Ονειρεύεσαι ένα μαγαζί κόσμημα της αρχιτεκτονικής και της κομψότητας; Με αλαβάστρινα πατώματα και μεγάλα παράθυρα που κοιτούν τη θάλασσα;; Να πίνεις το τσιπουράκι σου τρώγοντας φρέσκα θαλασσινά, όσο το αεράκι σου γαργαλάει το πρόσωπο; Να πας στον Βολιώτη!! Δεν έχει τίποτα από όλα αυτά, αλλά σε χρεώνει σαν να τα είχε! Αν κλείσεις τα μάτια και ακούσεις τις χρεώσεις, θα νιώσεις ξαφνικά ότι βρίσκεσαι στις Σπέτσες!
Μεσημέρι Σαββάτου και το πρόγραμμα να πάμε παραλιακά αλλάζει γιατί εγώ, aka το ντουγανι, ξέχασα το κινητό μου κάπου που δεν έπρεπε και χρειάστηκε να επιστρέψουμε γι αυτό. Μετά από απελπισία και ελλείψει επιλογών, με το στομάχι του αγοριού να βιώνει το απόλυτο κενό, λέμε να το επιχειρήσουμε. Ξέρουμε ότι δεν θα είναι πολύ καλό και συμφιλιωνόσαστε με αυτό. Ή μάλλον είχαμε συμφιλιωθεί, πριν διαβάσουμε τον κατάλογο. Γιατί, αλλιώς αντιμετωπίζω το καλαμάρι το προκάτ της βαθειάς κατάψυξης όταν κάνει 7-8€, αλλιώς όταν κοστίζει 13-14€. Στην δεύτερη περίπτωση αυτομουτζωνομαι νοερά για την επιλογή μου.
Ο χώρος είναι εξωτερικά λίγο χειρότερος από παράπηγμα στο Ζεφυρι, στην ειδυλλιακή διασταύρωση της λεωφόρου Ηρακλείου με την Ιφιγένειας. Εσωτερικά είναι ομορφότερος, ευτυχώς, όχι όμως και καθαρότερος, αν κρίνω από την ύπαρξη χαριτωμένων πολυποδων φίλων κάτω από τα τραπέζια. Αν δεν ντρεπόμουν γιατί είχαμε ήδη καθίσει, θα είχα πάρει τα πόδια στην πλάτη και θα είχα φύγει. Καθίσαμε, όμως, και έβγαλα τουλάχιστον μια εμπειρία από την όλη υπόθεση, εφάμιλλη της διπλής απονεύρωσης που είχα κάνει χωρίς αναισθησία όταν ήμουν έγκυος.
Το σέρβις ήταν το μόνο καλό πράγμα σε αυτό το μαγαζί. Το σέρβις και ότι δεν έπεσε το ταβάνι να μας πλακώσει, για να μην είμαι άδικη. Και οι δυο άνθρωποι που μας εξυπηρέτησαν ήταν ευγενικοί, πρόθυμοι και αποτελεσματικοί, οπότε το μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορώ να συνάγω είναι ότι τους παίρνουν έτοιμους, εργοστασιακά ρυθμισμένους και με πλήρες πρόγραμμα παροχής υπηρεσιών τσιπαρισμενο στον εγκέφαλο τους.
Πάμε τώρα στα κωμικά του πράγματος:
Χωριάτικη σαλάτα (8€), το πιο αναμενόμενα νορμαλ πιάτο, αν εξαιρέσεις ότι οι ελιές ήταν αυτές οι μαλακές, σαχλές, κακοφορμισμένες και όχι καμία Καλαμών μην καλομάθουμε. Καλή σαλάτα, αλλά σαλάτα. Δεν δίνω μπόνους πόντους επειδή ξέρουν να κόβουν λαχανικά.
Βραστά λαχανικά ( 14€!- φαντάζομαι τόσα τους έλειπαν). Να πως ο Βολιώτης σε σπρώχνει στην κακή διατροφή: βραστά λαχανικά 14€, τηγανητά 5€. Ένα τετράγωνο πιάτο με βλήτα, βραστά κολοκυθάκια, παντζάρια, πατάτες με καρότα και μπρόκολο, το αγαπημένο της κόρης μου. Πρώτα απ όλα, αν θέλεις πραγματικά να κάνεις σωστά αυτό το πιάτο, περιλαμβάνεις μαυρομάτικα φασόλια, όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν είναι λαχανικά και δεν ενδιαφέρει κανέναν, ταιριάζουν υπέροχα και με έχεις χρεώσει ήδη 14€ για 3 φούντες μπρόκολο και 3 πηρουνιές βλήτα: do better. Επίσης, αφού με χρέωσες 14€, κάνε τον κόπο να πας λαϊκή πιο συχνά, τα παντζάρια ήταν μπαγιάτικα. Ήρθαν πλήρως και εντελώς ανάλατα, ευτυχώς υπάρχει πρόβλεψη για αλατιέρες στα τραπέζια. Αν προσθέσεις και τα βραστά καρότα με τις πατάτες που δεν μπήκε κανείς στον κόπο να τα αρτύσει λίγο, ο μάγειρας τους σίγουρα έχει προϋπηρεσία σε νοσοκομείο.
I
Τηγανητές πατάτες (4€) ήρθαν τελευταίες, χάνοντας λίγο τον σκοπό τους και τις έφαγε όλες η μικρή. Καλές ήταν, σαν πατάτες. Μαζί τζατζίκι (4€) για δυνατά στομάχια, φουλ σκορδατο για την αποτροπή επιθέσεων Δράκουλα. Για μένα που το θέλω τόσο μπομπα, να σκοτώνει νυχτερίδα στα 100 μέτρα, ήταν καλό. Το τρίπτυχο ολοκληρώνεται με κολοκύθια τηγανητά (5€) τα οποία ήταν λεπτά ημισφαίρια ελαφρώς αλευρωμένα και αρκετά λαδοπιωμενα, στην κολοκυθοκλίμακά μου βαθμολογούνται με 4/10.
Γιουβέτσι θαλασσινών (11€) που βασικά μας έκανε να εκτιμήσουμε την ανάλατη σαλάτα βραστών, γιατί ήταν λύσσα. Κριθαράκι, πουμαρό και 5 κομμάτια καλαμάρι, παρέα με μισή γαρίδα, που κάποιος έσκαψε βαθειά στην κατάψυξη για να ξεθάψει. Είχαν μια εσάνς κρυογονικης. Το έφαγε το αγόρι, ως μέρος της αναγκαστικής διατροφής του, και είχε καούρες 3 γεύματα μετά.
Γαύρος τηγανητός (8.5€). Ελα Βολιώτη μου να σου μάθω την Α-Β. Αυτό το τόσο νόστιμο ψαράκι το παίρνει ο κόσμος με 1€ το κιλό από την ψαραγορά στην Αθήνας ψιλό, φρέσκο και τρυφερό, το τηγανίζει σε καλό λάδι και το τρώει σαν τσιπς σε βουνό. Κοστίζει ελάχιστο, γι αυτό όλα τα μαγαζιά φέρνουν ένα πιάτο τίγκα μέχρι πάνω με τηγανητή νοστιμιά. Ναι; Εσύ γιατί δεν πήρες το μέμο και μου έφερες ένα πιατάκι με 10 ψαράκια, χοντρά για γαύρο, μαλακά στο τηγάνι και με κάμποσο λάδι!; Ακόμα και εγώ, που η σπεσιαλιτέ μου είναι το ντελίβερι, τον γαύρο τον πετυχαίνω καλύτερο.
Με άπειρο ψωμί, αυτό το αφράτο του φούρνου, (1.6€), ένα νερό (1.5€- το νερό στο Νέο Ηράκλειο είναι πλέον είδος πολυτελείας, όπως στο Νέο Δελχί) κι δυο αναψυκτικά (5€), το δελτίο παραγγελίας, γιατί μόνο αυτό ήρθε, ασυνόδευτο από αποδείξεις και λοιπές φορολογικές τυπικότητες, ανέγραφε 62.60€ που για θαλασσινά δεν το λες πολύ, αλλά εμείς δεν φάγαμε θαλασσινά! Φάγαμε σαλάτες, πατάτες και μια χούφτα απομεινάρια του Καλλιμάνη.
Να πάτε παιδιά, να πάτε, γιατί οι διακοπές πλησιάζουν και δεν μπορούμε όλοι να πάμε Μύκονο. Ο Βολιώτης φέρνει την Ψαρρού στην Αττική άκοπα και χωρίς ακτοπλοϊκά. Να πάτε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ονειρεύεσαι ένα μαγαζί κόσμημα της αρχιτεκτονικής και της κομψότητας; Με αλαβάστρινα πατώματα και μεγάλα παράθυρα που κοιτούν τη θάλασσα;; Να πίνεις το τσιπουράκι σου τρώγοντας φρέσκα θαλασσινά, όσο το αεράκι σου γαργαλάει το πρόσωπο; Να πας στον Βολιώτη!! Δεν έχει τίποτα από όλα αυτά, αλλά σε χρεώνει σαν να τα είχε! Αν κλείσεις τα μάτια και ακούσεις τις χρεώσεις, θα νιώσεις ξαφνικά ότι βρίσκεσαι στις Σπέτσες!
Μεσημέρι Σαββάτου και το πρόγραμμα να πάμε παραλιακά αλλάζει γιατί εγώ, aka το ντουγανι, ξέχασα το κινητό μου κάπου που δεν έπρεπε και χρειάστηκε να επιστρέψουμε γι αυτό. Μετά από απελπισία και ελλείψει επιλογών, με το στομάχι του αγοριού να βιώνει το απόλυτο κενό, λέμε να το επιχειρήσουμε. Ξέρουμε ότι δεν θα είναι πολύ καλό και συμφιλιωνόσαστε με αυτό. Ή μάλλον είχαμε συμφιλιωθεί, πριν διαβάσουμε τον κατάλογο. Γιατί, αλλιώς αντιμετωπίζω το καλαμάρι το προκάτ της βαθειάς κατάψυξης όταν κάνει 7-8€, αλλιώς όταν κοστίζει 13-14€. Στην δεύτερη περίπτωση αυτομουτζωνομαι νοερά για την επιλογή μου.
Ο χώρος είναι εξωτερικά λίγο χειρότερος από παράπηγμα στο Ζεφυρι, στην ειδυλλιακή διασταύρωση της λεωφόρου Ηρακλείου με την Ιφιγένειας. Εσωτερικά είναι ομορφότερος, ευτυχώς, όχι όμως και καθαρότερος, αν κρίνω από την ύπαρξη χαριτωμένων πολυποδων φίλων κάτω από τα τραπέζια. Αν δεν ντρεπόμουν γιατί είχαμε ήδη καθίσει, θα είχα πάρει τα πόδια στην πλάτη και θα είχα φύγει. Καθίσαμε, όμως, και έβγαλα τουλάχιστον μια εμπειρία από την όλη υπόθεση, εφάμιλλη της διπλής απονεύρωσης που είχα κάνει χωρίς αναισθησία όταν ήμουν έγκυος.
Το σέρβις ήταν το μόνο καλό πράγμα σε αυτό το μαγαζί. Το σέρβις και ότι δεν έπεσε το ταβάνι να μας πλακώσει, για να μην είμαι άδικη. Και οι δυο άνθρωποι που μας εξυπηρέτησαν ήταν ευγενικοί, πρόθυμοι και αποτελεσματικοί, οπότε το μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορώ να συνάγω είναι ότι τους παίρνουν έτοιμους, εργοστασιακά ρυθμισμένους και με πλήρες πρόγραμμα παροχής υπηρεσιών τσιπαρισμενο στον εγκέφαλο τους.
Πάμε τώρα στα κωμικά του πράγματος:
Χωριάτικη σαλάτα (8€), το πιο αναμενόμενα νορμαλ πιάτο, αν εξαιρέσεις ότι οι ελιές ήταν αυτές οι μαλακές, σαχλές, κακοφορμισμένες και όχι καμία Καλαμών μην καλομάθουμε. Καλή σαλάτα, αλλά σαλάτα. Δεν δίνω μπόνους πόντους επειδή ξέρουν να κόβουν λαχανικά.
Βραστά λαχανικά ( 14€!- φαντάζομαι τόσα τους έλειπαν). Να πως ο Βολιώτης σε σπρώχνει στην κακή διατροφή: βραστά λαχανικά 14€, τηγανητά 5€. Ένα τετράγωνο πιάτο με βλήτα, βραστά κολοκυθάκια, παντζάρια, πατάτες με καρότα και μπρόκολο, το αγαπημένο της κόρης μου. Πρώτα απ όλα, αν θέλεις πραγματικά να κάνεις σωστά αυτό το πιάτο, περιλαμβάνεις μαυρομάτικα φασόλια, όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν είναι λαχανικά και δεν ενδιαφέρει κανέναν, ταιριάζουν υπέροχα και με έχεις χρεώσει ήδη 14€ για 3 φούντες μπρόκολο και 3 πηρουνιές βλήτα: do better. Επίσης, αφού με χρέωσες 14€, κάνε τον κόπο να πας λαϊκή πιο συχνά, τα παντζάρια ήταν μπαγιάτικα. Ήρθαν πλήρως και εντελώς ανάλατα, ευτυχώς υπάρχει πρόβλεψη για αλατιέρες στα τραπέζια. Αν προσθέσεις και τα βραστά καρότα με τις πατάτες που δεν μπήκε κανείς στον κόπο να τα αρτύσει λίγο, ο μάγειρας τους σίγουρα έχει προϋπηρεσία σε νοσοκομείο.
I
Τηγανητές πατάτες (4€) ήρθαν τελευταίες, χάνοντας λίγο τον σκοπό τους και τις έφαγε όλες η μικρή. Καλές ήταν, σαν πατάτες. Μαζί τζατζίκι (4€) για δυνατά στομάχια, φουλ σκορδατο για την αποτροπή επιθέσεων Δράκουλα. Για μένα που το θέλω τόσο μπομπα, να σκοτώνει νυχτερίδα στα 100 μέτρα, ήταν καλό. Το τρίπτυχο ολοκληρώνεται με κολοκύθια τηγανητά (5€) τα οποία ήταν λεπτά ημισφαίρια ελαφρώς αλευρωμένα και αρκετά λαδοπιωμενα, στην κολοκυθοκλίμακά μου βαθμολογούνται με 4/10.
Γιουβέτσι θαλασσινών (11€) που βασικά μας έκανε να εκτιμήσουμε την ανάλατη σαλάτα βραστών, γιατί ήταν λύσσα. Κριθαράκι, πουμαρό και 5 κομμάτια καλαμάρι, παρέα με μισή γαρίδα, που κάποιος έσκαψε βαθειά στην κατάψυξη για να ξεθάψει. Είχαν μια εσάνς κρυογονικης. Το έφαγε το αγόρι, ως μέρος της αναγκαστικής διατροφής του, και είχε καούρες 3 γεύματα μετά.
Γαύρος τηγανητός (8.5€). Ελα Βολιώτη μου να σου μάθω την Α-Β. Αυτό το τόσο νόστιμο ψαράκι το παίρνει ο κόσμος με 1€ το κιλό από την ψαραγορά στην Αθήνας ψιλό, φρέσκο και τρυφερό, το τηγανίζει σε καλό λάδι και το τρώει σαν τσιπς σε βουνό. Κοστίζει ελάχιστο, γι αυτό όλα τα μαγαζιά φέρνουν ένα πιάτο τίγκα μέχρι πάνω με τηγανητή νοστιμιά. Ναι; Εσύ γιατί δεν πήρες το μέμο και μου έφερες ένα πιατάκι με 10 ψαράκια, χοντρά για γαύρο, μαλακά στο τηγάνι και με κάμποσο λάδι!; Ακόμα και εγώ, που η σπεσιαλιτέ μου είναι το ντελίβερι, τον γαύρο τον πετυχαίνω καλύτερο.
Με άπειρο ψωμί, αυτό το αφράτο του φούρνου, (1.6€), ένα νερό (1.5€- το νερό στο Νέο Ηράκλειο είναι πλέον είδος πολυτελείας, όπως στο Νέο Δελχί) κι δυο αναψυκτικά (5€), το δελτίο παραγγελίας, γιατί μόνο αυτό ήρθε, ασυνόδευτο από αποδείξεις και λοιπές φορολογικές τυπικότητες, ανέγραφε 62.60€ που για θαλασσινά δεν το λες πολύ, αλλά εμείς δεν φάγαμε θαλασσινά! Φάγαμε σαλάτες, πατάτες και μια χούφτα απομεινάρια του Καλλιμάνη.
Να πάτε παιδιά, να πάτε, γιατί οι διακοπές πλησιάζουν και δεν μπορούμε όλοι να πάμε Μύκονο. Ο Βολιώτης φέρνει την Ψαρρού στην Αττική άκοπα και χωρίς ακτοπλοϊκά. Να πάτε.