Για το ψαροκόκκαλο της Άννας οι “κριτικές” από διάφορους γνωστούς και φίλους που κινούνται στην περιοχή ήταν πολύ καλές.
Εγώ είχα χρόνια να το επισκεφθω και όταν ένα βράδυ Σαββάτου έπεσε η ιδέα να πάμε να τσιμπησουμε κάτι δεν μπορούσα να αρνηθώ.
Εάν δεν το παίζετε όσο “έξυπνη” προσπάθησα να το παίξω εγώ και βάλετε το gps, δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε το μαγαζί!
Το παρκάρισμα ίσως έχει έναν βαθμό δυσκολίας.
Ο χώρος σε παραπέμπει σε ένα όμορφο ταβερνάκι της γειτονιάς!
Με αρκετά τραπεζια στον εξωτερικό χώρο – πεζοδρόμιο (εκεί βρήκαμε εμείς, όταν πήραμε για κράτηση, που κρίνεται απαραίτητη) και φάγαμε ήσυχα και άνετα!
Άφησα την παραγγελία εξ’ολοκληρου στην παρέα. Το μόνο που ζήτησα ήταν η φάβα (η οποία ξεχάστηκε παρότι επισημάνθηκε δύο φορές, γεγονός που αποτελεί το μόνο φάουλ του σέρβις)
Φάγαμε:
-Σταμναγκαθι πιάτο ημέρας στα 5€
Σωστά βρασμένο κρατούσε όσο έπρεπε
-Καλαμαρακι τηγανιτο 7.5€
Σωστά τηγανισμένο χωρίς περιττά λάδια
-Γαριδομακαροναδα που την είδαμε να περνάει από δίπλα μας και την επιζητήσαμε , σωστά χυλωμενα τα ζυμαρικά, γευστική η σάλτσα και πραγματικά ΤΕΡΆΣΤΙΑ μερίδα. 19€
Αυτά ουσιαστικά καταναλώθηκαν από δύο άτομα και πήραμε και μεγάλη ποσότητα της μακαρονάδας πακέτο.
Στην αρχή ήρθε πολύ φρεσκοψημενο ψωμι
που χρεώθηκε 1€ το άτομο και νεράκι σε κανατουλα.
Στο τέλος μας έφεραν κέρασμα παγωτίνια.
Γενικά, όπως αντιλαμβάνεστε, φάγαμε αρκετά καλά και οικονομικά και μου έχει μείνει η προσμονή να επιστρέψω για να δοκιμάσω τα υπόλοιπα πιάτα που είδα να περνούν γύρω μου!
Οι τιμές κρίνονται αρκετά λογικές σε συνάρτηση με την προσφερόμενη ποσότητα, ποιότητα και γεύση.
Η αίσθησή μου είναι ότι καλύτερα να επισκεφθείτε το μαγαζί με παρέα 4-5 ατόμων, ούτως ώστε να έχετε τη δυνατότητα να δοκιμάσετε περισσότερα από τα γευστικά τους πιάτα, που σερβίρονται σε τεράστιες μερίδες!
“Στου γιαλού τα βοτσαλάκια… δεν είμαι σίγουρη αν κάθονται, ακόμη, καβουράκια”!
Όταν σας λέω εγώ ότι ο καλός μου έχει βαλθεί να μειώσει δραματικά τον πληθυσμό των καβουριών δε με πιστεύετε… Ε! Διαβάστε την κάτωθι κριτική μήπως και πειστείτε.
Το ραντεβού με αγαπημένους φίλους καλοφαγάδες είχε κλειστεί καιρό πριν. Μας είχαν ξαναπάει πριν από πολλά χρόνια είναι η αλήθεια αλλά η αφεντιά μου διατηρούσε μία αχνή ανάμνηση της συγκεκριμένης βραδιάς και του φαγητού που τη συνόδευε.
Δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι πήγαμε από Π. Ράλλη. Είναι στο Κερατσίνι? Στην Αμφιάλη? Αυτά τα δύο σχετίζονται? Κάπου εκεί τέλος πάντων. Το GPS θα σας σώσει διότι αν περιμένετε περαιτέρω διευκρινήσεις από μένα … ζήτω που καήκατε (πόσες φορές πρέπει να επαναλάβω ότι α) δεν οδηγώ?, β) δε δίνω καμία σημασία στη διαδρομή?, γ) το μόνο που κάνω είναι να ακούω μουσική? .Το θέμα είναι ότι θα φθάσετε σε μια οικιστική, ήρεμη (αν και το συγκεκριμένο βράδυ κάποια αγόρια στην εφηβεία τράβαγαν τα ζόρια τους), απέναντι σε μια πλατεία.
Μπορεί να μην καταλάβετε ότι “έχετε φθάσει στον προορισμό σας” διότι δε θα δείτε καμία ταμπέλα η οποία βγάζει μάτι. Αυτό που θα δείτε θα είναι κόσμος, πολύς κόσμος. Ευτυχώς που είχε προηγηθεί κράτηση διότι δεν έπεφτε, κυριολεκτικά, καρφίτσα. Μέχρι και τα τραπέζια που υπάρχουν έξω ήταν γεμάτα σε μια όχι , ιδιαιτέρως, ζεστή βραδιά.
Το περιβάλλον δε θα σας πει απολύτως τίποτα, ίσως και αναρωτηθείτε αν κάνατε καλά που πήγατε. Παρατηρήστε όμως την πολύ μοντέρνα και στυλάτη ημιανοιχτή κουζίνα τους. Ενδιαφέρουσα η αντίθεση κι εξίσου ενδιαφέρουσα η παρουσίαση των πιάτων τους η οποία είναι ότι πρέπει για φωτογράφιση (μην κοιτάτε εμένα που είμαι άθλια στο σπορ του φωτογραφίζειν).
Αδίκως φοβήθηκα καθυστερήσεις στον τομέα της εξυπηρέτησης λόγω της κοσμοπλημμύρας. Μας τακτοποίησαν κατευθείαν, μας έδωσαν χρόνο για την παραγγελία μας, νεράκι, ψωμάκι, ποτά ήρθαν άμεσα, ενώ εκτίμησα τη σωστή ροή των πιάτων, που ήρθαν με ρέγουλα κι όχι όλα μαζί. Κέρασμα γλυκάκι στο τέλος κίνηση που πάντα είναι όμορφη όπως και να το κάνεις.
• Σαλάτα σολομού. Μεγάλη και φρέσκια. Επιτέλους χωρίς αυτό το γλυκό μπαλσάμικο, αλλά με λεμονάτες νότες. Το σουσάμι της πάει πολύ. Σολομός επαρκής μεν, τι τον θέλατε τον άνηθο δε? (8.50e).
• Σκουμπρί καπνιστό. Η βουτυρένια αίσθηση υπερτερούσε αυτής της αλμύρας και του καπνού και ήταν πραγματικά πολύ ωραίο.(5.00e).
• Μύδια αχνιστά. Λεμονάτα και ψωμωμένα. Όχι όμως κάτι που δεν έχω δοκιμάσει αλλού.(8.00e).
• Χταπόδι κοκκινιστό. Είναι όντως πικάντικο όπως λέει ο κατάλογος. Όχι απαγορευτικά καυτερό, με κόκκινη, δεμένη κι αρωματική σάλτσα για πολλές βούτες και πολλά τσίπουρα ή ούζα. Η αλήθεια είναι όμως ότι η γεύση του χταποδιού, λίγο, χάνεται.(12.50e).
• Καλαμάρι ψητό, γεμιστό με φρέσκια ντομάτα, τυριά και κουκουνάρι. Θα τους αναγνωρίσω το άψογο ψήσιμο. Τρυφερό και μαστιχωτό. Τη γέμιση δεν τη δοκίμασα μεν (λόγω νηστείας) αλλά η γεύση που άφηναν τα υλικά ήταν ισορροπημένη και νόστιμη. Αφήνω σε σας την κρίση της τιμής εφόσον πρόκειται για κατεψυγμένο καλαμάρι σύμφωνα με τον κατάλογό τους (12.50e).
• Γιουβέτσι σουπιάς. Κατάμαυρο από το μελάνι και τόσο νόστιμο εξαιτίας αυτού. Θαυμάσια βρασμένο το ζυμαρικό, καλοδεμένο, αισθητή η γεύση της σουπιάς, η οποία (κατά την ταπεινή μου αίσθηση), θα αναδεικνυόταν καλύτερα αν το μαλάκιο, (δε θέλω γέλια), της ομοταξίας των κεφαλόποδων (πως τα λες..), ήταν σε μεγαλύτερα κομμάτια. (14.00e).
• Άφησα για το τέλος τα καβούρια της αρχής… Καβούρι “ψαροκόκαλο” σωτέ με λαχανικά. Θα γίνετε σύχριστοι είναι η αλήθεια διότι το καβούρι έρχεται σε κομμάτια μεν αλλά το ζουμί της ιστορίας κρύβεται στις δαγκάνες που θέλουν υπομονή, σπάσιμο, πιπίλισμα. Ωραία και τα λαχανικά που δίνουν extra γλύκα. Στους υπόλοιπους αρέσει τρελά σε μένα πάλι που είμαι των πιο straight γεύσεων στα θαλασσινά μάλλον θα πήγαιναν καλύτερα τα παϊδάκια καβουριού. (14.00e).
Οι λόγοι για να ξαναπάω: Φυσικά η παρέα των φίλων. Ο καβουροεξαρτώμενος της οικογένειας ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα να διασχίσει τη μισή Αθήνα. Οι, επικών διαστάσεων, μακαρονάδες, σε διάφορες version με θαλασσινά, που είδαν να κάνουν παρέλαση στα διπλανά τραπέζια και φαινόντουσαν ορεκτικότατες.
Εσείς διαβάζετε, κρίνετε κι αποφασίζετε κατά το δοκούν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Για το ψαροκόκκαλο της Άννας οι “κριτικές” από διάφορους γνωστούς και φίλους που κινούνται στην περιοχή ήταν πολύ καλές.
Εγώ είχα χρόνια να το επισκεφθω και όταν ένα βράδυ Σαββάτου έπεσε η ιδέα να πάμε να τσιμπησουμε κάτι δεν μπορούσα να αρνηθώ.
Εάν δεν το παίζετε όσο “έξυπνη” προσπάθησα να το παίξω εγώ και βάλετε το gps, δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε το μαγαζί!
Το παρκάρισμα ίσως έχει έναν βαθμό δυσκολίας.
Ο χώρος σε παραπέμπει σε ένα όμορφο ταβερνάκι της γειτονιάς!
Με αρκετά τραπεζια στον εξωτερικό χώρο – πεζοδρόμιο (εκεί βρήκαμε εμείς, όταν πήραμε για κράτηση, που κρίνεται απαραίτητη) και φάγαμε ήσυχα και άνετα!
Άφησα την παραγγελία εξ’ολοκληρου στην παρέα. Το μόνο που ζήτησα ήταν η φάβα (η οποία ξεχάστηκε παρότι επισημάνθηκε δύο φορές, γεγονός που αποτελεί το μόνο φάουλ του σέρβις)
Φάγαμε:
-Σταμναγκαθι πιάτο ημέρας στα 5€
Σωστά βρασμένο κρατούσε όσο έπρεπε
-Καλαμαρακι τηγανιτο 7.5€
Σωστά τηγανισμένο χωρίς περιττά λάδια
-Γαριδομακαροναδα που την είδαμε να περνάει από δίπλα μας και την επιζητήσαμε , σωστά χυλωμενα τα ζυμαρικά, γευστική η σάλτσα και πραγματικά ΤΕΡΆΣΤΙΑ μερίδα. 19€
Αυτά ουσιαστικά καταναλώθηκαν από δύο άτομα και πήραμε και μεγάλη ποσότητα της μακαρονάδας πακέτο.
Στην αρχή ήρθε πολύ φρεσκοψημενο ψωμι
που χρεώθηκε 1€ το άτομο και νεράκι σε κανατουλα.
Στο τέλος μας έφεραν κέρασμα παγωτίνια.
Γενικά, όπως αντιλαμβάνεστε, φάγαμε αρκετά καλά και οικονομικά και μου έχει μείνει η προσμονή να επιστρέψω για να δοκιμάσω τα υπόλοιπα πιάτα που είδα να περνούν γύρω μου!
Οι τιμές κρίνονται αρκετά λογικές σε συνάρτηση με την προσφερόμενη ποσότητα, ποιότητα και γεύση.
Η αίσθησή μου είναι ότι καλύτερα να επισκεφθείτε το μαγαζί με παρέα 4-5 ατόμων, ούτως ώστε να έχετε τη δυνατότητα να δοκιμάσετε περισσότερα από τα γευστικά τους πιάτα, που σερβίρονται σε τεράστιες μερίδες!
“Στου γιαλού τα βοτσαλάκια… δεν είμαι σίγουρη αν κάθονται, ακόμη, καβουράκια”!
Όταν σας λέω εγώ ότι ο καλός μου έχει βαλθεί να μειώσει δραματικά τον πληθυσμό των καβουριών δε με πιστεύετε… Ε! Διαβάστε την κάτωθι κριτική μήπως και πειστείτε.
Το ραντεβού με αγαπημένους φίλους καλοφαγάδες είχε κλειστεί καιρό πριν. Μας είχαν ξαναπάει πριν από πολλά χρόνια είναι η αλήθεια αλλά η αφεντιά μου διατηρούσε μία αχνή ανάμνηση της συγκεκριμένης βραδιάς και του φαγητού που τη συνόδευε.
Δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι πήγαμε από Π. Ράλλη. Είναι στο Κερατσίνι? Στην Αμφιάλη? Αυτά τα δύο σχετίζονται? Κάπου εκεί τέλος πάντων. Το GPS θα σας σώσει διότι αν περιμένετε περαιτέρω διευκρινήσεις από μένα … ζήτω που καήκατε (πόσες φορές πρέπει να επαναλάβω ότι α) δεν οδηγώ?, β) δε δίνω καμία σημασία στη διαδρομή?, γ) το μόνο που κάνω είναι να ακούω μουσική? .Το θέμα είναι ότι θα φθάσετε σε μια οικιστική, ήρεμη (αν και το συγκεκριμένο βράδυ κάποια αγόρια στην εφηβεία τράβαγαν τα ζόρια τους), απέναντι σε μια πλατεία.
Μπορεί να μην καταλάβετε ότι “έχετε φθάσει στον προορισμό σας” διότι δε θα δείτε καμία ταμπέλα η οποία βγάζει μάτι. Αυτό που θα δείτε θα είναι κόσμος, πολύς κόσμος. Ευτυχώς που είχε προηγηθεί κράτηση διότι δεν έπεφτε, κυριολεκτικά, καρφίτσα. Μέχρι και τα τραπέζια που υπάρχουν έξω ήταν γεμάτα σε μια όχι , ιδιαιτέρως, ζεστή βραδιά.
Το περιβάλλον δε θα σας πει απολύτως τίποτα, ίσως και αναρωτηθείτε αν κάνατε καλά που πήγατε. Παρατηρήστε όμως την πολύ μοντέρνα και στυλάτη ημιανοιχτή κουζίνα τους. Ενδιαφέρουσα η αντίθεση κι εξίσου ενδιαφέρουσα η παρουσίαση των πιάτων τους η οποία είναι ότι πρέπει για φωτογράφιση (μην κοιτάτε εμένα που είμαι άθλια στο σπορ του φωτογραφίζειν).
Αδίκως φοβήθηκα καθυστερήσεις στον τομέα της εξυπηρέτησης λόγω της κοσμοπλημμύρας. Μας τακτοποίησαν κατευθείαν, μας έδωσαν χρόνο για την παραγγελία μας, νεράκι, ψωμάκι, ποτά ήρθαν άμεσα, ενώ εκτίμησα τη σωστή ροή των πιάτων, που ήρθαν με ρέγουλα κι όχι όλα μαζί. Κέρασμα γλυκάκι στο τέλος κίνηση που πάντα είναι όμορφη όπως και να το κάνεις.
• Σαλάτα σολομού. Μεγάλη και φρέσκια. Επιτέλους χωρίς αυτό το γλυκό μπαλσάμικο, αλλά με λεμονάτες νότες. Το σουσάμι της πάει πολύ. Σολομός επαρκής μεν, τι τον θέλατε τον άνηθο δε? (8.50e).
• Σκουμπρί καπνιστό. Η βουτυρένια αίσθηση υπερτερούσε αυτής της αλμύρας και του καπνού και ήταν πραγματικά πολύ ωραίο.(5.00e).
• Μύδια αχνιστά. Λεμονάτα και ψωμωμένα. Όχι όμως κάτι που δεν έχω δοκιμάσει αλλού.(8.00e).
• Χταπόδι κοκκινιστό. Είναι όντως πικάντικο όπως λέει ο κατάλογος. Όχι απαγορευτικά καυτερό, με κόκκινη, δεμένη κι αρωματική σάλτσα για πολλές βούτες και πολλά τσίπουρα ή ούζα. Η αλήθεια είναι όμως ότι η γεύση του χταποδιού, λίγο, χάνεται.(12.50e).
• Καλαμάρι ψητό, γεμιστό με φρέσκια ντομάτα, τυριά και κουκουνάρι. Θα τους αναγνωρίσω το άψογο ψήσιμο. Τρυφερό και μαστιχωτό. Τη γέμιση δεν τη δοκίμασα μεν (λόγω νηστείας) αλλά η γεύση που άφηναν τα υλικά ήταν ισορροπημένη και νόστιμη. Αφήνω σε σας την κρίση της τιμής εφόσον πρόκειται για κατεψυγμένο καλαμάρι σύμφωνα με τον κατάλογό τους (12.50e).
• Γιουβέτσι σουπιάς. Κατάμαυρο από το μελάνι και τόσο νόστιμο εξαιτίας αυτού. Θαυμάσια βρασμένο το ζυμαρικό, καλοδεμένο, αισθητή η γεύση της σουπιάς, η οποία (κατά την ταπεινή μου αίσθηση), θα αναδεικνυόταν καλύτερα αν το μαλάκιο, (δε θέλω γέλια), της ομοταξίας των κεφαλόποδων (πως τα λες..), ήταν σε μεγαλύτερα κομμάτια. (14.00e).
• Άφησα για το τέλος τα καβούρια της αρχής… Καβούρι “ψαροκόκαλο” σωτέ με λαχανικά. Θα γίνετε σύχριστοι είναι η αλήθεια διότι το καβούρι έρχεται σε κομμάτια μεν αλλά το ζουμί της ιστορίας κρύβεται στις δαγκάνες που θέλουν υπομονή, σπάσιμο, πιπίλισμα. Ωραία και τα λαχανικά που δίνουν extra γλύκα. Στους υπόλοιπους αρέσει τρελά σε μένα πάλι που είμαι των πιο straight γεύσεων στα θαλασσινά μάλλον θα πήγαιναν καλύτερα τα παϊδάκια καβουριού. (14.00e).
Οι λόγοι για να ξαναπάω: Φυσικά η παρέα των φίλων. Ο καβουροεξαρτώμενος της οικογένειας ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα να διασχίσει τη μισή Αθήνα. Οι, επικών διαστάσεων, μακαρονάδες, σε διάφορες version με θαλασσινά, που είδαν να κάνουν παρέλαση στα διπλανά τραπέζια και φαινόντουσαν ορεκτικότατες.
Εσείς διαβάζετε, κρίνετε κι αποφασίζετε κατά το δοκούν.