Σαββατο 28/10/23 εθνική γιορτή, ημέρα αργίας για όλους μας και είχαμε τη διάθεση να κάνουμε μίνι απόδραση από τα συνηθισμένα. Σκέψη για Σούνιο, Εύβοια, Κόρινθο … τελικά καταλήξαμε στον Φλοίσβο Παλαιού Φαλήρου για την παρέλαση! Πλησιάζοντας προς το τέλος της, το κινητό τηλέφωνο πήρε φωτιά για την επιλογή εστιατορίου ή ταβέρνας μιας και γεμίζουν σε ανύποπτο χρόνο τέτοιες μέρες. Μεγάλο μας ατού ήταν τόσο η ηλιόλουστη ημέρα, όσο και το σκούτερ που δεν μας έκανε να αγχωνόμαστε για το πάρκινγκ!
Κατηφορίσαμε προς τον Πειραιά, κάναμε τη βόλτα μας στο Μικρολίμανο και είχαμε από το καλοκαίρι σταμπαρισμένο το Piscis. Στο Μικρολίμανο εδρεύουν επιχειρήσεις με ιστορία χρόνων, υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις που δεν στεριώνουν παρά μονάχα για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, μια πολυδιαφημισμένη επιλογή της περιοχής είχε ήδη κατεβάσει ρολά. Προχωράμε.
Το Piscis λοιπόν (στα λατινικά ψάρι) προσφέρει πολύ καλή αναλογία ποιότητας-τιμής. Ο ιδιοκτήτης πασίγνωστου εστιατορίου της Μυκόνου έχει ενώσει τις δυνάμεις του με έναν ικανότατο σεφ χωρίς περιττές φιοριτούρες.
Εκτός της (σχετικά) προσιτής τιμολόγησης, μπορείτε να γευματίσετε δίπλα στη θάλασσα, σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον, με πολύ καλή εξυπηρέτηση … αν και ελαφρώς επιτηδευμένη (;). Σε κάθε περίπτωση, με την άφιξη κάθε πιάτου, ενημερωνόμασταν με κάθε λεπτομέρεια περί αυτού, κάτι που πιθανόν κουράζει και το ίδιο το προσωπικό.
Όπως αναγράφεται στο διαδίκτυο, οι κατάλογοι έρχονται σε φάκελο μπλε χρώματος (θάλασσα γαρ). Καλύπτει όλη τη γκάμα θαλασσινών με κάποιες δημιουργικές συνταγές και σίγουρα δεν θα φάτε το τηγανιτό καλαμάρι που αναγράφεται στον κατάλογο με την κλασική μορφή που έχει σε μια ψαροταβέρνα!
Δειλά δειλά ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε:
– Προζυμένιο ψωμί, στα 2 ευρώ ανά άτομο. Συνοδεύεται με ελιές μαριναρισμένες σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και αρωματικό βούτυρο. Έντονα αρωματικό βούτυρο με μυρωδικά που δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητά σε σύγκριση με την ντομάτα που επιπλέον το χρωμάτιζε οπτικά.
– Τηγανιτό καλαμάρι με μαγιονέζα κάππαρης, στα 14 ευρώ. Ώπα, κάτσε! Καλαμάρι ήταν αυτό ή ποπ κόρν; Χρυσαφένιο, τραγανό σε κρούστα και ζουμερό σε σάρκα … δεν σταματούσες με τίποτα! Εξίσου γευστική, πρωτότυπη, ολίγον λεμονάτη αλλά πολύ δροσερή η μαγιονέζα κάππαρης!
– Τάκος μπακαλιάρου, στα 13 ευρώ. Δύο τεμάχια, ανοικτού τύπου, με απλωμένα τα υλικά κατά μήκος της “πίτας”. Νόστιμος, χρυσαφένιος μπακαλιάρος, δροσερό και υπόξινο το παντζάρι μαρινέ και ευχάριστα απαλή η μαγιονέζα σκόρδου. Όσον αφορά το σαφράν, δεν θυμόμαστε να άφησε έντονη αίσθηση. Συνολικά, καλό αλλά όχι αξιομνημόνευτο πιάτο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
– Γαρίδες τεμπούρα, στα 16 ευρώ. Ζουμερές, ευχάριστα δροσερές και καθόλου δυσάρεστα spicy από τη μαγιονέζα. Αν πάτε με παρέα, φροντίστε να πάρετε ξεχωριστή μερίδα οι ενδιαφερόμενοι.
– Σνίτσελ τόνου, στα 17 ευρώ. Όπως είναι λογικό, κάνεις δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο άκουσμά του. Ξεχώρισε η τραγανή κρούστα του, το ζουμερό ψήσιμο που μπορεί οπτικά να φοβίζει λιγάκι λόγω του ροζ χρώματος και τέλος η γλυκόξινη μαγιονέζα που “χρωματίζει” τη γεύση. Αρκετά ικανοποιητικό πιάτο!
– Ούζο Πλωμαρίου, στα 9-10 ευρώ, χωρίς να θυμόμαστε ακριβώς την τιμή. Τα παγάκια ανανεώνονταν άμεσα.
Δεν γινόταν να κλείσουμε το γεύμα μας χωρίς επιδόρπιο …
– Καρυδόπιτα black forest, στα 7 ευρώ. Σε αποδομημένη μορφή, δροσιζόταν ευχάριστα από το παγωτό που συνοδευόταν στην κορυφή του, είχε στιγμές που γευόσουν ξεκάθαρα τον ξηρό καρπό του αλλά συνολικά δεν ξετρέλανε. Δεν θα το επιλέγαμε ξανά. Σίγουρα όμως, δεν ήταν η κλασική μορφή του γλυκού που γνωρίζουμε.
Υπήρξε και κέρασμα από το κατάστημα …
☆♧ Καραφάκι λικέρ με κύριο συστατικό τον καφέ, αλλά και σοκολατάκια που επικαλύπτουν ολόκληρα κομμάτια πορτοκαλιού.
Συνολικό κόστος στα 80-83 ευρώ.
Η τελική αποτίμηση είναι σίγουρα θετική. Γευστική κουζίνα δίπλα στη θάλασσα, πολιτισμένο περιβάλλον και τιμές που σου δίνουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσεις και δεύτερη επίσκεψη. Ειδικά σε μια ηλιόλουστη μέρα, όπως ευτυχήσαμε εμείς!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Σαββατο 28/10/23 εθνική γιορτή, ημέρα αργίας για όλους μας και είχαμε τη διάθεση να κάνουμε μίνι απόδραση από τα συνηθισμένα. Σκέψη για Σούνιο, Εύβοια, Κόρινθο … τελικά καταλήξαμε στον Φλοίσβο Παλαιού Φαλήρου για την παρέλαση! Πλησιάζοντας προς το τέλος της, το κινητό τηλέφωνο πήρε φωτιά για την επιλογή εστιατορίου ή ταβέρνας μιας και γεμίζουν σε ανύποπτο χρόνο τέτοιες μέρες. Μεγάλο μας ατού ήταν τόσο η ηλιόλουστη ημέρα, όσο και το σκούτερ που δεν μας έκανε να αγχωνόμαστε για το πάρκινγκ!
Κατηφορίσαμε προς τον Πειραιά, κάναμε τη βόλτα μας στο Μικρολίμανο και είχαμε από το καλοκαίρι σταμπαρισμένο το Piscis. Στο Μικρολίμανο εδρεύουν επιχειρήσεις με ιστορία χρόνων, υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις που δεν στεριώνουν παρά μονάχα για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, μια πολυδιαφημισμένη επιλογή της περιοχής είχε ήδη κατεβάσει ρολά. Προχωράμε.
Το Piscis λοιπόν (στα λατινικά ψάρι) προσφέρει πολύ καλή αναλογία ποιότητας-τιμής. Ο ιδιοκτήτης πασίγνωστου εστιατορίου της Μυκόνου έχει ενώσει τις δυνάμεις του με έναν ικανότατο σεφ χωρίς περιττές φιοριτούρες.
Εκτός της (σχετικά) προσιτής τιμολόγησης, μπορείτε να γευματίσετε δίπλα στη θάλασσα, σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον, με πολύ καλή εξυπηρέτηση … αν και ελαφρώς επιτηδευμένη (;). Σε κάθε περίπτωση, με την άφιξη κάθε πιάτου, ενημερωνόμασταν με κάθε λεπτομέρεια περί αυτού, κάτι που πιθανόν κουράζει και το ίδιο το προσωπικό.
Όπως αναγράφεται στο διαδίκτυο, οι κατάλογοι έρχονται σε φάκελο μπλε χρώματος (θάλασσα γαρ). Καλύπτει όλη τη γκάμα θαλασσινών με κάποιες δημιουργικές συνταγές και σίγουρα δεν θα φάτε το τηγανιτό καλαμάρι που αναγράφεται στον κατάλογο με την κλασική μορφή που έχει σε μια ψαροταβέρνα!
Δειλά δειλά ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε:
– Προζυμένιο ψωμί, στα 2 ευρώ ανά άτομο. Συνοδεύεται με ελιές μαριναρισμένες σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και αρωματικό βούτυρο. Έντονα αρωματικό βούτυρο με μυρωδικά που δεν ήταν ιδιαίτερα αισθητά σε σύγκριση με την ντομάτα που επιπλέον το χρωμάτιζε οπτικά.
– Τηγανιτό καλαμάρι με μαγιονέζα κάππαρης, στα 14 ευρώ. Ώπα, κάτσε! Καλαμάρι ήταν αυτό ή ποπ κόρν; Χρυσαφένιο, τραγανό σε κρούστα και ζουμερό σε σάρκα … δεν σταματούσες με τίποτα! Εξίσου γευστική, πρωτότυπη, ολίγον λεμονάτη αλλά πολύ δροσερή η μαγιονέζα κάππαρης!
– Τάκος μπακαλιάρου, στα 13 ευρώ. Δύο τεμάχια, ανοικτού τύπου, με απλωμένα τα υλικά κατά μήκος της “πίτας”. Νόστιμος, χρυσαφένιος μπακαλιάρος, δροσερό και υπόξινο το παντζάρι μαρινέ και ευχάριστα απαλή η μαγιονέζα σκόρδου. Όσον αφορά το σαφράν, δεν θυμόμαστε να άφησε έντονη αίσθηση. Συνολικά, καλό αλλά όχι αξιομνημόνευτο πιάτο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
– Γαρίδες τεμπούρα, στα 16 ευρώ. Ζουμερές, ευχάριστα δροσερές και καθόλου δυσάρεστα spicy από τη μαγιονέζα. Αν πάτε με παρέα, φροντίστε να πάρετε ξεχωριστή μερίδα οι ενδιαφερόμενοι.
– Σνίτσελ τόνου, στα 17 ευρώ. Όπως είναι λογικό, κάνεις δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο άκουσμά του. Ξεχώρισε η τραγανή κρούστα του, το ζουμερό ψήσιμο που μπορεί οπτικά να φοβίζει λιγάκι λόγω του ροζ χρώματος και τέλος η γλυκόξινη μαγιονέζα που “χρωματίζει” τη γεύση. Αρκετά ικανοποιητικό πιάτο!
– Ούζο Πλωμαρίου, στα 9-10 ευρώ, χωρίς να θυμόμαστε ακριβώς την τιμή. Τα παγάκια ανανεώνονταν άμεσα.
Δεν γινόταν να κλείσουμε το γεύμα μας χωρίς επιδόρπιο …
– Καρυδόπιτα black forest, στα 7 ευρώ. Σε αποδομημένη μορφή, δροσιζόταν ευχάριστα από το παγωτό που συνοδευόταν στην κορυφή του, είχε στιγμές που γευόσουν ξεκάθαρα τον ξηρό καρπό του αλλά συνολικά δεν ξετρέλανε. Δεν θα το επιλέγαμε ξανά. Σίγουρα όμως, δεν ήταν η κλασική μορφή του γλυκού που γνωρίζουμε.
Υπήρξε και κέρασμα από το κατάστημα …
☆♧ Καραφάκι λικέρ με κύριο συστατικό τον καφέ, αλλά και σοκολατάκια που επικαλύπτουν ολόκληρα κομμάτια πορτοκαλιού.
Συνολικό κόστος στα 80-83 ευρώ.
Η τελική αποτίμηση είναι σίγουρα θετική. Γευστική κουζίνα δίπλα στη θάλασσα, πολιτισμένο περιβάλλον και τιμές που σου δίνουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσεις και δεύτερη επίσκεψη. Ειδικά σε μια ηλιόλουστη μέρα, όπως ευτυχήσαμε εμείς!