμε για πουγκάκια ζύμης με κατεψυγμένο καβούρι, λαχανικά, και cream cheese. Θα δώσω έναν, παραπάνω, πόντο για το ελαφρύ τηγάνι και την ωραία sauce που τα συνόδευε, η οποία μου φάνηκε home made κι όχι του εμπορίου (3.40e ).
– Γαρίδες tempura.
Ήθελα να αποφύγω το κρέας τη συγκεκριμένη μέρα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. 4, ευμεγέθεις, λουκουμαδένιες γαρίδες. Στεγνές, ναι! Νόστιμες ναι! Tempura δε θα το έλεγα (4.40e).
– Vegetable fried rice.
Ένα μικρό μάθημα γαστρονομικής ιστορίας..
Τι είναι το συγκεκριμένο πιάτο το οποίο όλοι παραγγέλλουμε? Το ρύζι της προηγούμενης μέρας. Ότι, έχει περισσέψει, ένα αυγό να το δέσει, συν, λίγη soya sauce.
Το συγκεκριμένο ήταν νόστιμο, με λαχανικά που κρατούσαν στο δόντι, θαυμάσια βρασμένο, αρωματικό, ρύζι, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα (3.90e).
– Noodles με λαχανικά.
Ζυμαρικά, ολόσωστα βρασμένα με άφθονα, τραγανά, λαχανικά. Απλά άφηναν μία όξινη επίγευση η οποία ομολογώ ότι με ξένισε κάπως (3.90e).
Σύνοψη
Θα ξαναπαραγγείλω. Μου άρεσε η φρεσκάδα των υλικών. Μπορεί να διαφωνώ με ορισμένες παρασκευές πιάτων αλλά θέλω να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα, ειδικά τα house specials, που είδα στον κατάλογο.
Επιμύθιον
Αγαπώ τις γεύσεις… περισσότερο, όμως, αγαπώ τους ανθρώπους με τους οποίους τις μοιράζομαι. Ασυναίσθητα αφήνω πίσω πράγματα δικά μου τα όποια είναι λόγος επιστροφής. Θα ξανάρθω Julie!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Παρασκευή 27/11.
Δεν ήταν 13 μεν, ήταν black δε (αν και τον τελευταίο καιρό όλες black μοιάζουν). Το κρύο έχει γίνει, πλέον, αισθητό, η κούραση της εβδομάδας κάτι παραπάνω από αισθητή, αναζητώ comfort food.
Δε θέλω σχόλια του τύπου …”είχες και στο χωριό σου κινέζικο?” Ε ναι! Είχα!
Καταγεγραμμένο λοιπόν στις δικές μου γευστικές αναμνήσεις το κινέζικο είναι, ίσως, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό ως “παρηγορητικό φαγητό”. Αφήστε που είναι ένα, εκ των τριών, που μου αρέσει κρύο, την επόμενη μέρα (Σουβλιστό αρνί του Πάσχα και pizza, είναι τα άλλα δύο). Μη φρίττετε. Βίτσια είναι αυτά …
Τι με τράβηξε, κατ’ αρχάς, να παραγγείλω από το Microulee?
Πρώτον, το χαριτωμένο όνομα το οποίο μου θύμισε μία σειρά, χαζών, ανέκδοτων που λέγαμε κάποτε, δεύτερον μία κριτική της Tomie κάπου, κάπως, κάποτε.
Το είχε πάρει το μάτι μου περνώντας αφού βρίσκεται στον δρόμο για το σπίτι αγαπημένων φίλων. Πολύ κοντά στο ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείου. Μεγαλεία πράγματα! Αν υπήρχε όταν φοιτούσα (όχι στο ΕΜΠ αλλά παρεπιδημούσα στην περιοχή), θα με βρίσκατε εκεί κάθε μέρα. Δεν έχει χώρο μέσα, μόνον κάποια stands έξω. Άρα δεν αισθάνομαι τύψεις που γράφω για delivery. Φαντάζομαι ότι το, συγκεκριμένο, μαγαζί εκεί προσανατολίζεται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα μου άρεσε να κάνω μια γρήγορη στάση τρώγοντας επιτόπου.
Η παραγγελία, μέσω γνωστής αλυσίδας, περιελάμβανε:
– Hot and sour soup.
Δεν υπάρχει περίπτωση να παραγγείλω κινέζικο χωρίς να τη συμπεριλάβω. Είναι σημείο αναφοράς. Η συγκεκριμένη είναι από τις πλέον ωραίες που έχω φάει. Πυκνή, αρκούντως ξινούτσικη, μία υποψία γλύκας στην πρώτη κουταλιά, όχι τόσο καυτερή, πρέπει να ομολογήσω. Vegan, για όσους ενδιαφέρονται, αφού δεν υπήρχε το γνωστό αυγό. Αυτό που υπήρχε, όμως, ήταν η απόλυτη φρεσκάδα των λαχανικών και η γεύση, όσο και η υφή, του νεροκάστανου και των baby corns (3.50e).
– Wakame.
Νέα προσθήκη στη λίστα των αγαπημένων μου, ειδικά, όταν πρέπει να δικαιολογήσω τις διατροφικές μου ατασθαλίες στη διαιτολόγο μου. Είναι φύκια. Μη φρικάρετε.. όχι αυτά που μας εμποδίζουν να κολυμπήσουμε (εγώ τα φοβάμαι). Θεωρήστε τα ως εξωτικά χόρτα. Λεπτά, νόστιμα, τραγανά, και στη συγκεκριμένη περίπτωση με ελαφρύ άρωμα σκόρδου (5.00e).
– Crab wonton.
Εννοείται ότι δε μιλάμε για φρέσκο καβούρι. Μιλάμε για πουγκάκια ζύμης με κατεψυγμένο καβούρι, λαχανικά, και cream cheese. Θα δώσω έναν, παραπάνω, πόντο για το ελαφρύ τηγάνι και την ωραία sauce που τα συνόδευε, η οποία μου φάνηκε home made κι όχι του εμπορίου (3.40e ).
– Γαρίδες tempura.
Ήθελα να αποφύγω το κρέας τη συγκεκριμένη μέρα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. 4, ευμεγέθεις, λουκουμαδένιες γαρίδες. Στεγνές, ναι! Νόστιμες ναι! Tempura δε θα το έλεγα (4.40e).
– Vegetable fried rice.
Ένα μικρό μάθημα γαστρονομικής ιστορίας..
Τι είναι το συγκεκριμένο πιάτο το οποίο όλοι παραγγέλλουμε? Το ρύζι της προηγούμενης μέρας. Ότι, έχει περισσέψει, ένα αυγό να το δέσει, συν, λίγη soya sauce.
Το συγκεκριμένο ήταν νόστιμο, με λαχανικά που κρατούσαν στο δόντι, θαυμάσια βρασμένο, αρωματικό, ρύζι, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα (3.90e).
– Noodles με λαχανικά.
Ζυμαρικά, ολόσωστα βρασμένα με άφθονα, τραγανά, λαχανικά. Απλά άφηναν μία όξινη επίγευση η οποία ομολογώ ότι με ξένισε κάπως (3.90e).
Σύνοψη
Θα ξαναπαραγγείλω. Μου άρεσε η φρεσκάδα των υλικών. Μπορεί να διαφωνώ με ορισμένες παρασκευές πιάτων αλλά θέλω να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα, ειδικά τα house specials, που είδα στον κατάλογο.
Επιμύθιον
Αγαπώ τις γεύσεις… περισσότερο, όμως, αγαπώ τους ανθρώπους με τους οποίους τις μοιράζομαι. Ασυναίσθητα αφήνω πίσω πράγματα δικά μου τα όποια είναι λόγος επιστροφής. Θα ξανάρθω Julie!