“Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια”
Διαβάζω internetικά για καινούργιο εστιατόριο στου Ζωγράφου και υπάρχει μέσα στο κείμενο η λέξη “καβουράκια” η οποία, από μόνη της, με κάνει να ακούω ήχους κουδουνίσματος και να βλέπω φωτάκια τα οποία αναβοσβήνουν σα να κέρδισα, μόλις, το jackpot σε κουλοχέρη στο Las Vegas.
Μη με παρεξηγήσετε κι εμένα μου αρέσουν τα καβούρια αλλά αυτός που δίνει τα ρέστα του είναι ο καλός μου ο οποίος είναι, κατά βάση, άνθρωπος με σταθερές συνήθειες (γι αυτό με ανέχεται τα τελευταία 25 χρόνια) με αποτέλεσμα οι προτάσεις μου για νέα εστιατόρια να προσκρούουν στα βράχια αντιρρήσεων. Μόλις όμως πέσει η μαγική λέξη… θα ακολουθήσει χωρίς δεύτερη κουβέντα η οποία, παρεμπιπτόντως, δε χρειάστηκε. Διότι πήγαμε την πρώτη φορά και μας άρεσε, ξαναπήγαμε και μας άρεσε ακόμη πιο πολύ.
Ο χώρος δε διεκδικεί δάφνες. Το εσωτερικό παίζει να έχει δύο τραπέζια ενώ τα υπόλοιπα αναπτύσσονται στο πεζοδρόμιο. Όχι ότι κι αυτά είναι πολλά μη φανταστείτε. Άνετες οι καρέκλες βέβαια , όμορφο το στρώσιμο και τέλος.
Η εξυπηρέτηση? Ε! Σε αυτή αξίζει ειδική μνεία. Δύο νέα παιδιά με προθυμία, αμεσότητα, ευγένεια. Θα ακούσουν αυτό που έχετε να τους πείτε, με αστραπιαία ανταπόκριση από την πλευρά τους. Μπράβο τους για όλες τις διορθωτικές κινήσεις που έκαναν στις υποδείξεις μας και για τα γαλαντόμα κεράσματα.
Το φαγητό? Σας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις. Ας δούμε κάποιες από αυτές…
• Τα καβουράκια, όντως, δεν παίζονται. Δεν είναι τα soft cell crabs… είναι κάτι μικρά από τα οποία έχει αφαιρεθεί μεν το κεντρικό κόκκαλο όμως τα λιλιπούτεια ποδαράκια κι οι δαγκανίτσες τους τρώγονται ολόκληρα ως chips. Η απόλυτη αντίθεση μεταξύ ενός τραγανού κι αλατισμένου εξωτερικού με τη γλυκιά σάρκα του καβουριού.
• Η διαφορετική Caesar`s. Με μαρούλι, χειροποίητο καπνιστό σολομό, κρουτόν και τη δική τους sauce. Την πήρα με βαριά καρδιά και διαψεύστηκα παντελώς.
• Fish n’ chips. Ψάρι ημέρας (εμάς μας έτυχε μπακαλιάρος) σε ένα στεγνό και τραγανό κουρκούτι το οποίο σπάει στο δόντι για να σας αφήσει να έρθετε σε επαφή με το μελωμένο εσωτερικό. Προσθέστε τα σπιτικά chips πατάτας, τα homemade celery τουρσί και την επίσης σπιτική tartar sauce που τα συνοδεύει.
• Το burger τόνου. Δε θα σας δώσω λεπτομέρειες σχετικά με το “μπιφτέκι” διότι μπορεί να μου φρικάρετε και είναι κρίμα. Θα σας πω ότι είναι υπέροχο και συνοδεύεται από ginger γλυκό, αγγουράκι τουρσί, κρεμμύδι φρέσκο & μαγιονέζα χειροποίητη.
• Katsu sando. Η δική τους εκδοχή περί του γνωστού πλέον Ιαπωνικού sandwich. Εδώ θα το βρείτε με με ψάρι ημέρας τραγανοπαναρισμένου με panko, χειροποίητη ketchup από πιπεριές Φλωρίνης, καρότο & τυρί κρέμα.
• Να ακούσετε προσεκτικά τα πιάτα ημέρας, τα οποία δεν ακολουθούν την πεπατημένη, διαλέγοντας ότι σας κάνει κλικ. Στην τελευταία επίσκεψη είδα μία εντυπωσιακή ολόκληρη σκορπίνα να πηγαίνει σε διπλανό τραπέζι.
΄
Αν δεν αισθάνεστε τόσο περιπετειώδεις τότε θα πρέπει να διαλέξετε οπωσδήποτε:
• Ταραμοσαλάτα για τους κλασσικούς αέρινη, ελαφριά και λεμονάτη.
• Θαυμάσιο γαριδάκι τηγανιτό.
• Γυαλιστερές και κυδώνια … Μυρίζουν όντως θάλασσα.
• Linguine με γαρίδες που είναι τόσο οικεία όσο και διαφορετικά. Άψογες γαρίδες και ξεχάστε τη σάλτσα ντομάτας. Το λεμονάτο άρωμα εσπεριδοειδών θα σας συναρπάσει. Κάποιο το βρήκαν πιπεράτο. Εγώ πρόσθεσα κι extra.
• Μύδια αχνιστά. Τα προτείνουν με γάλα καρύδας και chili. Ας όψεται ο καβουροφάγος που ζήτησε να ετοιμασθούν με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα σας πω όμως ότι ήταν από τα πιο ωραία που έχω ποτέ δοκιμάσει αν και την επόμενη φορά θα τα ζητήσω και με τους δύο τρόπους.
• Ψάρι. Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω ότι ο ιδιοκτήτης του monkfish διατηρεί και το παρακείμενο ψαράδικο. Άρα… περάστε μια βόλτα, δείτε την ψαριά της ημέρας και ζητήστε το ψάρι σας ετοιμασμένο με όποιον τρόπο επιθυμείτε. Φοβερά τα τραγανοτηγανισμένα μπαρμπουνάκια αλλά αξέχαστη, πραγματικά, η συναγρίδα. Στην πρώτη επίσκεψη μάλιστα μας ρώτησαν αν τρώμε τα αυγά του ψαριού. Εγώ ομολογώ ότι δεν είχα δοκιμάσει και ήμουν επιφυλακτική αλλά… ααχ! Τα πανάρισαν, μας τα τηγάνισαν και ήρθε ένας μεζές ανεπανάληπτος.
Κρασί υπάρχει μόνο εμφιαλωμένο. Αποκαλυπτική υπήρξε η μαλαγουζιά του Μπουγιούρη σε εξαιρετική τιμή. Ιδιαίτερες μπύρες (με την Ικαριώτισσα ανάμεσά τους) αλλά λίγο τσιμπημένες. Λίγες επιλογές σε ούζο και τσίπουρο. Δύο τα γλυκά του καταλόγου τα οποία θέλουν δουλειά ακόμη έτσι ώστε να ανέβουν στο επίπεδο του φαγητού. Έχω κάποιες προτάσεις στα υπόψη τις οποίες θα πω κι επειδή απέδειξαν ότι ακούν τους πελάτες τους είμαι σίγουρη ότι δε θα φάω ξύλο.
Οι τιμές ίσως επιδέχονται μία μείωση της τάξης του ενός ή δύο ευρώ. Παρόλα αυτά αν κινηθείτε προσεκτικά και έξυπνα το ποσό, per person, δε θα υπερβεί τα 20-25 ευρώπουλα max έχοντας χορτάσει και με το παραπάνω. Για εμένα απόλυτα λογικό κι αποδεκτό για ψαροφαγία επιπέδου.
Για εσάς δε μπορώ να απαντήσω φυσικά μπορώ όμως να περιμένω τις εντυπώσεις και κριτικές σας (Crissiop για σένα χτυπά η καμπάνα).
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
“Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια”
Διαβάζω internetικά για καινούργιο εστιατόριο στου Ζωγράφου και υπάρχει μέσα στο κείμενο η λέξη “καβουράκια” η οποία, από μόνη της, με κάνει να ακούω ήχους κουδουνίσματος και να βλέπω φωτάκια τα οποία αναβοσβήνουν σα να κέρδισα, μόλις, το jackpot σε κουλοχέρη στο Las Vegas.
Μη με παρεξηγήσετε κι εμένα μου αρέσουν τα καβούρια αλλά αυτός που δίνει τα ρέστα του είναι ο καλός μου ο οποίος είναι, κατά βάση, άνθρωπος με σταθερές συνήθειες (γι αυτό με ανέχεται τα τελευταία 25 χρόνια) με αποτέλεσμα οι προτάσεις μου για νέα εστιατόρια να προσκρούουν στα βράχια αντιρρήσεων. Μόλις όμως πέσει η μαγική λέξη… θα ακολουθήσει χωρίς δεύτερη κουβέντα η οποία, παρεμπιπτόντως, δε χρειάστηκε. Διότι πήγαμε την πρώτη φορά και μας άρεσε, ξαναπήγαμε και μας άρεσε ακόμη πιο πολύ.
Ο χώρος δε διεκδικεί δάφνες. Το εσωτερικό παίζει να έχει δύο τραπέζια ενώ τα υπόλοιπα αναπτύσσονται στο πεζοδρόμιο. Όχι ότι κι αυτά είναι πολλά μη φανταστείτε. Άνετες οι καρέκλες βέβαια , όμορφο το στρώσιμο και τέλος.
Η εξυπηρέτηση? Ε! Σε αυτή αξίζει ειδική μνεία. Δύο νέα παιδιά με προθυμία, αμεσότητα, ευγένεια. Θα ακούσουν αυτό που έχετε να τους πείτε, με αστραπιαία ανταπόκριση από την πλευρά τους. Μπράβο τους για όλες τις διορθωτικές κινήσεις που έκαναν στις υποδείξεις μας και για τα γαλαντόμα κεράσματα.
Το φαγητό? Σας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις. Ας δούμε κάποιες από αυτές…
• Τα καβουράκια, όντως, δεν παίζονται. Δεν είναι τα soft cell crabs… είναι κάτι μικρά από τα οποία έχει αφαιρεθεί μεν το κεντρικό κόκκαλο όμως τα λιλιπούτεια ποδαράκια κι οι δαγκανίτσες τους τρώγονται ολόκληρα ως chips. Η απόλυτη αντίθεση μεταξύ ενός τραγανού κι αλατισμένου εξωτερικού με τη γλυκιά σάρκα του καβουριού.
• Η διαφορετική Caesar`s. Με μαρούλι, χειροποίητο καπνιστό σολομό, κρουτόν και τη δική τους sauce. Την πήρα με βαριά καρδιά και διαψεύστηκα παντελώς.
• Fish n’ chips. Ψάρι ημέρας (εμάς μας έτυχε μπακαλιάρος) σε ένα στεγνό και τραγανό κουρκούτι το οποίο σπάει στο δόντι για να σας αφήσει να έρθετε σε επαφή με το μελωμένο εσωτερικό. Προσθέστε τα σπιτικά chips πατάτας, τα homemade celery τουρσί και την επίσης σπιτική tartar sauce που τα συνοδεύει.
• Το burger τόνου. Δε θα σας δώσω λεπτομέρειες σχετικά με το “μπιφτέκι” διότι μπορεί να μου φρικάρετε και είναι κρίμα. Θα σας πω ότι είναι υπέροχο και συνοδεύεται από ginger γλυκό, αγγουράκι τουρσί, κρεμμύδι φρέσκο & μαγιονέζα χειροποίητη.
• Katsu sando. Η δική τους εκδοχή περί του γνωστού πλέον Ιαπωνικού sandwich. Εδώ θα το βρείτε με με ψάρι ημέρας τραγανοπαναρισμένου με panko, χειροποίητη ketchup από πιπεριές Φλωρίνης, καρότο & τυρί κρέμα.
• Να ακούσετε προσεκτικά τα πιάτα ημέρας, τα οποία δεν ακολουθούν την πεπατημένη, διαλέγοντας ότι σας κάνει κλικ. Στην τελευταία επίσκεψη είδα μία εντυπωσιακή ολόκληρη σκορπίνα να πηγαίνει σε διπλανό τραπέζι.
΄
Αν δεν αισθάνεστε τόσο περιπετειώδεις τότε θα πρέπει να διαλέξετε οπωσδήποτε:
• Ταραμοσαλάτα για τους κλασσικούς αέρινη, ελαφριά και λεμονάτη.
• Θαυμάσιο γαριδάκι τηγανιτό.
• Γυαλιστερές και κυδώνια … Μυρίζουν όντως θάλασσα.
• Linguine με γαρίδες που είναι τόσο οικεία όσο και διαφορετικά. Άψογες γαρίδες και ξεχάστε τη σάλτσα ντομάτας. Το λεμονάτο άρωμα εσπεριδοειδών θα σας συναρπάσει. Κάποιο το βρήκαν πιπεράτο. Εγώ πρόσθεσα κι extra.
• Μύδια αχνιστά. Τα προτείνουν με γάλα καρύδας και chili. Ας όψεται ο καβουροφάγος που ζήτησε να ετοιμασθούν με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα σας πω όμως ότι ήταν από τα πιο ωραία που έχω ποτέ δοκιμάσει αν και την επόμενη φορά θα τα ζητήσω και με τους δύο τρόπους.
• Ψάρι. Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω ότι ο ιδιοκτήτης του monkfish διατηρεί και το παρακείμενο ψαράδικο. Άρα… περάστε μια βόλτα, δείτε την ψαριά της ημέρας και ζητήστε το ψάρι σας ετοιμασμένο με όποιον τρόπο επιθυμείτε. Φοβερά τα τραγανοτηγανισμένα μπαρμπουνάκια αλλά αξέχαστη, πραγματικά, η συναγρίδα. Στην πρώτη επίσκεψη μάλιστα μας ρώτησαν αν τρώμε τα αυγά του ψαριού. Εγώ ομολογώ ότι δεν είχα δοκιμάσει και ήμουν επιφυλακτική αλλά… ααχ! Τα πανάρισαν, μας τα τηγάνισαν και ήρθε ένας μεζές ανεπανάληπτος.
Κρασί υπάρχει μόνο εμφιαλωμένο. Αποκαλυπτική υπήρξε η μαλαγουζιά του Μπουγιούρη σε εξαιρετική τιμή. Ιδιαίτερες μπύρες (με την Ικαριώτισσα ανάμεσά τους) αλλά λίγο τσιμπημένες. Λίγες επιλογές σε ούζο και τσίπουρο. Δύο τα γλυκά του καταλόγου τα οποία θέλουν δουλειά ακόμη έτσι ώστε να ανέβουν στο επίπεδο του φαγητού. Έχω κάποιες προτάσεις στα υπόψη τις οποίες θα πω κι επειδή απέδειξαν ότι ακούν τους πελάτες τους είμαι σίγουρη ότι δε θα φάω ξύλο.
Οι τιμές ίσως επιδέχονται μία μείωση της τάξης του ενός ή δύο ευρώ. Παρόλα αυτά αν κινηθείτε προσεκτικά και έξυπνα το ποσό, per person, δε θα υπερβεί τα 20-25 ευρώπουλα max έχοντας χορτάσει και με το παραπάνω. Για εμένα απόλυτα λογικό κι αποδεκτό για ψαροφαγία επιπέδου.
Για εσάς δε μπορώ να απαντήσω φυσικά μπορώ όμως να περιμένω τις εντυπώσεις και κριτικές σας (Crissiop για σένα χτυπά η καμπάνα).