Παρασκευή βράδυ και θέλαμε να πάμε κάπου 4ατομα να φάμε αξιοπρεπώς και να περάσουμε καλά. Μικρή λεπτομέρεια η κουζίνα να μην κλείνει νωρίς.
Κάπως έτσι καταλήξαμε στο “Μίμης και Άννα” .
Η τοποθεσία του είναι αρκετά βολική, καθώς βρίσκεται λίγα στενά μακριά από το μέτρο του Κορυδαλλού.
Το παρκάρισμα θα σας δυσκολέψει λίγο.
Κάνοντας την απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση, μας ενημερώσαν ότι το μαγαζί έχει και ζωντανή μουσική.
Φτάνουμε λοιπόν, το μαγαζί έχει δύο χώρους, καθώς πρόκειται προφανώς για παλιά μονοκατοικία.
Ο χώρος ζεστός και δημιουργεί αίσθηση οικειότητας.
Το μόνο θεματακι που είχαμε αφορά την ένταση της μουσικής καθώς ήταν πολύ υψηλή, για το μέγεθος του χώρου και καθώς βρισκόμασταν στο δεύτερο δωμάτιο και δεν είχαμε οπτική επαφή με την ορχήστρα.
Η εξυπηρέτηση ΆΨΟΓΗ, χαμόγελο, διάθεση, κέρασμα και σωστοί χρόνοι. Τα έκαναν όλα σωστά.
Ο κατάλογος έχει κλασικές γεύσεις αλλά και με ένα twist διαφορετικό.
Εμεις δοκιμάσαμε:
-σαλατα του αγρού, με φωλιά παρμεζάνας, καλαμπόκι, καπνιστό χοιρινό και διάφορα λαχανικά (9.40€) τίμια σωστά αρτυμενη, η φωλιά παρμεζάνας έδινε ένα έξτρα boost.
-τυροκαυτερη(4.20€) χειροποίητη, αρκουντως καυτερή.
-πιτακια της πρώην, πατσαβουροπιτακια με φέτα και μελι (6.20€) τραγανά και με πλούσια γέμιση.
-κεμπαμπακια Θεσσαλονίκης γιαουρτλου (9.20€) γευστικό χωρίς να είναι βαρύ το πιάτο αυτό.
-Στρουμφοχωριο, γιουβέτσι μανιταριών με γκούντα pesto, 8.80€ σωστο το ζυμαρικό, μου έλειπε λίγη ένταση στη γεύση, ίσως έπρεπε να είχαμε ζητήσει φρέσκο τριμμένο πιπέρι.
-Σκιουφιχτα με κρέμα μυζήθρας και απακι (9.20€) ωραίος και πρωτότυπος συνδυασμός.
-πατατες τηγανιτες (4.50€) φρεσκοκομμένες, ήταν καλό συνοδευτικό.
Σίγουρα μου διαφεύγουν κάνα δυο πιάτα, καθώς πέρασαν λίγες μέρες μέχρι τη συγγραφή της κριτικής.
Ήπιαμε οινομελο και μπύρα, προσφέρθηκαν να μας κεράσουν και επιπλέον, αλλά λόγω ώρας και κούρασης αρνηθηκαμε ευγενικά.
Ευχαριστηθηκαμε αρκετά το χειροποίητο παγωτό σάντουιτς που προσέφεραν.
Τα παραπάνω δεν ξεπέρασαν τα 20€ pp, πόσο πολύ αξιοπρεπές για το είδος του μαγαζιού, την κουζίνα και την εποχή!
Με πορεία ήδη 7-8 ετών και “καλύτερο” σημείο από την αρχική έδρα τους, ο Μίμης και η Άννα, έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση όσων κατοικούν στις κοντινές περιοχές.
Σε κοντή απόσταση από τη Σούζυ Τρως, με δύσκολο παρκάρισμα μιας και η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη, θα βρεθείτε σε μια παλιά μονοκατοικία που μπορεί να μην έχει διακοσμηθεί με ακριβά υλικά, σίγουρα όμως έχει χαρακτήρα και μεράκι.
Ο Μίμης από όσα έχουμε διαβάσει, είναι ιδιοκτήτης, μάγειρας και σύντροφος στη ζωή της Άννας. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, καθημερινή βράδυ, εξυπηρετηθήκαμε από έναν ευγενικό νεαρό σερβιτόρο και έναν μικρότερο βοηθό. Ευγενικοί, με προτάσεις περί των πιάτων. Δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός από μια μικρή παρατήρηση που θα επισημάνουμε στον επίλογο της κριτικής μας.
Μπαίνοντας λοιπόν στον εσωτερικό χώρο θα αισθανθείς ότι γυρίζεις στην παιδική σου ηλικία. Παραπέμπει στο κλασικό ελληνικό αλφαβητάριο, θα δείτε πίνακα που γράφει ο δάσκαλος με κιμωλία αλλά και … άβακα! Υπάρχει χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει μικρά παιδιά και τα τιμούν, φιλοξενώντας τις ζωγραφιές τους στους τοίχους. Όσον αφορά τα μεγάλα παιδιά, σας ενημερώνουμε πως μπορούν να διασκεδάσουν με live μουσική σε επιλεγμένες ημέρες της εβδομάδας!
Ζέστη ατμόσφαιρα, παρεΐστικη. Δειπνήσαμε στον εσωτερικό χώρο, δεν έχουμε άποψη για τον εξωτερικό. Τελευταία σημείωση, οι πέτρινοι τοίχοι και τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Κατάλογος δεν υπάρχει, όλο το μενού είναι αποτυπωμένο στα σουπλά.
Αφού μελετήσαμε ενδελεχώς όλο τον κατάλογο, 5 άτομα, κινηθήκαμε στις εξής επιλογές:
Μπύρα Άλφα Weiss παγωμένη, στα 3.8 ευρώ και ροζέ κρασί εκ Τυρνάβου 500 ml, στα 4.8 ευρώ. Μαζί με τα μαχαιροπίρουνα που κατέφθασαν στα vintage κουτί Kyknos, αφίχθηκαν και ψωμάκια μακρόστενου σχήματος, τσιπς τορτίγιας και ντιπάκι από πελτέ ντομάτας. Τιμολογούνται στα 1.2 ευρώ κατ’ άτομο. Θεωρητικά, όχι πολύ χρήσιμα σύμφωνα με αυτά που δοκιμάσαμε. Τουλάχιστον για κάποιους.
Βάλαμε γκολ από τα αποδυτήρια, επιλέγοντας την σαλάτα ημέρας, που περιείχε υλικά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στον ντάκο. Σαλάτα που δεν αναγραφόταν στον κατάλογο αλλά προσφερόταν ως πιάτο ημέρας. Παρασκευή σε σχήμα τούρτας, με τριμμένο χαρουποπαξιμάδι στη βάση, στρώση τυριού στη μέση και ψιλοκομμένα υλικά στην κορυφή (ντομάτα, αγγούρι, ελιά, ρόκα). Πολλές συνδυαστικές γεύσεις μαζί, φουλ δροσιστικές.
Συνεχίσαμε με την Κάπα του τσοπάνη. Σε μετάφραση, ταλαγάνι σχάρας με μαρμελάδα ντομάτας (7.1 ευρώ). Σωστά ψημένο, έχει καθιερωθεί πλέον ως χρήσιμο συνοδευτικό στις εξόδους των Ελλήνων. Η Καυτερή από την άλλη (3.9 ευρώ) αναφέρεται ως χειροποίητη … και είναι. Ζωηρό, πορτοκαλί χρώμα με μεγάλα κομμάτια τυριού και μια αψάδα που τη νιώθεις σε δεύτερο χρόνο, ευχάριστα όμως! Λίγο λίγο εξαφανίστηκε από το γυάλινο ποτηράκι.
Συνεχίσαμε με το Κοκό του Μίμη (8.4 ευρώ). Ένα πιάτο που παραπέμπει στο αγαπημένο Δράμι όπου και το πρωτογνώρισα. Φωλιά καταΐφι εντός μικρού τηγανιού όπου περιμετρικά καλύπτει ζουμερές μπουκιές φιλέτου κοτόπουλου. Νόστιμες, ζουμερές συνδυασμένες με κρέμα φέτας και κόλιανδρο. Πλούσιο σε γεύση και ποσότητα. Το Στρουμφοχωριό (8.4 ευρώ) από την άλλη, δεν ήταν και από τα highlights της βραδιάς. Γιουβέτσι μανιταριών , με λάδι τρούφας και γκούντα – πέστο. Ξεχώρισε γευστικά και αρωματικά το λάδι τρούφας. Οκ, 19 Ιουλίου δεν είναι και το λογικότερο όλων να τρως φαγητό που έρχεται σε πήλινο σκεύος σε καυτή θερμοκρασία.
Η επόμενη ονομασία πιάτου είναι το … τριμπούρδελο (8.9 ευρώ). Και αφού ο κατάλογος ανέφερε να ρωτήσουμε, το κάναμε. Σε σχήμα πεϊνιρλί (τρομερή ζύμη), πλούσιο τυρί, ντομάτα, παστουρμά. Έχουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια σε τούτο το υλικό μιας και το χρησιμοποιούν και σε άλλες παρασκευές τους. Να το παραγγείλετε!
Θέλαμε να δοκιμάσουμε και τη δική τους εκδοχή μπέργκερ και επιλέξαμε το μπεέργκερ προβατίνας (7.9 ευρώ). 200 γραμμάρια κρέατος, ντομάτα, ψητό κρεμμύδι, σάλτσα ντομάτας και sauce γιαουρτιού. Συνοδευόταν από νόστιμες, μεσαίου μεγέθους φρέσκες τηγανητές πατάτες. Τυπική εμφάνιση μπέργκερ, ικανοποιητικό γευστικά, χωρίς να πεις ότι “πρέπει να επιστρέψω για αυτό”. Μια χαρά όμως για κάποιον που θέλει αυτή την επιλογή.
Το πιάτο που είχαμε σημειωμένο για δοκιμή, δεν ήταν άλλο από τα κεμπαπάκια γιαουρτλού (8.8 ευρώ)! Θέλαμε να πλησιάζει κοντά στα βομβίδια Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε μια πυραμίδα από 10 μικρά τεμάχια. Νόστιμα, ζουμερά αλλά όχι τόσο σπιρτόζικα όπως της Θεσσαλονίκης. Ωραία γλυκιά σάλτσα ντομάτας ώστε να τα αγκαλιάσει, αρκετό γιαούρτι χωρίς να καλύπτει τις υπόλοιπες γεύσεις. Η μεγάλη καλοψημένη πίτα προσφερόταν για βούτες στη σάλτσα. Άφησαν καλές εντυπώσεις; Ναι!
Για το τέλος, επιλέξαμε το πιάτο του Πάνου (8.1 ευρώ). Αρκετά συνηθισμένο ως γεύση, χωρίς εντάσεις, ακόμη και αν συμπεριλάμβανε μουστάρδα και τριμμένη φέτα στην κορυφή. Αρκετά υδαρή, αχρείαστη ψιλοκομμένη ντομάτα και αχρείαστο κρεμμύδι. Οι χοιρινές μπουκιές μαλακές αλλά ως εκεί. Για να είμαστε ειλικρινείς, είχαμε χορτάσει από όλα τα προηγούμενα.
* Κέρασμα στο τέλος, νόστιμα σαντουιτσάκια παγωτού με κρέμα bueno στην κορυφή.
Συνολικά, το κόστος για 5 ατομα ήταν στα 80 με 85 ευρώ για 5 άτομα.
Αναφέραμε πιο πάνω ότι είχαμε μια μικρή ένσταση. Είναι η εξής: Μια διπλανή παρέα ζήτησε μπουκάλι ουίσκι και έκανε συγκεκριμένη παραγγελία για τραγούδια του Αντύπα. Θα μπορούσαμε να ενημερωθούμε εμείς και οι υπόλοιποι θαμώνες και να μην έρθουμε προ τετελεσμένου γεγονότος, χρησιμοποιώντας δικαιολογίες ώστε να ικανοποιηθεί το αίτημα. Οκ, μπορεί να μην είμαστε τακτικοί θαμώνες, αλλά τι θα γινόταν αν κάποια άλλη παρέα ζητούσε κάτι διαφορετικο;
Κλείνοντας θα πούμε πως οι εντυπώσεις μας ήταν αρκετά θετικές! Νόστιμο φαγητό, καλό value for money, ζεστή ατμόσφαιρα. Κρατάμε αυτά, το προτείνουμε για επίσκεψη και ποιός ξέρει … την επόμενη φορά μπορεί να ζητήσουμε εμείς παραγγελιά με τραγούδια της Θεοδωρίδου!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Παρασκευή βράδυ και θέλαμε να πάμε κάπου 4ατομα να φάμε αξιοπρεπώς και να περάσουμε καλά. Μικρή λεπτομέρεια η κουζίνα να μην κλείνει νωρίς.
Κάπως έτσι καταλήξαμε στο “Μίμης και Άννα” .
Η τοποθεσία του είναι αρκετά βολική, καθώς βρίσκεται λίγα στενά μακριά από το μέτρο του Κορυδαλλού.
Το παρκάρισμα θα σας δυσκολέψει λίγο.
Κάνοντας την απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση, μας ενημερώσαν ότι το μαγαζί έχει και ζωντανή μουσική.
Φτάνουμε λοιπόν, το μαγαζί έχει δύο χώρους, καθώς πρόκειται προφανώς για παλιά μονοκατοικία.
Ο χώρος ζεστός και δημιουργεί αίσθηση οικειότητας.
Το μόνο θεματακι που είχαμε αφορά την ένταση της μουσικής καθώς ήταν πολύ υψηλή, για το μέγεθος του χώρου και καθώς βρισκόμασταν στο δεύτερο δωμάτιο και δεν είχαμε οπτική επαφή με την ορχήστρα.
Η εξυπηρέτηση ΆΨΟΓΗ, χαμόγελο, διάθεση, κέρασμα και σωστοί χρόνοι. Τα έκαναν όλα σωστά.
Ο κατάλογος έχει κλασικές γεύσεις αλλά και με ένα twist διαφορετικό.
Εμεις δοκιμάσαμε:
-σαλατα του αγρού, με φωλιά παρμεζάνας, καλαμπόκι, καπνιστό χοιρινό και διάφορα λαχανικά (9.40€) τίμια σωστά αρτυμενη, η φωλιά παρμεζάνας έδινε ένα έξτρα boost.
-τυροκαυτερη(4.20€) χειροποίητη, αρκουντως καυτερή.
-πιτακια της πρώην, πατσαβουροπιτακια με φέτα και μελι (6.20€) τραγανά και με πλούσια γέμιση.
-κεμπαμπακια Θεσσαλονίκης γιαουρτλου (9.20€) γευστικό χωρίς να είναι βαρύ το πιάτο αυτό.
-Στρουμφοχωριο, γιουβέτσι μανιταριών με γκούντα pesto, 8.80€ σωστο το ζυμαρικό, μου έλειπε λίγη ένταση στη γεύση, ίσως έπρεπε να είχαμε ζητήσει φρέσκο τριμμένο πιπέρι.
-Σκιουφιχτα με κρέμα μυζήθρας και απακι (9.20€) ωραίος και πρωτότυπος συνδυασμός.
-πατατες τηγανιτες (4.50€) φρεσκοκομμένες, ήταν καλό συνοδευτικό.
Σίγουρα μου διαφεύγουν κάνα δυο πιάτα, καθώς πέρασαν λίγες μέρες μέχρι τη συγγραφή της κριτικής.
Ήπιαμε οινομελο και μπύρα, προσφέρθηκαν να μας κεράσουν και επιπλέον, αλλά λόγω ώρας και κούρασης αρνηθηκαμε ευγενικά.
Ευχαριστηθηκαμε αρκετά το χειροποίητο παγωτό σάντουιτς που προσέφεραν.
Τα παραπάνω δεν ξεπέρασαν τα 20€ pp, πόσο πολύ αξιοπρεπές για το είδος του μαγαζιού, την κουζίνα και την εποχή!
Με πορεία ήδη 7-8 ετών και “καλύτερο” σημείο από την αρχική έδρα τους, ο Μίμης και η Άννα, έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση όσων κατοικούν στις κοντινές περιοχές.
Σε κοντή απόσταση από τη Σούζυ Τρως, με δύσκολο παρκάρισμα μιας και η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη, θα βρεθείτε σε μια παλιά μονοκατοικία που μπορεί να μην έχει διακοσμηθεί με ακριβά υλικά, σίγουρα όμως έχει χαρακτήρα και μεράκι.
Ο Μίμης από όσα έχουμε διαβάσει, είναι ιδιοκτήτης, μάγειρας και σύντροφος στη ζωή της Άννας. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, καθημερινή βράδυ, εξυπηρετηθήκαμε από έναν ευγενικό νεαρό σερβιτόρο και έναν μικρότερο βοηθό. Ευγενικοί, με προτάσεις περί των πιάτων. Δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός από μια μικρή παρατήρηση που θα επισημάνουμε στον επίλογο της κριτικής μας.
Μπαίνοντας λοιπόν στον εσωτερικό χώρο θα αισθανθείς ότι γυρίζεις στην παιδική σου ηλικία. Παραπέμπει στο κλασικό ελληνικό αλφαβητάριο, θα δείτε πίνακα που γράφει ο δάσκαλος με κιμωλία αλλά και … άβακα! Υπάρχει χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει μικρά παιδιά και τα τιμούν, φιλοξενώντας τις ζωγραφιές τους στους τοίχους. Όσον αφορά τα μεγάλα παιδιά, σας ενημερώνουμε πως μπορούν να διασκεδάσουν με live μουσική σε επιλεγμένες ημέρες της εβδομάδας!
Ζέστη ατμόσφαιρα, παρεΐστικη. Δειπνήσαμε στον εσωτερικό χώρο, δεν έχουμε άποψη για τον εξωτερικό. Τελευταία σημείωση, οι πέτρινοι τοίχοι και τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Κατάλογος δεν υπάρχει, όλο το μενού είναι αποτυπωμένο στα σουπλά.
Αφού μελετήσαμε ενδελεχώς όλο τον κατάλογο, 5 άτομα, κινηθήκαμε στις εξής επιλογές:
Μπύρα Άλφα Weiss παγωμένη, στα 3.8 ευρώ και ροζέ κρασί εκ Τυρνάβου 500 ml, στα 4.8 ευρώ. Μαζί με τα μαχαιροπίρουνα που κατέφθασαν στα vintage κουτί Kyknos, αφίχθηκαν και ψωμάκια μακρόστενου σχήματος, τσιπς τορτίγιας και ντιπάκι από πελτέ ντομάτας. Τιμολογούνται στα 1.2 ευρώ κατ’ άτομο. Θεωρητικά, όχι πολύ χρήσιμα σύμφωνα με αυτά που δοκιμάσαμε. Τουλάχιστον για κάποιους.
Βάλαμε γκολ από τα αποδυτήρια, επιλέγοντας την σαλάτα ημέρας, που περιείχε υλικά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στον ντάκο. Σαλάτα που δεν αναγραφόταν στον κατάλογο αλλά προσφερόταν ως πιάτο ημέρας. Παρασκευή σε σχήμα τούρτας, με τριμμένο χαρουποπαξιμάδι στη βάση, στρώση τυριού στη μέση και ψιλοκομμένα υλικά στην κορυφή (ντομάτα, αγγούρι, ελιά, ρόκα). Πολλές συνδυαστικές γεύσεις μαζί, φουλ δροσιστικές.
Συνεχίσαμε με την Κάπα του τσοπάνη. Σε μετάφραση, ταλαγάνι σχάρας με μαρμελάδα ντομάτας (7.1 ευρώ). Σωστά ψημένο, έχει καθιερωθεί πλέον ως χρήσιμο συνοδευτικό στις εξόδους των Ελλήνων. Η Καυτερή από την άλλη (3.9 ευρώ) αναφέρεται ως χειροποίητη … και είναι. Ζωηρό, πορτοκαλί χρώμα με μεγάλα κομμάτια τυριού και μια αψάδα που τη νιώθεις σε δεύτερο χρόνο, ευχάριστα όμως! Λίγο λίγο εξαφανίστηκε από το γυάλινο ποτηράκι.
Συνεχίσαμε με το Κοκό του Μίμη (8.4 ευρώ). Ένα πιάτο που παραπέμπει στο αγαπημένο Δράμι όπου και το πρωτογνώρισα. Φωλιά καταΐφι εντός μικρού τηγανιού όπου περιμετρικά καλύπτει ζουμερές μπουκιές φιλέτου κοτόπουλου. Νόστιμες, ζουμερές συνδυασμένες με κρέμα φέτας και κόλιανδρο. Πλούσιο σε γεύση και ποσότητα. Το Στρουμφοχωριό (8.4 ευρώ) από την άλλη, δεν ήταν και από τα highlights της βραδιάς. Γιουβέτσι μανιταριών , με λάδι τρούφας και γκούντα – πέστο. Ξεχώρισε γευστικά και αρωματικά το λάδι τρούφας. Οκ, 19 Ιουλίου δεν είναι και το λογικότερο όλων να τρως φαγητό που έρχεται σε πήλινο σκεύος σε καυτή θερμοκρασία.
Η επόμενη ονομασία πιάτου είναι το … τριμπούρδελο (8.9 ευρώ). Και αφού ο κατάλογος ανέφερε να ρωτήσουμε, το κάναμε. Σε σχήμα πεϊνιρλί (τρομερή ζύμη), πλούσιο τυρί, ντομάτα, παστουρμά. Έχουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια σε τούτο το υλικό μιας και το χρησιμοποιούν και σε άλλες παρασκευές τους. Να το παραγγείλετε!
Θέλαμε να δοκιμάσουμε και τη δική τους εκδοχή μπέργκερ και επιλέξαμε το μπεέργκερ προβατίνας (7.9 ευρώ). 200 γραμμάρια κρέατος, ντομάτα, ψητό κρεμμύδι, σάλτσα ντομάτας και sauce γιαουρτιού. Συνοδευόταν από νόστιμες, μεσαίου μεγέθους φρέσκες τηγανητές πατάτες. Τυπική εμφάνιση μπέργκερ, ικανοποιητικό γευστικά, χωρίς να πεις ότι “πρέπει να επιστρέψω για αυτό”. Μια χαρά όμως για κάποιον που θέλει αυτή την επιλογή.
Το πιάτο που είχαμε σημειωμένο για δοκιμή, δεν ήταν άλλο από τα κεμπαπάκια γιαουρτλού (8.8 ευρώ)! Θέλαμε να πλησιάζει κοντά στα βομβίδια Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε μια πυραμίδα από 10 μικρά τεμάχια. Νόστιμα, ζουμερά αλλά όχι τόσο σπιρτόζικα όπως της Θεσσαλονίκης. Ωραία γλυκιά σάλτσα ντομάτας ώστε να τα αγκαλιάσει, αρκετό γιαούρτι χωρίς να καλύπτει τις υπόλοιπες γεύσεις. Η μεγάλη καλοψημένη πίτα προσφερόταν για βούτες στη σάλτσα. Άφησαν καλές εντυπώσεις; Ναι!
Για το τέλος, επιλέξαμε το πιάτο του Πάνου (8.1 ευρώ). Αρκετά συνηθισμένο ως γεύση, χωρίς εντάσεις, ακόμη και αν συμπεριλάμβανε μουστάρδα και τριμμένη φέτα στην κορυφή. Αρκετά υδαρή, αχρείαστη ψιλοκομμένη ντομάτα και αχρείαστο κρεμμύδι. Οι χοιρινές μπουκιές μαλακές αλλά ως εκεί. Για να είμαστε ειλικρινείς, είχαμε χορτάσει από όλα τα προηγούμενα.
* Κέρασμα στο τέλος, νόστιμα σαντουιτσάκια παγωτού με κρέμα bueno στην κορυφή.
Συνολικά, το κόστος για 5 ατομα ήταν στα 80 με 85 ευρώ για 5 άτομα.
Αναφέραμε πιο πάνω ότι είχαμε μια μικρή ένσταση. Είναι η εξής: Μια διπλανή παρέα ζήτησε μπουκάλι ουίσκι και έκανε συγκεκριμένη παραγγελία για τραγούδια του Αντύπα. Θα μπορούσαμε να ενημερωθούμε εμείς και οι υπόλοιποι θαμώνες και να μην έρθουμε προ τετελεσμένου γεγονότος, χρησιμοποιώντας δικαιολογίες ώστε να ικανοποιηθεί το αίτημα. Οκ, μπορεί να μην είμαστε τακτικοί θαμώνες, αλλά τι θα γινόταν αν κάποια άλλη παρέα ζητούσε κάτι διαφορετικο;
Κλείνοντας θα πούμε πως οι εντυπώσεις μας ήταν αρκετά θετικές! Νόστιμο φαγητό, καλό value for money, ζεστή ατμόσφαιρα. Κρατάμε αυτά, το προτείνουμε για επίσκεψη και ποιός ξέρει … την επόμενη φορά μπορεί να ζητήσουμε εμείς παραγγελιά με τραγούδια της Θεοδωρίδου!