Είμαστε στη Σάμο κι έχουμε δοκιμάσει υπέροχο φαγητό. Ψητά κρέατα σε παραδοσιακά ταβερνάκια σε χωριά, μεζεδάκια τοπικής κουζίνας σε μεζεδοπωλεία, θαλασσινά δίπλα στο κύμα, σουβλάκια κέντρο καράκεντρο. Τι μας έχει λείψει λοιπόν; Ένα ιταλικό, με την ευρεία έννοια φυσικά. Ουσιαστικά ζυμαρικά και πίτσα, ιδανικά σε ξυλόφουρνο. Αυτά ήταν τα κριτήρια για την επιλογή του Pizza di Piazza στο Βαθύ (τονίζω πως η τοποθεσία ποτέ δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για την αφεντιά μας) σε συνδυασμό με καλές κριτικές από γνωστό site, οι οποίες στην περίπτωσή μας δεν επαληθεύτηκαν.
Με το που φτάσαμε με έζωσαν τα φίδια. Ξύλινα τραπεζάκια με ψάθινες καρέκλες καφενείου στο πεζοδρόμιο και η τέντα που προστάτευε από τον ήλιο, αλλά ταυτόχρονα έκρυβε και τη μοναδική θέα που θα μπορούσες να έχεις, κατεβασμένη μέχρι κάτω. Έπαιζε παραδοσιακή ελληνική νησιώτικη μουσική, όμως μη φανταστείς τίποτα light σε στιλ Πάριου ή Κονιτόπουλου. Εννοώ τραγούδια που παίζει να μην ξέρουν ούτε οι ντόπιοι νεότερης ηλικίας. Ο εσωτερικός χώρος φαινόταν φροντισμένος και καθαρός με τον ξυλόφουρνο να δεσπόζει. Λίγο μετά την άφιξή μας, το εστιατόριο ελέγχθηκε από την αστυνομία (3η φορά σε 10 ημέρες όπως μας πληροφόρησαν), τα βρήκαν όλα ΟΚ και αποχώρησαν. Ωστόσο μια σχετική δικαιολογημένη αναστάτωση υπήρξε, απόλυτα λογικό. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και ευγενική (εικάζω από την ιδιοκτήτρια) και δεν είχαμε κανένα παράπονο.
Ο κατάλογος ήταν του τύπου που αποφεύγω σαν τον εξαποδώ. Τεράστιος και όταν λέω τεράστιος, το εννοώ. Ενδέχεται να περιλάμβανε και 100 πιάτα, μπορεί να λέω και λίγα. Μέχρι και σαλάτα σεφ είχε, νόμιζα ότι δεν τη φτιάχνουν πια. Θύμιζε τα πρώτα βήματα της Ελλάδας στον τουρισμό, τότε που ήταν ντροπή να ζητήσει κάτι ο τουρίστας και να μην υπάρχει διαθέσιμο. Τα καμπανάκια του ενστίκτου στο κεφάλι μου άρχισαν να ηχούν εντονότερα, αλλά τα άκουσα μερικώς. Δηλαδή ναι μεν δε φύγαμε επιτόπου, παραγγείλαμε δε μόνο 3 κυρίως και τα αναψυκτικά, πρωτάκουστο για εμάς.
Η λιτή παραγγελία μας:
– 1 πίτσα σπέσιαλ
– 1 ριγκατόνι 4 τυριά
– 1 κανελόνια με κιμά
– 4 αναψυκτικά
– 1 νερό
Αυτό που ξεχώρισε σε όλη την παραγγελία ήταν η πεντανόστιμη ζύμη της πίτσας και το εξαιρετικό ψήσιμό της. Κάπου εκεί τελειώνουν τα καλά. Τα υλικά στην πίτσα δεν ήταν άριστης ποιότητας. Τα κανελόνια ήταν εξαιρετικά βαριά λόγω των διάφορων πολύ λιπαρών τυριών, είχαν προσθέσει και κυβάκια μπέικον (που δεν αναγράφονταν στον κατάλογο) και το αποτέλεσμα ήταν μπουκιά και βούλωμα αρτηρίας. Φαίνεται και στη φωτογραφία πάνω στην κρούστα τυριών η λιμνούλα από τα λίπη. Τα ριγκατόνι ήταν επίσης βαριά, όχι τόσο όμως, λόγω διαφορετικού τρόπου ψησίματος και σαφώς λιγότερων υλικών.
Επιπρόσθετα, να σημειώσω ότι μάταια περίμενα με ανυπομονησία να ανεβάσουν την τέντα, όταν πια ο ήλιος δεν έκαιγε κι ετοιμαζόταν να δύσει, ώστε να ανοίξει έστω λίγο το μάτι, μιας και το στομάχι με τίποτα. Οι τέντες ανέβηκαν όταν είχε σχεδόν σκοτεινιάσει, λίγο πριν φύγουμε. Σου έχω και update για τη μουσική, τα τραγούδια όλο και βάραιναν με αποκορύφωμα να ακούσουμε την ώρα που τρώγαμε στίχο που ήταν ΠΑΝΤΕΛΩΣ ανάρμοστος για εκείνη την ώρα, δεν μπορώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο λογαριασμός ήταν γύρω στα 40€, τα οποία μου φάνηκαν πολλά δεδομένης της ποιότητας.
Δυστυχώς, δεν προτείνω το συγκεκριμένο εστιατόριο. Ενώ υπήρχε σε γενικές γραμμές καλή εξυπηρέτηση, το κυριότερο, το φαγητό, μας απογοήτευσε και τα περιθώρια βελτίωσης ήταν μεγάλα. Χρειάζεται επιτακτικά να τεθεί σε νέα βάση με μια πολύ πιο φρέσκια ματιά, ώστε να εναρμονιστεί με τα δεδομένα της σημερινής εποχής σε όλους τους τομείς.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Είμαστε στη Σάμο κι έχουμε δοκιμάσει υπέροχο φαγητό. Ψητά κρέατα σε παραδοσιακά ταβερνάκια σε χωριά, μεζεδάκια τοπικής κουζίνας σε μεζεδοπωλεία, θαλασσινά δίπλα στο κύμα, σουβλάκια κέντρο καράκεντρο. Τι μας έχει λείψει λοιπόν; Ένα ιταλικό, με την ευρεία έννοια φυσικά. Ουσιαστικά ζυμαρικά και πίτσα, ιδανικά σε ξυλόφουρνο. Αυτά ήταν τα κριτήρια για την επιλογή του Pizza di Piazza στο Βαθύ (τονίζω πως η τοποθεσία ποτέ δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για την αφεντιά μας) σε συνδυασμό με καλές κριτικές από γνωστό site, οι οποίες στην περίπτωσή μας δεν επαληθεύτηκαν.
Με το που φτάσαμε με έζωσαν τα φίδια. Ξύλινα τραπεζάκια με ψάθινες καρέκλες καφενείου στο πεζοδρόμιο και η τέντα που προστάτευε από τον ήλιο, αλλά ταυτόχρονα έκρυβε και τη μοναδική θέα που θα μπορούσες να έχεις, κατεβασμένη μέχρι κάτω. Έπαιζε παραδοσιακή ελληνική νησιώτικη μουσική, όμως μη φανταστείς τίποτα light σε στιλ Πάριου ή Κονιτόπουλου. Εννοώ τραγούδια που παίζει να μην ξέρουν ούτε οι ντόπιοι νεότερης ηλικίας. Ο εσωτερικός χώρος φαινόταν φροντισμένος και καθαρός με τον ξυλόφουρνο να δεσπόζει. Λίγο μετά την άφιξή μας, το εστιατόριο ελέγχθηκε από την αστυνομία (3η φορά σε 10 ημέρες όπως μας πληροφόρησαν), τα βρήκαν όλα ΟΚ και αποχώρησαν. Ωστόσο μια σχετική δικαιολογημένη αναστάτωση υπήρξε, απόλυτα λογικό. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και ευγενική (εικάζω από την ιδιοκτήτρια) και δεν είχαμε κανένα παράπονο.
Ο κατάλογος ήταν του τύπου που αποφεύγω σαν τον εξαποδώ. Τεράστιος και όταν λέω τεράστιος, το εννοώ. Ενδέχεται να περιλάμβανε και 100 πιάτα, μπορεί να λέω και λίγα. Μέχρι και σαλάτα σεφ είχε, νόμιζα ότι δεν τη φτιάχνουν πια. Θύμιζε τα πρώτα βήματα της Ελλάδας στον τουρισμό, τότε που ήταν ντροπή να ζητήσει κάτι ο τουρίστας και να μην υπάρχει διαθέσιμο. Τα καμπανάκια του ενστίκτου στο κεφάλι μου άρχισαν να ηχούν εντονότερα, αλλά τα άκουσα μερικώς. Δηλαδή ναι μεν δε φύγαμε επιτόπου, παραγγείλαμε δε μόνο 3 κυρίως και τα αναψυκτικά, πρωτάκουστο για εμάς.
Η λιτή παραγγελία μας:
– 1 πίτσα σπέσιαλ
– 1 ριγκατόνι 4 τυριά
– 1 κανελόνια με κιμά
– 4 αναψυκτικά
– 1 νερό
Αυτό που ξεχώρισε σε όλη την παραγγελία ήταν η πεντανόστιμη ζύμη της πίτσας και το εξαιρετικό ψήσιμό της. Κάπου εκεί τελειώνουν τα καλά. Τα υλικά στην πίτσα δεν ήταν άριστης ποιότητας. Τα κανελόνια ήταν εξαιρετικά βαριά λόγω των διάφορων πολύ λιπαρών τυριών, είχαν προσθέσει και κυβάκια μπέικον (που δεν αναγράφονταν στον κατάλογο) και το αποτέλεσμα ήταν μπουκιά και βούλωμα αρτηρίας. Φαίνεται και στη φωτογραφία πάνω στην κρούστα τυριών η λιμνούλα από τα λίπη. Τα ριγκατόνι ήταν επίσης βαριά, όχι τόσο όμως, λόγω διαφορετικού τρόπου ψησίματος και σαφώς λιγότερων υλικών.
Επιπρόσθετα, να σημειώσω ότι μάταια περίμενα με ανυπομονησία να ανεβάσουν την τέντα, όταν πια ο ήλιος δεν έκαιγε κι ετοιμαζόταν να δύσει, ώστε να ανοίξει έστω λίγο το μάτι, μιας και το στομάχι με τίποτα. Οι τέντες ανέβηκαν όταν είχε σχεδόν σκοτεινιάσει, λίγο πριν φύγουμε. Σου έχω και update για τη μουσική, τα τραγούδια όλο και βάραιναν με αποκορύφωμα να ακούσουμε την ώρα που τρώγαμε στίχο που ήταν ΠΑΝΤΕΛΩΣ ανάρμοστος για εκείνη την ώρα, δεν μπορώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο λογαριασμός ήταν γύρω στα 40€, τα οποία μου φάνηκαν πολλά δεδομένης της ποιότητας.
Δυστυχώς, δεν προτείνω το συγκεκριμένο εστιατόριο. Ενώ υπήρχε σε γενικές γραμμές καλή εξυπηρέτηση, το κυριότερο, το φαγητό, μας απογοήτευσε και τα περιθώρια βελτίωσης ήταν μεγάλα. Χρειάζεται επιτακτικά να τεθεί σε νέα βάση με μια πολύ πιο φρέσκια ματιά, ώστε να εναρμονιστεί με τα δεδομένα της σημερινής εποχής σε όλους τους τομείς.