Επιλογή του αδερφού και όπως όλοι γνωρίζουμε, στο αίμα σου δεν μπορείς να χαλάσεις χατίρι. Θαλασσινά, ψαράκια και μεγάλα ψάρια στα καλύτερα και όχι δίπλα στη θάλασσα.
Ναι στον Γέρακα, στον παρεξηγημένο Γέρακα, σε μια άγνωστη πλατεία,αξίζει ο κόπος για μια επίσκεψη, σε μαγαζί με όνομα που δεν θυμίζει θάλασσα αλλά σίγουρα ευχαριστιέσαι μεζέδες θάλασσας.
Καθίσαμε μέσα λόγω δροσιάς διότι ως γνωστόν στην πρωτεύουσα το μεσημέρι καλοκαιριού, βράζει ο τόπος.
Υπάρχουν κάποια πιάτα που πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονται στο τραπέζι σου.
Τυροκαυτερή ή την πιο εξελιγμένη μορφή της μελιτζάνα με τυροκαυτερή. Τα πήραμε και τα 2 διότι ο brother ως λάτρης καπάρωσε την τυροκαυτερή. Spicy, έντονη, σε απόχρωση του κόκκινου, με μπόλικο τυρί αλλά και πιπεριά, ο ορισμός για το συγκεκριμένο πιάτο.
Εγώ λάτρεψα την μελιτζανάτη τυροκαυτερή. Πολλά αρώματα μαζί, κάπνισμα όσο χρειαζόταν, άψογα ισορροπημένη χωρίς κάποιο τα 2 βασικά υλικά να καπελώνει το άλλο. Το βάζεις μπροστά σου και το κρύβεις με τα χέρια να μην σου κλέψουν μπουκιά.
Συνεχίσαμε με πατατοσαλάτα χταποδάτη και γαύρο θαυμάσια μαριναρισμένο με παρουσίαση διαφορετική από τα γνωστά, σε σκεύος σαν μικρή καραβάνα.
Το αν ταιριάζει το ξυδάτο χταπόδι με πατατοσαλάτα αρτυμένη τα μάλα, με τη ρίγανίτσα της, το λαδάκι της και τον άνηθο δεν χρειάζεται να το αναλύσω. Μεζέδες άχαστοι με συνοδεία αποστάγματος, έστω και αν εμείς πίναμε μπύρες και κρασί.
Γαριδάκι τύπου Σύμης που ως γνωστό αν δεν σε σταματήσει κάποιος θα ξεχαστείς και θα τρως μέχρι να τελειώσουν από το πιάτο. Τηγάνισμα όσο χρειάζεται για να γίνει τέλεια crispy, λεμόνι μόνο και τέλος.
Ουρές πεσκανδρίτσας τηγανιτές, με διαφορετική παρουσίαση απ’ ότι τις έχω συνηθίσει αφού εδώ έρχονται κομμένες σε φέτες με σχεδόν ωοειδές σχήμα. Νόστιμες αν σ’ αρέσει το συγκεκριμένο ψάρι και δεν σε χαλάει το σχετικά μεγάλο κόκκαλο που έχουν τα κομμάτια.
Νόστιμο fish & chips, σωστά παναρισμένο το ψάρι, με αέρινη σκορδαλιά για την μικρούλα της παρέας που, εννοείται δεν τελείωσε το πιάτο της τσιμπολογώντας από εδώ και από εκεί.
Ένα λαβράκι για το κέντρο, διότι το ψάρι είναι επιδόρπιο και εμείς πίναμε ακόμα. Σωστά ψημένο και καθαρισμένο, το λαδολέμονο έφτανε για να εξαφανιστεί εν ριπή…
Τελειώσαμε; Σχεδόν. Είχαμε μια μπύρα ακόμα και ¼ λευκό μαλαγουζιά, οπότε ένα ταρταράκι μπακαλιάρου και μάλιστα καπνιστού με έντονα αρώματα κόλιανδρου, ήταν ότι καλύτερο για κλείσιμο.
Φύγαμε χορτάτοι σίγουρα, ευχαριστημένοι σίγουρα, θα ξαναπάμε σίγουρα.
Οι τιμές είναι πολύ καλές για αυτό που προσφέρει ο ‘’Γέρακας’’, σίγουρα καλύτερες συμπεριλαμβανομένης και της ποιότητας, από πάρα πολλά -δίπλα στο κύμα- μαγαζιά.
Να προτιμήσετε τον ‘’Γέρακα’’, θα απολαύσετε θαλασσινούς μεζέδες στα καλύτερα τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το μαγαζί γεμίζει χαλαρά χρόνια τώρα.
Μετά το φαγητό στον ‘’Γέρακα’’ θα αγαπήσετε και τον Γέρακα.
Τα καλύτερα ψάρια και θαλασσινά τα έχω φάει σε μέρη που είναι μακριά από τη θάλασσα. Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν μαζί μου, χωρίς κανείς να μπορεί να δικαιολογήσει τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Ένα το κρατούμενο.
Ο Γέρακας για μένα, αποτελεί από τις πιο παρεξηγημένες περιοχές της πρωτεύουσας, σε θέματα εστίασης. Ίσως γιατί δεν τον ξέρω, ίσως γιατί δεν έχει κάτι που να μου κινήσει την προσοχή. Δύο τα κρατούμενα.
Όταν λοιπόν έπεσε η πρόταση από αγαπημένες φίλες, για εξαιρετικά θαλασσινά στον Γέρακα το μόνο που με κράτησε να μην αντιδράσω ήταν, η άποψη που έχω για τις γαστρονομικές τους επιλογές.
Να σου λοιπόν στον ‘’Γέρακα’’ για θαλασσινά, με καιρό που παρέπεμπε σε βροχή –έβρεξε τελικά- αλλά ευχάριστη διάθεση.
Το μαγαζί κλασσικό μεζεδοπωλείο με θαλασσινούς μεζέδες και αντίστοιχη λυτή διακόσμηση. Ο μέσα χώρος λόγω covid κατάστασης άδειος, με τραπεζοκαθίσματα κλασσικά στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και στο δρόμο.
Οι επιλογές αρκετές. Κινηθήκαμε με μεζέδες στη μέση συνοδεία αποστάγματος, με πολλές επιλογές για κάθε γούστο.
Για αρχή τυροκαυτερή όνομα και πράμα, αρκετά spicy για τα γούστα μου, αλλά νοστιμότατη. Ήρθε σε ένα ωραίο μεταλλικό σκεύος, αρκετή σε ποσότητα, κόκκινη –βασικό για τυροκαυτερή- και έντονα τυρένια. Φαγώθηκε τάχιστα και επιβεβαίωσε ότι τελικά, πιάτα που περιέχουν τυρί ταιριάζουν με θαλασσινά.
Τα παντζάρια του τίμια, η δε πατατοσαλάτα με το χταπόδι εξαιρετική, σωστά αρτυμένη και με τέλεια χρήση μυρωδικών και πρασινάδας.
Το σεβίτσε λαβράκι υπερπαραγωγή, σωστό σε λάδι και σφαίρες κόκκινου πιπεριού, ο δε κόλιανδρος νομίζω το πάει ένα επίπεδο πάνω.
Η σαρδέλα σαγανάκι ήταν ένα πιάτο όνειρο. Αν και δεν δοκίμασα, ήταν εξαιρετικό σε στήσιμο. Μόνο η μυρωδιά σε απογείωνε. Δοκίμασα τα περιφερειακά του πιάτου, πιπεριά, μαζί τα μυρωδικά, ήταν τόσο όσο spicy και αποθεωτικό.
Τα καλαμαράκια του αν και ήρθαν λίγο αρπαγμένα στο ψήσιμο, δεν αλλοίωσαν τη γεύση και τη νοστιμιά.
Τέλος το γαριδάκι – πατατάκι, πολύ όμορφο πιάτο, αφού ήρθε ένα σύμπλεγμα από λωρίδες πατάτας μαζί με γαρίδες τηγανισμένα όλα μαζί. Εδώ βέβαια θα μπορούσε να ανέβει επίπεδο το πιάτο και οι γαρίδες να είναι καθαρισμένες, αφού κάποιος που δεν τρώει ολόκληρη την γαρίδα έπρεπε να προσέξει τι πιάνει με το πιρούνι του.
Η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά καλή με επεξηγήσεις σε ότι χρειάστηκε. Θα προτιμούσα βέβαια τα πιάτα να έρχονται πιο σιγά στο τραπέζι, αφού κάποια στιγμή δεν ξέραμε που θα τα χωρέσουμε.
Οι τιμές είναι κάτι τις τσιμπημένες, όχι όμως απαγορευτικές αν συνυπολογίσεις το μέγεθος των μερίδων και το γεγονός ότι τρως θαλασσινά ή ψάρια.
Με αυτά και με αυτά, τελείωσε ευχάριστα και με κέρασμα νόστιμη πανακότα, μια γευστική βραδιά στον υποτιμημένο Γέρακα.
Το ραντεβού ανανεώθηκε, οπότε νέα γευστικά ταξίδια ακολουθούν. Stay tuned.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Επιλογή του αδερφού και όπως όλοι γνωρίζουμε, στο αίμα σου δεν μπορείς να χαλάσεις χατίρι. Θαλασσινά, ψαράκια και μεγάλα ψάρια στα καλύτερα και όχι δίπλα στη θάλασσα.
Ναι στον Γέρακα, στον παρεξηγημένο Γέρακα, σε μια άγνωστη πλατεία, αξίζει ο κόπος για μια επίσκεψη, σε μαγαζί με όνομα που δεν θυμίζει θάλασσα αλλά σίγουρα ευχαριστιέσαι μεζέδες θάλασσας.
Καθίσαμε μέσα λόγω δροσιάς διότι ως γνωστόν στην πρωτεύουσα το μεσημέρι καλοκαιριού, βράζει ο τόπος.
Υπάρχουν κάποια πιάτα που πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονται στο τραπέζι σου.
Τυροκαυτερή ή την πιο εξελιγμένη μορφή της μελιτζάνα με τυροκαυτερή. Τα πήραμε και τα 2 διότι ο brother ως λάτρης καπάρωσε την τυροκαυτερή. Spicy, έντονη, σε απόχρωση του κόκκινου, με μπόλικο τυρί αλλά και πιπεριά, ο ορισμός για το συγκεκριμένο πιάτο.
Εγώ λάτρεψα την μελιτζανάτη τυροκαυτερή. Πολλά αρώματα μαζί, κάπνισμα όσο χρειαζόταν, άψογα ισορροπημένη χωρίς κάποιο τα 2 βασικά υλικά να καπελώνει το άλλο. Το βάζεις μπροστά σου και το κρύβεις με τα χέρια να μην σου κλέψουν μπουκιά.
Συνεχίσαμε με πατατοσαλάτα χταποδάτη και γαύρο θαυμάσια μαριναρισμένο με παρουσίαση διαφορετική από τα γνωστά, σε σκεύος σαν μικρή καραβάνα.
Το αν ταιριάζει το ξυδάτο χταπόδι με πατατοσαλάτα αρτυμένη τα μάλα, με τη ρίγανίτσα της, το λαδάκι της και τον άνηθο δεν χρειάζεται να το αναλύσω. Μεζέδες άχαστοι με συνοδεία αποστάγματος, έστω και αν εμείς πίναμε μπύρες και κρασί.
Γαριδάκι τύπου Σύμης που ως γνωστό αν δεν σε σταματήσει κάποιος θα ξεχαστείς και θα τρως μέχρι να τελειώσουν από το πιάτο. Τηγάνισμα όσο χρειάζεται για να γίνει τέλεια crispy, λεμόνι μόνο και τέλος.
Ουρές πεσκανδρίτσας τηγανιτές, με διαφορετική παρουσίαση απ’ ότι τις έχω συνηθίσει αφού εδώ έρχονται κομμένες σε φέτες με σχεδόν ωοειδές σχήμα. Νόστιμες αν σ’ αρέσει το συγκεκριμένο ψάρι και δεν σε χαλάει το σχετικά μεγάλο κόκκαλο που έχουν τα κομμάτια.
Νόστιμο fish & chips, σωστά παναρισμένο το ψάρι, με αέρινη σκορδαλιά για την μικρούλα της παρέας που, εννοείται δεν τελείωσε το πιάτο της τσιμπολογώντας από εδώ και από εκεί.
Ένα λαβράκι για το κέντρο, διότι το ψάρι είναι επιδόρπιο και εμείς πίναμε ακόμα. Σωστά ψημένο και καθαρισμένο, το λαδολέμονο έφτανε για να εξαφανιστεί εν ριπή…
Τελειώσαμε; Σχεδόν. Είχαμε μια μπύρα ακόμα και ¼ λευκό μαλαγουζιά, οπότε ένα ταρταράκι μπακαλιάρου και μάλιστα καπνιστού με έντονα αρώματα κόλιανδρου, ήταν ότι καλύτερο για κλείσιμο.
Φύγαμε χορτάτοι σίγουρα, ευχαριστημένοι σίγουρα, θα ξαναπάμε σίγουρα.
Οι τιμές είναι πολύ καλές για αυτό που προσφέρει ο ‘’Γέρακας’’, σίγουρα καλύτερες συμπεριλαμβανομένης και της ποιότητας, από πάρα πολλά -δίπλα στο κύμα- μαγαζιά.
Να προτιμήσετε τον ‘’Γέρακα’’, θα απολαύσετε θαλασσινούς μεζέδες στα καλύτερα τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το μαγαζί γεμίζει χαλαρά χρόνια τώρα.
Μετά το φαγητό στον ‘’Γέρακα’’ θα αγαπήσετε και τον Γέρακα.
Τα καλύτερα ψάρια και θαλασσινά τα έχω φάει σε μέρη που είναι μακριά από τη θάλασσα. Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν μαζί μου, χωρίς κανείς να μπορεί να δικαιολογήσει τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Ένα το κρατούμενο.
Ο Γέρακας για μένα, αποτελεί από τις πιο παρεξηγημένες περιοχές της πρωτεύουσας, σε θέματα εστίασης. Ίσως γιατί δεν τον ξέρω, ίσως γιατί δεν έχει κάτι που να μου κινήσει την προσοχή. Δύο τα κρατούμενα.
Όταν λοιπόν έπεσε η πρόταση από αγαπημένες φίλες, για εξαιρετικά θαλασσινά στον Γέρακα το μόνο που με κράτησε να μην αντιδράσω ήταν, η άποψη που έχω για τις γαστρονομικές τους επιλογές.
Να σου λοιπόν στον ‘’Γέρακα’’ για θαλασσινά, με καιρό που παρέπεμπε σε βροχή –έβρεξε τελικά- αλλά ευχάριστη διάθεση.
Το μαγαζί κλασσικό μεζεδοπωλείο με θαλασσινούς μεζέδες και αντίστοιχη λυτή διακόσμηση. Ο μέσα χώρος λόγω covid κατάστασης άδειος, με τραπεζοκαθίσματα κλασσικά στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και στο δρόμο.
Οι επιλογές αρκετές. Κινηθήκαμε με μεζέδες στη μέση συνοδεία αποστάγματος, με πολλές επιλογές για κάθε γούστο.
Για αρχή τυροκαυτερή όνομα και πράμα, αρκετά spicy για τα γούστα μου, αλλά νοστιμότατη. Ήρθε σε ένα ωραίο μεταλλικό σκεύος, αρκετή σε ποσότητα, κόκκινη –βασικό για τυροκαυτερή- και έντονα τυρένια. Φαγώθηκε τάχιστα και επιβεβαίωσε ότι τελικά, πιάτα που περιέχουν τυρί ταιριάζουν με θαλασσινά.
Τα παντζάρια του τίμια, η δε πατατοσαλάτα με το χταπόδι εξαιρετική, σωστά αρτυμένη και με τέλεια χρήση μυρωδικών και πρασινάδας.
Το σεβίτσε λαβράκι υπερπαραγωγή, σωστό σε λάδι και σφαίρες κόκκινου πιπεριού, ο δε κόλιανδρος νομίζω το πάει ένα επίπεδο πάνω.
Η σαρδέλα σαγανάκι ήταν ένα πιάτο όνειρο. Αν και δεν δοκίμασα, ήταν εξαιρετικό σε στήσιμο. Μόνο η μυρωδιά σε απογείωνε. Δοκίμασα τα περιφερειακά του πιάτου, πιπεριά, μαζί τα μυρωδικά, ήταν τόσο όσο spicy και αποθεωτικό.
Τα καλαμαράκια του αν και ήρθαν λίγο αρπαγμένα στο ψήσιμο, δεν αλλοίωσαν τη γεύση και τη νοστιμιά.
Τέλος το γαριδάκι – πατατάκι, πολύ όμορφο πιάτο, αφού ήρθε ένα σύμπλεγμα από λωρίδες πατάτας μαζί με γαρίδες τηγανισμένα όλα μαζί. Εδώ βέβαια θα μπορούσε να ανέβει επίπεδο το πιάτο και οι γαρίδες να είναι καθαρισμένες, αφού κάποιος που δεν τρώει ολόκληρη την γαρίδα έπρεπε να προσέξει τι πιάνει με το πιρούνι του.
Η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά καλή με επεξηγήσεις σε ότι χρειάστηκε. Θα προτιμούσα βέβαια τα πιάτα να έρχονται πιο σιγά στο τραπέζι, αφού κάποια στιγμή δεν ξέραμε που θα τα χωρέσουμε.
Οι τιμές είναι κάτι τις τσιμπημένες, όχι όμως απαγορευτικές αν συνυπολογίσεις το μέγεθος των μερίδων και το γεγονός ότι τρως θαλασσινά ή ψάρια.
Με αυτά και με αυτά, τελείωσε ευχάριστα και με κέρασμα νόστιμη πανακότα, μια γευστική βραδιά στον υποτιμημένο Γέρακα.
Το ραντεβού ανανεώθηκε, οπότε νέα γευστικά ταξίδια ακολουθούν. Stay tuned.