Ας ξεκινήσουμε με την πιο βασική πληροφορία. Όπως διαπίστωσα κατά την επιτόπια αυτοψία, με την επωνυμία Ο ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ υπάρχουν στην ίδια περιοχή – Κυράς Βρύση – δύο χώροι εστίασης που απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους: ένας μεγάλος χώρος δεξιώσεων με την προσθήκη “Grande Restaurant” στην κεντρική λεωφόρο, που δεν μας ενδιαφέρει, και η ταβέρνα Ο ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ, για την οποία γράφεται αυτή η κριτική, σε μια πάροδο χωρίς όνομα. Καλύτερα να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες της Google.
Ο χώρος της ταβέρνας δεν είναι καθόλου μικρός, μέσα και έξω αίθουσα συν άπλετος χώρος για παρκάρισμα απέναντι, Κυριακή μεσημέρι που βρεθήκαμε εκεί τα περισσότερα τραπέζια ήταν ρεζερβέ, προφανώς από ντόπιους. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στα Ίσθμια, δηλαδή στην έξοδο του φερώνυμου Ισθμού προς το Σαρωνικό, μπορείτε να περάσετε από την Πελοπόννησο στη Στερεά χρησιμοποιώντας την παλιά μεταλλική γέφυρα, είναι δεν είναι τριάντα, σαράντα μέτρα. Στην πελοποννησιακή πλευρά ο δρόμος θα σας φέρει σε μια συμπαθητική πλαζ, μπορείτε συνεπώς, όπως καταλαβαίνετε, να συνδυάσετε περίπατο, μπανάκι και φαγάκι.
Ο κατάλογος περιέχει τα πάντα, με έμφαση βέβαια στα κρέατα, όπως συνηθίζεται στις ταβέρνες κοντά στην Επίδαυρο. Παραγγείλαμε συνεπώς παϊδάκια, που ήταν κατά πλειοψηφία κομμάτια από μπούτι, πράγμα που δεν μας ενοχλησε τελικά, αν και θεωρώ ότι έπρεπε να μας ενημερώσουν κατά τη λήψη της παραγγελίας, γιατί ήταν ψημένα τέλεια, με το κρέας μαλακό και όχι καρβουνιασμένο. Από κοντά οι πατροπαράδοτες τηγανιτές πατάτες, νόστιμες χερίσιες και ουχί του εμπορίου, που θα τις ήθελα απλά λίγο πιο τραγανές.
Πήραμε και μια μερίδα τζατζίκι, επίσης χειροποίητο, με το αγγούρι να ακούγεται, ενώ το σκόρδο όχι, τι μανία κι αυτή να τσιγκουνεύονται το βασικό υλικό. Τελευταία ήρθε μια σαλάτα με αλμύρες, είναι της εποχής και από τις αγαπημένες μας. Ιδιαίτερα περιποιημένη με το χορταράκι σωστά βρασμένο, με μπόλικη ντομάτα σε κύβους που μύριζε χωράφι και ωραία φέτα, επίσης σε κύβους. Κέρασμα στο τέλος χαλβάς χειροποίητος, 8 στα 10.
Μαζί με τις μπύρες πληρώσαμε ακριβώς 45 ευρώ, κανένα παράπονο. Καθώς ήταν η πρώτη φορά που τιμήσαμε ταβέρνα της περιοχής και μας άρεσε η όλη εμπειρία ούτε μια ώρα μακριά από την πρωτεύουσα, βάλαμε στο πρόγραμμα να επισκεφτούμε και άλλες τέτοιες ταβέρνες κοντά στην Κόρινθο. Θα σας κρατήσουμε ενήμερες/-ρους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ας ξεκινήσουμε με την πιο βασική πληροφορία. Όπως διαπίστωσα κατά την επιτόπια αυτοψία, με την επωνυμία Ο ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ υπάρχουν στην ίδια περιοχή – Κυράς Βρύση – δύο χώροι εστίασης που απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους: ένας μεγάλος χώρος δεξιώσεων με την προσθήκη “Grande Restaurant” στην κεντρική λεωφόρο, που δεν μας ενδιαφέρει, και η ταβέρνα Ο ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ, για την οποία γράφεται αυτή η κριτική, σε μια πάροδο χωρίς όνομα. Καλύτερα να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες της Google.
Ο χώρος της ταβέρνας δεν είναι καθόλου μικρός, μέσα και έξω αίθουσα συν άπλετος χώρος για παρκάρισμα απέναντι, Κυριακή μεσημέρι που βρεθήκαμε εκεί τα περισσότερα τραπέζια ήταν ρεζερβέ, προφανώς από ντόπιους. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στα Ίσθμια, δηλαδή στην έξοδο του φερώνυμου Ισθμού προς το Σαρωνικό, μπορείτε να περάσετε από την Πελοπόννησο στη Στερεά χρησιμοποιώντας την παλιά μεταλλική γέφυρα, είναι δεν είναι τριάντα, σαράντα μέτρα. Στην πελοποννησιακή πλευρά ο δρόμος θα σας φέρει σε μια συμπαθητική πλαζ, μπορείτε συνεπώς, όπως καταλαβαίνετε, να συνδυάσετε περίπατο, μπανάκι και φαγάκι.
Ο κατάλογος περιέχει τα πάντα, με έμφαση βέβαια στα κρέατα, όπως συνηθίζεται στις ταβέρνες κοντά στην Επίδαυρο. Παραγγείλαμε συνεπώς παϊδάκια, που ήταν κατά πλειοψηφία κομμάτια από μπούτι, πράγμα που δεν μας ενοχλησε τελικά, αν και θεωρώ ότι έπρεπε να μας ενημερώσουν κατά τη λήψη της παραγγελίας, γιατί ήταν ψημένα τέλεια, με το κρέας μαλακό και όχι καρβουνιασμένο. Από κοντά οι πατροπαράδοτες τηγανιτές πατάτες, νόστιμες χερίσιες και ουχί του εμπορίου, που θα τις ήθελα απλά λίγο πιο τραγανές.
Πήραμε και μια μερίδα τζατζίκι, επίσης χειροποίητο, με το αγγούρι να ακούγεται, ενώ το σκόρδο όχι, τι μανία κι αυτή να τσιγκουνεύονται το βασικό υλικό. Τελευταία ήρθε μια σαλάτα με αλμύρες, είναι της εποχής και από τις αγαπημένες μας. Ιδιαίτερα περιποιημένη με το χορταράκι σωστά βρασμένο, με μπόλικη ντομάτα σε κύβους που μύριζε χωράφι και ωραία φέτα, επίσης σε κύβους. Κέρασμα στο τέλος χαλβάς χειροποίητος, 8 στα 10.
Μαζί με τις μπύρες πληρώσαμε ακριβώς 45 ευρώ, κανένα παράπονο. Καθώς ήταν η πρώτη φορά που τιμήσαμε ταβέρνα της περιοχής και μας άρεσε η όλη εμπειρία ούτε μια ώρα μακριά από την πρωτεύουσα, βάλαμε στο πρόγραμμα να επισκεφτούμε και άλλες τέτοιες ταβέρνες κοντά στην Κόρινθο. Θα σας κρατήσουμε ενήμερες/-ρους.