Λογικά, όλοι έχετε παρατηρήσει στο Facebook την υπενθύμιση των αναμνήσεων ότι πριν από 1, 2 ή ακόμη και 10 χρόνια πριν, ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ημέρα είχατε μια εμπειρία προς επαναδημοσίευση. Ε, στην δική μας περίπτωση έτυχε πριν από 2 έτη να κάνουμε την πρώτη μας επίσκεψη στο Terrazzini και το Facebook φρόντισε να μας το θυμίσει.
Τότε …
Μία όμορφη βραδιά του Σεπτέμβρη, ανάμεσα στις εργατικές πολυκατοικίες του Περιστερίου και μετά από ένα πολύ νόστιμο δείπνο που είχε κλείσει με ένα αποδομημένο τιραμισού, ένα τραγούδι του Πέτρου Ιακωβίδη (!), που έγινε από τα αγαπημένα μας και το βάζω στη δια πασών όποτε το πετυχαίνω, και με σχέδια για το μέλλον, λίγο πριν το lockdown number 2.
Τώρα …
Λίγο πριν την τελετή του γάμου, με αρκετό άγχος για την μεγάλη ημέρα. Από τις μπομπονιέρες και τον στολισμό της εκκλησίας μέχρι τα κουστούμια και τους καλεσμένους. Εκτός της ανάμνησης προ 2 ετών, κίνητρο αποτέλεσε και η εξαργύρωση των eatcoins (1 coin = 1 ευρώ) μέσω της γνωστής πλατφόρμας http://www.erestaurants.gr!
Τρίτη βράδυ γύρω στις 22.00 και φυσικά στην καλοφτιαγμένη ταράτσα με την ελιά στο κέντρο του χώρου. Τέσσερα άτομα αυτή τη φορά με ελεύθερη επιλογή τραπεζιού. Το προσωπικό ευγενέστατο και διακριτικό. Ίσως ελαφρά αγχωμένο. Σίγουρα όμως, με την προσμονή να μας κάνουν την βραδιά όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη. Στο τέλος, έβαλαν σε πακέτο και την πίτσα που περίσσεψε!
Όμορφη, χαλαρωτική ταράτσα για τις καλοκαιρινές νύχτες με υπαίθριο bar που ξεχωρίζει. Από την άλλη ζεστός χώρος στο ισόγειο, ιδανικός για τον χειμώνα. Ημιανοικτή κουζίνα (τουλάχιστον εξωτερικά της επιχείρησης). Γουστόζικα τραπεζοκαθίσματα στον εσωτερικό χώρο με καναπέδες και ξύλινα και μαρμάρινα τραπέζια.
Εκτός από την ιταλική – μεσογειακή κουζίνα, το Terrazzini ποντάρει πολλά στα ποτά και τα cocktails του. Αυτό γίνεται εμφανές από τους δύο ξεχωριστούς και εκτενείς καταλόγους του (φαγητού και ποτού).
Αφού παραγγείλαμε νερό και αναψυκτικό, προσανατολιστήκαμε στην κατανάλωση κρασιού. Η επιλογή μας ήταν το κόκκινο Κοτσιφάλι Λυραράκη. Ξηρό και ελαφρώς στυφό, στα 26 ευρώ το μπουκάλι. Θεωρώ τσιμπημένη την τιμή σε σχέση με την τιμή κάβας.
Ξεκινήσαμε τη βραδιά μας με σαλάτα Cesare. Η γνωστή, κλασική Ceasars. Πολύ δροσερή και γευστική, με ζουμερά κομμάτια κοτόπουλου. Τα κρουτόν σκόρδου, δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Ήταν μακρόστενα, φρυγανισμένα κομμάτια ψωμιού. Κόστος στα 10.5 ευρώ, αρκετά καλή ποσότητα.
Το ορεκτικό της βραδιάς ήταν τα polpete a la moussaka. Κεφτεδάκια δηλαδή, με γέμιση από μελιτζάνα και πατάτα. Συνοδεύονταν από σάλτσα ντομάτας και γιαούρτι αρωματισμένο με κύμινο. Από τα highlight της βραδιάς! Πολύ ζουμερά κεφτεδάκια που “παντρεύονταν” ιδανικά με το γιαούρτι και τα στίκς πατάτας. Η τελική επίγευση άφηνε αίσθηση καπνιστής μελιτζάνας. Έγινε μάχη ποιός θα “καθαρίσει” το πιάτο. Κόστος στα 9 ευρώ.
Από τα κυρίως, η πρώτη επιλογή ήταν τα Rigatoni di vitello. Αγαπημένα ριγκατόνι με μοσχαρίσια φιλετάκια, κρέμα, μανιτάρια και τρούφα. Ανάρπαστο πιάτο με κύρια χαρακτηριστικά του το ότι ήταν al dente, ενώ το κρέας αρκετά λεπτοκομμένο. Τα υπόλοιπα υλικά ήταν αρκετά ταιριαστά μεταξύ τους χωρίς να μπουχτίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Προσθέσαμε και τριμμένο τυρί και … παραχορτάσαμε!Κόστος στα 14 ευρώ.
Επόμενο πιάτο ήταν οι Penne Al Pollo, στα 12 ευρώ. Πένες με φιλέτο κοτόπουλο, κρέμα, γκοργκοντζόλα, μανιτάρια και σπανάκι. Πιάτο που δεν περιμένεις γευστικές εξάρσεις, και έτσι αποδείχθηκε. Το κοτόπουλο θα μπορούσε να είναι περισσότερο σε ποσότητα, ενώ η σάλτσα δεν είχε έντονη την αίσθηση του μανιταριού.
Απο την άλλη, το ριζότο με μανιτάρια είχε ενδιαφέρον. Όμορφη παρουσίαση, al dente και με crunchy στοιχείο στην κορυφή κάποιο καβουρδισμένο υλικό. Ισως επρόκειτο για φουντούκι. Στα υλικά αναγράφεται η παρμεζάνα με την τρούφα. Σε γενικές γραμμές άφησε ευχάριστες εντυπώσεις ως σύνολο. Κόστος στα 14 ευρώ.
Ιταλικό εστιατόριο χωρίς πίτσα υπάρχει; Δεν υπάρχει! Επιλέξαμε την Pesto & Rucola. Καλή σκέψη η χρήση του pesto ρόκας στη βάση της πίτσας και σωστή χρήση των υπολοίπων υλικών. Ίσως η φρέσκια ρόκα μπορούσε να είναι σε λιγότερη ποσότητα. Ωραίος συνδυασμός φέτας, μοτσαρέλας, προσούτο και ντοματίνιων. Για να πω την αλήθεια, η περισσότερη περίσσεψε λόγω των προηγούμενων πιάτων και σκεφτήκαμε να την κάνουμε πακέτο για το σπίτι, ώστε να την φάμε την επόμενη ημέρα. Το ζυμάρι της ήταν ικανοποιητικό πάντως και ζουμερό.
Πριν περάσω στα γλυκά, σημειώνω πως υπάρχει αρκετή απόκλιση στις τιμές μεταξύ delivery και dine in (η ίδια ακριβώς πίτσα κοστίζει 11 ευρώ στο delivery).
Με την ανάμνηση του αποδομημένου τιραμισού, δεν υπήρχε περίπτωση να μην δοκιμάσουμε ξανά. Αρκετά γλυκό ακόμη και για τα δικά μου γούστα, ενώ πλέον δεν είναι αποδομημένο! Γευστικά δεν έχει αλλάξει και πολλά, όμως μου φάνηκε πιο συμπαγές, χωρίς ιδιαίτερη αίσθηση του καφέ. Προσφέρεται σε μπολ και κοστίζει 7.5 ευρώ.
Αρκετά καλύτερο ήταν το Choux alla creme, στα 8.5 ευρώ. Τέσσερα choux καλού μεγέθους, με ιδανική αίσθηση στο κόψιμό τους. Χωρίς να είναι πολύ σκληρά αλλά ούτε με την αίσθηση ψωμιού.Περιβάλλονται από νόστιμη praline cremeux, κομμάτια καραμέλας στην κορυφή και νόστιμη κρέμα πατισερί (ευτυχώς όχι σαντιγί!). Θα το επέλεγα ξανά.
Η επίσκεψη στο Terrazzini στέφθηκε με επιτυχία! Πολύ όμορφος χώρος, εξαιρετική εξυπηρέτηση και καλό φαγητό. Οι τιμές σίγουρα μπορούν να βελτιωθούν!
Χρησιμοποιήσαμε τα eatcoins μας ενώ κερδίσαμε νέα, μέσω της κράτησής μας, για μελλοντική χρήση μέσω http://www.erestaurants.gr!
Στο μέλλον, ίσως επισκεφθούμε ξανά το Terrazzini!
Η ώρα είναι περασμένη. Κανονικά θα άκουγα μουσική ή θα αποτύπωνα τις σκέψεις μου σ’ ένα χαρτί -ποιος ξέρει, ίσως σκαρφιζόμουν πάλι κάποιο ποίημα-. Σήμερα όμως οι θύμισες με οδήγησαν σε ένα δείπνο με τον σύντροφό μου. Πήρα την απόφαση λοιπόν, αφού με έχει μυήσει στον κόσμο των κριτικών εστιατορίων, να κάνω την πρώτη μου απόπειρα.
Μια φθινοπωρινή βραδιά στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην trattoria Terrazzini. Ο καιρός μάς επέτρεπε ακόμα να απολαύσουμε το φαγητό μας στην ταράτσα του μαγαζιού. Ανεβαίνοντας, η επιβλητική ελιά στο κέντρο του χώρου, καθώς και οι πρασιές που τον οριοθετούσαν, μαγνήτισαν το βλέμμα μας. Η διακόσμηση ήταν απλή και σύγχρονη με μια ασπρόμαυρη τοιχογραφία να δεσπόζει.
Το προσωπικό ήταν πρόθυμο να λύσει κάθε μας απορία γύρω από τα ποτά και τα πιάτα του μενού. Παρά τη μεγάλη ποικιλία σε cocktails, παραγγείλαμε ένα ποτήρι μπύρα και ένα ποτήρι Moscato d’ Asti. Ιδιαιτέρως καλή εντύπωση μου έκανε η κίνηση του bartender, ο οποίος, ενώ μας είχαν ήδη σερβίρει την μπύρα, θεώρησε σωστό να μας την αντικαταστήσει. Ο λόγος; Το βαρέλι βρισκόταν στο τέλος και έκρινε πως δε θα είχε την επιθυμητή ποιότητα.
Το δείπνο ξεκίνησε με τη σαλάτα Πανζανέλα, η οποία αποτελείτο από μοτσαρέλα burrata, ντοματίνια, focaccia, κάπαρη και φρέσκο βασιλικό. Το συγκεκριμένο πιάτο, συγκριτικά με τα υπόλοιπα που πήραμε, είχε την καλύτερη εμφάνιση. Νομίζω πως η burrata ήταν το στοιχείο που την έκανε τόσο εντυπωσιακή,
καθώς όταν την έκοβες ξεχείλιζε η κρέμα που κρυβόταν στο εσωτερικό της. Το επόμενο πιάτο ήταν οι παπαρδέλες chili με ψητά λαχανικά, φέτα και σάλτσα ντομάτας με … chili. Ο σύντροφός μου θα το προτιμούσε λίγο πιο al dente και θεωρεί πως το πιάτο είχε μια ευχάριστη αψάδα. Το chili δεν είναι στις γεύσεις μου, παρ’ όλα αυτά, δοκιμάζοντάς το πιστεύω πως η φέτα ήταν το στοιχείο που το ισορροπούσε. Εγώ παρήγγειλα ραβιόλια μανιταριών με κρέμα. Το πιάτο ήταν εύγευστο και αρωματικό, με τα μανιτάρια να κυριαρχούν, όπως ήταν αναμενόμενο. Θα το επέλεγα ευχαρίστως και σε επόμενη επίσκεψή μου. Να σημειώσω ότι η μερίδα ήταν χορταστική. Δείπνο χωρίς γλυκό ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Παραγγείλαμε λοιπόν ένα tiramisu. Θα μιλήσω πρώτα για τη γεύση του, η οποία ήταν ικανοποιητική και ίσως λίγο πιο γλυκιά από αυτή που περιμέναμε. Η ποσότητά του ήταν αρκετή. Ωστόσο, η προσπάθεια για μια αποδομημένη παρουσίασή του ήταν ατυχής στα μάτια μου.
Όσον αφορά το κόστος, ανήλθε στα 40€, μετά από μια μικρή έκπτωση που συνόδευε την κράτησή μας. Θα το πρότεινα για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση καθώς δε θεωρώ πως αποτελεί μια καθημερινή επιλογή. Το φαγητό με άφησε αρκετά ικανοποιημένη, αν και ο χώρος, με τη γενική ατμόσφαιρα του μαγαζιού, έμειναν πιο έντονα χαραγμένα στη μνήμη μου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Λογικά, όλοι έχετε παρατηρήσει στο Facebook την υπενθύμιση των αναμνήσεων ότι πριν από 1, 2 ή ακόμη και 10 χρόνια πριν, ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ημέρα είχατε μια εμπειρία προς επαναδημοσίευση. Ε, στην δική μας περίπτωση έτυχε πριν από 2 έτη να κάνουμε την πρώτη μας επίσκεψη στο Terrazzini και το Facebook φρόντισε να μας το θυμίσει.
Τότε …
Μία όμορφη βραδιά του Σεπτέμβρη, ανάμεσα στις εργατικές πολυκατοικίες του Περιστερίου και μετά από ένα πολύ νόστιμο δείπνο που είχε κλείσει με ένα αποδομημένο τιραμισού, ένα τραγούδι του Πέτρου Ιακωβίδη (!), που έγινε από τα αγαπημένα μας και το βάζω στη δια πασών όποτε το πετυχαίνω, και με σχέδια για το μέλλον, λίγο πριν το lockdown number 2.
Τώρα …
Λίγο πριν την τελετή του γάμου, με αρκετό άγχος για την μεγάλη ημέρα. Από τις μπομπονιέρες και τον στολισμό της εκκλησίας μέχρι τα κουστούμια και τους καλεσμένους. Εκτός της ανάμνησης προ 2 ετών, κίνητρο αποτέλεσε και η εξαργύρωση των eatcoins (1 coin = 1 ευρώ) μέσω της γνωστής πλατφόρμας http://www.erestaurants.gr!
Τρίτη βράδυ γύρω στις 22.00 και φυσικά στην καλοφτιαγμένη ταράτσα με την ελιά στο κέντρο του χώρου. Τέσσερα άτομα αυτή τη φορά με ελεύθερη επιλογή τραπεζιού. Το προσωπικό ευγενέστατο και διακριτικό. Ίσως ελαφρά αγχωμένο. Σίγουρα όμως, με την προσμονή να μας κάνουν την βραδιά όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη. Στο τέλος, έβαλαν σε πακέτο και την πίτσα που περίσσεψε!
Όμορφη, χαλαρωτική ταράτσα για τις καλοκαιρινές νύχτες με υπαίθριο bar που ξεχωρίζει. Από την άλλη ζεστός χώρος στο ισόγειο, ιδανικός για τον χειμώνα. Ημιανοικτή κουζίνα (τουλάχιστον εξωτερικά της επιχείρησης). Γουστόζικα τραπεζοκαθίσματα στον εσωτερικό χώρο με καναπέδες και ξύλινα και μαρμάρινα τραπέζια.
Εκτός από την ιταλική – μεσογειακή κουζίνα, το Terrazzini ποντάρει πολλά στα ποτά και τα cocktails του. Αυτό γίνεται εμφανές από τους δύο ξεχωριστούς και εκτενείς καταλόγους του (φαγητού και ποτού).
Αφού παραγγείλαμε νερό και αναψυκτικό, προσανατολιστήκαμε στην κατανάλωση κρασιού. Η επιλογή μας ήταν το κόκκινο Κοτσιφάλι Λυραράκη. Ξηρό και ελαφρώς στυφό, στα 26 ευρώ το μπουκάλι. Θεωρώ τσιμπημένη την τιμή σε σχέση με την τιμή κάβας.
Ξεκινήσαμε τη βραδιά μας με σαλάτα Cesare. Η γνωστή, κλασική Ceasars. Πολύ δροσερή και γευστική, με ζουμερά κομμάτια κοτόπουλου. Τα κρουτόν σκόρδου, δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Ήταν μακρόστενα, φρυγανισμένα κομμάτια ψωμιού. Κόστος στα 10.5 ευρώ, αρκετά καλή ποσότητα.
Το ορεκτικό της βραδιάς ήταν τα polpete a la moussaka. Κεφτεδάκια δηλαδή, με γέμιση από μελιτζάνα και πατάτα. Συνοδεύονταν από σάλτσα ντομάτας και γιαούρτι αρωματισμένο με κύμινο. Από τα highlight της βραδιάς! Πολύ ζουμερά κεφτεδάκια που “παντρεύονταν” ιδανικά με το γιαούρτι και τα στίκς πατάτας. Η τελική επίγευση άφηνε αίσθηση καπνιστής μελιτζάνας. Έγινε μάχη ποιός θα “καθαρίσει” το πιάτο. Κόστος στα 9 ευρώ.
Από τα κυρίως, η πρώτη επιλογή ήταν τα Rigatoni di vitello. Αγαπημένα ριγκατόνι με μοσχαρίσια φιλετάκια, κρέμα, μανιτάρια και τρούφα. Ανάρπαστο πιάτο με κύρια χαρακτηριστικά του το ότι ήταν al dente, ενώ το κρέας αρκετά λεπτοκομμένο. Τα υπόλοιπα υλικά ήταν αρκετά ταιριαστά μεταξύ τους χωρίς να μπουχτίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Προσθέσαμε και τριμμένο τυρί και … παραχορτάσαμε!Κόστος στα 14 ευρώ.
Επόμενο πιάτο ήταν οι Penne Al Pollo, στα 12 ευρώ. Πένες με φιλέτο κοτόπουλο, κρέμα, γκοργκοντζόλα, μανιτάρια και σπανάκι. Πιάτο που δεν περιμένεις γευστικές εξάρσεις, και έτσι αποδείχθηκε. Το κοτόπουλο θα μπορούσε να είναι περισσότερο σε ποσότητα, ενώ η σάλτσα δεν είχε έντονη την αίσθηση του μανιταριού.
Απο την άλλη, το ριζότο με μανιτάρια είχε ενδιαφέρον. Όμορφη παρουσίαση, al dente και με crunchy στοιχείο στην κορυφή κάποιο καβουρδισμένο υλικό. Ισως επρόκειτο για φουντούκι. Στα υλικά αναγράφεται η παρμεζάνα με την τρούφα. Σε γενικές γραμμές άφησε ευχάριστες εντυπώσεις ως σύνολο. Κόστος στα 14 ευρώ.
Ιταλικό εστιατόριο χωρίς πίτσα υπάρχει; Δεν υπάρχει! Επιλέξαμε την Pesto & Rucola. Καλή σκέψη η χρήση του pesto ρόκας στη βάση της πίτσας και σωστή χρήση των υπολοίπων υλικών. Ίσως η φρέσκια ρόκα μπορούσε να είναι σε λιγότερη ποσότητα. Ωραίος συνδυασμός φέτας, μοτσαρέλας, προσούτο και ντοματίνιων. Για να πω την αλήθεια, η περισσότερη περίσσεψε λόγω των προηγούμενων πιάτων και σκεφτήκαμε να την κάνουμε πακέτο για το σπίτι, ώστε να την φάμε την επόμενη ημέρα. Το ζυμάρι της ήταν ικανοποιητικό πάντως και ζουμερό.
Πριν περάσω στα γλυκά, σημειώνω πως υπάρχει αρκετή απόκλιση στις τιμές μεταξύ delivery και dine in (η ίδια ακριβώς πίτσα κοστίζει 11 ευρώ στο delivery).
Με την ανάμνηση του αποδομημένου τιραμισού, δεν υπήρχε περίπτωση να μην δοκιμάσουμε ξανά. Αρκετά γλυκό ακόμη και για τα δικά μου γούστα, ενώ πλέον δεν είναι αποδομημένο! Γευστικά δεν έχει αλλάξει και πολλά, όμως μου φάνηκε πιο συμπαγές, χωρίς ιδιαίτερη αίσθηση του καφέ. Προσφέρεται σε μπολ και κοστίζει 7.5 ευρώ.
Αρκετά καλύτερο ήταν το Choux alla creme, στα 8.5 ευρώ. Τέσσερα choux καλού μεγέθους, με ιδανική αίσθηση στο κόψιμό τους. Χωρίς να είναι πολύ σκληρά αλλά ούτε με την αίσθηση ψωμιού.Περιβάλλονται από νόστιμη praline cremeux, κομμάτια καραμέλας στην κορυφή και νόστιμη κρέμα πατισερί (ευτυχώς όχι σαντιγί!). Θα το επέλεγα ξανά.
Η επίσκεψη στο Terrazzini στέφθηκε με επιτυχία! Πολύ όμορφος χώρος, εξαιρετική εξυπηρέτηση και καλό φαγητό. Οι τιμές σίγουρα μπορούν να βελτιωθούν!
Χρησιμοποιήσαμε τα eatcoins μας ενώ κερδίσαμε νέα, μέσω της κράτησής μας, για μελλοντική χρήση μέσω http://www.erestaurants.gr!
Στο μέλλον, ίσως επισκεφθούμε ξανά το Terrazzini!
Η ώρα είναι περασμένη. Κανονικά θα άκουγα μουσική ή θα αποτύπωνα τις σκέψεις μου σ’ ένα χαρτί -ποιος ξέρει, ίσως σκαρφιζόμουν πάλι κάποιο ποίημα-. Σήμερα όμως οι θύμισες με οδήγησαν σε ένα δείπνο με τον σύντροφό μου. Πήρα την απόφαση λοιπόν, αφού με έχει μυήσει στον κόσμο των κριτικών εστιατορίων, να κάνω την πρώτη μου απόπειρα.
Μια φθινοπωρινή βραδιά στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην trattoria Terrazzini. Ο καιρός μάς επέτρεπε ακόμα να απολαύσουμε το φαγητό μας στην ταράτσα του μαγαζιού. Ανεβαίνοντας, η επιβλητική ελιά στο κέντρο του χώρου, καθώς και οι πρασιές που τον οριοθετούσαν, μαγνήτισαν το βλέμμα μας. Η διακόσμηση ήταν απλή και σύγχρονη με μια ασπρόμαυρη τοιχογραφία να δεσπόζει.
Το προσωπικό ήταν πρόθυμο να λύσει κάθε μας απορία γύρω από τα ποτά και τα πιάτα του μενού. Παρά τη μεγάλη ποικιλία σε cocktails, παραγγείλαμε ένα ποτήρι μπύρα και ένα ποτήρι Moscato d’ Asti. Ιδιαιτέρως καλή εντύπωση μου έκανε η κίνηση του bartender, ο οποίος, ενώ μας είχαν ήδη σερβίρει την μπύρα, θεώρησε σωστό να μας την αντικαταστήσει. Ο λόγος; Το βαρέλι βρισκόταν στο τέλος και έκρινε πως δε θα είχε την επιθυμητή ποιότητα.
Το δείπνο ξεκίνησε με τη σαλάτα Πανζανέλα, η οποία αποτελείτο από μοτσαρέλα burrata, ντοματίνια, focaccia, κάπαρη και φρέσκο βασιλικό. Το συγκεκριμένο πιάτο, συγκριτικά με τα υπόλοιπα που πήραμε, είχε την καλύτερη εμφάνιση. Νομίζω πως η burrata ήταν το στοιχείο που την έκανε τόσο εντυπωσιακή,
καθώς όταν την έκοβες ξεχείλιζε η κρέμα που κρυβόταν στο εσωτερικό της. Το επόμενο πιάτο ήταν οι παπαρδέλες chili με ψητά λαχανικά, φέτα και σάλτσα ντομάτας με … chili. Ο σύντροφός μου θα το προτιμούσε λίγο πιο al dente και θεωρεί πως το πιάτο είχε μια ευχάριστη αψάδα. Το chili δεν είναι στις γεύσεις μου, παρ’ όλα αυτά, δοκιμάζοντάς το πιστεύω πως η φέτα ήταν το στοιχείο που το ισορροπούσε. Εγώ παρήγγειλα ραβιόλια μανιταριών με κρέμα. Το πιάτο ήταν εύγευστο και αρωματικό, με τα μανιτάρια να κυριαρχούν, όπως ήταν αναμενόμενο. Θα το επέλεγα ευχαρίστως και σε επόμενη επίσκεψή μου. Να σημειώσω ότι η μερίδα ήταν χορταστική. Δείπνο χωρίς γλυκό ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Παραγγείλαμε λοιπόν ένα tiramisu. Θα μιλήσω πρώτα για τη γεύση του, η οποία ήταν ικανοποιητική και ίσως λίγο πιο γλυκιά από αυτή που περιμέναμε. Η ποσότητά του ήταν αρκετή. Ωστόσο, η προσπάθεια για μια αποδομημένη παρουσίασή του ήταν ατυχής στα μάτια μου.
Όσον αφορά το κόστος, ανήλθε στα 40€, μετά από μια μικρή έκπτωση που συνόδευε την κράτησή μας. Θα το πρότεινα για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση καθώς δε θεωρώ πως αποτελεί μια καθημερινή επιλογή. Το φαγητό με άφησε αρκετά ικανοποιημένη, αν και ο χώρος, με τη γενική ατμόσφαιρα του μαγαζιού, έμειναν πιο έντονα χαραγμένα στη μνήμη μου.