Εκτός της Αρκαδίας και της Ικαρίας ένας άλλος νομός στον οποίο θα με βρείτε να βολτάρω, τουλάχιστον, δύο φορές τον χρόνο, είναι αυτός της Βοιωτίας.
Όταν λέμε Βοιωτία μην πάει το μυαλό σας στη Λιβαδειά, στα τόσα χρόνια μια φορά, όλη κι όλη, έχουμε πάει, κι αυτή ήταν σε μπουζούκια (όπου άκουσα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, το φοβερό άσμα “Μες τον πράσινο τον μύλο”, έπρεπε να είστε από μια μεριά να με δείτε) αλλά στο Δίστομο και τα Άσπρα Σπίτια. Βλέπετε η μία κολλητή, ελέω γάμου, αποτελεί εδώ και χρόνια εξέχουσα φυσιογνωμία της διστομίτικης κοινωνίας, στην ετέρα έχει απονεμηθεί, δικαιωματικά, ο τίτλος της πυργοδέσποινας των Άσπρων, ενώ και οι τρεις μαζί είμαστε γνωστές ως “κουμπαρομπεμπέκες”.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε, πριν ακόμη ξεκινήσουμε, είναι να πάρουμε τηλέφωνο για τραπέζι στον Σταμάτη. Μία φορά, που δεν προνοήσαμε, δε βρήκαμε τίποτα και τη λέμε, ακόμη, στον υπαίτιο. Θα πρέπει να σας πω ότι το όνομα της ταβέρνας το έμαθα πολύ πολύ πρόσφατα, δηλαδή το προηγούμενο ΣΚ, διότι πάντα λέμε “να κλείσουμε Κυριάκι”. Επίσης μη ζητήσετε τον ίδιο τον Σταμάτη. Ο κύριος που το τρέχει είναι ο Παναγιώτης ο οποίος είναι γαμπρός του. Σας μπέρδεψα? Λίγη υπομονή και θα τα βρούμε όλα.
Το Κυριάκι λοιπόν είναι ένα Αρβανιτοχώρι στις πλαγιές του Ελικώνα. Απέχει περίπου 20 λεπτά από το Δίστομο και ο δρόμος δεν παρουσιάζει δυσκολίες μεν, έχει τα στροφιλίκια του δε. Δε θα πτοηθείτε. Θα φθάσετε και θα παρκάρετε κοντά στην πλατεία. Θα ρωτήσετε, διότι όνομα δρόμου δεν υφίσταται, και θα βρείτε το μαγαζί αμέσως.
Τώρα αρχίζουν τα εύκολα…
Τον χώρο θα τον χαρακτηρίσω ως “αρχοντοχωριάτικο” με όλη την καλή σημασία της λέξης. Πέτρα και ξύλο. Τζάκι τον χειμώνα. Έναν μικρό καταρράκτη το καλοκαίρι. Πεντακάθαρος και τακτικός. Τραπέζια με απόσταση. Υφασμάτινα τραπεζομάντιλα. Τουαλέτες φροντισμένες ακόμη και στο τέλος της βραδιάς.
Η εξυπηρέτηση είναι απλά… “χωριάτικη” όπερ, εν προκειμένω, σημαίνει απόλυτα φιλική, άμεση, ευγενική και με κεράσματα.
Και τώρα πάμε στα ακόμη πιο εύκολα…
Τι θα φάτε?
• Όποια σαλάτα (κατά προτίμηση εποχής) βρείτε. Απίστευτα νόστιμο το μαρούλι της τελευταίας φοράς. Αν υπάρχουν χόρτα δε θα τα παραλείψετε.
• Ότι τυρί σας κάνει κλικ. Τα φτιάχνουν οι ίδιοι. Φυσικά μέσα σε αυτά θα περιλάβετε κι αυτό που αποκαλείται στην περιοχή “ψωμοτύρι” που είναι ένα αλειφώδες, ελαφρά ξινούτσικο, τυρί το οποίο σερβίρεται με τέταρτα ξερού κρεμμυδιού. Έτσι να το δοκιμάσετε όσο κι αν σας ξενίζει. Φέτα υπέροχη και φορμαέλα, μαστιχωτή και φρέσκια, περασμένη από τη σχάρα , δεν πρέπει να λείψουν.
• Τζατζίκι οπωσδήποτε. Με δικό τους γιαούρτι. Τίμιο στο σκόρδο αν κι όχι απαγορευτικό.
• Κοκορέτσι. Χωρίς βαριά γεύση. Υπέροχα ψημένο. Όσο πρέπει λιπαρό. Ζουμερό και τραγανό συνάμα.
• Κοντοσούβλι. Υπάρχει και η εκδοχή με χοιρινό ( που είναι υπέροχο) αλλά ξεχάστε το. Να σας κρατήσουν με προβατίνα. Αποκάλυψη τώρα!
• Αρνί ψητό στη σούβλα. Διότι εκεί έχουν κάθε ΣΚ Πάσχα.
• Παϊδάκια. Αν είστε συμβατικοί (και είναι η εποχή τους) από αρνάκι γάλακτος. Αλλιώς προβατίνα, ζυγούρι είναι ο κωδικός. Πολύπλοκη γεύση. Απίστευτο ψήσιμο και βαθιά κρεατένια νοστιμιά.
Το ψωμί του θα σας θυμίσει αυτό που έψηνε η γιαγιά σας (για μεγαλύτερης ηλικίας χρήστες) στον ξυλόφουρνο , άρα το θεωρώ απίθανο να μην προβείτε σε βουτιές μακράς διαρκείας. Το κρασί τους υπέροχο και δε βαράει καθόλου, όπως και το τσίπουρο, οπότε θα οδηγήσετε χωρίς πρόβλημα αλλά τελώντας εν πλήρη ευθυμία. Ρωτήστε και μας που κατεβήκαμε τραγουδώντας από τον ύμνο του ΕΑΜ μέχρι το “Θεέ μου μεγαλοδύναμε” αφήστε τα δικά μου αγαπημένα αμερικάνικα τραγούδια! Στις τιμές δε θα αναφερθώ διότι δεν τις έχω δει ποτέ μου. Αυτό όμως που θα πω είναι ότι το Σάββατο 5/6, 6 άτομα φάγαμε 4 κιλά παϊδάκια, σαλάτες και, σχεδόν, όλα όσα σας περιέγραψα παραπάνω, άπειρα κιλά κρασί, με τον λογαριασμό να ανέρχεται στο φοβερό ποσό των 68e.
Το Δίστομο και τα Άσπρα απέχουν μόλις 136 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να πάτε και αυθημερόν. Θα περάσετε υπέροχα, θα φάτε ακόμη καλύτερα και θα ξεχάσετε πολλά πράγματα που θέλετε να αφήσετε πίσω σας. Σαφώς το προτείνω και ως εκδρομή και ως φαγητό. Πάρτε το “ Πειρατικό του captain Jimmy”, αφήστε, απλά, να ανεμίσει το “ βαθύ πορτοκαλί σας μεσοφόρι” and just “let the sunshine” !
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Εκτός της Αρκαδίας και της Ικαρίας ένας άλλος νομός στον οποίο θα με βρείτε να βολτάρω, τουλάχιστον, δύο φορές τον χρόνο, είναι αυτός της Βοιωτίας.
Όταν λέμε Βοιωτία μην πάει το μυαλό σας στη Λιβαδειά, στα τόσα χρόνια μια φορά, όλη κι όλη, έχουμε πάει, κι αυτή ήταν σε μπουζούκια (όπου άκουσα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, το φοβερό άσμα “Μες τον πράσινο τον μύλο”, έπρεπε να είστε από μια μεριά να με δείτε) αλλά στο Δίστομο και τα Άσπρα Σπίτια. Βλέπετε η μία κολλητή, ελέω γάμου, αποτελεί εδώ και χρόνια εξέχουσα φυσιογνωμία της διστομίτικης κοινωνίας, στην ετέρα έχει απονεμηθεί, δικαιωματικά, ο τίτλος της πυργοδέσποινας των Άσπρων, ενώ και οι τρεις μαζί είμαστε γνωστές ως “κουμπαρομπεμπέκες”.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε, πριν ακόμη ξεκινήσουμε, είναι να πάρουμε τηλέφωνο για τραπέζι στον Σταμάτη. Μία φορά, που δεν προνοήσαμε, δε βρήκαμε τίποτα και τη λέμε, ακόμη, στον υπαίτιο. Θα πρέπει να σας πω ότι το όνομα της ταβέρνας το έμαθα πολύ πολύ πρόσφατα, δηλαδή το προηγούμενο ΣΚ, διότι πάντα λέμε “να κλείσουμε Κυριάκι”. Επίσης μη ζητήσετε τον ίδιο τον Σταμάτη. Ο κύριος που το τρέχει είναι ο Παναγιώτης ο οποίος είναι γαμπρός του. Σας μπέρδεψα? Λίγη υπομονή και θα τα βρούμε όλα.
Το Κυριάκι λοιπόν είναι ένα Αρβανιτοχώρι στις πλαγιές του Ελικώνα. Απέχει περίπου 20 λεπτά από το Δίστομο και ο δρόμος δεν παρουσιάζει δυσκολίες μεν, έχει τα στροφιλίκια του δε. Δε θα πτοηθείτε. Θα φθάσετε και θα παρκάρετε κοντά στην πλατεία. Θα ρωτήσετε, διότι όνομα δρόμου δεν υφίσταται, και θα βρείτε το μαγαζί αμέσως.
Τώρα αρχίζουν τα εύκολα…
Τον χώρο θα τον χαρακτηρίσω ως “αρχοντοχωριάτικο” με όλη την καλή σημασία της λέξης. Πέτρα και ξύλο. Τζάκι τον χειμώνα. Έναν μικρό καταρράκτη το καλοκαίρι. Πεντακάθαρος και τακτικός. Τραπέζια με απόσταση. Υφασμάτινα τραπεζομάντιλα. Τουαλέτες φροντισμένες ακόμη και στο τέλος της βραδιάς.
Η εξυπηρέτηση είναι απλά… “χωριάτικη” όπερ, εν προκειμένω, σημαίνει απόλυτα φιλική, άμεση, ευγενική και με κεράσματα.
Και τώρα πάμε στα ακόμη πιο εύκολα…
Τι θα φάτε?
• Όποια σαλάτα (κατά προτίμηση εποχής) βρείτε. Απίστευτα νόστιμο το μαρούλι της τελευταίας φοράς. Αν υπάρχουν χόρτα δε θα τα παραλείψετε.
• Ότι τυρί σας κάνει κλικ. Τα φτιάχνουν οι ίδιοι. Φυσικά μέσα σε αυτά θα περιλάβετε κι αυτό που αποκαλείται στην περιοχή “ψωμοτύρι” που είναι ένα αλειφώδες, ελαφρά ξινούτσικο, τυρί το οποίο σερβίρεται με τέταρτα ξερού κρεμμυδιού. Έτσι να το δοκιμάσετε όσο κι αν σας ξενίζει. Φέτα υπέροχη και φορμαέλα, μαστιχωτή και φρέσκια, περασμένη από τη σχάρα , δεν πρέπει να λείψουν.
• Τζατζίκι οπωσδήποτε. Με δικό τους γιαούρτι. Τίμιο στο σκόρδο αν κι όχι απαγορευτικό.
• Κοκορέτσι. Χωρίς βαριά γεύση. Υπέροχα ψημένο. Όσο πρέπει λιπαρό. Ζουμερό και τραγανό συνάμα.
• Κοντοσούβλι. Υπάρχει και η εκδοχή με χοιρινό ( που είναι υπέροχο) αλλά ξεχάστε το. Να σας κρατήσουν με προβατίνα. Αποκάλυψη τώρα!
• Αρνί ψητό στη σούβλα. Διότι εκεί έχουν κάθε ΣΚ Πάσχα.
• Παϊδάκια. Αν είστε συμβατικοί (και είναι η εποχή τους) από αρνάκι γάλακτος. Αλλιώς προβατίνα, ζυγούρι είναι ο κωδικός. Πολύπλοκη γεύση. Απίστευτο ψήσιμο και βαθιά κρεατένια νοστιμιά.
Το ψωμί του θα σας θυμίσει αυτό που έψηνε η γιαγιά σας (για μεγαλύτερης ηλικίας χρήστες) στον ξυλόφουρνο , άρα το θεωρώ απίθανο να μην προβείτε σε βουτιές μακράς διαρκείας. Το κρασί τους υπέροχο και δε βαράει καθόλου, όπως και το τσίπουρο, οπότε θα οδηγήσετε χωρίς πρόβλημα αλλά τελώντας εν πλήρη ευθυμία. Ρωτήστε και μας που κατεβήκαμε τραγουδώντας από τον ύμνο του ΕΑΜ μέχρι το “Θεέ μου μεγαλοδύναμε” αφήστε τα δικά μου αγαπημένα αμερικάνικα τραγούδια! Στις τιμές δε θα αναφερθώ διότι δεν τις έχω δει ποτέ μου. Αυτό όμως που θα πω είναι ότι το Σάββατο 5/6, 6 άτομα φάγαμε 4 κιλά παϊδάκια, σαλάτες και, σχεδόν, όλα όσα σας περιέγραψα παραπάνω, άπειρα κιλά κρασί, με τον λογαριασμό να ανέρχεται στο φοβερό ποσό των 68e.
Το Δίστομο και τα Άσπρα απέχουν μόλις 136 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να πάτε και αυθημερόν. Θα περάσετε υπέροχα, θα φάτε ακόμη καλύτερα και θα ξεχάσετε πολλά πράγματα που θέλετε να αφήσετε πίσω σας. Σαφώς το προτείνω και ως εκδρομή και ως φαγητό. Πάρτε το “ Πειρατικό του captain Jimmy”, αφήστε, απλά, να ανεμίσει το “ βαθύ πορτοκαλί σας μεσοφόρι” and just “let the sunshine” !