Υπάρχουν εστιατόρια στα οποία πηγαίνεις για να απολαύσεις συγκεκριμένες γεύσεις. Άλλα σε προσελκύουν με το πολυτελές περιβάλλον ή/και τη θέα που προσφέρουν, και σε άλλα πας και ξαναπάς από συνήθεια. Αυτό που μου έμεινε από την επίσκεψη μας ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ, με παρέα δύο παλιών καλών φίλων που είχαμε να τους δούμε από την προ-Covid-εποχή, είναι η άνεση χώρου, η αστραφτερή καθαριότητα και η υποδειγματική εξυπηρέτηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι επιδόσεις της κουζίνας μάς άφησαν αδιάφορους. Να ξεκαθαρίσω ότι, όπως και ο φίλτατος George G., του οποίου η εμπεριστατωμένη κριτική έβαλε το εστιατόριο αυτό στο γαστρονομικό χάρτη του Eating out, ούτε είχα ξαναπάει ούτε είχα καν ακούσει γι’ αυτό το διαμαντάκι, που κοντεύει να κλείσει 60 χρόνια λειτουργίας. Κακά τα ψέματα, από τη Νέα Σμύρνη στο Κοντοπεύκο, στο οποίο θα βρεθείς στρίβοντας στο πρώτο φανάρι αριστερά όπως ανεβαίνεις τη Μεσογείων και αφού περάσεις την Πλατεία Αγίας Παρασκευής, είναι μισή ώρα δρόμος. Το ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ βρίσκεται κυριολεκτικά στο τέρμα της οδού Αγίας Τριάδος, πρόβλημα με το παρκάρισμα λογικά δεν θα αντιμετωπίσετε (4 στα 10).
Μπήκαμε σε μια τεράστια ευρύχωρη αυλή, με πέτρινο τοίχο, πολλά φυτά και φώτα γύρω γύρω, που στη μια άκρη της εντυπωσιάζει και χαλαρώνει οπτικά και ακουστικά ένας τεχνητός καταρράκτης, και το πρώτο πράγμα που προσεφέρθη ήταν ένα τάσι με νερό για την Τέσσα μας. Για να πω την κακία μου: Στο χαλανδριώτικο ΑΠΟΨΙΣ, που ήταν η αρχική επιλογή μας, μας το ξέκοψαν, δεν δέχονται κατοικίδια στην αυλή τους, θα έχουν υποθέτω τους λόγους τους. Τα τραπέζια, ανετότατα, φροντισμένα και με βολικά καθίσματα, είναι τοποθετημένα αραιά, κάθε παρέα έχει το χώρο και την άνεση της, κανείς δεν ενοχλεί κανένα. Ο μέσα χώρος, όπως είδα επισκεπτόμενος τις απαστράπτουσες τουαλέτες, επίσης μεγάλος και το ίδιο άνετος. Νερό και κατάλογοι έφθασαν αμέσως μετά και είχαμε χρόνο να τους μελετήσουμε με την ησυχία μας. Σε δύο λεπτά ήρθε και το πανεράκι με φρέσκα, ζεστά ψωμάκια (όταν ζητήσαμε δεύτερα μάς ζήτησαν συγνώμη που θα αργήσουν λίγο, γιατί ψήνονται εκείνη την ώρα) μαζί με ένα ντιπ ήπιας γεύσης. Οφείλω να τονίσω ότι οι δύο άνθρωποι που είχαν αναλάβει τη φροντίδα μας εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους στις τρεις ώρες της παραμονής μας ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ με τρόπο υποδειγματικά επαγγελματικό.
Ας έρθουμε στα της κουζίνας: Ο κατάλογος μικρός και περιεκτικός, όσο και όπως πρέπει περιγραφικός. Η παραγγελία μας, στη λογική του «όλα στη μέση», αναλύεται σε δύο στάδια, ή μάλλον τρία: μεζέδες για να ανοίξει η όρεξη, κυρίως πιάτα και επιδόρπιο. Στην αρχή λοιπόν πήραμε μια σαλάτα της Κυρά Έλλης (8.50 €), φρεσκοκομμένη και με μεγάλη ποικιλία γεύσεων, μια μελιτζανοσαλάτα, το μόνο γευστικά σχετικά αδιάφορο πιάτο, κεφτέδες (7.40 €) με φρέσκια σάλτσα ντομάτας, πραγματικά πολύ νόστιμοι, που ομολογώ ότι θα ήθελα να συνοδεύονται από λίγες μαμαδίστικες πατατούλες, και πουγκάκια (7.50 €), πρωτότυπο πιάτο με καραμελωμένο αχλάδι, τυρί ταλέτζιο και πέστο πιπεριάς (το λάδι τρούφας που αναφέρει ο κατάλογος δεν ακουγόταν).
Ο δεύτερος γύρος ήταν όλα τα λεφτά. Χοιρινό κοντοσουβλιστό (12.80 €), ελαφρά καυτερό, με χωριάτικη πίτα και σαλάτα κόλσλοου, χωρίς ίχνος περιττού λίπους, μπιφτέκι μοσχαρίσιο (10.50 €) γεμιστό τόσο όσο με τυρί, καταπληκτικά τραγανές τηγανιτές πατάτες και τσιμιτσούρι σος σε ένα μπολάκι, και τέλος τραχανότο μαύρου χοίρου (16.50 €) με σάλτσα φέτας, σίγουρα το πιο νόστιμο από όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε.
Καθώς η κουβέντα τράβηξε σε μάκρος, δημιουργήθηκε στο στομάχι χώρος για επιδόρπιο. Βάλαμε λοιπόν στη μέση ένα εκμέκ (7 €), πλούσια μερίδα και εξαιρετικά τραγανό και αρωματικό, και ένα φοντάν σοκολάτας με μια μπάλα παγωτό (7.50 €), επίσης σωστά εκτελεσμένο και καθόλου λιγωτικό. Συνοδεύσαμε το δείπνο μας με γλυκόπιοτο χύμα ροζέ Ζίτσας, που πήγαινε με όλα τα πιάτα, και ένα ούζο για τη δύσκολη της παρέας. Κέρασμα μαζί με το λογαριασμό σοκολατάκι και λικεράκι μαστίχας.
Ο λογαριασμός, all inclusive, έφθασε τα 110 ευρώπουλα, ίσως ένα κλικ πιο πάνω από το αναμενόμενο, όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη το ότι η επαναλειτουργία της γαστρονομίας συνοδεύτηκε παντού από μια ελαφρά αύξηση των τιμών. Το περιβάλλον και το σέρβις πρέπει άλλωστε να συνυπολογιστούν. Τελικό συμπέρασμα: Το ίσως και σε σας άγνωστο εστιατόριο ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη, ειδικά αν είστε μεγαλούτσικη παρέα. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Με το άνοιγμα της εστίασης σε εξωτερικούς χώρους, και καθώς οι εμβολιασμοί προχωρούν, έφτασε η ώρα για τις πρώτες δειλές εξόδους…
Το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου λοιπόν, καλή φιλική παρέα αποτελούμενη από τρία άτομα, αποφασίσαμε να πάμε στο εστιατόριο «Στης Έλλης», του οποίου την ύπαρξη δεν σας κρύβω ότι αγνοούσα, παρότι η ιστορία του πηγαίνει πίσω τις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν πρωτοάνοιξε στο Κοντόπευκο, στην Αγία Παρασκευή, το εστιατόριο αυτό, ως παραδοσιακή ταβέρνα. Τα χρόνια κύλησαν και σήμερα, η δεύτερη και τρίτη γενιά των ιδιοκτητών, «τρέχει» ένα σύγχρονο και καλόγουστο εστιατόριο με έμφαση στη μοντέρνα ελληνική κουζίνα.
Πρώτη εντύπωση από το χώρο: Εξαιρετική! Μια μεγάλη αυλή με τα τραπέζια απλωμένα, άνεση τόση που να μην ενοχλείσαι καθόλου από τους διπλανούς σου, λιτά και απλά τραπεζοκαθίσματα, προσεγμένα σερβίτσια. Κι ο εσωτερικός χώρος, όμως, που περιμένει να δεχτεί τους επισκέπτες, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, μοιάζει εξαιρετικά καλόγουστος, στις ίδιες γραμμές: Απαλά χρώματα, λιτά τραπεζοκαθίσματα.
Το μενού, όπως αναφέραμε, κινείται σε ρυθμούς μοντέρνας ελληνικής κουζίνας με 10-12 ορεκτικά, 5 σαλάτες, 8-9 μαγειρευτά, 7-8 ψητά, 3-4 θαλασσινά και 3-4 γλυκά. Μόλις καθίσαμε ένας ευγενέστατος σερβιτόρος έφερε τους καταλόγους και ρώτησε, πριν σερβίρει ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Ακόμα, ρώτησε αν θα θέλαμε ψωμάκι και, λίγο μετά, έφερε φρεσκοψημένα ψωμάκια, λευκά και ολικής, μαζί με ένα εξαιρετικά εύγευστο ντιπ από τυρί κρέμα και πιπεριά.
Αφού συζητήσαμε αρκετά για το τι να παραγγείλουμε, επιλέξαμε:
– Τριλογία μανιταριών, σωτέ, σβησμένα με μοσχοφίλερο και μυρωδικά. Πραγματικά πολύ νόστιμα, μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, κρατηθήκαμε να μην ξαναπαραγγείλουμε.
– Χούμους, με ταχίνι Λιβάνου, κουκουνάρι, παντζάρι και τραγανά πιτάκια. Αρκετά νόστιμο, χωρίς να μας ενθουσιάσει όμως.
– Σαλάτα «Κυρά Έλλη», με πανδαισία λαχανικών, ρόκα, ντοματίνια, μπαλίτσες τυριού μπρεζάολα και σάλτσα από λευκό μπαλσάμικο. Εξαιρετικά νόστιμη και πλούσια μερίδα, έφτασε για όλη την παρέα και άφησε άριστες εντυπώσεις σε όλους μας.
– Μπιφτεκάκια μοσχαρίσια, γεμιστά με πατάτες τηγανητές και σως τσιμιτσούρι. Ο φίλος που τα παρήγγειλε, έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από τη γεύση, τα υλικά και το ψήσιμο. Την ίδια θετική εντύπωση σχημάτισε και η φίλη που ζήτησε να της σερβίρουν τα μπιφτεκάκια χωρίς τη γέμιση τυριών και με συνοδευτικά ρύζι και πράσινη σαλάτα.
– Μπαλοτίνα κοτόπουλο γεμιστή με τυριά και λαχανικά, με πατάτες φούρνου. Πραγματικά, άριστο, για τη γεύση μου, πιάτο. Σωστά ψημένο το κοτόπουλο, η γέμιση έδενε αρμονικά με το κρέας, τέλειες οι πατάτες!
Η ώρα πέρασε, η συζήτηση μας παρέσυρε, οι μερίδες ήταν χορταστικές και επιλέξαμε, για να προλάβουμε και την απαγόρευση κυκλοφορίας, να μη δοκιμάσουμε επιδόρπιο. Μας προσφέρθηκε πάντως, κέρασμα ηδύποτο μαστίχα, εξαιρετικά εύγευστο και χωνευτικό.
Ως προς τον λογαριασμό, κυμάνθηκε, χωρίς να συμπεριλαμβάνω κρασί και αναψυκτικά, γύρω στα 20 ευρώ το άτομο, τιμή αρκετά ικανοποιητική για όσα προσφέρονται.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι το εστιατόριο «Στης Έλλης», μας άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις: Εξαιρετικά προσεγμένος χώρος, πολύ καλή μοντέρνα ελληνική κουζίνα με προσεγμένα υλικά, ευγενική και γρήγορη εξυπηρέτηση και ικανοποιητικό value for money συνθέτουν το τετράπτυχο της αποτίμησης. Προσωπικά, ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα με καλή παρέα σε κάποια ευχάριστη περίσταση και το προτείνω χωρίς επιφυλάξεις και για τις δικές σας εξορμήσεις, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι του eatingout.gr!
Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα θα νικήσει την πανδημία, ότι η χώρα μας θα συνεχίσει τη θετική πορεία και ας ευχηθούμε από εδώ και στο εξής η εστίαση να λειτουργεί κανονικά και να μπορούμε να ανταμώνουμε γύρω από ένα τραπέζι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Υπάρχουν εστιατόρια στα οποία πηγαίνεις για να απολαύσεις συγκεκριμένες γεύσεις. Άλλα σε προσελκύουν με το πολυτελές περιβάλλον ή/και τη θέα που προσφέρουν, και σε άλλα πας και ξαναπάς από συνήθεια. Αυτό που μου έμεινε από την επίσκεψη μας ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ, με παρέα δύο παλιών καλών φίλων που είχαμε να τους δούμε από την προ-Covid-εποχή, είναι η άνεση χώρου, η αστραφτερή καθαριότητα και η υποδειγματική εξυπηρέτηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι επιδόσεις της κουζίνας μάς άφησαν αδιάφορους. Να ξεκαθαρίσω ότι, όπως και ο φίλτατος George G., του οποίου η εμπεριστατωμένη κριτική έβαλε το εστιατόριο αυτό στο γαστρονομικό χάρτη του Eating out, ούτε είχα ξαναπάει ούτε είχα καν ακούσει γι’ αυτό το διαμαντάκι, που κοντεύει να κλείσει 60 χρόνια λειτουργίας. Κακά τα ψέματα, από τη Νέα Σμύρνη στο Κοντοπεύκο, στο οποίο θα βρεθείς στρίβοντας στο πρώτο φανάρι αριστερά όπως ανεβαίνεις τη Μεσογείων και αφού περάσεις την Πλατεία Αγίας Παρασκευής, είναι μισή ώρα δρόμος. Το ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ βρίσκεται κυριολεκτικά στο τέρμα της οδού Αγίας Τριάδος, πρόβλημα με το παρκάρισμα λογικά δεν θα αντιμετωπίσετε (4 στα 10).
Μπήκαμε σε μια τεράστια ευρύχωρη αυλή, με πέτρινο τοίχο, πολλά φυτά και φώτα γύρω γύρω, που στη μια άκρη της εντυπωσιάζει και χαλαρώνει οπτικά και ακουστικά ένας τεχνητός καταρράκτης, και το πρώτο πράγμα που προσεφέρθη ήταν ένα τάσι με νερό για την Τέσσα μας. Για να πω την κακία μου: Στο χαλανδριώτικο ΑΠΟΨΙΣ, που ήταν η αρχική επιλογή μας, μας το ξέκοψαν, δεν δέχονται κατοικίδια στην αυλή τους, θα έχουν υποθέτω τους λόγους τους. Τα τραπέζια, ανετότατα, φροντισμένα και με βολικά καθίσματα, είναι τοποθετημένα αραιά, κάθε παρέα έχει το χώρο και την άνεση της, κανείς δεν ενοχλεί κανένα. Ο μέσα χώρος, όπως είδα επισκεπτόμενος τις απαστράπτουσες τουαλέτες, επίσης μεγάλος και το ίδιο άνετος. Νερό και κατάλογοι έφθασαν αμέσως μετά και είχαμε χρόνο να τους μελετήσουμε με την ησυχία μας. Σε δύο λεπτά ήρθε και το πανεράκι με φρέσκα, ζεστά ψωμάκια (όταν ζητήσαμε δεύτερα μάς ζήτησαν συγνώμη που θα αργήσουν λίγο, γιατί ψήνονται εκείνη την ώρα) μαζί με ένα ντιπ ήπιας γεύσης. Οφείλω να τονίσω ότι οι δύο άνθρωποι που είχαν αναλάβει τη φροντίδα μας εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους στις τρεις ώρες της παραμονής μας ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ με τρόπο υποδειγματικά επαγγελματικό.
Ας έρθουμε στα της κουζίνας: Ο κατάλογος μικρός και περιεκτικός, όσο και όπως πρέπει περιγραφικός. Η παραγγελία μας, στη λογική του «όλα στη μέση», αναλύεται σε δύο στάδια, ή μάλλον τρία: μεζέδες για να ανοίξει η όρεξη, κυρίως πιάτα και επιδόρπιο. Στην αρχή λοιπόν πήραμε μια σαλάτα της Κυρά Έλλης (8.50 €), φρεσκοκομμένη και με μεγάλη ποικιλία γεύσεων, μια μελιτζανοσαλάτα, το μόνο γευστικά σχετικά αδιάφορο πιάτο, κεφτέδες (7.40 €) με φρέσκια σάλτσα ντομάτας, πραγματικά πολύ νόστιμοι, που ομολογώ ότι θα ήθελα να συνοδεύονται από λίγες μαμαδίστικες πατατούλες, και πουγκάκια (7.50 €), πρωτότυπο πιάτο με καραμελωμένο αχλάδι, τυρί ταλέτζιο και πέστο πιπεριάς (το λάδι τρούφας που αναφέρει ο κατάλογος δεν ακουγόταν).
Ο δεύτερος γύρος ήταν όλα τα λεφτά. Χοιρινό κοντοσουβλιστό (12.80 €), ελαφρά καυτερό, με χωριάτικη πίτα και σαλάτα κόλσλοου, χωρίς ίχνος περιττού λίπους, μπιφτέκι μοσχαρίσιο (10.50 €) γεμιστό τόσο όσο με τυρί, καταπληκτικά τραγανές τηγανιτές πατάτες και τσιμιτσούρι σος σε ένα μπολάκι, και τέλος τραχανότο μαύρου χοίρου (16.50 €) με σάλτσα φέτας, σίγουρα το πιο νόστιμο από όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε.
Καθώς η κουβέντα τράβηξε σε μάκρος, δημιουργήθηκε στο στομάχι χώρος για επιδόρπιο. Βάλαμε λοιπόν στη μέση ένα εκμέκ (7 €), πλούσια μερίδα και εξαιρετικά τραγανό και αρωματικό, και ένα φοντάν σοκολάτας με μια μπάλα παγωτό (7.50 €), επίσης σωστά εκτελεσμένο και καθόλου λιγωτικό. Συνοδεύσαμε το δείπνο μας με γλυκόπιοτο χύμα ροζέ Ζίτσας, που πήγαινε με όλα τα πιάτα, και ένα ούζο για τη δύσκολη της παρέας. Κέρασμα μαζί με το λογαριασμό σοκολατάκι και λικεράκι μαστίχας.
Ο λογαριασμός, all inclusive, έφθασε τα 110 ευρώπουλα, ίσως ένα κλικ πιο πάνω από το αναμενόμενο, όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη το ότι η επαναλειτουργία της γαστρονομίας συνοδεύτηκε παντού από μια ελαφρά αύξηση των τιμών. Το περιβάλλον και το σέρβις πρέπει άλλωστε να συνυπολογιστούν. Τελικό συμπέρασμα: Το ίσως και σε σας άγνωστο εστιατόριο ΣΤΗΣ ΕΛΛΗΣ αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη, ειδικά αν είστε μεγαλούτσικη παρέα. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Με το άνοιγμα της εστίασης σε εξωτερικούς χώρους, και καθώς οι εμβολιασμοί προχωρούν, έφτασε η ώρα για τις πρώτες δειλές εξόδους…
Το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου λοιπόν, καλή φιλική παρέα αποτελούμενη από τρία άτομα, αποφασίσαμε να πάμε στο εστιατόριο «Στης Έλλης», του οποίου την ύπαρξη δεν σας κρύβω ότι αγνοούσα, παρότι η ιστορία του πηγαίνει πίσω τις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν πρωτοάνοιξε στο Κοντόπευκο, στην Αγία Παρασκευή, το εστιατόριο αυτό, ως παραδοσιακή ταβέρνα. Τα χρόνια κύλησαν και σήμερα, η δεύτερη και τρίτη γενιά των ιδιοκτητών, «τρέχει» ένα σύγχρονο και καλόγουστο εστιατόριο με έμφαση στη μοντέρνα ελληνική κουζίνα.
Πρώτη εντύπωση από το χώρο: Εξαιρετική! Μια μεγάλη αυλή με τα τραπέζια απλωμένα, άνεση τόση που να μην ενοχλείσαι καθόλου από τους διπλανούς σου, λιτά και απλά τραπεζοκαθίσματα, προσεγμένα σερβίτσια. Κι ο εσωτερικός χώρος, όμως, που περιμένει να δεχτεί τους επισκέπτες, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, μοιάζει εξαιρετικά καλόγουστος, στις ίδιες γραμμές: Απαλά χρώματα, λιτά τραπεζοκαθίσματα.
Το μενού, όπως αναφέραμε, κινείται σε ρυθμούς μοντέρνας ελληνικής κουζίνας με 10-12 ορεκτικά, 5 σαλάτες, 8-9 μαγειρευτά, 7-8 ψητά, 3-4 θαλασσινά και 3-4 γλυκά. Μόλις καθίσαμε ένας ευγενέστατος σερβιτόρος έφερε τους καταλόγους και ρώτησε, πριν σερβίρει ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Ακόμα, ρώτησε αν θα θέλαμε ψωμάκι και, λίγο μετά, έφερε φρεσκοψημένα ψωμάκια, λευκά και ολικής, μαζί με ένα εξαιρετικά εύγευστο ντιπ από τυρί κρέμα και πιπεριά.
Αφού συζητήσαμε αρκετά για το τι να παραγγείλουμε, επιλέξαμε:
– Τριλογία μανιταριών, σωτέ, σβησμένα με μοσχοφίλερο και μυρωδικά. Πραγματικά πολύ νόστιμα, μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, κρατηθήκαμε να μην ξαναπαραγγείλουμε.
– Χούμους, με ταχίνι Λιβάνου, κουκουνάρι, παντζάρι και τραγανά πιτάκια. Αρκετά νόστιμο, χωρίς να μας ενθουσιάσει όμως.
– Σαλάτα «Κυρά Έλλη», με πανδαισία λαχανικών, ρόκα, ντοματίνια, μπαλίτσες τυριού μπρεζάολα και σάλτσα από λευκό μπαλσάμικο. Εξαιρετικά νόστιμη και πλούσια μερίδα, έφτασε για όλη την παρέα και άφησε άριστες εντυπώσεις σε όλους μας.
– Μπιφτεκάκια μοσχαρίσια, γεμιστά με πατάτες τηγανητές και σως τσιμιτσούρι. Ο φίλος που τα παρήγγειλε, έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από τη γεύση, τα υλικά και το ψήσιμο. Την ίδια θετική εντύπωση σχημάτισε και η φίλη που ζήτησε να της σερβίρουν τα μπιφτεκάκια χωρίς τη γέμιση τυριών και με συνοδευτικά ρύζι και πράσινη σαλάτα.
– Μπαλοτίνα κοτόπουλο γεμιστή με τυριά και λαχανικά, με πατάτες φούρνου. Πραγματικά, άριστο, για τη γεύση μου, πιάτο. Σωστά ψημένο το κοτόπουλο, η γέμιση έδενε αρμονικά με το κρέας, τέλειες οι πατάτες!
Η ώρα πέρασε, η συζήτηση μας παρέσυρε, οι μερίδες ήταν χορταστικές και επιλέξαμε, για να προλάβουμε και την απαγόρευση κυκλοφορίας, να μη δοκιμάσουμε επιδόρπιο. Μας προσφέρθηκε πάντως, κέρασμα ηδύποτο μαστίχα, εξαιρετικά εύγευστο και χωνευτικό.
Ως προς τον λογαριασμό, κυμάνθηκε, χωρίς να συμπεριλαμβάνω κρασί και αναψυκτικά, γύρω στα 20 ευρώ το άτομο, τιμή αρκετά ικανοποιητική για όσα προσφέρονται.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι το εστιατόριο «Στης Έλλης», μας άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις: Εξαιρετικά προσεγμένος χώρος, πολύ καλή μοντέρνα ελληνική κουζίνα με προσεγμένα υλικά, ευγενική και γρήγορη εξυπηρέτηση και ικανοποιητικό value for money συνθέτουν το τετράπτυχο της αποτίμησης. Προσωπικά, ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα με καλή παρέα σε κάποια ευχάριστη περίσταση και το προτείνω χωρίς επιφυλάξεις και για τις δικές σας εξορμήσεις, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι του eatingout.gr!
Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα θα νικήσει την πανδημία, ότι η χώρα μας θα συνεχίσει τη θετική πορεία και ας ευχηθούμε από εδώ και στο εξής η εστίαση να λειτουργεί κανονικά και να μπορούμε να ανταμώνουμε γύρω από ένα τραπέζι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα!