Μετά κόποις και βασάνων και όχι βαΐων και κλάδων, κλείσαμε τραπέζι στον μέσα χώρο που θέλαμε – αυλή σκεπασμένη, ο καλύτερος χώρος ever, φοίνικες, νταβαντούρι, Frida στον τοίχο- ένα Σάββατο βράδυ με χαλαρή διάθεση, πολύ κόσμο, ελάχιστο κρύο και πολύ όρεξη!
Ευτυχώς να λέμε, που είμαστε τύποι ευχάριστοι και έξω καρδιά και δεν μας χάλασε το κέφι η υπεύθυνη κρατήσεων που μας έκανε μουσουλμάνους για να μας κλείσει στην αυλή. Και να πω ότι πήγαινα πρώτη φορά να το καταλάβω. Έχω πάει τόσες φορές, όσες είναι αρκετές για να δοκιμάσω τα περισσότερα πιάτα του μαγαζιού!
Not Mexican but latin American cousin with Greek influences θα έλεγα. Πήγαμε για μαργαρίτα frozen και ξεκινήσαμε με frozen margarita σε ωραία γιαγιαδίστικη κανάτα με σωστή αναλογία τεκίλας και lime. Και επειδή μια ίσον καμία πήραμε και άλλη. Και λίγο πριν το 3o refill, νάσου ο συμπαθής διοπτροφόρος σερβιτόρος με κερασμένη margarita. Κίνηση Αθηναϊκή και ματ. Δεν πίνουμε πολύ τα ποτήρια χάνουν ml.
Πιάτο άχαστο σε gourmet εκτέλεση και παρουσίαση: Chimichanga. Τηγανιτή σταρένια τραγανή tortilla με semi spicy chili con carne, σωστά μπαχάρια, διάσπαρτο pico de gallo και στην κορυφή chipotle mayo. Η peper halapeno για το έτσι μ’ αρέσει! Πιάτο, ο ορισμός της μεξικάνικης κουζίνας που όσες φορές και να στο φέρουν μπροστά σου θα ζητάς και άλλο. Κακώς είναι στα ορεκτικά αφού αποτελεί κανονικό πιάτο της εν λόγω κουζίνας.
Tacos μαλακά στην επιλογή, el pastor, με χοιρινό σωστά μπαχαρωμένο, γλυκιά chipotle mayo, ανανά, ψητό καλαμπόκι και διάφορά μπαχάρια που εκτόξευα την γεύση. Η sauce avocado έδωσε την έξτρα ώθηση.
Τα κεφτεδάκια –albodigas- αρκετά επίπεδα σε γεύση μιας και ο μοσχαρίσιος κιμάς καπέλωνε όλα τα άλλα εξαιρετικά σε γεύση υλικά. Νόστιμη η καπνις΄τη μελιτ΄ζανα στη βάση, δροσερό το sweet chili με το γιαούρτι και τα flakew αμυγδάλου αλλά τα καπέλων όλα ο κιμάς.
H quesadillas γευστική αλλά δεν θα την ξαναπροτιμούσα. Άνευρη, κάτι της έλειπε με αποτέλεσμα να θύμιζε tortilla sandwich ενός απλού street food επαρχίας.
Για το κλείσιμο, το είδαμε και μας άρεσε, hammer. Άλλο να στο περιγράφω και άλλο να το βλέπεις. Κότσι τεράστιο μάλλον black angus βροντόσαυρου μαγειρεμένο με μπύρα ginger και orange, λουκούμι, όπως τα διαφημιστικά βιντεάκια. Τραβάς το κόκκαλο και μένει η ουσία. Μαζί με τα παρελκόμενα του, καλαμπόκι, εξαιρετικές baby βουτυράτες potatoes, spicy και sweet sauce έκλεψε την παράσταση. Ή καλύτερα, έδωσε παράσταση.
Κλείσαμε, διότι αν δεν φας γλυκό δεν κάνεις τίποτα, με απίθανα churros με δύο σάλτσες παρακαλώ, αλατισμένης καραμέλας κλασσικά φούστα μπλούζα και σοκολάτας, αλλά και cheesecake ok.
Το ‘’No mames’’ ήρθε για να μείνει και καθώς το βλέπω θα μείνει.
Και ο λόγος;
Διότι είναι θεματική κουζίνα, με καλομαγειρεμένα πιάτα και πολύ καλή επίγευση κοντά στα ελληνικά standards, που τα γεύεσαι σε έναν εξαιρετικής αισθητικής χώρο. That’s the reason που όλος ο καλός κόσμος του Βόλου θα περάσει σε εβδομαδιαία βάση από το μαγαζί.
Νέα άφιξη στην πόλη και μάλιστα αγαπημένης θεματικής κουζίνας: Μεξικάνικης. Τι το καλύτερο να ανοίξει στο νεοκλασικό της Ογλ με το πανέμορφο αίθριο, που κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει ωραίες κουζίνες από το πάλαι ποτέ ‘’Ούζο Μέλαθρον’ της συμπρωτεύουσας μέχρι τον δημιουργικό ‘’Αλχιμηστή’’. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη διακόσμηση, με κυρίαρχη την προσωπογραφία της διάσημης μεξικάνας ζωγράφου Frida Kahlo –ποιάς άλλης άλλωστε- βασικό χρώμα την πειραγμένη τεχνηέντως ώχρα, αρκετά φυτά με κυρίαρχα τα κακτάκια, όμορφα βαριά φωτιστικά και ξεχωριστά και άνετα τραπεζοκαθίσματα και καναπέδες. Άνετα ο χώρος του αίθριου με ένα μεγαλύτερο κεντρικό σιντριβάνι θα θύμιζε πλατεία μεξικάνικου χωριού.
Επειδή ότι καινούριο προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον ειδικά σε μια επαρχιακή πόλη, η επίσκεψη σχεδόν όλες τις μέρες απαιτεί κράτηση. Την μέρα της επίσκεψης ο χώρος ήταν γεμάτος από άτομα όλων των ηλικιών που περισσότερη σημασία έδιναν να περάσουν και να καθίσουν στον νέο χώρο, με το φαγητό να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η εξυπηρέτηση αρκετά καλή σε όλα της για ξεκίνημα μαγαζιού, με σωστό καταμερισμό του χώρου, σωστή ανάλυση των πιάτων, χωρίς καθυστερήσεις και άνευ λόγου οικειότητες, το δε προσωπικό της ανοιχτής κουζίνας δούλευε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Αν χρειαζόταν κάτι, θα ήταν ένας καλύτερος συντονισμός στην υποδοχή και τοποθέτηση των πελατών στα τραπέζια. Και πάμε στον λόγο της επίσκεψης, φαγητό και ποτό.
Διαβάζοντας το εισαγωγικό του καταλόγου για τις εμπειρίες των ιδιοκτητών στο Μεξικό και τη Λατινική Αμερική, περίμενα περισσότερο παράδοση και μεξικάνικη κουλτούρα σε φαγητά και ποτά.
Αντ’ αυτού τι είδα: Ποτά
Σε ποτήρι κλασικό ‘’ύψιλον’’, χωρίς λεμόνι και αλάτι στο χείλος, σερβιρίστηκαν πολύ καλές frozen margaritas με την τεκίλα να υπερισχύει των υπολοίπων συστατικών. Έλειπε σίγουρα η έξτρα οξύτητα στο ποτήρι, ενώ η αποξηραμένη φέτα εντός ποτηριού θα μπορούσε να αντικατασταθεί με αντίστοιχη φρέσκια.
Έλειπαν σίγουρα τα κλασσικά tequila shots (αλατάκι, lemon slice) αλλά αισθητή ήταν η απουσία από Paloma. Τι εστί Paloma; Cocktail το πλέον διαδεδομένο στο Μεξικό, το οποίο συνοδεύει και το φαγητό τους. Τέλος κάποια δημιουργικά cocktails με multi drinks (vodka, gin) τα θεωρώ αχρείαστα σε Μεξικάνικο εστιατόριο. Φαγητό
Καλωσόρισμα στην αρχή με ένα ωραίο πλατό με lime slices, tortillas, nachos και ένα semi hot saucάκι. Ωραία η εισαγωγή, η sauce διαφορετική των κλασσικών μεξικάνικων (θα πήγαινε καλύτερα chili) αλλά από τη στιγμή που το λες καλωσόρισμα, η χρέωση είναι αχρείαστη. Chimichanga, επιτέλους στα καλύτερα της. Σταρένια τραγανή τηγανιτή tortilla με πικάντικο chili con carne, σωστά μπαχάρια, διάσπαρτο pico de gallo και στην κορυφή chipotle mayo. Δώσε μου τσιμιτσάγκες και άσε με να τις απολαύσω. Το καλύτερο πιάτο και σε γεύση αλλά και σε παρουσίαση. Empanadas κάτι σαν τα δικά μας πιτάκια, με γέμιση νόστιμο κοτόπουλο ξαπλωμένα σε νόστιμο spicy chili, με τα dots από mousse avocado αχρείαστα. Tacos μαλακά, με την sauce από πράσινη ντομάτα και chili να δίνει χαρακτήρα στο πιάτο, γεμισμένα με παναρισμένα κομμάτια κοτόπουλου μπαχαρικά, νόστιμο χειροποίητο guagamole, pico de gallo και κόκκινο λάχανο (πίκλα).
Τέλος fajitas με pulled χοιρινό, τα κλασσικά συνοδευτικά guagamole, sour cream, tortillas και τηγανιτό ρύζι. Νόστιμο πιάτο με διαφορετική παρουσίαση από τα τετριμμένα, οι πιπεριές που είχαν μαγειρευτεί με το χοιρινό πέρασαν απαρατήρητες, έλειπε δε μια chili sauce. Δεν είδα πουθενά κακτοσαλάτα, έλειπαν τα burritos και τα σκληρά tacos αλλά το κυριότερο, ελάχιστη η παρουσία από τα κλασσικά μεξικάνικα φασόλια. Το ‘’No Mames’’ σίγουρα έφερε νέα ήθη και έθιμα στην πόλη, προσεγγίζει δε την μεξικάνικη διατροφική κουλτούρα στο πιο gourmet. Θα φας πολύ καλά όσον αφορά τις γεύσεις μην το φοβηθείς, δεν θα λερωθείς όπως συμβαίνει συνήθως σε μεξικάνικο εστιατόριο, θα πληρώσεις θεματική κουζίνα με ότι αυτό συνεπάγεται και σίγουρα θα περάσεις ένα ευχάριστο και διαφορετικό γευστικά δίωρο. Αν σ’ αρέσει θα το κάνεις στέκι, αν είσαι κολλημένος με άλλο είδος φαγητού θα το μισήσεις, οπότε άσε εμάς που το λατρεύουμε να το χαρούμε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
– Να ‘μαστε πάλι εδώ Ανδρέα…
– Μένω κατάπληκτος Μανώλη
Μετά κόποις και βασάνων και όχι βαΐων και κλάδων, κλείσαμε τραπέζι στον μέσα χώρο που θέλαμε – αυλή σκεπασμένη, ο καλύτερος χώρος ever, φοίνικες, νταβαντούρι, Frida στον τοίχο- ένα Σάββατο βράδυ με χαλαρή διάθεση, πολύ κόσμο, ελάχιστο κρύο και πολύ όρεξη!
Ευτυχώς να λέμε, που είμαστε τύποι ευχάριστοι και έξω καρδιά και δεν μας χάλασε το κέφι η υπεύθυνη κρατήσεων που μας έκανε μουσουλμάνους για να μας κλείσει στην αυλή. Και να πω ότι πήγαινα πρώτη φορά να το καταλάβω. Έχω πάει τόσες φορές, όσες είναι αρκετές για να δοκιμάσω τα περισσότερα πιάτα του μαγαζιού!
Not Mexican but latin American cousin with Greek influences θα έλεγα. Πήγαμε για μαργαρίτα frozen και ξεκινήσαμε με frozen margarita σε ωραία γιαγιαδίστικη κανάτα με σωστή αναλογία τεκίλας και lime. Και επειδή μια ίσον καμία πήραμε και άλλη. Και λίγο πριν το 3o refill, νάσου ο συμπαθής διοπτροφόρος σερβιτόρος με κερασμένη margarita. Κίνηση Αθηναϊκή και ματ. Δεν πίνουμε πολύ τα ποτήρια χάνουν ml.
Πιάτο άχαστο σε gourmet εκτέλεση και παρουσίαση: Chimichanga. Τηγανιτή σταρένια τραγανή tortilla με semi spicy chili con carne, σωστά μπαχάρια, διάσπαρτο pico de gallo και στην κορυφή chipotle mayo. Η peper halapeno για το έτσι μ’ αρέσει! Πιάτο, ο ορισμός της μεξικάνικης κουζίνας που όσες φορές και να στο φέρουν μπροστά σου θα ζητάς και άλλο. Κακώς είναι στα ορεκτικά αφού αποτελεί κανονικό πιάτο της εν λόγω κουζίνας.
Tacos μαλακά στην επιλογή, el pastor, με χοιρινό σωστά μπαχαρωμένο, γλυκιά chipotle mayo, ανανά, ψητό καλαμπόκι και διάφορά μπαχάρια που εκτόξευα την γεύση. Η sauce avocado έδωσε την έξτρα ώθηση.
Τα κεφτεδάκια –albodigas- αρκετά επίπεδα σε γεύση μιας και ο μοσχαρίσιος κιμάς καπέλωνε όλα τα άλλα εξαιρετικά σε γεύση υλικά. Νόστιμη η καπνις΄τη μελιτ΄ζανα στη βάση, δροσερό το sweet chili με το γιαούρτι και τα flakew αμυγδάλου αλλά τα καπέλων όλα ο κιμάς.
H quesadillas γευστική αλλά δεν θα την ξαναπροτιμούσα. Άνευρη, κάτι της έλειπε με αποτέλεσμα να θύμιζε tortilla sandwich ενός απλού street food επαρχίας.
Για το κλείσιμο, το είδαμε και μας άρεσε, hammer. Άλλο να στο περιγράφω και άλλο να το βλέπεις. Κότσι τεράστιο μάλλον black angus βροντόσαυρου μαγειρεμένο με μπύρα ginger και orange, λουκούμι, όπως τα διαφημιστικά βιντεάκια. Τραβάς το κόκκαλο και μένει η ουσία. Μαζί με τα παρελκόμενα του, καλαμπόκι, εξαιρετικές baby βουτυράτες potatoes, spicy και sweet sauce έκλεψε την παράσταση. Ή καλύτερα, έδωσε παράσταση.
Κλείσαμε, διότι αν δεν φας γλυκό δεν κάνεις τίποτα, με απίθανα churros με δύο σάλτσες παρακαλώ, αλατισμένης καραμέλας κλασσικά φούστα μπλούζα και σοκολάτας, αλλά και cheesecake ok.
Το ‘’No mames’’ ήρθε για να μείνει και καθώς το βλέπω θα μείνει.
Και ο λόγος;
Διότι είναι θεματική κουζίνα, με καλομαγειρεμένα πιάτα και πολύ καλή επίγευση κοντά στα ελληνικά standards, που τα γεύεσαι σε έναν εξαιρετικής αισθητικής χώρο. That’s the reason που όλος ο καλός κόσμος του Βόλου θα περάσει σε εβδομαδιαία βάση από το μαγαζί.
Νέα άφιξη στην πόλη και μάλιστα αγαπημένης θεματικής κουζίνας: Μεξικάνικης. Τι το καλύτερο να ανοίξει στο νεοκλασικό της Ογλ με το πανέμορφο αίθριο, που κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει ωραίες κουζίνες από το πάλαι ποτέ ‘’Ούζο Μέλαθρον’ της συμπρωτεύουσας μέχρι τον δημιουργικό ‘’Αλχιμηστή’’.
Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη διακόσμηση, με κυρίαρχη την προσωπογραφία της διάσημης μεξικάνας ζωγράφου Frida Kahlo –ποιάς άλλης άλλωστε- βασικό χρώμα την πειραγμένη τεχνηέντως ώχρα, αρκετά φυτά με κυρίαρχα τα κακτάκια, όμορφα βαριά φωτιστικά και ξεχωριστά και άνετα τραπεζοκαθίσματα και καναπέδες. Άνετα ο χώρος του αίθριου με ένα μεγαλύτερο κεντρικό σιντριβάνι θα θύμιζε πλατεία μεξικάνικου χωριού.
Επειδή ότι καινούριο προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον ειδικά σε μια επαρχιακή πόλη, η επίσκεψη σχεδόν όλες τις μέρες απαιτεί κράτηση. Την μέρα της επίσκεψης ο χώρος ήταν γεμάτος από άτομα όλων των ηλικιών που περισσότερη σημασία έδιναν να περάσουν και να καθίσουν στον νέο χώρο, με το φαγητό να έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Η εξυπηρέτηση αρκετά καλή σε όλα της για ξεκίνημα μαγαζιού, με σωστό καταμερισμό του χώρου, σωστή ανάλυση των πιάτων, χωρίς καθυστερήσεις και άνευ λόγου οικειότητες, το δε προσωπικό της ανοιχτής κουζίνας δούλευε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Αν χρειαζόταν κάτι, θα ήταν ένας καλύτερος συντονισμός στην υποδοχή και τοποθέτηση των πελατών στα τραπέζια. Και πάμε στον λόγο της επίσκεψης, φαγητό και ποτό.
Διαβάζοντας το εισαγωγικό του καταλόγου για τις εμπειρίες των ιδιοκτητών στο Μεξικό και τη Λατινική Αμερική, περίμενα περισσότερο παράδοση και μεξικάνικη κουλτούρα σε φαγητά και ποτά.
Αντ’ αυτού τι είδα:
Ποτά
Σε ποτήρι κλασικό ‘’ύψιλον’’, χωρίς λεμόνι και αλάτι στο χείλος, σερβιρίστηκαν πολύ καλές frozen margaritas με την τεκίλα να υπερισχύει των υπολοίπων συστατικών. Έλειπε σίγουρα η έξτρα οξύτητα στο ποτήρι, ενώ η αποξηραμένη φέτα εντός ποτηριού θα μπορούσε να αντικατασταθεί με αντίστοιχη φρέσκια.
Έλειπαν σίγουρα τα κλασσικά tequila shots (αλατάκι, lemon slice) αλλά αισθητή ήταν η απουσία από Paloma. Τι εστί Paloma; Cocktail το πλέον διαδεδομένο στο Μεξικό, το οποίο συνοδεύει και το φαγητό τους. Τέλος κάποια δημιουργικά cocktails με multi drinks (vodka, gin) τα θεωρώ αχρείαστα σε Μεξικάνικο εστιατόριο.
Φαγητό
Καλωσόρισμα στην αρχή με ένα ωραίο πλατό με lime slices, tortillas, nachos και ένα semi hot saucάκι. Ωραία η εισαγωγή, η sauce διαφορετική των κλασσικών μεξικάνικων (θα πήγαινε καλύτερα chili) αλλά από τη στιγμή που το λες καλωσόρισμα, η χρέωση είναι αχρείαστη.
Chimichanga, επιτέλους στα καλύτερα της. Σταρένια τραγανή τηγανιτή tortilla με πικάντικο chili con carne, σωστά μπαχάρια, διάσπαρτο pico de gallo και στην κορυφή chipotle mayo. Δώσε μου τσιμιτσάγκες και άσε με να τις απολαύσω. Το καλύτερο πιάτο και σε γεύση αλλά και σε παρουσίαση.
Empanadas κάτι σαν τα δικά μας πιτάκια, με γέμιση νόστιμο κοτόπουλο ξαπλωμένα σε νόστιμο spicy chili, με τα dots από mousse avocado αχρείαστα.
Tacos μαλακά, με την sauce από πράσινη ντομάτα και chili να δίνει χαρακτήρα στο πιάτο, γεμισμένα με παναρισμένα κομμάτια κοτόπουλου μπαχαρικά, νόστιμο χειροποίητο guagamole, pico de gallo και κόκκινο λάχανο (πίκλα).
Τέλος fajitas με pulled χοιρινό, τα κλασσικά συνοδευτικά guagamole, sour cream, tortillas και τηγανιτό ρύζι. Νόστιμο πιάτο με διαφορετική παρουσίαση από τα τετριμμένα, οι πιπεριές που είχαν μαγειρευτεί με το χοιρινό πέρασαν απαρατήρητες, έλειπε δε μια chili sauce.
Δεν είδα πουθενά κακτοσαλάτα, έλειπαν τα burritos και τα σκληρά tacos αλλά το κυριότερο, ελάχιστη η παρουσία από τα κλασσικά μεξικάνικα φασόλια.
Το ‘’No Mames’’ σίγουρα έφερε νέα ήθη και έθιμα στην πόλη, προσεγγίζει δε την μεξικάνικη διατροφική κουλτούρα στο πιο gourmet.
Θα φας πολύ καλά όσον αφορά τις γεύσεις μην το φοβηθείς, δεν θα λερωθείς όπως συμβαίνει συνήθως σε μεξικάνικο εστιατόριο, θα πληρώσεις θεματική κουζίνα με ότι αυτό συνεπάγεται και σίγουρα θα περάσεις ένα ευχάριστο και διαφορετικό γευστικά δίωρο.
Αν σ’ αρέσει θα το κάνεις στέκι, αν είσαι κολλημένος με άλλο είδος φαγητού θα το μισήσεις, οπότε άσε εμάς που το λατρεύουμε να το χαρούμε.