Στην άκρη από τα ‘’Παλιά’’, δίπλα από τον σταθμό, εκεί όπου θα δεις βαγόνια παρατημένα στη προδιαγεγραμμένη μοίρα τους, υπάρχει ένα από τα ελάχιστα μεζεδοπωλεία του Βόλου με κρητικές πινελιές που πρέπει όπως και δήποτε να πας.
Η σχέση μας κρατάει χρόνια.
Για την ακρίβεια όταν πρωτογνώρισα τον ‘’Στάφυλο’’, μου είχε κάνει εντύπωση, η γλυκόπιοτη ρακή συνοδεία εύγευστων μεζέδων, και μάλιστα σε πόλη που κυριαρχεί το τσίπουρο. Στην πορεία εξελίχθηκε, άλλαξε κάποιους μεζέδες, έγινε πιο μεζεδοπωλείο αλλά η ρακή παραμένει το ίδιο γλυκόπιοτη.
Το προσωπικό ευγενικό και φιλόξενο, ενημερωμένο και κατατοπιστικό, ανάλογα πως θες να κινηθείς. Η φιλοξενία ξεκινάει με σφηνάκια παγωμένης ρακής μαζί με κριτσίνια και μια πειραγμένη κοπανιστή. Βολιώτικη συνταγή, ροζάτη, ελάχιστα spicy και με κυρίαρχη και καθαρή την γεύση του τυριού και της μαγιονέζας!!! Πάντα υπάρχει στο τραπέζι και ως μερίδα.
Το χοιρινό απάκι του εξαιρετικό. Βγάζει ωραία το κάπνισμα και την οξύτητα του μαγειρέματος στο ξύδι. Σε συνδυασμό με την ελάχιστη λιπαρότητα, ζητάει και άλλη ρακή. Η οποία έρχεται παρέα με νέο πιάτο για συνοδεία. Υπέροχα σωτέ μανιτάρια παρέα με χωριάτικο λουκάνικο σε μια ελαφρώς γλυκόξινη σάλτσα.
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τους δίδυμους πύργους. 2 ντάνες ψητών λαχανικών η μία δίπλα στην άλλη, λουσμένες με μπαλσάμικο. Ξεχωρίζουν η πιπεριά, το κρεμμύδι και η φοβερή μελιτζάνα. Το κολοκυθάκι θέλει έξτρα ψήσιμο να μην ‘’κρατάει’’.
Από σαλάτες σταθερή αξία η Αριάδνη. Φρέσκια πρασινάδα με λιαστή ντομάτα και ντοματίνια, παρμεζάνα τριμμένη και στο κέντρο για την έξτρα γεύση, κομμάτι αλλαντικού.
Αν με ρωτάτε τι προτιμάω, δεν αλλάζω την λόλο πορτοκάλι. Λόλα με σγουρό μαρούλι, κομμάτια γραβιέρα και τριμμένη μαζί, σουσάμι, καραμελωμένα καρύδια και μια σπιρτάδα για να ανέβει επίπεδο από την βινεγκρέτ πορτοκαλιού και τα κομμάτια πορτοκάλι. Θεσπέσια.
Αν έχετε όρεξη να συνεχίσετε το φαγητό, must η καπνιστή μπριζόλα. Εξαιρετικά ζουμερή, έντονο το κάπνισμα, ελάχιστο το κόκκαλο. Τα συνοδευτικά της, η σαλάτα με τα γυφτοφάσουλα και η sauce, τα σπάνε.
Ζουμέρη η σταβλίσια και χορταστική, αλλά το χωριάτικο μπιφτέκι με σάλτσα φέτας είναι άξιο θαυμασμού και συζήτησης.
Στο τέλος κερασμένο γλυκάκι συνήθως λουκουμαδάκια με ρευστή σοκολάτα ή μέλι.
Σημείο συνάντησης, συζήτησης, φαγητού, ρακοκατάστασης και γενικά διασκέδασης, ‘’ο Στάφυλος’’ καλύπτει τα πάντα. Ο δρόμος μπροστά από το μαγαζί κλείνει, γεμίζει τραπέζια και σου προσφέρει μια ασφαλή και χορταστική έξοδο.
Αν μάλιστα είσαι και ευαίσθητη ψυχή, έχεις θύμησες μαζεμένες, βγαλμένες από το χρονοντούλαπο της μνήμης σου, παρατήρησε δίπλα σου τα γέρικα βαγόνια, σιγοψιθύρισε το ανάλογο άσμα για τα τρένα που φύγανε και πιες μια ρακή ακόμα.
Θα σε ευθυμήσει και δε χτυπάει. Στο εγγυώμαι.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Στην άκρη από τα ‘’Παλιά’’, δίπλα από τον σταθμό, εκεί όπου θα δεις βαγόνια παρατημένα στη προδιαγεγραμμένη μοίρα τους, υπάρχει ένα από τα ελάχιστα μεζεδοπωλεία του Βόλου με κρητικές πινελιές που πρέπει όπως και δήποτε να πας.
Η σχέση μας κρατάει χρόνια.
Για την ακρίβεια όταν πρωτογνώρισα τον ‘’Στάφυλο’’, μου είχε κάνει εντύπωση, η γλυκόπιοτη ρακή συνοδεία εύγευστων μεζέδων, και μάλιστα σε πόλη που κυριαρχεί το τσίπουρο. Στην πορεία εξελίχθηκε, άλλαξε κάποιους μεζέδες, έγινε πιο μεζεδοπωλείο αλλά η ρακή παραμένει το ίδιο γλυκόπιοτη.
Το προσωπικό ευγενικό και φιλόξενο, ενημερωμένο και κατατοπιστικό, ανάλογα πως θες να κινηθείς. Η φιλοξενία ξεκινάει με σφηνάκια παγωμένης ρακής μαζί με κριτσίνια και μια πειραγμένη κοπανιστή. Βολιώτικη συνταγή, ροζάτη, ελάχιστα spicy και με κυρίαρχη και καθαρή την γεύση του τυριού και της μαγιονέζας!!! Πάντα υπάρχει στο τραπέζι και ως μερίδα.
Το χοιρινό απάκι του εξαιρετικό. Βγάζει ωραία το κάπνισμα και την οξύτητα του μαγειρέματος στο ξύδι. Σε συνδυασμό με την ελάχιστη λιπαρότητα, ζητάει και άλλη ρακή. Η οποία έρχεται παρέα με νέο πιάτο για συνοδεία. Υπέροχα σωτέ μανιτάρια παρέα με χωριάτικο λουκάνικο σε μια ελαφρώς γλυκόξινη σάλτσα.
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τους δίδυμους πύργους. 2 ντάνες ψητών λαχανικών η μία δίπλα στην άλλη, λουσμένες με μπαλσάμικο. Ξεχωρίζουν η πιπεριά, το κρεμμύδι και η φοβερή μελιτζάνα. Το κολοκυθάκι θέλει έξτρα ψήσιμο να μην ‘’κρατάει’’.
Από σαλάτες σταθερή αξία η Αριάδνη. Φρέσκια πρασινάδα με λιαστή ντομάτα και ντοματίνια, παρμεζάνα τριμμένη και στο κέντρο για την έξτρα γεύση, κομμάτι αλλαντικού.
Αν με ρωτάτε τι προτιμάω, δεν αλλάζω την λόλο πορτοκάλι. Λόλα με σγουρό μαρούλι, κομμάτια γραβιέρα και τριμμένη μαζί, σουσάμι, καραμελωμένα καρύδια και μια σπιρτάδα για να ανέβει επίπεδο από την βινεγκρέτ πορτοκαλιού και τα κομμάτια πορτοκάλι. Θεσπέσια.
Αν έχετε όρεξη να συνεχίσετε το φαγητό, must η καπνιστή μπριζόλα. Εξαιρετικά ζουμερή, έντονο το κάπνισμα, ελάχιστο το κόκκαλο. Τα συνοδευτικά της, η σαλάτα με τα γυφτοφάσουλα και η sauce, τα σπάνε.
Ζουμέρη η σταβλίσια και χορταστική, αλλά το χωριάτικο μπιφτέκι με σάλτσα φέτας είναι άξιο θαυμασμού και συζήτησης.
Στο τέλος κερασμένο γλυκάκι συνήθως λουκουμαδάκια με ρευστή σοκολάτα ή μέλι.
Σημείο συνάντησης, συζήτησης, φαγητού, ρακοκατάστασης και γενικά διασκέδασης, ‘’ο Στάφυλος’’ καλύπτει τα πάντα. Ο δρόμος μπροστά από το μαγαζί κλείνει, γεμίζει τραπέζια και σου προσφέρει μια ασφαλή και χορταστική έξοδο.
Αν μάλιστα είσαι και ευαίσθητη ψυχή, έχεις θύμησες μαζεμένες, βγαλμένες από το χρονοντούλαπο της μνήμης σου, παρατήρησε δίπλα σου τα γέρικα βαγόνια, σιγοψιθύρισε το ανάλογο άσμα για τα τρένα που φύγανε και πιες μια ρακή ακόμα.
Θα σε ευθυμήσει και δε χτυπάει. Στο εγγυώμαι.