Είναι δυνατόν να πας καταμεσήμερο στη Λάρισα για φαγητό και να μην ‘’νταλακιάσεις’’; Είναι.Είναι δυνατόν να αγαπήσεις είδος κρέατος που δεν σ’ άρεσε για χρόνια; Είναι.
Παρέα με τον κουμπάρο λοιπόν στα “Πλατάνια” στο Λιβαδάκι, για συζητήσεις υψηλού επιπέδου όπως ποοοοοολλά χρόνια τώρα, συν γυναιξί – δεν θα μπορούσαμε άλλωστε- και τέκνοις κατά το ήμισυ, φάγαμε πρόβειο λουκούμι και δεν νταλακιάσαμε! Όταν μιλάς με Λαρισαίο άγνωστες λέξεις δεν υπάρχουν!!!Ότι ξέρατε για το πρόβειο, μυρωδιές, σκληρότητα, πάχος να το ξεχάσετε. Θες το κομμάτι, θες η προετοιμασία, θες το ψήσιμο (σούβλα, λαδόκολλα), αυτή η γεύση δεν υπάρχει.Λουκούμι και πάλι δεν περιγράφω ακριβώς, τι ένοιωσε ο ουρανίσκος, αλλά και το στομάχι τρώγοντας τα συγκεκριμένα παϊδάκια. Δίκαιες οι περιγραφές, κακίζω τον εαυτό μου που δεν άκουγα τον Black Bill, νωρίτερα. Χέρι, φυσαρμόνικα και πας στο επόμενο κομμάτι. Αν έχει μείνει.
Μετά από αυτό το πιάτο, όλα τα υπόλοιπα απλά συμπληρώνουν την κριτική. Σαλάτες 2, διότι προσέχουμε τη διατροφή μας. Αρχικά Ιταλική διότι έχουμε μια αγάπη στη γείτονα χώρα, με την μπουράτα ποτισμένη με πέστο βασιλικού και κουκουνάρι να κυριαρχεί στο κέντρο μιας κόκκινης βάσης από τοματίνια και να μπορεί άνετα να καλύψει, γευστικά και ποσοτικά ένα άτομο.Στην πορεία και την ομώνυμη με φρέσκια ρόκα, φλοίδες παρμεζάνας, ντομάτα ζουμερή καρύδια και σταφίδες με τη σάλτσα μπαλσαμικού να είναι λίγο παραπάνω απ’ ότι χρειαζόταν.
Γαλοτύρι δροσερό και νόστιμο και καυτερή πιπεριά για τον θεριακλή και αναστενάρη κουμπάρο. Εμείς μείναμε στην χειροποίητη τυροκαύτερη που -αν και λευκή- ήταν αυτό που έλεγε. Τυρένια (φέτα, ανθότυρο, γιαούρτι) και καυτερή (τόσο όσο)
Πρωτείνης συνέχεια.Το κοντοσούβλι κοτόπουλο νόστιμο, η παρασκευή του, μόνο από στήθος και πιπεριά στη σούβλα για τη γεύση, αλλά λίγο.
Το χοιρινό σούβλα, νοστιμότατο χωρίς κόκκαλο, ψημένο και αυτό στη σούβλα και σε λαδόκολα, αλλά και αυτό λίγο.
Επιπλέον, αυτό το πατατόρυζο ως συνοδευτικό λες και είσαι σε γάμο ή σε εποχές δεκαετίας ’80 και ’90 κάπου θα πρέπει να σταματήσει. Υπάρχουν τόσες επιλογές, λίγο να σκεφτείς αλλάζει επίπεδο το πιάτο.
Ήπιαμε μπύρες πολλές, μπορεί και να πίνουμε ακόμα, η κουμπάρα ως πιο εκλεπτυσμένη έπινε λευκό κρασί μοσχάτο τοπικού παραγωγού με γεμάτη φρουτώδη γεύση, η άλλη κουμπάρα κλασσικά σόδα όπως κάνει τα τελευταία χρόνια για να μπορέσει να με χωνέψει!
Γλυκά στο τέλος πολλά, κανονικού έως μεγάλου μεγέθους και νοστιμότατα. Ιδιαίτερη μνεία στο μαμαδίσιο cheesecake.
Οι τιμές σε λογικά πλαίσια γι’ αυτό που προσφέρει, χωρίς εγκεφαλικά όταν έρχεται.
Το πρόβειο, μπορώ άνετα να το πω, αφού το άκουγα και δεν το πίστευα, έχει ένα όνομα στη Λάρισα. ‘’Πλατάνια’’. Δοκιμάζοντας και οι άπιστοι θα πιστέψουν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Είναι δυνατόν να πας καταμεσήμερο στη Λάρισα για φαγητό και να μην ‘’νταλακιάσεις’’; Είναι.Είναι δυνατόν να αγαπήσεις είδος κρέατος που δεν σ’ άρεσε για χρόνια; Είναι.
Παρέα με τον κουμπάρο λοιπόν στα “Πλατάνια” στο Λιβαδάκι, για συζητήσεις υψηλού επιπέδου όπως ποοοοοολλά χρόνια τώρα, συν γυναιξί – δεν θα μπορούσαμε άλλωστε- και τέκνοις κατά το ήμισυ, φάγαμε πρόβειο λουκούμι και δεν νταλακιάσαμε! Όταν μιλάς με Λαρισαίο άγνωστες λέξεις δεν υπάρχουν!!!Ότι ξέρατε για το πρόβειο, μυρωδιές, σκληρότητα, πάχος να το ξεχάσετε. Θες το κομμάτι, θες η προετοιμασία, θες το ψήσιμο (σούβλα, λαδόκολλα), αυτή η γεύση δεν υπάρχει. Λουκούμι και πάλι δεν περιγράφω ακριβώς, τι ένοιωσε ο ουρανίσκος, αλλά και το στομάχι τρώγοντας τα συγκεκριμένα παϊδάκια. Δίκαιες οι περιγραφές, κακίζω τον εαυτό μου που δεν άκουγα τον Black Bill, νωρίτερα. Χέρι, φυσαρμόνικα και πας στο επόμενο κομμάτι. Αν έχει μείνει.
Μετά από αυτό το πιάτο, όλα τα υπόλοιπα απλά συμπληρώνουν την κριτική. Σαλάτες 2, διότι προσέχουμε τη διατροφή μας. Αρχικά Ιταλική διότι έχουμε μια αγάπη στη γείτονα χώρα, με την μπουράτα ποτισμένη με πέστο βασιλικού και κουκουνάρι να κυριαρχεί στο κέντρο μιας κόκκινης βάσης από τοματίνια και να μπορεί άνετα να καλύψει, γευστικά και ποσοτικά ένα άτομο.Στην πορεία και την ομώνυμη με φρέσκια ρόκα, φλοίδες παρμεζάνας, ντομάτα ζουμερή καρύδια και σταφίδες με τη σάλτσα μπαλσαμικού να είναι λίγο παραπάνω απ’ ότι χρειαζόταν.
Γαλοτύρι δροσερό και νόστιμο και καυτερή πιπεριά για τον θεριακλή και αναστενάρη κουμπάρο. Εμείς μείναμε στην χειροποίητη τυροκαύτερη που -αν και λευκή- ήταν αυτό που έλεγε. Τυρένια (φέτα, ανθότυρο, γιαούρτι) και καυτερή (τόσο όσο)
Πρωτείνης συνέχεια.Το κοντοσούβλι κοτόπουλο νόστιμο, η παρασκευή του, μόνο από στήθος και πιπεριά στη σούβλα για τη γεύση, αλλά λίγο.
Το χοιρινό σούβλα, νοστιμότατο χωρίς κόκκαλο, ψημένο και αυτό στη σούβλα και σε λαδόκολα, αλλά και αυτό λίγο.
Επιπλέον, αυτό το πατατόρυζο ως συνοδευτικό λες και είσαι σε γάμο ή σε εποχές δεκαετίας ’80 και ’90 κάπου θα πρέπει να σταματήσει. Υπάρχουν τόσες επιλογές, λίγο να σκεφτείς αλλάζει επίπεδο το πιάτο.
Ήπιαμε μπύρες πολλές, μπορεί και να πίνουμε ακόμα, η κουμπάρα ως πιο εκλεπτυσμένη έπινε λευκό κρασί μοσχάτο τοπικού παραγωγού με γεμάτη φρουτώδη γεύση, η άλλη κουμπάρα κλασσικά σόδα όπως κάνει τα τελευταία χρόνια για να μπορέσει να με χωνέψει!
Γλυκά στο τέλος πολλά, κανονικού έως μεγάλου μεγέθους και νοστιμότατα. Ιδιαίτερη μνεία στο μαμαδίσιο cheesecake.
Οι τιμές σε λογικά πλαίσια γι’ αυτό που προσφέρει, χωρίς εγκεφαλικά όταν έρχεται.
Το πρόβειο, μπορώ άνετα να το πω, αφού το άκουγα και δεν το πίστευα, έχει ένα όνομα στη Λάρισα. ‘’Πλατάνια’’. Δοκιμάζοντας και οι άπιστοι θα πιστέψουν.