Υπάρχει περίπτωση να πεις στην παρέα σου, ‘’πάμε να φάμε ανθισμένο κρεμμύδι’’ και να μην σε πάρουν στο ψιλό; Καμία. Όταν όμως το δοκιμάσουν, εκτός των επιφωνημάτων, αλαλαγμών και άλλων συναφών εκφράσεων, θα σου βγάλουν το καπέλο. Εσύ τότε θα ρίξεις ένα μειδίαμα και θα πεις: Όχι σε μένα, στην ομάδα του chef με το πονηρό χαμόγελο, που πειραματίζεται με τις γεύσεις, δημιουργεί, αλλάζει, συνδυάζει και προσφέρει απλόχερα πολύ νόστιμο φαγητό. Ποιος άλλωστε θα σκεφτόταν, να ‘’μαρινάρει’’ το κρεμμύδι σε ξινόγαλα, να το τηγανίσει και όταν ανοίξει να το λούσει με sauce ψιλοκομμένης χωριάτικής;
Η ανοιχτή μελιτζάνα αφού έχει ψηθεί στον ξυλόφουρνο, ξάπλωσε νωχελικά στο κέντρο της ρηχής λαδί λίμνης και υποδέχτηκε στην καρδιά της τα μαριναρισμένα ακανόνιστα κομμένα λεντινούλα (shiitake για τους παρακολουθούντες εκπομπές μαγειρικής). Μια πιο ήπια γεύση στον ουρανίσκο, χωρίς έντονες εκρήξεις.
Τα ατομικά tacos ξεγελούσαν λόγω μεγέθους. Άψογη παρουσίαση σε ακτινωτό πιάτο, σωστά ψημένο το σχεδόν pulled λεμονάτο -τόσο όσο- αρνί, ροδοκόκκινα chips πατάτας, δροσερή raita, πάνω σε λεπτές τορτίγιες με αυθεντική καλαμποκένια γεύση. Εδώ χρειαζόταν ένα refill, αλλά ακολουθούσαν και άλλα πιάτα.
H μπρισκέτα, ήρθε σε σπειρωτές λωρίδες και με αναλυτικές οδηγίες χρήσης!!! Στην καρδιά του μαρουλιού απλώνεις τη μπρισκέτα, βάζεις λίγο φρέσκο κόλιανδρο για μια ξεχωριστή νότα δροσιάς, περιχύνεις με μια ελαφρά πικάντικa όξινη σάλτσα (ssamjang), τυλίγεις και το κάνεις μια μπουκιά. Καθαρές, έντονες και νόστιμες γεύσεις στο στομάχι σου.
Μα pizza στον ‘’Proveleggio’’; Ohhh yes. Η προζυμένια pizza χωρίς μαγιά χαλαρά στο top-5 της πρωτεύουσας. Ζύμη λεπτή, μαλακή αλλά συνάμα τραγανή, διπλώνεται για να φαγωθεί, κλείνοντας μέσα όλα τα υλικά. H γκοργκοντζόλα με το ιβηρικό ζαμπόν και τα μυρωδικά, κλείνοντας τα μάτια, σε μετέφεραν χαλαρά σε μεσογειακές δροσερές ακτές απόλαυσης.
Συνοδέψαμε με τη δικιά τους δροσερή, φρουτώδη, αρωματική Pale Ale.
Κλείσαμε με μια απίθανη φρουτένια πάβλοβα, με ανάλαφρη κρέμα γιαούρτι και slices από ροδάκινο.
To service λειτουργούσε ως άλλη καλοκουρδισμένη μηχανή, με προσωπικό ενημερωμένο, επεξηγηματικό, άψογο, χαμογελαστό.
Ο φίλτατος chef στον πεζόδρομο του Κεραμεικού, έχει δημιουργήσει έναν λιτό industrial χώρο με κυρίαρχα στοιχεία το σίδερο, την πέτρα, τον έντονο φωτισμό εντός και την χαρακτηριστική αρχιτεκτονικά τέλεια πρόσοψη, όπου θα φας ατημέλητα επιμελημένο, comfort food.
Θα γελάσεις, θα συζητήσεις, θα χαζέψεις την περατζάδα, θα φύγεις ευχαριστημένα χορτάτος και θα προγραμματίσεις την επόμενη σου επίσκεψη για νέες γευστικές εμπειρίες, μιας και ο κατάλογος αλλάζει συχνά πυκνά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Υπάρχει περίπτωση να πεις στην παρέα σου, ‘’πάμε να φάμε ανθισμένο κρεμμύδι’’ και να μην σε πάρουν στο ψιλό; Καμία. Όταν όμως το δοκιμάσουν, εκτός των επιφωνημάτων, αλαλαγμών και άλλων συναφών εκφράσεων, θα σου βγάλουν το καπέλο. Εσύ τότε θα ρίξεις ένα μειδίαμα και θα πεις: Όχι σε μένα, στην ομάδα του chef με το πονηρό χαμόγελο, που πειραματίζεται με τις γεύσεις, δημιουργεί, αλλάζει, συνδυάζει και προσφέρει απλόχερα πολύ νόστιμο φαγητό. Ποιος άλλωστε θα σκεφτόταν, να ‘’μαρινάρει’’ το κρεμμύδι σε ξινόγαλα, να το τηγανίσει και όταν ανοίξει να το λούσει με sauce ψιλοκομμένης χωριάτικής;
Η ανοιχτή μελιτζάνα αφού έχει ψηθεί στον ξυλόφουρνο, ξάπλωσε νωχελικά στο κέντρο της ρηχής λαδί λίμνης και υποδέχτηκε στην καρδιά της τα μαριναρισμένα ακανόνιστα κομμένα λεντινούλα (shiitake για τους παρακολουθούντες εκπομπές μαγειρικής). Μια πιο ήπια γεύση στον ουρανίσκο, χωρίς έντονες εκρήξεις.
Τα ατομικά tacos ξεγελούσαν λόγω μεγέθους. Άψογη παρουσίαση σε ακτινωτό πιάτο, σωστά ψημένο το σχεδόν pulled λεμονάτο -τόσο όσο- αρνί, ροδοκόκκινα chips πατάτας, δροσερή raita, πάνω σε λεπτές τορτίγιες με αυθεντική καλαμποκένια γεύση. Εδώ χρειαζόταν ένα refill, αλλά ακολουθούσαν και άλλα πιάτα.
H μπρισκέτα, ήρθε σε σπειρωτές λωρίδες και με αναλυτικές οδηγίες χρήσης!!! Στην καρδιά του μαρουλιού απλώνεις τη μπρισκέτα, βάζεις λίγο φρέσκο κόλιανδρο για μια ξεχωριστή νότα δροσιάς, περιχύνεις με μια ελαφρά πικάντικa όξινη σάλτσα (ssamjang), τυλίγεις και το κάνεις μια μπουκιά. Καθαρές, έντονες και νόστιμες γεύσεις στο στομάχι σου.
Μα pizza στον ‘’Proveleggio’’; Ohhh yes. Η προζυμένια pizza χωρίς μαγιά χαλαρά στο top-5 της πρωτεύουσας. Ζύμη λεπτή, μαλακή αλλά συνάμα τραγανή, διπλώνεται για να φαγωθεί, κλείνοντας μέσα όλα τα υλικά. H γκοργκοντζόλα με το ιβηρικό ζαμπόν και τα μυρωδικά, κλείνοντας τα μάτια, σε μετέφεραν χαλαρά σε μεσογειακές δροσερές ακτές απόλαυσης.
Συνοδέψαμε με τη δικιά τους δροσερή, φρουτώδη, αρωματική Pale Ale.
Κλείσαμε με μια απίθανη φρουτένια πάβλοβα, με ανάλαφρη κρέμα γιαούρτι και slices από ροδάκινο.
To service λειτουργούσε ως άλλη καλοκουρδισμένη μηχανή, με προσωπικό ενημερωμένο, επεξηγηματικό, άψογο, χαμογελαστό.
Ο φίλτατος chef στον πεζόδρομο του Κεραμεικού, έχει δημιουργήσει έναν λιτό industrial χώρο με κυρίαρχα στοιχεία το σίδερο, την πέτρα, τον έντονο φωτισμό εντός και την χαρακτηριστική αρχιτεκτονικά τέλεια πρόσοψη, όπου θα φας ατημέλητα επιμελημένο, comfort food.
Θα γελάσεις, θα συζητήσεις, θα χαζέψεις την περατζάδα, θα φύγεις ευχαριστημένα χορτάτος και θα προγραμματίσεις την επόμενη σου επίσκεψη για νέες γευστικές εμπειρίες, μιας και ο κατάλογος αλλάζει συχνά πυκνά.