Πολλά χρόνια στο Χαλάνδρι, καθημερινά περνούσα και το έβλεπα, άκουγα όμορφα σχόλια, ο Μάκης έκανε εκεί το τραπέζι του γάμου, δεν γκρέμισε το μαγαζί και είχε να λέει για τα κεφτεδάκια! Αλλά δεν έτυχε να πάω.
Πήγα τελικά μετά από χρόνια και πρόταση του έτερου Καππαδόκη, εννοείται περάσαμε τέλεια, η αυλή του θεωρώ μια από της καλύτερες αυλές της πόλης, χαλαρά παραπέμπει σε κυκλαδίτικο νησί, η διακόσμηση εξαιρετική, το service αρκετά καλό, ο κόσμος όλων των ηλικιών και υπέροχος, οι συζητήσεις των δίπλα τραπεζιών δεν ενοχλούσαν κανένα και κάπου εκεί ήρθε η ώρα του φαγητού.
Βλέποντας τον κατάλογο ζήλεψα τον θαλασσινό παστουρμά το επονομαζόμενο και ‘’τζιμένι’’. Τον πήραμε κατευθείαν. Φτιαγμένος από καπνιστό μπακαλιάρο, ξεκουραζόταν πάνω σε αδιάφορη φάβα και ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι. Πολύ καλός μεζές για τσίπουρο και ειδικά για το τρομερό ισορροπημένο απόσταγμα με την φρουτώδη επίγευση στο ψιλόλιγνο μπουκάλι από τις Σέρρες. Φαγώθηκε άνετα, ήταν όμως αρκετά άνευρος, δεν θα έπρεπε, δεν εντυπωσίασε κανέναν, τσάμπα τα διθυραμβικά μου σχόλια. Παραδοσιακή σαλάτα κάτι σαν χωριάτικη με ντακάκια χαρουπιού μέσα, δροσερή κα νόστιμη με φρέσκα υλικά και τέλος. Μελιτζανοσαλάτα καπνιστή νόστιμη, με το κάπνισμα να γίνεται αισθητό και να βελτιώνει την γεύση, παρέα με μπουκίτσες που, παρότι δεν είχαν κάποια πρωτεΐνη πάνω, άρεσαν. Δύναμη στην μπουκιά η κρέμα ρόκας πάνω στη λαδόπιτα, τα υπόλοιπα, ρόκα, τοματίνια και κρεμμύδι ενίσχυαν τη δροσιά. Πατάτες με γραβιέρα και παστουρμαδοπιτάκια φαγώθηκαν αμέσως, στα παστουρμαδοπιτάκια έλειπε η ένταση.
Πολύ καλό το μπουγιουρντί όπως και τα κλασσικά μανιτάρια με το θυμάρι και το σκόρδο να δίνουν στο πιάτο έξτρα ώθηση. Καλά τα γεμιστά μανιτάρια στα οποία υπερίσχυε το σπανάκι και τα τυριά και ψάχναμε το σύγκλινο. Και πάμε στα βασικά πιάτα της βραδιάς. Κεφτεδάκια για τα οποία οι γνώμες διίσταντο. Εμένα με κάλυψε και η γεύση και το ψήσιμο, ο δυόσμος που η αλήθεια είναι ήταν αρκετός, έδινε έξτρα άρωμα, αν βουτούσες δε στη συνοδευτική σάλτσα ντομάτας η επίγευση ήταν εξαιρετική. Λουκάνικα τυροκοζάκικα εξαιρετικά, γεύση που άρεσε ακόμα και αν δεν τρως λουκάνικο, έγινε refill άμεσα. Άρεσε και η σάλτσα μουστάρδας παρόλο που η απόλαυση ήταν στο να τα δοκιμάσεις σκέτα. Η τηγανιά κοτόπουλο, αν εξαιρέσεις ότι η μαστίχα υπήρχε δεν υπήρχε το ένα και το αυτό, ήταν νόστιμη. Η κρέμα ήταν στην ποσότητα που έπρεπε, έτσι ώστε να μην χαλάσει την γεύση μανιταριών και κοτόπουλου που συνυπήρχαν αρμονικά.
Τέλος, μπριζολάκια ψητά απλά μαριναρισμένα, σωστά ψημένα, νόστιμα χωρίς κάτι το διαφορετικό από τα κλασσικά μπριζολάκια.
Ο λογαριασμός μαζί με ωραίο χωνευτικό σφηνάκι, ήρθε στα 27e pp, που δεν το λες και νορμάλ αφού και άλλα πιάτα να παραγγέλναμε δεν θα έμεναν στο τραπέζι, κοινώς δεν ‘’σκάσαμε’’ στο φαγητό και δεν είμαστε και ευτραφείς για να σχολιάσει κάποιος…Όπως είπα και στην αρχή η αυλή είναι ‘’το κάτι άλλο’’, δεν ξέρω όμως αν αυτό αρκεί σε μια Σαββατιάτικη έξοδο.
Περί ουσίας.
Διττή έννοια, από όποια πλευρά της κι αν την σκεφτείς, θετικό πρόσημο βγαίνει.
“Περί ουσίας” και στο Χαλάνδρι, επί της οδού Θησέως, με μεγάλη αυλή, ιδανικό για την εποχή που διανύουμε, η οποία επιτρέπει τις κοινωνικές συγκεντρώσεις μόνο σε εξωτερικούς χώρους.
Μακάριοι οι Έλληνες με τις γλυκιές ανοιξιάτικες και ζεστές καλοκαιρινές βραδιές!
΄Έχει και μέσα χώρο, αλλά δεν τον εξερεύνησα. Επιφυλάσσομαι.
Το Περί ουσίας μου το «σφύριξε» φιλενάδα που τελευταία κυκλοφορεί κυρίως στο Χαλάνδρι και εγώ φυσικά άνοιξα το γνωστό τεφτέρι και το σημείωσα.
Έκανα την κράτηση για 4 άτομα, Παρασκευή βράδυ. Η κράτηση θεωρώ πως είναι απαραίτητη, μιας και υπάρχει ένα λαοπροσκύνημα ακόμη και τις καθημερινές.
Στην «πυκνοκατοικημένη» αυλή -μάλλον εξαιτίας τελευταίας στιγμής ανατροπή σε έτερη κράτηση- είχαμε το καλύτερο τραπέζι.
Εξάρι παρακαλώ, σχετικά απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα τραπέζια και την πολύ βαβούρα.
Για το χώρο δε θα πω πολλά, η τυπική αυλή της ελληνικής ταβέρνας (ίσως θα ήθελα καλύτερα στοιχισμένα τα τραπέζια, από την άλλη αυτό πιθανότατα είναι δική μου ανόητη εμμονή…)
Στην εξυπηρέτηση νομίζω 3-4 άτομα που κυριολεκτικά έτρεχαν πανικόβλητα.
Από τη μία τους λυπήθηκα από την άλλη εκνευρίστηκα που ενώ τους κοιτάζαμε παρακλητικά, τους κάναμε νοήματα, προσπαθούσαμε ευγενικά να τους πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε, μας αγνοούσαν -προφανώς γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα μας να εξυπηρετηθούμε.
Καταλαβαίνω πως με τους περιορισμούς στην ώρα λειτουργίας της εστίασης, στο διάστημα αιχμής μεταξύ 20,30-22,30 η γρήγορη εξυπηρέτηση είναι κατόρθωμα, ωστόσο όλα εξαρτώνται από πια πλευρά βρίσκεσαι…..
Ελπίζω και εύχομαι σύντομα η εστίαση να κλείσει τις πληγές που δημιούργησε η πανδημία……
Όταν τελικά ήρθε η σειρά μας, όλα έγιναν ταχύτατα και με σωστή ακολουθία.
Δροσερό νερό ήρθε στο τραπέζι μας μαζί με ζεστά τραγανά στρογγυλά ψωμάκια και ελίτσες.
Το menu τους έχει από όλα, σε κρέας και σε ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι προσανατολιζόμασταν σε ψαρικά, με γαργάλησε να δοκιμάσω ξιφία καπνιστό, σολωμό με κινόα, παστρουμά θαλάσσης, αλλά η τέταρτη της παρέας δεν το έχει καθόλου με τα θαλασσινά, οπότε κρατάω την όρεξή μου για επόμενη επίσκεψη.
Η παραγγελία μας:
Παραδοσιακή σαλάτα (ντομάτα, ρόκα, ξυνομιζύθρα, πιπεριά, παξιμάδι, κρεμμύδι, ελιές). Η μετριότητα της ντομάτας δίνει αντίστοιχο μέτριο βαθμό στη σαλάτα.
Καλιτσούνια (4 μεγάλα τυροπιτάκια με ανθότυρο και δυόσμο σε μέλι ντομάτας-ενδιαφέρον contrast γεύσης).
Ντολμαδάκια γιαλαντζί (χειροποίητα και νόστιμότατα)
Κεφτεδάκια, μικρά, αφράτα, μαμαδίστικα
Πατάτες τηγανητές με τυρί
Καβουρμάς με ομελέτα. Πλήρης έλλειψη αλατιού, κάτι βρε παιδί μου να του δώσει γεύση…Δηλώνω ωστόσο ότι οι υπόλοιποι της παρέας το βρήκαν συμπαθητικό.
Κοτόπουλο με μαστίχα Χίου σβησμένο με κρασί. Είχα προσδοκίες για αυτό το πιάτο, η μαστίχα δεν “ακουγόταν” καθόλου, οπότε το πιάτο βαθμολογήθηκε επίσης με μέτριο βαθμό.
Ήπιαμε λευκό χύμα κρασί.
Μάς κέρασαν μισό κιλό – ίσως γιατί έπιασαν τον εκνευρισμό μας στην καθυστέρηση εξυπηρέτησης?
Επίσης κέρασμα λικεράκι
Ο λογαριασμός λίγο παραπάνω από euro 60,00.
Η αλήθεια είναι πως αποδείχθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου, Θα του ΄δώσω ωστόσο ακόμη μία ευκαιρία. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές και όλοι έχουμε δικαίωμα σε -τουλάχιστον- ακόμη μία ευκαιρία!
Περί ουσίας.
Διττή έννοια, από όποια πλευρά της κι αν την σκεφτείς, θετικό πρόσημο βγαίνει.
“Περί ουσίας” και στο Χαλάνδρι, επί της οδού Θησέως, με μεγάλη αυλή, ιδανικό για την εποχή που διανύουμε, η οποία επιτρέπει τις κοινωνικές συγκεντρώσεις μόνο σε εξωτερικούς χώρους.
Μακάριοι οι Έλληνες με τις γλυκιές ανοιξιάτικες και ζεστές καλοκαιρινές βραδιές!
΄Έχει και μέσα χώρο, αλλά δεν τον εξερεύνησα. Επιφυλάσσομαι.
Το Περί ουσίας μου το «σφύριξε» φιλενάδα που τελευταία κυκλοφορεί κυρίως στο Χαλάνδρι και εγώ φυσικά άνοιξα το γνωστό τεφτέρι και το σημείωσα.
Έκανα την κράτηση για 4 άτομα, Παρασκευή βράδυ. Η κράτηση θεωρώ πως είναι απαραίτητη, μιας και υπάρχει ένα λαοπροσκύνημα ακόμη και τις καθημερινές.
Στην «πυκνοκατοικημένη» αυλή -μάλλον εξαιτίας τελευταίας στιγμής ανατροπή σε έτερη κράτηση- είχαμε το καλύτερο τραπέζι.
Εξάρι παρακαλώ, σχετικά απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα τραπέζια και την πολύ βαβούρα.
Για το χώρο δε θα πω πολλά, η τυπική αυλή της ελληνικής ταβέρνας (ίσως θα ήθελα καλύτερα στοιχισμένα τα τραπέζια, από την άλλη αυτό πιθανότατα είναι δική μου ανόητη εμμονή…)
Στην εξυπηρέτηση νομίζω 3-4 άτομα που κυριολεκτικά έτρεχαν πανικόβλητα.
Από τη μία τους λυπήθηκα από την άλλη εκνευρίστηκα που ενώ τους κοιτάζαμε παρακλητικά, τους κάναμε νοήματα, προσπαθούσαμε ευγενικά να τους πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε, μας αγνοούσαν -προφανώς γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα μας να εξυπηρετηθούμε.
Καταλαβαίνω πως με τους περιορισμούς στην ώρα λειτουργίας της εστίασης, στο διάστημα αιχμής μεταξύ 20,30-22,30 η γρήγορη εξυπηρέτηση είναι κατόρθωμα, ωστόσο όλα εξαρτώνται από πια πλευρά βρίσκεσαι…..
Ελπίζω και εύχομαι σύντομα η εστίαση να κλείσει τις πληγές που δημιούργησε η πανδημία……
Όταν τελικά ήρθε η σειρά μας, όλα έγιναν ταχύτατα και με σωστή ακολουθία.
Δροσερό νερό ήρθε στο τραπέζι μας μαζί με ζεστά τραγανά στρογγυλά ψωμάκια και ελίτσες.
Το menu τους έχει από όλα, σε κρέας και σε ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι προσανατολιζόμασταν σε ψαρικά, με γαργάλησε να δοκιμάσω ξιφία καπνιστό, σολωμό με κινόα, παστρουμά θαλάσσης, αλλά η τέταρτη της παρέας δεν το έχει καθόλου με τα θαλασσινά, οπότε κρατάω την όρεξή μου για επόμενη επίσκεψη.
Η παραγγελία μας:
Παραδοσιακή σαλάτα (ντομάτα, ρόκα, ξυνομιζύθρα, πιπεριά, παξιμάδι, κρεμμύδι, ελιές). Η μετριότητα της ντομάτας δίνει αντίστοιχο μέτριο βαθμό στη σαλάτα.
Καλιτσούνια (4 μεγάλα τυροπιτάκια με ανθότυρο και δυόσμο σε μέλι ντομάτας-ενδιαφέρον contrast γεύσης).
Ντολμαδάκια γιαλαντζί (χειροποίητα και νόστιμότατα)
Κεφτεδάκια, μικρά, αφράτα, μαμαδίστικα
Πατάτες τηγανητές με τυρί
Καβουρμάς με ομελέτα. Πλήρης έλλειψη αλατιού, κάτι βρε παιδί μου να του δώσει γεύση…Δηλώνω ωστόσο ότι οι υπόλοιποι της παρέας το βρήκαν συμπαθητικό.
Κοτόπουλο με μαστίχα Χίου σβησμένο με κρασί. Είχα προσδοκίες για αυτό το πιάτο, η μαστίχα δεν “ακουγόταν” καθόλου, οπότε το πιάτο βαθμολογήθηκε επίσης με μέτριο βαθμό.
Ήπιαμε λευκό χύμα κρασί.
Μάς κέρασαν μισό κιλό – ίσως γιατί έπιασαν τον εκνευρισμό μας στην καθυστέρηση εξυπηρέτησης?
Επίσης κέρασμα λικεράκι
Ο λογαριασμός λίγο παραπάνω από euro 60,00.
Η αλήθεια είναι πως αποδείχθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου, Θα του ΄δώσω ωστόσο ακόμη μία ευκαιρία. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές και όλοι έχουμε δικαίωμα σε -τουλάχιστον- ακόμη μία ευκαιρία!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πολλά χρόνια στο Χαλάνδρι, καθημερινά περνούσα και το έβλεπα, άκουγα όμορφα σχόλια, ο Μάκης έκανε εκεί το τραπέζι του γάμου, δεν γκρέμισε το μαγαζί και είχε να λέει για τα κεφτεδάκια! Αλλά δεν έτυχε να πάω.
Πήγα τελικά μετά από χρόνια και πρόταση του έτερου Καππαδόκη, εννοείται περάσαμε τέλεια, η αυλή του θεωρώ μια από της καλύτερες αυλές της πόλης, χαλαρά παραπέμπει σε κυκλαδίτικο νησί, η διακόσμηση εξαιρετική, το service αρκετά καλό, ο κόσμος όλων των ηλικιών και υπέροχος, οι συζητήσεις των δίπλα τραπεζιών δεν ενοχλούσαν κανένα και κάπου εκεί ήρθε η ώρα του φαγητού.
Βλέποντας τον κατάλογο ζήλεψα τον θαλασσινό παστουρμά το επονομαζόμενο και ‘’τζιμένι’’. Τον πήραμε κατευθείαν. Φτιαγμένος από καπνιστό μπακαλιάρο, ξεκουραζόταν πάνω σε αδιάφορη φάβα και ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι. Πολύ καλός μεζές για τσίπουρο και ειδικά για το τρομερό ισορροπημένο απόσταγμα με την φρουτώδη επίγευση στο ψιλόλιγνο μπουκάλι από τις Σέρρες. Φαγώθηκε άνετα, ήταν όμως αρκετά άνευρος, δεν θα έπρεπε, δεν εντυπωσίασε κανέναν, τσάμπα τα διθυραμβικά μου σχόλια.
Παραδοσιακή σαλάτα κάτι σαν χωριάτικη με ντακάκια χαρουπιού μέσα, δροσερή κα νόστιμη με φρέσκα υλικά και τέλος.
Μελιτζανοσαλάτα καπνιστή νόστιμη, με το κάπνισμα να γίνεται αισθητό και να βελτιώνει την γεύση, παρέα με μπουκίτσες που, παρότι δεν είχαν κάποια πρωτεΐνη πάνω, άρεσαν. Δύναμη στην μπουκιά η κρέμα ρόκας πάνω στη λαδόπιτα, τα υπόλοιπα, ρόκα, τοματίνια και κρεμμύδι ενίσχυαν τη δροσιά.
Πατάτες με γραβιέρα και παστουρμαδοπιτάκια φαγώθηκαν αμέσως, στα παστουρμαδοπιτάκια έλειπε η ένταση.
Πολύ καλό το μπουγιουρντί όπως και τα κλασσικά μανιτάρια με το θυμάρι και το σκόρδο να δίνουν στο πιάτο έξτρα ώθηση. Καλά τα γεμιστά μανιτάρια στα οποία υπερίσχυε το σπανάκι και τα τυριά και ψάχναμε το σύγκλινο.
Και πάμε στα βασικά πιάτα της βραδιάς.
Κεφτεδάκια για τα οποία οι γνώμες διίσταντο. Εμένα με κάλυψε και η γεύση και το ψήσιμο, ο δυόσμος που η αλήθεια είναι ήταν αρκετός, έδινε έξτρα άρωμα, αν βουτούσες δε στη συνοδευτική σάλτσα ντομάτας η επίγευση ήταν εξαιρετική.
Λουκάνικα τυροκοζάκικα εξαιρετικά, γεύση που άρεσε ακόμα και αν δεν τρως λουκάνικο, έγινε refill άμεσα. Άρεσε και η σάλτσα μουστάρδας παρόλο που η απόλαυση ήταν στο να τα δοκιμάσεις σκέτα.
Η τηγανιά κοτόπουλο, αν εξαιρέσεις ότι η μαστίχα υπήρχε δεν υπήρχε το ένα και το αυτό, ήταν νόστιμη. Η κρέμα ήταν στην ποσότητα που έπρεπε, έτσι ώστε να μην χαλάσει την γεύση μανιταριών και κοτόπουλου που συνυπήρχαν αρμονικά.
Τέλος, μπριζολάκια ψητά απλά μαριναρισμένα, σωστά ψημένα, νόστιμα χωρίς κάτι το διαφορετικό από τα κλασσικά μπριζολάκια.
Ο λογαριασμός μαζί με ωραίο χωνευτικό σφηνάκι, ήρθε στα 27e pp, που δεν το λες και νορμάλ αφού και άλλα πιάτα να παραγγέλναμε δεν θα έμεναν στο τραπέζι, κοινώς δεν ‘’σκάσαμε’’ στο φαγητό και δεν είμαστε και ευτραφείς για να σχολιάσει κάποιος…Όπως είπα και στην αρχή η αυλή είναι ‘’το κάτι άλλο’’, δεν ξέρω όμως αν αυτό αρκεί σε μια Σαββατιάτικη έξοδο.
Περί ουσίας.
Διττή έννοια, από όποια πλευρά της κι αν την σκεφτείς, θετικό πρόσημο βγαίνει.
“Περί ουσίας” και στο Χαλάνδρι, επί της οδού Θησέως, με μεγάλη αυλή, ιδανικό για την εποχή που διανύουμε, η οποία επιτρέπει τις κοινωνικές συγκεντρώσεις μόνο σε εξωτερικούς χώρους.
Μακάριοι οι Έλληνες με τις γλυκιές ανοιξιάτικες και ζεστές καλοκαιρινές βραδιές!
΄Έχει και μέσα χώρο, αλλά δεν τον εξερεύνησα. Επιφυλάσσομαι.
Το Περί ουσίας μου το «σφύριξε» φιλενάδα που τελευταία κυκλοφορεί κυρίως στο Χαλάνδρι και εγώ φυσικά άνοιξα το γνωστό τεφτέρι και το σημείωσα.
Έκανα την κράτηση για 4 άτομα, Παρασκευή βράδυ. Η κράτηση θεωρώ πως είναι απαραίτητη, μιας και υπάρχει ένα λαοπροσκύνημα ακόμη και τις καθημερινές.
Στην «πυκνοκατοικημένη» αυλή -μάλλον εξαιτίας τελευταίας στιγμής ανατροπή σε έτερη κράτηση- είχαμε το καλύτερο τραπέζι.
Εξάρι παρακαλώ, σχετικά απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα τραπέζια και την πολύ βαβούρα.
Για το χώρο δε θα πω πολλά, η τυπική αυλή της ελληνικής ταβέρνας (ίσως θα ήθελα καλύτερα στοιχισμένα τα τραπέζια, από την άλλη αυτό πιθανότατα είναι δική μου ανόητη εμμονή…)
Στην εξυπηρέτηση νομίζω 3-4 άτομα που κυριολεκτικά έτρεχαν πανικόβλητα.
Από τη μία τους λυπήθηκα από την άλλη εκνευρίστηκα που ενώ τους κοιτάζαμε παρακλητικά, τους κάναμε νοήματα, προσπαθούσαμε ευγενικά να τους πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε, μας αγνοούσαν -προφανώς γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα μας να εξυπηρετηθούμε.
Καταλαβαίνω πως με τους περιορισμούς στην ώρα λειτουργίας της εστίασης, στο διάστημα αιχμής μεταξύ 20,30-22,30 η γρήγορη εξυπηρέτηση είναι κατόρθωμα, ωστόσο όλα εξαρτώνται από πια πλευρά βρίσκεσαι…..
Ελπίζω και εύχομαι σύντομα η εστίαση να κλείσει τις πληγές που δημιούργησε η πανδημία……
Όταν τελικά ήρθε η σειρά μας, όλα έγιναν ταχύτατα και με σωστή ακολουθία.
Δροσερό νερό ήρθε στο τραπέζι μας μαζί με ζεστά τραγανά στρογγυλά ψωμάκια και ελίτσες.
Το menu τους έχει από όλα, σε κρέας και σε ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι προσανατολιζόμασταν σε ψαρικά, με γαργάλησε να δοκιμάσω ξιφία καπνιστό, σολωμό με κινόα, παστρουμά θαλάσσης, αλλά η τέταρτη της παρέας δεν το έχει καθόλου με τα θαλασσινά, οπότε κρατάω την όρεξή μου για επόμενη επίσκεψη.
Η παραγγελία μας:
Παραδοσιακή σαλάτα (ντομάτα, ρόκα, ξυνομιζύθρα, πιπεριά, παξιμάδι, κρεμμύδι, ελιές). Η μετριότητα της ντομάτας δίνει αντίστοιχο μέτριο βαθμό στη σαλάτα.
Καλιτσούνια (4 μεγάλα τυροπιτάκια με ανθότυρο και δυόσμο σε μέλι ντομάτας-ενδιαφέρον contrast γεύσης).
Ντολμαδάκια γιαλαντζί (χειροποίητα και νόστιμότατα)
Κεφτεδάκια, μικρά, αφράτα, μαμαδίστικα
Πατάτες τηγανητές με τυρί
Καβουρμάς με ομελέτα. Πλήρης έλλειψη αλατιού, κάτι βρε παιδί μου να του δώσει γεύση…Δηλώνω ωστόσο ότι οι υπόλοιποι της παρέας το βρήκαν συμπαθητικό.
Κοτόπουλο με μαστίχα Χίου σβησμένο με κρασί. Είχα προσδοκίες για αυτό το πιάτο, η μαστίχα δεν “ακουγόταν” καθόλου, οπότε το πιάτο βαθμολογήθηκε επίσης με μέτριο βαθμό.
Ήπιαμε λευκό χύμα κρασί.
Μάς κέρασαν μισό κιλό – ίσως γιατί έπιασαν τον εκνευρισμό μας στην καθυστέρηση εξυπηρέτησης?
Επίσης κέρασμα λικεράκι
Ο λογαριασμός λίγο παραπάνω από euro 60,00.
Η αλήθεια είναι πως αποδείχθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου, Θα του ΄δώσω ωστόσο ακόμη μία ευκαιρία. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές και όλοι έχουμε δικαίωμα σε -τουλάχιστον- ακόμη μία ευκαιρία!
Περί ουσίας.
Διττή έννοια, από όποια πλευρά της κι αν την σκεφτείς, θετικό πρόσημο βγαίνει.
“Περί ουσίας” και στο Χαλάνδρι, επί της οδού Θησέως, με μεγάλη αυλή, ιδανικό για την εποχή που διανύουμε, η οποία επιτρέπει τις κοινωνικές συγκεντρώσεις μόνο σε εξωτερικούς χώρους.
Μακάριοι οι Έλληνες με τις γλυκιές ανοιξιάτικες και ζεστές καλοκαιρινές βραδιές!
΄Έχει και μέσα χώρο, αλλά δεν τον εξερεύνησα. Επιφυλάσσομαι.
Το Περί ουσίας μου το «σφύριξε» φιλενάδα που τελευταία κυκλοφορεί κυρίως στο Χαλάνδρι και εγώ φυσικά άνοιξα το γνωστό τεφτέρι και το σημείωσα.
Έκανα την κράτηση για 4 άτομα, Παρασκευή βράδυ. Η κράτηση θεωρώ πως είναι απαραίτητη, μιας και υπάρχει ένα λαοπροσκύνημα ακόμη και τις καθημερινές.
Στην «πυκνοκατοικημένη» αυλή -μάλλον εξαιτίας τελευταίας στιγμής ανατροπή σε έτερη κράτηση- είχαμε το καλύτερο τραπέζι.
Εξάρι παρακαλώ, σχετικά απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα τραπέζια και την πολύ βαβούρα.
Για το χώρο δε θα πω πολλά, η τυπική αυλή της ελληνικής ταβέρνας (ίσως θα ήθελα καλύτερα στοιχισμένα τα τραπέζια, από την άλλη αυτό πιθανότατα είναι δική μου ανόητη εμμονή…)
Στην εξυπηρέτηση νομίζω 3-4 άτομα που κυριολεκτικά έτρεχαν πανικόβλητα.
Από τη μία τους λυπήθηκα από την άλλη εκνευρίστηκα που ενώ τους κοιτάζαμε παρακλητικά, τους κάναμε νοήματα, προσπαθούσαμε ευγενικά να τους πούμε ότι είμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε, μας αγνοούσαν -προφανώς γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα μας να εξυπηρετηθούμε.
Καταλαβαίνω πως με τους περιορισμούς στην ώρα λειτουργίας της εστίασης, στο διάστημα αιχμής μεταξύ 20,30-22,30 η γρήγορη εξυπηρέτηση είναι κατόρθωμα, ωστόσο όλα εξαρτώνται από πια πλευρά βρίσκεσαι…..
Ελπίζω και εύχομαι σύντομα η εστίαση να κλείσει τις πληγές που δημιούργησε η πανδημία……
Όταν τελικά ήρθε η σειρά μας, όλα έγιναν ταχύτατα και με σωστή ακολουθία.
Δροσερό νερό ήρθε στο τραπέζι μας μαζί με ζεστά τραγανά στρογγυλά ψωμάκια και ελίτσες.
Το menu τους έχει από όλα, σε κρέας και σε ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι προσανατολιζόμασταν σε ψαρικά, με γαργάλησε να δοκιμάσω ξιφία καπνιστό, σολωμό με κινόα, παστρουμά θαλάσσης, αλλά η τέταρτη της παρέας δεν το έχει καθόλου με τα θαλασσινά, οπότε κρατάω την όρεξή μου για επόμενη επίσκεψη.
Η παραγγελία μας:
Παραδοσιακή σαλάτα (ντομάτα, ρόκα, ξυνομιζύθρα, πιπεριά, παξιμάδι, κρεμμύδι, ελιές). Η μετριότητα της ντομάτας δίνει αντίστοιχο μέτριο βαθμό στη σαλάτα.
Καλιτσούνια (4 μεγάλα τυροπιτάκια με ανθότυρο και δυόσμο σε μέλι ντομάτας-ενδιαφέρον contrast γεύσης).
Ντολμαδάκια γιαλαντζί (χειροποίητα και νόστιμότατα)
Κεφτεδάκια, μικρά, αφράτα, μαμαδίστικα
Πατάτες τηγανητές με τυρί
Καβουρμάς με ομελέτα. Πλήρης έλλειψη αλατιού, κάτι βρε παιδί μου να του δώσει γεύση…Δηλώνω ωστόσο ότι οι υπόλοιποι της παρέας το βρήκαν συμπαθητικό.
Κοτόπουλο με μαστίχα Χίου σβησμένο με κρασί. Είχα προσδοκίες για αυτό το πιάτο, η μαστίχα δεν “ακουγόταν” καθόλου, οπότε το πιάτο βαθμολογήθηκε επίσης με μέτριο βαθμό.
Ήπιαμε λευκό χύμα κρασί.
Μάς κέρασαν μισό κιλό – ίσως γιατί έπιασαν τον εκνευρισμό μας στην καθυστέρηση εξυπηρέτησης?
Επίσης κέρασμα λικεράκι
Ο λογαριασμός λίγο παραπάνω από euro 60,00.
Η αλήθεια είναι πως αποδείχθηκε κατώτερο των προσδοκιών μου, Θα του ΄δώσω ωστόσο ακόμη μία ευκαιρία. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές και όλοι έχουμε δικαίωμα σε -τουλάχιστον- ακόμη μία ευκαιρία!