Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει εκδρομή με μπάνιο και φαγητό στα νότια της Νάξου. Είναι μια από τις μακρύτερες διαδρομές που μπορείτε να κάνετε στο νησί, όμως – πιστέψτε με – αξίζει τον κόπο. Παίρνετε λοιπόν το δρόμο προς Χαλκί (όπου μπορείτε να κάνετε μια στάση για να δοκιμάσετε το ξακουστό γαλακτομπούρεκο) και συνεχίζετε για Φιλώτι. Προσοχή χρειάζεται στη διχάλα στην έξοδο από το Φιλώτι, εκεί πρέπει να κρατηθείτε δεξιά και να ακολουθήσετε την πινακίδα «Πύργος Χειμάρρου», γιατί αν συνεχίσετε ευθεία αριστερά θα βρεθείτε σύντομα στην Απείρανθο. Ο δρόμος έχει μεν πολλές στροφές, αλλά και πολύ ωραία θέα στις Μικρές Κυκλάδες, με την Ηρακλειά κυριολεκτικά στο πιάτο.
Στα μέσα περίπου της διαδρομής θα περάσετε μπροστά από τον – μη επισκέψιμο προς το παρόν – πύργο του Χειμάρρου. Όταν αρχίσει η κατηφόρα, ξέρετε ότι πλησιάζετε στο στόχο σας, που δεν είναι άλλος από τον όρμο του Καλαντού, το νοτιότερο σημείο του νησιού, σε απόσταση 42 χιλιομέτρων από τη Χώρα. Αριστερά θα δείτε ένα μικρό λιμανάκι, στα δεξιά ο δρόμος οδηγεί σε μια μεγάλη ημικυκλική αμμουδιά με πεντακάθαρα, aegean blue, σχετικά ρηχά νερά, χωρίς ομπρέλες, ξαπλώστρες και τα συναφή. Συνήθως είναι αραγμένα ένα, δύο κότερα, που δεν ενοχλούν. Εδώ θα ξεχάσετε ακόμα και τον Άγιο Προκόπιο, προσοχή όμως, ο ήλιος καίει!
Αφού απολαύσετε το μπανάκι σας και σας έχει ανοίξει η όρεξη, θα κατευθυνθείτε στην καντινοταβέρνα του ΣΚΑΜΠΕΛΑ, στην αριστερή πλευρά τους όρμου, όπως κοιτάμε τη θάλασσα. Πρόκειται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση – η μαμά στην κουζίνα, ο μπαμπάς στην ψησταριά και η κόρη στο σέρβις – που στεγάζεται σε μια καντινοειδή κατασκευή με πέργκολα βαμμένη άσπρη και τραπέζια που μπορούν να φιλοξενήσουν γύρω στα 20 άτομα και προσφέρουν, εκτός από φροντισμένο φαγητό, άπλετη θέα στο Αιγαίο και τα απέναντι νησιά. Ελάχιστη, τόση όση διακόσμηση στο μοναδικό πέτρινο τοίχο, η ελληνική απλότητα και εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Ως συνήθως θα έλεγα, μια και είμαστε τακτικοί πελάτες τουλάχιστο μια φορά το χρόνο, πήραμε:
1. Μια φρεσκοκομμένη χωριάτικη σαλάτα με ένα βουναλάκι ξινομυζήθρας στην κορυφή.
2. Μια μερίδα χρυσοτραγανοτηγανισμένες – ο χαρακτηρισμός αυτός παρακαλώ να προσεχτεί ιδιαίτερα – πατάτες Νάξου, που βάζει τα γυαλιά στο “moules-frites“ των Βέλγων και θα έπρεπε να απολαμβάνουν όλοι οι πελάτες χώρων εστίασης καθ’ άπασα την επικράτεια.
3. Μια μεριδάρα, γιατί περί αυτού επρόκειτο, κολοκυθάκια και μελιτζάνες, επίσης χρυσοτραγανοτηγανισμένες, με κουρκούτι φτιαγμένο με αλεύρι και μπίρα, η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.
4. Μια μερίδα (= δύο τεμάχια) λουκάνικα της σχάρας, που μπροστά στα άλλα φάνταζαν απλά και ταπεινά.
Ο λογαριασμός, με ποτά και κουβέρ, έφτασε τα 35 ευρώ, πήραμε τα υπόλοιπα σε δισκάκι για την άλλη μέρα και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά. Ελπίζω να σας άνοιξα την όρεξη και να θυμηθείτε το «ΣΚΑΜΠΕΛΑΣ στον Καλαντό» την επόμενη φορά που θα έχετε μια μέρα ελεύθερη στην όμορφη Νάξο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει εκδρομή με μπάνιο και φαγητό στα νότια της Νάξου. Είναι μια από τις μακρύτερες διαδρομές που μπορείτε να κάνετε στο νησί, όμως – πιστέψτε με – αξίζει τον κόπο. Παίρνετε λοιπόν το δρόμο προς Χαλκί (όπου μπορείτε να κάνετε μια στάση για να δοκιμάσετε το ξακουστό γαλακτομπούρεκο) και συνεχίζετε για Φιλώτι. Προσοχή χρειάζεται στη διχάλα στην έξοδο από το Φιλώτι, εκεί πρέπει να κρατηθείτε δεξιά και να ακολουθήσετε την πινακίδα «Πύργος Χειμάρρου», γιατί αν συνεχίσετε ευθεία αριστερά θα βρεθείτε σύντομα στην Απείρανθο. Ο δρόμος έχει μεν πολλές στροφές, αλλά και πολύ ωραία θέα στις Μικρές Κυκλάδες, με την Ηρακλειά κυριολεκτικά στο πιάτο.
Στα μέσα περίπου της διαδρομής θα περάσετε μπροστά από τον – μη επισκέψιμο προς το παρόν – πύργο του Χειμάρρου. Όταν αρχίσει η κατηφόρα, ξέρετε ότι πλησιάζετε στο στόχο σας, που δεν είναι άλλος από τον όρμο του Καλαντού, το νοτιότερο σημείο του νησιού, σε απόσταση 42 χιλιομέτρων από τη Χώρα. Αριστερά θα δείτε ένα μικρό λιμανάκι, στα δεξιά ο δρόμος οδηγεί σε μια μεγάλη ημικυκλική αμμουδιά με πεντακάθαρα, aegean blue, σχετικά ρηχά νερά, χωρίς ομπρέλες, ξαπλώστρες και τα συναφή. Συνήθως είναι αραγμένα ένα, δύο κότερα, που δεν ενοχλούν. Εδώ θα ξεχάσετε ακόμα και τον Άγιο Προκόπιο, προσοχή όμως, ο ήλιος καίει!
Αφού απολαύσετε το μπανάκι σας και σας έχει ανοίξει η όρεξη, θα κατευθυνθείτε στην καντινοταβέρνα του ΣΚΑΜΠΕΛΑ, στην αριστερή πλευρά τους όρμου, όπως κοιτάμε τη θάλασσα. Πρόκειται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση – η μαμά στην κουζίνα, ο μπαμπάς στην ψησταριά και η κόρη στο σέρβις – που στεγάζεται σε μια καντινοειδή κατασκευή με πέργκολα βαμμένη άσπρη και τραπέζια που μπορούν να φιλοξενήσουν γύρω στα 20 άτομα και προσφέρουν, εκτός από φροντισμένο φαγητό, άπλετη θέα στο Αιγαίο και τα απέναντι νησιά. Ελάχιστη, τόση όση διακόσμηση στο μοναδικό πέτρινο τοίχο, η ελληνική απλότητα και εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Ως συνήθως θα έλεγα, μια και είμαστε τακτικοί πελάτες τουλάχιστο μια φορά το χρόνο, πήραμε:
1. Μια φρεσκοκομμένη χωριάτικη σαλάτα με ένα βουναλάκι ξινομυζήθρας στην κορυφή.
2. Μια μερίδα χρυσοτραγανοτηγανισμένες – ο χαρακτηρισμός αυτός παρακαλώ να προσεχτεί ιδιαίτερα – πατάτες Νάξου, που βάζει τα γυαλιά στο “moules-frites“ των Βέλγων και θα έπρεπε να απολαμβάνουν όλοι οι πελάτες χώρων εστίασης καθ’ άπασα την επικράτεια.
3. Μια μεριδάρα, γιατί περί αυτού επρόκειτο, κολοκυθάκια και μελιτζάνες, επίσης χρυσοτραγανοτηγανισμένες, με κουρκούτι φτιαγμένο με αλεύρι και μπίρα, η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.
4. Μια μερίδα (= δύο τεμάχια) λουκάνικα της σχάρας, που μπροστά στα άλλα φάνταζαν απλά και ταπεινά.
Ο λογαριασμός, με ποτά και κουβέρ, έφτασε τα 35 ευρώ, πήραμε τα υπόλοιπα σε δισκάκι για την άλλη μέρα και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά. Ελπίζω να σας άνοιξα την όρεξη και να θυμηθείτε το «ΣΚΑΜΠΕΛΑΣ στον Καλαντό» την επόμενη φορά που θα έχετε μια μέρα ελεύθερη στην όμορφη Νάξο.