Το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ είναι, όπως αφήνει να φαντασθείτε η ανορθόδοξη κατάληξη -ΤΡΙΟ αντί -ΤΡΙΑ, ένα sui generis μαγαζί. Εμένα προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα, πριν από δέκα χρόνια και βάλε. Αν βέβαια σας αρέσουν οι απλοί, ανοιχτοί, ευδιάκριτοι και καλοδιαρρυθμισμένοι χώροι, στο ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ, που αυτοχαρακτηρίζεται “Πολυχώρος κατανάλωσης εδωδίμων εδεσμάτων και ποτών”, ίσως πάθετε ένα μικρό σοκ, πριν καν μπείτε στο μαγαζί. Η οδός Αμβροσίου Φραντζή είναι μεν πολύ γνωστός δρόμος, καθώς ενώνει τη Συγγρού με τη Βουλιαγμένης, ταυτόχρονα όμως πιάτσα καταστημάτων που πουλάνε εξαρτήματα αυτοκινήτων, ό,τι πιο άχαρο μπορεί να φανταστεί κανείς, συν η δυσκολία στο παρκάρισμα (6,5 στα 10).
Το μαγαζί αποτελείται από τρεις παράλληλους στενόμακρους χώρους, που ξεκινάν από τη Φραντζή και καταλήγουν (για την ακρίβεια καταλήγει ο κεντρικός διάδρομος) σε έναν ακάλυπτο χώρο που με μεράκι και πολλή προσωπική δουλειά οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού έχουν μετατρέψει σε μια συμπαθέστατη μεγαλούτσικη, ήσυχη και αρκετά πράσινη αυλή, η οποία μας φιλοξένησε την τελευταία φορά. Το πιο συμπαθητικό κομμάτι είναι κατ’ εμέ το κεντρικό και ακολουθεί το αριστερό, το πιο παρεϊστικο.
Τραπέζια απλά καφενείου, μεταλλικά ή ξύλινα, κάποια βαμμένα σε χτυπητά χρώματα, καρέκλες κλασσικές ψάθινες, διακόσμηση κατά το δοκούν, όχι όμως ακαλαίσθητη. Εδώ ράφια με κρασιά και αποστάγματα, εκεί τοιχογραφίες κατά την έμπνευση του καλλιτέχνη, παραπέρα ο απαραίτητος – το βρήκατε – μεγάλος μαυροπίνακας), φωτισμός επαρκής, μια σχετική οχλοβοή στις ώρες αιχμής που επιτρέπει να ακουστεί πιο καθαρά η καλοδιαλεγμένη, μουσική προς το τέλος της βραδιάς, όλα αυτά συνθέτουν ένα αρκετά ιδιόρρυθμο κράμα. Η πελατεία κυρίως νεανικές παρέες, καλή ώρα σαν αυτή της Tomie, που έγραψε την πρώτη κριτική για το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ.
Το σέρβις πάντα εξαιρετικό. Ο νεότερος από τους δύο ιδιοκτήτες, συνεπικουρούμενος από μια κοπελιά, γυρίζει σαν σβούρα και δεν αφήνει κανένα να περιμένει. Ακόμα θυμάμαι ότι, όταν πήγαμε για δεύτερη φορά, ένα μήνα μετά την πρώτη μας επίσκεψη, θυμόταν ακριβώς πού είχαμε καθίσει και τι είχαμε παραγγείλει!
Έχοντας δοκιμάσει πολλά από τα πιάτα που βγάζει η κουζίνα οφείλω να υπογραμμίσω ότι τόσο τα κρεατικά, που αποτελούν την πλειοψηφία, όσο και τα θαλασσινά, λίγα και καλά, είναι νοστιμότατα. Οι μερίδες είναι αρκετά μεγάλες και τα υλικά πρώτης τάξεως.
Στην πρώτη θέση θα βάλω το σαχανάκι (ψητό και όχι τηγανιτό) με τυρί από την Ίο και γλυκό ντοματάκι, σπάνια περίπτωση που και αφού κρυώσει βγάζει μια νοστιμιά απερίγραπτη. Κάποιοι μπορεί να το βρουν πολύ αλμυρό, γούστα είναι αυτά. Ένα άλλο έξοχο, ποντιακό, αν δεν με απατά η μνήμη μου, τυρί, σε μορφή πλεξίδας, στεφανώνει την ολόφρεσκη πράσινη σαλάτα με μπόλικη βινεγκρέτ. Στην τρίτη θέση ο καβουρμάς (μοσχαρίσιος από τη Δράμα) με αυγό μάτι, που όταν ανακατευτούν τα δύο υλικά απογειώνεται. Μαζί με μια μερίδα τηγανιτές πατατούλες πασπαλισμένες με γλυκιά πάπρικα σε στέλνει στα ουράνια. Στα should order εντάσσω ακόμα την αλιάδα (= σκορδαλιά) με φυστίκι Αιγίνης και το καπνιστό σκουμπρί, τέλεια συνοδεία για το ποτό. Οι παπαλίνες (= παστές σαρδέλες από τη Λέσβο) δυστυχώς έχουν αποσυρθεί από τον κατάλογο. Όπως αντιλαμβάνεστε, στο ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ τρώτε καλά και δοκιμάζετε πρωτότυπες γεύσεις. Το ξαναλέω, δεν έχει υπάρξει κάτι που να δοκίμασα και να μη μου άρεσε.
Αν δεν πιείτε κάποιο απόσταγμα ή μπύρα, μην διστάσετε να πάρετε κάποιο από τα εμφιαλωμένα κρασιά του καταλόγου. Σχεδόν όλα μικρών παραγωγών και σε πολύ λογικές τιμές, η χαμηλότερη κάτω από τα 10 ευρώ. Εμείς συνήθως παίρνουμε ένα ούζο από το Μεσολόγγι ή ένα ξινόμαυρο από τη Νάουσα πραγματικό νέκταρ. Νερό κρύο σε μπουκάλι χωρίς εναλλακτική λύση (= εμφιαλωμένο), ψωμί ολόφρεσκο σε χαρτοσακούλα, για κλείσιμο κέρασμα απόσταγμα από μοσχάτο Αμβούργου ή κάποιο γλυκάκι αναλόγως.
Για ένα πλήρες δείπνο με ποτό πληρώσαμε σκάρτα 25 € το άτομο και το καταευχαριστηθήκαμε. Ευτυχώς που το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ είναι κοντά στη Νέα Σμύρνη όπου μένουμε και μπορούμε να πηγαίνουμε συχνά. Το προτείνω ασυζητητί, οργανώστε όμως μεγαλούτσικη παρέα, για να παραγγείλετε μπόλικα.
To 43 είχε φιλοξενηθεί αρκετά στην προηγούμενη στέγη μας. Υπήρξε αγαπημένο πολλών και έτσι το είχα μάθει και το έχω επισκεφθεί αρκετές φορές από τότε.
Η τελευταία επίσκεψη έγινε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου. Είναι Παρασκευή βράδυ, τελειώνουμε προπόνηση δύο άτομα και ψάχνουμε γύρω στις 11 να φάμε κάτι.
Άλλες επιλογές είχα στο μυαλό μου αλλά όταν πέσαμε πάνω του στην οδό Φραντζή το θυμήθηκα (βρίσκεται στον αριθμό 43 κι από κει έχει πάρει το όνομά του σε περίπτωση που αναρωτιέστε).
Η αυλή είναι στην πίσω πλευρά του μαγαζιού και είναι αρκετά ήσυχη.
Χαλίκι κάτω, καμιά δεκαριά τραπέζια,φυτά γύρω γύρω.
Η εξυπηρέτηση από μια κοπέλα, με πολύ σωστούς χρόνους, τα πιάτα ήρθαν με διαστήματα, χωρίς όμως να καθυστερήσουν.
Νεράκι σε κανάτα, κέρασμα δεν υπήρξε στο τέλος αν και φυσικά δεν κρίνεται απαραίτητο.
Δοκιμάσαμε:
-Σαλάτα με παντζάρι,βραστή πατάτα,σταμνοτύρι,baby σπανάκι, μαστίχα και sauce σκόρδου/τζίντζερ.? Καταπληκτικός ο συνδυασμός, ισορροπημένη η γεύση, δροσερό τόσο όσο έπρεπε.
-μ
Μπριζόλα καπνιστή με πατάτες τηγανιτές,πιάτο που κυκλοφορεί πολύ τον τελευταίο καιρό. Σωστά ψημένη, ζουμερή, κυριολεκτικά, μπορούσε να κοπεί χωρίς μαχαίρι, προτείνεται!
-Καβουρμάς με αυγά, πιάτο που είχα δοκιμάσει από την πρώτη επίσκεψη στο μαγαζί και μου είχε μείνει, βαρύ πιάτο που τραβάει αλκοόλ.
-Μπουγάτσα με μπεσαμέλ γραβιέρα Ίου και σύγκλινο, έχω μεγάλη αγάπη στα ελληνικά τυριά και το συγκεκριμένο πιάτο κέρδισε τις εντυπώσεις!
-απο τα πιάτα ημέρας το κριθαρότο μανιτάριων, με διάφορα είδη μανιταριών,σωστά βρασμένο, κρατούσε όσο έπρεπε.
Γενικά αναμφισβήτητα τα πιάτα ήταν αρκετά γευστικά και πλούσια σε υλικά. Χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον ελληνικά προϊόντα. Ίσως λόγω ώρας ή ζέστης μου φάνηκαν λίγο βαριά.
Δώσαμε για τα παραπάνω με ψωμάκι στην αρχή και μια μπύρα κάτι λιγότερο από 50€ δύο άτομα. Οι μερίδες ήταν μεγάλες και θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει ένα πιάτο.
Προτείνεται!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ είναι, όπως αφήνει να φαντασθείτε η ανορθόδοξη κατάληξη -ΤΡΙΟ αντί -ΤΡΙΑ, ένα sui generis μαγαζί. Εμένα προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα, πριν από δέκα χρόνια και βάλε. Αν βέβαια σας αρέσουν οι απλοί, ανοιχτοί, ευδιάκριτοι και καλοδιαρρυθμισμένοι χώροι, στο ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ, που αυτοχαρακτηρίζεται “Πολυχώρος κατανάλωσης εδωδίμων εδεσμάτων και ποτών”, ίσως πάθετε ένα μικρό σοκ, πριν καν μπείτε στο μαγαζί. Η οδός Αμβροσίου Φραντζή είναι μεν πολύ γνωστός δρόμος, καθώς ενώνει τη Συγγρού με τη Βουλιαγμένης, ταυτόχρονα όμως πιάτσα καταστημάτων που πουλάνε εξαρτήματα αυτοκινήτων, ό,τι πιο άχαρο μπορεί να φανταστεί κανείς, συν η δυσκολία στο παρκάρισμα (6,5 στα 10).
Το μαγαζί αποτελείται από τρεις παράλληλους στενόμακρους χώρους, που ξεκινάν από τη Φραντζή και καταλήγουν (για την ακρίβεια καταλήγει ο κεντρικός διάδρομος) σε έναν ακάλυπτο χώρο που με μεράκι και πολλή προσωπική δουλειά οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού έχουν μετατρέψει σε μια συμπαθέστατη μεγαλούτσικη, ήσυχη και αρκετά πράσινη αυλή, η οποία μας φιλοξένησε την τελευταία φορά. Το πιο συμπαθητικό κομμάτι είναι κατ’ εμέ το κεντρικό και ακολουθεί το αριστερό, το πιο παρεϊστικο.
Τραπέζια απλά καφενείου, μεταλλικά ή ξύλινα, κάποια βαμμένα σε χτυπητά χρώματα, καρέκλες κλασσικές ψάθινες, διακόσμηση κατά το δοκούν, όχι όμως ακαλαίσθητη. Εδώ ράφια με κρασιά και αποστάγματα, εκεί τοιχογραφίες κατά την έμπνευση του καλλιτέχνη, παραπέρα ο απαραίτητος – το βρήκατε – μεγάλος μαυροπίνακας), φωτισμός επαρκής, μια σχετική οχλοβοή στις ώρες αιχμής που επιτρέπει να ακουστεί πιο καθαρά η καλοδιαλεγμένη, μουσική προς το τέλος της βραδιάς, όλα αυτά συνθέτουν ένα αρκετά ιδιόρρυθμο κράμα. Η πελατεία κυρίως νεανικές παρέες, καλή ώρα σαν αυτή της Tomie, που έγραψε την πρώτη κριτική για το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ.
Το σέρβις πάντα εξαιρετικό. Ο νεότερος από τους δύο ιδιοκτήτες, συνεπικουρούμενος από μια κοπελιά, γυρίζει σαν σβούρα και δεν αφήνει κανένα να περιμένει. Ακόμα θυμάμαι ότι, όταν πήγαμε για δεύτερη φορά, ένα μήνα μετά την πρώτη μας επίσκεψη, θυμόταν ακριβώς πού είχαμε καθίσει και τι είχαμε παραγγείλει!
Έχοντας δοκιμάσει πολλά από τα πιάτα που βγάζει η κουζίνα οφείλω να υπογραμμίσω ότι τόσο τα κρεατικά, που αποτελούν την πλειοψηφία, όσο και τα θαλασσινά, λίγα και καλά, είναι νοστιμότατα. Οι μερίδες είναι αρκετά μεγάλες και τα υλικά πρώτης τάξεως.
Στην πρώτη θέση θα βάλω το σαχανάκι (ψητό και όχι τηγανιτό) με τυρί από την Ίο και γλυκό ντοματάκι, σπάνια περίπτωση που και αφού κρυώσει βγάζει μια νοστιμιά απερίγραπτη. Κάποιοι μπορεί να το βρουν πολύ αλμυρό, γούστα είναι αυτά. Ένα άλλο έξοχο, ποντιακό, αν δεν με απατά η μνήμη μου, τυρί, σε μορφή πλεξίδας, στεφανώνει την ολόφρεσκη πράσινη σαλάτα με μπόλικη βινεγκρέτ. Στην τρίτη θέση ο καβουρμάς (μοσχαρίσιος από τη Δράμα) με αυγό μάτι, που όταν ανακατευτούν τα δύο υλικά απογειώνεται. Μαζί με μια μερίδα τηγανιτές πατατούλες πασπαλισμένες με γλυκιά πάπρικα σε στέλνει στα ουράνια. Στα should order εντάσσω ακόμα την αλιάδα (= σκορδαλιά) με φυστίκι Αιγίνης και το καπνιστό σκουμπρί, τέλεια συνοδεία για το ποτό. Οι παπαλίνες (= παστές σαρδέλες από τη Λέσβο) δυστυχώς έχουν αποσυρθεί από τον κατάλογο. Όπως αντιλαμβάνεστε, στο ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ τρώτε καλά και δοκιμάζετε πρωτότυπες γεύσεις. Το ξαναλέω, δεν έχει υπάρξει κάτι που να δοκίμασα και να μη μου άρεσε.
Αν δεν πιείτε κάποιο απόσταγμα ή μπύρα, μην διστάσετε να πάρετε κάποιο από τα εμφιαλωμένα κρασιά του καταλόγου. Σχεδόν όλα μικρών παραγωγών και σε πολύ λογικές τιμές, η χαμηλότερη κάτω από τα 10 ευρώ. Εμείς συνήθως παίρνουμε ένα ούζο από το Μεσολόγγι ή ένα ξινόμαυρο από τη Νάουσα πραγματικό νέκταρ. Νερό κρύο σε μπουκάλι χωρίς εναλλακτική λύση (= εμφιαλωμένο), ψωμί ολόφρεσκο σε χαρτοσακούλα, για κλείσιμο κέρασμα απόσταγμα από μοσχάτο Αμβούργου ή κάποιο γλυκάκι αναλόγως.
Για ένα πλήρες δείπνο με ποτό πληρώσαμε σκάρτα 25 € το άτομο και το καταευχαριστηθήκαμε. Ευτυχώς που το ΣΑΡΑΝΤΑΤΡΙΟ είναι κοντά στη Νέα Σμύρνη όπου μένουμε και μπορούμε να πηγαίνουμε συχνά. Το προτείνω ασυζητητί, οργανώστε όμως μεγαλούτσικη παρέα, για να παραγγείλετε μπόλικα.
To 43 είχε φιλοξενηθεί αρκετά στην προηγούμενη στέγη μας. Υπήρξε αγαπημένο πολλών και έτσι το είχα μάθει και το έχω επισκεφθεί αρκετές φορές από τότε.
Η τελευταία επίσκεψη έγινε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου. Είναι Παρασκευή βράδυ, τελειώνουμε προπόνηση δύο άτομα και ψάχνουμε γύρω στις 11 να φάμε κάτι.
Άλλες επιλογές είχα στο μυαλό μου αλλά όταν πέσαμε πάνω του στην οδό Φραντζή το θυμήθηκα (βρίσκεται στον αριθμό 43 κι από κει έχει πάρει το όνομά του σε περίπτωση που αναρωτιέστε).
Η αυλή είναι στην πίσω πλευρά του μαγαζιού και είναι αρκετά ήσυχη.
Χαλίκι κάτω, καμιά δεκαριά τραπέζια,φυτά γύρω γύρω.
Η εξυπηρέτηση από μια κοπέλα, με πολύ σωστούς χρόνους, τα πιάτα ήρθαν με διαστήματα, χωρίς όμως να καθυστερήσουν.
Νεράκι σε κανάτα, κέρασμα δεν υπήρξε στο τέλος αν και φυσικά δεν κρίνεται απαραίτητο.
Δοκιμάσαμε:
-Σαλάτα με παντζάρι,βραστή πατάτα,σταμνοτύρι,baby σπανάκι, μαστίχα και sauce σκόρδου/τζίντζερ.? Καταπληκτικός ο συνδυασμός, ισορροπημένη η γεύση, δροσερό τόσο όσο έπρεπε.
-μ
Μπριζόλα καπνιστή με πατάτες τηγανιτές,πιάτο που κυκλοφορεί πολύ τον τελευταίο καιρό. Σωστά ψημένη, ζουμερή, κυριολεκτικά, μπορούσε να κοπεί χωρίς μαχαίρι, προτείνεται!
-Καβουρμάς με αυγά, πιάτο που είχα δοκιμάσει από την πρώτη επίσκεψη στο μαγαζί και μου είχε μείνει, βαρύ πιάτο που τραβάει αλκοόλ.
-Μπουγάτσα με μπεσαμέλ γραβιέρα Ίου και σύγκλινο, έχω μεγάλη αγάπη στα ελληνικά τυριά και το συγκεκριμένο πιάτο κέρδισε τις εντυπώσεις!
-απο τα πιάτα ημέρας το κριθαρότο μανιτάριων, με διάφορα είδη μανιταριών,σωστά βρασμένο, κρατούσε όσο έπρεπε.
Γενικά αναμφισβήτητα τα πιάτα ήταν αρκετά γευστικά και πλούσια σε υλικά. Χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον ελληνικά προϊόντα. Ίσως λόγω ώρας ή ζέστης μου φάνηκαν λίγο βαριά.
Δώσαμε για τα παραπάνω με ψωμάκι στην αρχή και μια μπύρα κάτι λιγότερο από 50€ δύο άτομα. Οι μερίδες ήταν μεγάλες και θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει ένα πιάτο.
Προτείνεται!